'อินทร์เจ้าจะหนีพี่ไปที่ใดอีก ให้พี่ทรมานอยู่เยี่ยงนี้เลยรึ พี่รักเจ้ามากเลยหนาพี่ถึงต้องทำแบบ...นี่ถ้าไม่มีผู้ใดมาทำให้เจ้าเปลี่ยนไปพี่คงไม่ต้องทำเยี่ยงนี้หรอกหนา... "โอมจงหลงกู รักกูอยู่ทุกวันคํ่า จะกินจะนอนก็ขอให้มึงคิดถึงแต่หน้ากู จงเป็นของกูทุกภพทุกชาติไป ใครมันกล้ามาแย่ง มันต้องตาย" พี่ทำถึงเพียงนี้แล้วใยเจ้าจะหายไปจากพี่อีก...


ในยามคํ่าคืนในบ้านหลังหนึ่งที่มืดมิดมีเพียงแสงจันทร์ที่ส่องแสงให้ความสว่างในห้อง มีชายร่างเล็กชื่อ 'อินทร์' เด็กหนุ่มวัย22ปี ที่กำลังนั่งหน้าเครียดจ้องมองไปยังหน้าคอมพิวเตอร์ตัวหนึ่ง บนจอเต็มไปด้วยตัวหนังสือมากมายเรียงรายกันไปเสียงดังของแป้นพิม ดังต๊อกแต๊ก อินทร์ทำหน้าเครียดเพราะไม่รู้ว่าตัวเองจะแต่งนิยายตอนต่อไปยังไงดี... '
สวัสดีครับผม'อินทร์'เป็นเด็กนักเรียน มหาลัยปี2 ครับ ความใฝ่ฝันของ'อินทร์'คือการเป็นหมอที่ช่วยเหลือผู้คน...เพราะได้คุณแม่เป็นตัวอย่างคับแต่'อินทร์'ก็พยายามอย่างมากในการเรียน พยายามมากๆๆเลยก็ว่าได้ถึงแม้ว่าอินทร์จะฉลาดอยู่แล้วก็ตามนะ แล้วก็หน้าตาดีด้วยแหละ 555 อย่าว่าอินทร์นะ เพราะชอบหลงตัวเองอยู่แล้ว...อินทร์ ลืมบอกไปว่าอินทร์มีงานอดิเรกเป็นนักเขียนนิยายนะครับ...ชื่อว่ารักมนต์ดำ...อินทร์เป็นคนที่ชอบพวกมนต์ดำการเล่นพวกไสยศาสตร์ครับ แต่อินทร์ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงชอบ งงไหมครับ?'
'อินทร์จะเริ่มเลาจุดเริ่มต้นของการแต่งนิยายของอินทร์ให้ฟังนะครับ...ย้อนไปช่วงประมาณอินทร์อายุ18ปี ในก่อนวันเกิดครบ18ปี อินทร์ฝันเห็นบ้านเรือนไทยหลังหนึ่งมันดูสวยงามเอามากๆ(อินทร์เป็นคนชอบเรือนไทย หรือของโบราณ) อินทร์ได้เดินเข้าไปในบ้านหลังนั้น ภายในบ้านตกแต่งอย่างไทยโบราณ ของเครื่องใช้ต่างๆ ''เอ๊ะ แต่ก็ต้องแบบไทยโบราณอยู่แล้วเพราะเป็นเรือนไทยนี่น่า'' หลังจากที่อินทร์ได้เข้าไปในเรือนไทยนั้น ก็พบเจอสิ่งต่างๆที่ดูคุ้นเอามากๆเหมือนตัวอินทร์เองเคยใช้ เคยอยู่มาก่อน..."ในขณะที่เขากำลัง เดินชมบ้านหลังนั้นอยู่กลับได้ยินเสียงฝ่าเท้าของใครบ้างคนเดินผ่านไป
ตึก! ตึก! ตึก!
เป็นเสียงฝ่าเท้าที่เหยียบพื้นไม้ได้เสียงดังพอสมควร(บ้านเรือนไทย)เมื่ออินทร์ได้ยินแบบนั้นก็หันหลังไป กลับไม่เจอใครเลยสักคน
ตึก! ตึก! ตึก!
เสียงฝ่าเท้าดังขึ้นอีกครั้งในด้านหลังเขารีบหันไปกลับไม่เจอใครเลยสักคน...
"ใคร เดินอยู่ข้างหลังผม ออกมาเดี๋ยวนี้นะ"อินทร์พูดขึ้นด้วยความกลัวเล็กน้อย
"อินทร์!อินทร์! อินทร์! อิน! "เสียงเรียกชื่อเขาด้วยนํ้าเสียงทุ้มตํ่าที่เต็มไปด้วยความเย็นชา
"คุณเป็นใคร"พอสิ้นเสียงก็มีเสียงพูดขึ้น
" มึง ไม่ รัก กู บ้าง เลย รึ ปล่อย ให้ กู รัก มึง อย่าง ทุกข์ ใจ อยู่ เยี่ยงนี้!
เมื่อได้ยินแบบนั้นเขาจึงหันหลังตามเสียงไปช้าๆก็พบกับชายร่างสูง เกิน180 ซม.ใส่โจงกระเบนยืนอยู่ตรงหน้าเขาแม้จะไม่เห็นใบหน้าที่ชัดเจน แต่ก็พอรู้ว่าหน้าตาผู้ชายคนนั้นหน้าตาดีเอามากๆเลย
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 4
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments