ถ้ามึงไม่เอากูเอาเอง 1 : นิยายเรื่องโปรด

:เห้ยกัส

:ทำไรอยู่เพื่อน

ออกัส

อ่านนิยายอะ

:นิยายอีกแล้วหรอมึง

ออกัส

ใช่

:ทำไมชอบอ่านเรื่องนี้จังว่ะ

ออกัส

พระรองหล่อดี

:กูก็หล่อนะ555

ออกัส

จ้าๆ

:แล้วผัวมึงอะ

ออกัส

...

ออกัส

ไม่รู้มัน

:นอกใจอีกแล้วหรอ

ออกัส

อืม

:เลิกเถอะมึง

:กูเป็นห่วงมึงนะเพื่อน

ออกัส

ก็อยากเลิกนะมึง//คว่ำโทรศัพท์ลงแล้วมองตาเพื่อน

ออกัส

แต่กูทำใจไม่ได้อะ

ออกัส

กูว่ากูยอมปิดตาข้างนึงทำเป็นไม่รู้ต่อไปดีกว่าว่ะ

:จะยอมเป็นควายเพื่อมันว่างั้น

ออกัส

อืม

:กูสงสารมึงจับใจเลยเพื่อน

:นิสับแฟนมึงนี่มันเกินไปจริงๆ

ออกัส

อืม

ออกัส

ถ้านิสัยดีเหมือนตัวละครในนิยายก็ดีดิ

ออกัส

แบบพระรองผู้แสนดี

ออกัส

รอคอยแค่เธอ

ออกัส

ไม่ว่าจะตอนไหนก็อยู่ข้างเธอ

ออกัส

เชื่อใจเธอคนเดียว

ออกัส

รักเธอคนเดียวถึงเธอจะมีพระเอกอยู่แล้วก็ตาม

:แต่มันก็เป็นแค่นิยายละนะ

ออกัส

นั้นสิ

ออกัส

ถ้าอยากได้จริงๆขอแบบพระรองเรื่องนี้เลย//จับโทรศัพท์เปิดแล้วยื่นให้ดู

ออกัส

ทั้งหล่อทั้งน่ารัก

:เอาเถอะ555

:ปะ

:ไปหาข้าวกลางวันกินกันเถอะมึง

ออกัส

เออๆ

'เวลาผ่านพ้นไปจนถึงเวลาเลิกเรียน'

ออกัส

ไปก่อนนะมึง

:เออๆ

:กลับดีๆนะเพื่อน

ออกัส

เออ

'ออกัสเดินกลับบ้านไปตามทางที่คุ้นเคยและเคยเดินตลอด แสงแดดเริ่มเบาบางลงบอกถึงเวลาที่ผ่านไปอย่างรวดเร็วในขนาดที่ออกัสกำลังเดินกลับ'

'พอถึงที่บ้านออกันไม่รอช้ารีบเปิดประตูบ้านโยนกระเป๋าไว้ข้างโซฟาห้องรับแขกแล้ววิ่งตรงไปเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว'

ออกัส

ปวดขี้ไม่ไหวละ

ปึ้ง!!

'ออกัสปิดประตูเสียงดังสนั่นรอบบริเวณจนน้าสาวต้องถามว่าเป็นอะไรมั้ย'

: กัสเป็นอะไรรึปล่าวลูก

ออกัส

ปวดขี้ครับน้า //ตะโกนตอบ

:อ๋อ น้านึกว่าเป็นอะไร

'ออกัสไม่ตอบอะไรกลับไปอีกแล้วรีบถอดกางเกงนักเรียนที่ใส่อยู่ลงแล้วรีบนั่งขี้ทันที'

'หลังจากที่เวอร์แรกออกไปด้วยดีออกัสก็นั่งเบ่งให้อีกเวอร์ออกมา แต่ว่ากลับไม่ออกมา'

'ออกัสนั่งเบ่งอยู่นานจนเริ่มเหนื่อยแต่ก็ไม่มีวี่แววของอีกเวอร์นึงเลย ออกัสฮึบแรงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วใส่แรงทั้งหมดเบ่งมันออกมา'

'ออกัสลืมตาขึ้นมาอีกทีก็รู้ทันทีถึงความรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก'

ออเดรย์

(ออกแล้วสินะ)

*จากนี้จะขอสรับนะคับออเดรย์ก็คือออกัสนะ*

'ออเดรย์จับที่ฉีดก้นออกมาล้างแล้วสวมกางเกง'

ออเดรย์

(ทำไมกางเกงดูแปลกไป)

ออเดรย์

(จำไม่ผิดเราใส่ชุดนักเรียนไม่ใช่หรอว่ะ)

'ออเดรย์ไม่ได้แปลกใจอะไรมาก แล้วไปที่อ่างล้างมือเพื่อที่จะล้างมือ'

'ทันทีที่เดินไปอยู่หน้ากระจกที่ติดกับอ่างล้างมือออเดรย์ก็ตกใจขึ้นมาทันที เพราะเงาที่สะสอนในกระจกถึงจะมีความคล้ายตัวเองแต่มันก็ไม่ใช่ตัวเอง'

ออเดรย์

เชี่ยอะไรเนี่ย!!!

วีนัส

ที่รัก // วิ่งมาเคาะประตู

วีนัส

เป็นอะไร

วีนัส

เปิดประตูให้เค้าหน่อย

ออเดรย์

//เปิดประตู

ออเดรย์

(ใครว่ะเนี่ย)

วีนัส

ที่รัก

วีนัส

ที่รักเป็นอะไร

ออเดรย์

ปล่าว//เสยผม

ออเดรย์

(ที่นี่ที่ไหน)

ออเดรย์

(อย่าพึ่งตื่นตูมเลยเราเดี๋ยวเขาสงใสเอา)

วีนัส

เค้าได้ยินที่รักตะโกนเสียงดังเลยวิ่งมาดู

ออเดรย์

ปล่าวหรอก

ออเดรย์

แค่เจอแมลงสาบหนะ

วีนัส

อ๋อ

วีนัส

เค้านึกว่าเป็นอะไร

วีนัส

งั้นเค้าไปดูลูกต่อนะ

ออเดรย์

อืม(ลูกใครว่ะ)

ออเดรย์

(อย่าบอกร่างนี้มีลูกมีเมียแล้ว)

ออเดรย์

(จะให้สิงทั้งทีขอแบบโสดก็ไม่ได้ถ้าจะให้มีแฟนขอเป็นหนุ่มหล่อก็ไม่ได้อีก)

ออเดรย์

(แล้วมาสิงได้ไง)

ออเดรย์

(อย่าบอกเบ่งขี้จนตายเลยมาสิงร่างนี้)

ออเดรย์

(อนาทแท้กู)

ออเดรย์

(คนอื่นรถชนกับตกน้ำกูนั่งขี้)

เลโอ

พ่อจ๋า

เลโอ

ทำอะไรอยู่หรอคับ

'ออเดรย์หันตามเสียงน้อยๆที่เรียกตัวเองว่าพ่อจ๋าไป ทำให้เห็นเด็กตัวน้อยๆคนนึงวัยประมาณ2-3ขวบเดินกอดตุ๊กตากระต่ายตัวน้อยๆมาทางตัวเอง'

เลโอ

เลโออยากกินหม่ำๆแล้ว

ออเดรย์

(เลโอ..ชื่อคุ้นๆ)

เลโอ

พ่อจ๋า

เลโอ

ทำให้น้องหน่อย//เบะปากเบาๆ

ออเดรย์

ครับๆ

ออเดรย์

(หม่ำๆคืออะไรว่ะ)

'ออเดรย์อุ้มเด็กน้อยที่อยู่ตรงหน้าของตัวเองขึ้นมาไว้ที่อก'

วีนัส

อ๊ะ...เลโอ

'ออเดรย์มองไปข้างหน้าของตัวเองตามเสียงที่ได้ยิน ทำให้เขาเห็นหญิงสาวที่คาดว่าเป็นเมียของเจ้าของร่างยืนอุ้มเด็กอีกคนที่อายุดูเท่าๆกัน'

วีนัส

หม่ำๆมั้ยลูก

ออเดรย์

(ขอบคุณสวรรค์ประทานพร)

เลโอ

หม่ำๆ

วีนัส

นี่ค่ะ//ยื่นขวดนมให้

ออเดรย์

//รับขวดนมมาป้อนเลโอ

ออเดรย์

(จะจำไว้แล้วกันหม่ำๆคือนม)

'เลโอจับขวดนมด้วยมือน้อยๆของตัวเองทั้งสองข้างประคองไว้ไม่ให้ขวดนมหลุดโดยที่ออเดรย์จับก้นขวดไว้มือนึงอีกมือก็อุ้มลูก'

วีนัส

ที่รักคะ

วีนัส

เดี๋ยวระวังลูกตกนะคะจับข้างเดียว

ออเดรย์

อืม..

วีนัส

งั้นเราเตรียมเข้านอนกันดีกว่าเนาะ

ลีโอ

หม่ำๆ

วีนัส

นี่จ๊ะลีโอ//เอาขวดนมอีกขวดที่ถือมาด้วยให้

ลีโอ

//ดูดขวดนม

วีนัส

งั้นพาลูกเข้านอนกันเถอะที่รัก

ออเดรย์

อือ

'วีนัสอุ้มลีโอเดินนำไปห้องนอนของตัวเองโดยที่ออเดรย์ก็อุ้มเลโอเดินตามไปแบบติดๆ'

'วีนัสกับออเดรย์ก็พาลูกเข้านอนเวลาผ่านไปสักพักวีนัสก็กอดลูกน้อยแล้วหลับไป'

'ออเดรย์หันไปมองลูกน้อยถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ลูกของตัวเขาเองแต่เขาก็ผูกพันธ์เหมือนรู้สึกได้เพราะมาสิงร่างของคนเป็นพ่อของเจ้าเด็กแฝดตัวน้อยทั้งสอง'

'ออเดรย์ค่อยๆหยิบขวดนมที่เด็กน้อยกินไว้ก่อนที่จะหลับไปทั้งอย่างนั้นออกจากปากทั้งสองอย่างเบามือเพราะเจ้าว่าเจ้าตัวน้อยจะตื่นขึ้นมาแล้วนำขวดนมไปวางไว้บนโต๊ะที่อยู่ข้างหัวเตียง'

'แล้วกลับมานอนคิดว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นทำไมนั่งขี้อยู่ดีๆแล้วกล้ายเป็นมีลูกมีเมียไปได้'

'ออเดรย์เรียบเรียงข้อมูลในสมองน้อยๆของตัวเองทั้งภาพบ้านที่เดินผ่านมาตอนเดินมาห้องนอนแล้วก็ชื่อลูกน้อยกับรูปร่างหน้าตาเมียกับเจ้าของร่าง'

'ทำให้เขาได้รับรู้ว่าตัวเองหลุดมาในนิยายเรื่องโปรดที่กลับมาอ่านกี่ทีก็ไม่เคยที่จะเบื่อได้เลย'

ออเดรย์

(ถ้าอ้างอิงจากชื่อและสถานที่ก็คิดว่าน่าจะใช่)

ออเดรย์

('แล้วดันมาสิงร่างพระเอกนี่สิ)

ออเดรย์

(ตอนที่เราโผล่มาน่าจะเป็นชีวิตหล้งจากจบเรื่องแน่เลย)

ออเดรย์

(เพราะว่าลูกๆก็โตแล้ว)

ออเดรย์

(แล้วจะให้ทะลุมาทำไมถ้ามาตอนจบไปแล้วละเนี่ย)

ออเดรย์

(เอาเถอะ)

ออเดรย์

(จากการอ่านเรื่องอื่นๆดูแล้วว่าไม่น่ากลับไปได้)

ออเดรย์

(แต่เอ๊ะ เราฝันรึปล่าวว่ะ)//หยิกตัวเอง

ออเดรย์

โอ๊ย

ออเดรย์

(เจ็บจริงแสดงว่าไม่ใช่ละ)

ออเดรย์

(เราไม่ได้ฝันแต่เราทะลุมาจริงๆ)

ออเดรย์

(ทางกลับก็ไม่มี)

ออเดรย์

(ก็คงต้องทำใจแล้วละ)

ออเดรย์

(งั้นวันนี้นอนดีกว่า)

ออเดรย์

(เราอ่านเรื่องนี้มาหลายรอบละจะให้แสดงเป็นออเดรย์ง่ายแบบจิ๊บๆเลย)

ออเดรย์

(ตื่นมาพรุ่งนี้ค่อยว่ากันแล้วกัน)

'เช้าตรู่ของอีกวันนึง'

ลีโอ

ป๊ะป๋า

ลีโอ

ตื่นได้แย้ว

วีนัส

ลีโออย่ากวนพ่อสิลูก

วีนัส

มาหาแม่นี่มา

ลีโอ

พ่อจ๋าไม่ยอมตื่น

วีนัส

พ่อจ๋าเหนื่อยไงคะ

วีนัส

เดี๋ยวหนูไปอยู่กับพี่เลโอข้างนอกดีกว่านะคะ//อุ้มลูก

วีนัส

เดี๋ยวให้พ่อนอนก่อนเนาะ

ลีโอ

ฮับแม่

วีนัส

วันนี้น้ามิเอลก็มาด้วยนะ

ลีโอ

หยอฮับ

วีนัส

ใช่สิจ๊ะ

ลีโอ

หนูอยากเล่นกับคุณน้าแล้ว

วีนัส

งั้นเราไปกันดีกว่าเนาะ

ลีโอ

ฮับ

'วีนัสเดินอุ้มลูกออกไปข้างนอกเพื่อที่จะให้ไม่กวนออเดรย์ที่กำลังหลับอยู่ในขณะนั้น'

'อีกสักพักถัดมาออเดรย์ก็ตื่นเพราะด้วยอากาศที่ร้อนของประเทศทำให้นอนต่อไม่ได้แล้ว'

ออเดรย์

อือ//พลิกตัว

ออเดรย์

(ทำไมร้อนจังว่ะ)

'ออเดรย์ลุกนั่งสักพักเพื่อให้ตื่นแบบเต็มที่ แล้วนั่งคิดกับตัวเองสักพัก'

ออเดรย์

(ถ้าหลุดมาจริงๆ)

ออเดรย์

(สถานะตัวละครจะเป็นแบบนี้สินะ)

ออเดรย์

ชื่อ:ออเดรย์ สถานะ:พระเอก *โดนออกัสยึดร่างไปเป็นที่เรียบร้อย*

เลโอ

ชื่อ:เลโอ สถานะ:ลูกพระเอก *พี่ชายฝาแฝดของลีโอ*

ลีโอ

ชื่อ:ลีโอ สถานะ:ลูกพระเอก *น้องชายฝาแฝดของเลโอ*

วีนัส

ชื่อ:วีนัส สถานะ:นางเอก *เมียพระเอกแม่สองแฝด*

มิเอล

ชื่อ:มิเอล สถานะ:พระรอง *คนที่ตามจีบวีนัส*

ออเดรย์

(งั้นเราก็คงจะได้เจอพระรองสุดที่รักตัวเป็นๆเลยสินะ)

เลโอ

พ่อจ๋า //เดินเข้ามา

ออเดรย์

ครับ//ตกใจเล็กน้อย

ออเดรย์

(พูดครับตามความตกใจตลอดเลย)

เลโอ

แม่จ๋าให้มาตามพ่อจ๋าไปกินข้าวฮับ

ออเดรย์

โอเคครับ

'ออเดรย์พูดเสร็จก็ลุกไปอุ้มเด็กชายตัวน้อยที่มาตามเขาไว้ในอ้อมแขนแล้วเดินลงไปข้างล่างเพื่อจะกินข้าว'

ออเดรย์

(คงจะแสดงเนียนใช่มั้ยนะ)

'ถึงใจคิดว่าแสดงตามแบบของพระเอกของเรื่องแต่ความจริงก็เป็นความต้องการอย่างนึงที่ตัวเองมีเหมือนกัน'

'ออเดรย์อุ้มลูกชายตัวน้อยของตัวเองลงไปถึงโต๊ะกินข้าวแล้วก็ตกตะลึงอยู่นิดหน่อยเพราะตรงหน้าของเขานั้นคือมิเอลพระรองที่เขาชอบมากในนิยายเรื่องนี้'

ออเดรย์

(พระเจ้า หล่อวัวตายควายล้มเลย)

วีนัส

ที่รักเป็นอะไรหรอ

ออเดรย์

ปล่าวหรอก

วีนัส

เหม่อๆตั้งแต่เมื่อวานเย็นแล้วนะ

ออเดรย์

ช่วงนี้คิดอะไรนิดหน่อยหนะ

วีนัส

งั้นมากินข้าวกันเถอะ

ออเดรย์

(ขอกริ๊ดในใจแปป พระรองหล่อมากก)

ออเดรย์

(ได้นั่งกินข้าวกับเมนแบบนี้แค่นี้ก็สุขใจละ)

ลีโอ

พ่อจ๋า

ลีโอ

น้องอยากนั่งกับพ่อจ๋า

วีนัส

งั้นเลโอมาอยู่กับแม่มามะ//ยื่นมือไปรับ

เลโอ

//อ้าแขนรับแม่

'ออเดรย์อุ้มลีโอขึ้นแล้วไปนั่งเก้าอี้แล้วจับลีโอนั่งแบบนั่งตักตัวเอง'

วีนัส

วันนี้กินเยอะเดี๋ยวแม่จ๋ากับพ่อจ๋าจะพาไปเที่ยว

วีนัส

โอเคมั้ยคะ

เลโอ

โอเชฮับ

ลีโอ

คุณน้าจะไปด้วยมั้ยฮับพ่อจ๋า//เงยหน้ามองออเดรย์

ออเดรย์

ไม่รู้สิครับ

มิเอล

ถ้าเราอยากให้น้าไปน้าก็จะไปครับ

ลีโอ

จริงหรอฮับ

มิเอล

จริงสิ

ลีโอ

เย้

ออเดรย์

งั้นลีโอกับเลโอต้องกินเยอะๆนะครับ(เสียงหล่อมากแม่)

ลีโอ

ฮับ

เลโอ

ค้าบ

ออเดรย์

(เลโอดูเป็นเด็กขี้อายจัง)

ออเดรย์

(น่ารักดีแหะ)

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ