EP04 พบเจอ

"กล้ามากนะที่หนีฉันไปในคืนนั้น" น้ำเสียงดุดันพูดขึ้นท่ามกลางความตื่นตกใจของเธอ

"ฮรึก ออกไป หนูกลัว ฮือ" หญิงสาวสะอื้นไห้อยากตื่นกลัวเธอกลัวผู้ชายคนนี้เขาคือความทรงจำเลวร้ายของเธอ

ติ๊ง!!!

มาเฟียหนุ่มลากเธอเข้ามาในห้องท่ามกลางความตื่นตกใจของเธอแม้พยายามขัดขืนเท่าไหร่แต่ก็ไม่สามารถหลุดจากพันธนาการของเขาได้เลย

ตุ๊บ!! ร่างเล็กถูกโยนลงบนเตียงเต็มแรงจนเธอจุก

"ฮรึก ออกไปคนเลว ฮือ" ร่างเล็กถลากอดเข่าแนบชิดหัวเตียงแต่ก็ถูกดึงกลับมาก่อนที่เขาจะยันตัวคร่อมเธอเอาไว้

มาเฟียหนุ่มก้มมองเด็กสาวด้วยความหลงไหลเพราะตั้งแต่ที่ได้เธอในครั้งนั้นเขาก็แทบไม่อยากมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นอีกเลยแม้กระทั่งดารา นางแบบ หรืออะไรต่างๆ ถึงมีก็เอาแต่นึกถึงใบหน้าของเธอตลอดเวลา

ตั้งแต่ที่เห็นเธอครั้งแรกเขาเหมือนต้องมนต์สะกดอยากครอบครองตัวเธอแค่เพียงผู้เดียวพอมีโอกาสเขาจึงขว้าเอาไว้ ผู้หญิงที่ทำงานที่คลับเขามาเสนอเพื่อนเธอให้เขาเขาจึงตกลงและให้เงินเธอไปหนึ่งก้อนก่อนบะมารู้ทีหลังว่าเธอถูกหลอก

เขาจึงส่งคนตามหาผู้หญิงคนนั้นแต่ก็ไม่พบอะไรเลยจึงปล่อยผ่านไปหลังจากคืนนั้นเธอหนีหายไปจนสองปีเขาก็ไม่มาพบเธออีกครั้งหลังจากที่ตามหามานาน

"ฮรึก ฮืออ" เธอกรีดร้องออกมาในขณะที่มาเฟียหนุ่มสูดดมซอกคอขาวอย่างโหยหาใบหน้าหล่อซุกไซร้คอขาวก่อนจะรวบข้อมือเล็กที่พยายามป้องกันตัวไว้ที่ศรีษะเล็กด้วยมือทั้งสองข้างของตัวเอง

"ฮืออ ออกไปนะ" เธอรองอย่างหมดหวังเมื่อเขาบอกว่า

"ร้องออกมาสิเพราะต่อให้เธอร้องอีกเท่าไหร่ก็ไม่มีใครได้ยินเสียงร้องของเธอ!!" เธอร้องไห้อย่างหมดหวังเพราะถ้าหากเขาทำอีกละก็เธอคงฝังใจตลอดไป

มือหนากดจูบริมฝีปากเล็กอย่างเร้าร้อนแต่เธอขบเม้มปากแน่นจนเขากัดริมฝีปากเธอจนเธอต้องยอมรับสัมผัสจากเขาอย่างไม่เต็มใจ

"ฮือ ปล่อย กลัวเเล้ว" เธอผวาตกใจเมื่อเขาปลดกระดุมชุดนักศึกษาของเธอและปลดตะขอบราของเธอก่อนจะก้มลงดูดเลียหน้าอกของเธอท่ามกลางเสียงร้องไห้ปานจะขาดใจ

"จ๊วบ จ๊วบ อื้ม!"

มือหนาลูบไล้เรียวขาขาวก่อนจะเกี่ยวแพนตี้สีสวยออกไปจากเรียวขาของเธอลงพื้นและแทรกตัวเข้ามากลางระหว่างขาของเธอ

"เลิกร้องไห้แล้วมาลำลึกความหลังกับฉันดีกว่า!!"

ส๊วบ!!

"กรี๊ด!!!" กลิ่นคาวคละคลุ้งของเลือดที่ไหลออกมาตามรอยฉีกขาดกลีบกุหลาบงามของเธอที่อ้ารับแก่นกายของเขาอย่างคุ้นเคย

ตั่บบ!! ตั่บบ!! ตั่บบ!!

"ฮืออ เจ็บ เอาออกไป ฮรึก" เธอพยายามขลุกดิ้นออกจากพันธนาการของเขาแต่ไม่เป็นผล

"อ๊าส์ โครตเสียว อย่าเกร็งแล้วเธอจะมีความสุข" ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงมาสูดดมร่างกายเธอราวกับโรคจิต

"ฮืออ เอาออกไป หนูเจ็บ หนูไปทำอะไรให้คุณ ฮือ" เธอเอ่ยถามประโยคนี้อีกครั้งแต่ก็ได้มาเพียงคำว่าเธอสวยจนเขาอยากครอบครอง

ตั่บบ!! ตั่บบ!! ตั่บบ!!

มือหนากระชับเอวคอดกิ่วก่อนจะกระแทกเข้าไปเต็มแรงเพราะจะปลดปล่อย

ตั่บบ!! ตั่บบ!! ตั่บบ!!

"ฮึก เจ็บ อร๊อย ฮือ" เธอปลดปล่อยออกมาก่อนเขาโดยที่ไม่รู้ตัว

เรียวขาสวยถูกจับพาดบ่าแกร่งทั้งสองข้างก่อนจะกระแทกเข้าใส่ร่องสาวเธอเต็มแรง

ตั่บบ!! ตั่บบ!! ตั่บบ!!

"โอ๊ว อ๊าส์" ร่างเล็กรู้สึกอุ่นวาบไปทั่วช่องทางเมื่อรู้เขาปลดปล่อยเข้ามาในตัวเธอ

"ฮืออ ออกไปคนเลว หนูเกลียดคุณ!!" หญิงสาวถอยแนบชิดหัวเตียงกระชับผ้าห่มปกปิดเรือนร่างตัวเอง

"หึ อย่าคิดหนีฉัน!! เพราะถ้าเธอหนีฉันอีกเมื่อไหร่เธอจะไม่มีวันเห็นเดือนเห็นตะวันอีกตลอดไป!!" พูดจบก็ขึ้นไปหาเธอบนเตียงโอบกอดเธอจากด้านหลังก่อนจะซุกไซร้ลำคอขาวเบาๆและกระซิบข้างใบหูเล็กจนน้ำตาเธอไหลพรากอีกครั้ง

"ถ้าเธอบอกเรื่องนี้กับพี่ชายเธอเมื่อไหร่ รับรองว่าฉันไม่รับประกันความปลอดภัยของมันแน่"

".."

"สู้เป็นเด็กดีว่านอนสอนง่าย แค่นอนอ้าขาให้ฉันเอาเวลาที่ฉันต้องการมันคงไม่ยากหรอกจริงมั้ย หื้ม" ใบหน้าหล่อเหลากดจูบลำตัวของเธออย่างหลงไหลและสูดดมกลิ่นกายเธอราวกับโรคจิตจนเธอสั่นสะท้านด้วยความตื่นกลัว

"ฮือ คุณมันใจร้าย!!!" เด็กสาวร้องไห้ทั้งน้ำตามองดูผู้ชายใจร้ายที่ขืนใจเธออีกครั้งอย่างเลี่ยงไม่ได้

เด็กสาวแต่งตัวด้วยความสั่นเทาในขณะที่เขาคลอเคลียเธอไม่ห่างหลังจากที่ได้เธออีกครั้ง

"หวังว่าจะเข้าใจที่ฉันพูดนะ!! อย่าคิดหนีเพราะฉันไม่รับประกันความปลอดภัยของพี่ชายเธอ พรุ่งนี้ฉันจะไปรับ"

จุ๊บ!! เขากดจูบขมับบางเบาๆ ก่อนจะมองตามเธอที่เดินออกไปจนลับสายตาด้วยความอารมณ์ดีที่เจอผู้หญิงที่ตามหาสักที

ในระหว่างที่กำลังนั่งทำงานจู่ๆ อลันก็นึกขึ้นได้ว่าน้องสาวตัวเองหายไปเข้าห้องน้ำนานเกินไปจึงต้องรีบไปดูด้วยความร้อนรนเพราะถ้าหากเธอเป็นอะไรขึ้นมาอีกเขาคงให้อภัยตัวเองไม่ได้

"ไปไหนอลัน!?" ฟีน่าเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าเขาร้อนรนผิดปกติ

"เดี๋ยวเรามานะเราไปดูอลินก่อน" เขาลืมคิดไปเลยว่าน้องสาวเขาไม่ค่อยไปไหนมาไหนคนเดียวแม้ว่าจะไปกับเคลร่าเขาก็ไม่มั่นใจเท่าไหร่

"อลิน!! อลินๆ อยู่ในห้องน้ำหรอ" ชายหนุ่มถามหาน้องสาวฝาแฝดที่ไปทำธุระส่วนตัวนานเกินไป

"อ้าวอลันมาเข้าห้องน้ำหรอ" เคลร่าที่ช่วยน้าสาวจัดโต๊ะอาหารเสร็จจึงว่าจะเดินมาดูเพื่อนสาวที่ทำธุระในห้องน้ำอยู่

"เธอเห็นอลินมั้ย!?" ชายหนุ่มร้อนใจเมื่อหาน้องสาวไม่เจอก่อนจะตามหาก็พบว่าอลินเดินมาจากอีกทางในสภาพที่แปลกตาไป

"มาแต่ไหนเค้าหาเธอไม่เจอ" อลันเดินเข้ามาดูน้องสาวอย่างเป็นห่วงพรางสำรวจการแต่งตัวของเธอที่เหมือนจะแปลกตาไปบ้าง

"ชุดเป็นอะไร!?" อลันร้อนใจเพราะไม่อยากให้เหตุการณ์ในอดีตซ้ำรอยอีกครั้งเพราะมันยังเป็นตราบาปในใจของเขาที่ช่วยน้องสาวเอาไว้ไม่ได้จนเธอต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้

"ปะ เปล่า พอดีมันเปียกน้ำนิดหน่อย เค้าอยากกลับแล้วเรากลับบ้านเถอะนะอลัน" ร่างเล็กพยายามพูดอย่างปกติโดยไม่ให้พี่ชายสังเกต

"เอ้า แล้วไม่อยู่ทานข้าวกับเราก่อนหรอ" เคลลี่ทำหน้างงเพราะจู่ๆ เพื่อนสาวก็แปลกไปเพราะก่อนที่จะมาเข้าห้องน้ำเธอก็ยังปกติดี

"เรารู้สึกเหมือนจะไม่สบายตัวหน่ะ ขอกลับก่อนนะแล้วเจอกัน" เด็กสาววิ่งมากอดแขนพี่ชายแน่นและเดินออกไป

"เป็นอะไร บอกเค้าซิ!?" ชายหนุ่มสังเกตพฤติกรรมของน้องสาวที่แปลกไปเหมือนตอนนั้นไม่มีผิด

"เปล่าไม่มีอะไรเค้าแค่ปวดหัวนอนพักเดี๋ยวก็หาย" แม้ในใจอยากบอกพี่ชายมากแค่ไหนแต่ก็ทำไม่ได้เพราะผู้ชายคนนั้นขู่เธอเอาไว้

อลินที่กลับมาจากบ้านเพื่อนสนิทอย่างเคลลี่เธอไม่รีรอเดินเข้ามาในห้องโดยห้ามพี่ชายรบกวนเพราะเธออยากพักผ่อน

"ฮึก ฮือ ทำไมลบไม่ออก ฮรึก ออกสิ ฮือ" ร่างเล็กนั่งร้องไห้กอดตัวเองภายใต้สายน้ำที่กำลังไหลรินใบหน้าสวยเจิ่งนองไปด้วยน้ำตาเนื้อตัวแดงเถือกหนังจากที่เธอพยายามถูรอยราคีป่าเถื่อนจากผู้ชายคนนั้นยังไงก็ลบไม่หมด

เหตุการณ์นี้มันกลับมาอีกครั้งแล้ว ร่างกายขาวผ่องเต็มไปด้วยร่องรอยน่ารังเกียจกายสาวที่เลือดยังคงไหลออกมาเหมือนครั้งนั้นไม่มีผิดมันทำให้เธอแทบขาดใจ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

EP03 ฝังใจ

บทต่อไป

EP05 หนีไม่พ้น

