ฉันอดทนและเลือกที่จะยังรักเธอคนนั้นแม้ฉันไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเธอคนนั้นยังรักฉันอยู่ไหมฉันหลังจากที่พวกเราไม่ได้เจอกันพี่ก็ผ่านมาเป็นเวลามากกว่า 20 ปีเลยล่ะตอนนี้ฉันอายุ 31 แล้วแน่นอนว่าฉันแก่แล้วฉันยังไม่ได้แต่งงานเลยล่ะถึงอายุถึงปูนนี้แล้วก็ตามหลังจากที่ฉันเรียนจบสายอาชีพฉันก็ได้เปิดร้านเล็กๆของตัวเองขึ้นมาฉันทำงานอ่านแล้วก็เก็บเงินฉันทำงานอย่างขะมักเขม้นไม่เคยหยุดพักเพื่อที่จะได้เก็บเงินให้กับพ่อแม่ที่ฉันทั้งรักและทั้งเกลียดฉันเก็บเงินอยู่ทั้งหมด 5 ปีได้ทั้งหมด 10 ล้านกว่าฉันมอบให้พวกเขาทั้งหมดหลังจากนั้นพอฉันมอบเงินพวกนั้นให้เขาพวกเขาทั้งหมดแล้วฉันก็ได้ย้ายร้านหนีหนีไปให้ไกลไกลเท่าที่จะไกลได้ตัดขาดจากพวกเขาเปลี่ยนทั้งชื่อเปลี่ยนทั้งนามสกุลเปลี่ยนทุกอย่างฉันทิ้งทุกอย่างไปฉันรู้ว่ามันเป็นทางเลือกที่ไม่ดีแต่ฉันเองก็ตัดสินใจเลือกทางนี้ฉันย้ายมาอยู่ที่ชนบทแห่งหนึ่งซึ่งแน่นอนมันเป็นแค่ชนบทที่ไม่มีผู้คนเยอะมากนะแต่ก็ใช่ว่าร้านฉันจะไม่มีคนมาซื้อของเลยบางวันก็จะมีลูกค้าที่เดินทางไกลเพื่อมาซื้อของฉันโดยเฉพาะบางวันก็มีลูกค้าที่อยู่แถวๆบ้านมาซื้อของฉันรู้ว่าร้านฉันนั้นขายของแพงที่พวกเขาเองก็ยังเลือกที่จะมาซื้อเพราะว่าของของฉันนั้นมีคุณภาพมากมายเลยล่ะแม้ว่าแพงแต่คุณภาพเองก็ต้องดีด้วยไม่ใช่ว่าของแพงแต่คุณภาพด้อยมันก็จะไม่ถูกต้องเลยล่ะฉันอยู่คนเดียวมามากกว่า 10 ปีตั้งแต่ฉันอายุ 10 กว่า 20 กว่าเจอตอนนี้ฉัน 30 แล้วแม้ว่าฉันไม่ได้แต่งงานแต่ฉันเองก็ไม่ได้เสียดายอะไรเลยล่ะฉันน่ะยังรักผู้หญิงคนนั้นอยู่สุดหัวใจเลยแต่ฉันว่าตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นคงแต่งงานไปแล้วล่ะนั่นสินะพ่อแม่ของเธอคนนั้นเข้มงวดกว่าฉันเนื่องจากว่าเป็นลูกคนรวยด้วยมีอิทธิพลทั้งแม่ทั้งสังคมคนชั้นสูงฉันที่เป็นลูกคนจนแต่ดิ้นรนสู้เพื่อที่จะให้ตัวเองมีอนาคตพวกเราสองคนน่ะไม่เข้ากันตั้งแต่แรกแล้วแต่เราเองก็เลือกที่จะรักกันไม่ใช่ชนบทแห่งนี้แม้มันเงียบสงบแต่บางวันก็จะมีเสียงเด็กๆดังมากมาจากแถวๆหน้าหมู่บ้านด้วยล่ะฉันอาศัยอยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้มาประมาณ 4-5 เดือนได้แล้วฉันรู้สึกว่าที่นี่มันเงียบสงบและดีมากๆและที่นี่เองก็เปรียบเสมือนบ้านหลังที่ 2 มันดีแต่บางทีมันก็รู้สึกเหงาไปบ้างนะสินะนี่คือทางที่ฉันเลือกฉันเองก็คงต้องยอมรับมันนั่นแหละฉันเลือกทางนี้เอง
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 6
Comments