ก็เป็นแบบนี้ไง

"อะไรของมึงแต่เช้า"

ทุกครั้งชอบเกะกะตอนทำกับข้าวทุกเช้า

นี่ไม่ใช่ครั่งแรก

พอถามก็ตอบเสียงอู้อี้ ดูก็รู้ว่าพยายามตื่นสุดๆ เพื่อมากวนผมทุกวันไม่รู้อยากได้อะไร ผมก็กลัวว่าจะถูกน้ำมันกระเด็นใส่เข้าสักวัน ดูทรงแล้วคงง่วงมากแต่พยายามตื่น การที่ ไอ้กัน มากกวนผมแบบนี้ก็ทำให้ตัวผมรู้ว่ามันเป็นอะไรที่น่ารักสุดๆ ทำเอาผมใจเหลวทุกครั้งที่เจ้าตัวมาทำแบบนี้ ทำเอาความรู้สึกผมตอนนี้ไม่เหมือนเดิน

"กันถ้าง่วงก็ไปนอนซะไป กูจะทำกับข้าว" ข้าวปััน เอ่ยเพราะกลัวร่างบางจะด็วนน้ำมัน

"ไม่ไป กูจะอยู่ตรงนี้"

เห้ย ผมทำได้แค่ถอนหายใจและทำกับข้าวต่อ ที่ผมมาอยู่กับกันได้ก็เพราะว่าไอ้กันเป็นหลานน้าพร น้าข้างบ้าน น้าเขาไม่ค่อยอยู่บ้านเพราะเรื่องงาน ทำให้กันมาอยู่บ้านผมบ่อยๆ

"เจ็บ...มึงกัดคอกูทำไมเนี่ยเป็นหมารึไง"

"มึงถอนหายใจใส่กู"

"เสร็จยังกูหิวแล้ว"

เอ้า ไอ้นี่มันกัดผมแล้วเดินไปที่โต๊ะรอผมเอาข้าวผัดทะเลไปให้ ไอ้หมาเอ่ย

"อ่ะ กินซะจะได้ไปอาบน้ำไปโรงเรียน"

"เออๆรู้แล้ว"

"แต่ว่าวันนี้มึงมีเรียนไหม ไปส่งหน่อย" กันพูดขึ้น

"ไม่มี มีเรีอนพรุ่งนี้ตอบบ่ายๆ"

หน้าโรงเรียนดังที่คุ้นเคย ผมเคยเรียนที่นี้ตอนม.ต้น ตอนนี้ผมเรียนเทคนิค ส่วนกันเรียนสายสามัญ เจ้าตัวบอกว่ามันเรียนหนักมากแต่ก็ยังเรียนเพราะกันเก่งทางด้านวิชาการ ส่วนผมถนัดทางปฏิบัติมากกว่า

"ตอนเย็นมารับด้วยเวลาเดิมนะ"

"เออๆ"

"อยู่ห้องคนเดียวก็เหงาหน่อยนะ แต่เดี๊ยวเย็นก็เจอกูแหละ"

"...อือ"

ดูพูดเข้าจะไม่ให้คิดเข้าข้างตัวเองได้ไงอ่าาาาาา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download