"อะไรของมึงแต่เช้า"
ทุกครั้งชอบเกะกะตอนทำกับข้าวทุกเช้า
นี่ไม่ใช่ครั่งแรก
พอถามก็ตอบเสียงอู้อี้ ดูก็รู้ว่าพยายามตื่นสุดๆ เพื่อมากวนผมทุกวันไม่รู้อยากได้อะไร ผมก็กลัวว่าจะถูกน้ำมันกระเด็นใส่เข้าสักวัน ดูทรงแล้วคงง่วงมากแต่พยายามตื่น การที่ ไอ้กัน มากกวนผมแบบนี้ก็ทำให้ตัวผมรู้ว่ามันเป็นอะไรที่น่ารักสุดๆ ทำเอาผมใจเหลวทุกครั้งที่เจ้าตัวมาทำแบบนี้ ทำเอาความรู้สึกผมตอนนี้ไม่เหมือนเดิน
"กันถ้าง่วงก็ไปนอนซะไป กูจะทำกับข้าว" ข้าวปััน เอ่ยเพราะกลัวร่างบางจะด็วนน้ำมัน
"ไม่ไป กูจะอยู่ตรงนี้"
เห้ย ผมทำได้แค่ถอนหายใจและทำกับข้าวต่อ ที่ผมมาอยู่กับกันได้ก็เพราะว่าไอ้กันเป็นหลานน้าพร น้าข้างบ้าน น้าเขาไม่ค่อยอยู่บ้านเพราะเรื่องงาน ทำให้กันมาอยู่บ้านผมบ่อยๆ
"เจ็บ...มึงกัดคอกูทำไมเนี่ยเป็นหมารึไง"
"มึงถอนหายใจใส่กู"
"เสร็จยังกูหิวแล้ว"
เอ้า ไอ้นี่มันกัดผมแล้วเดินไปที่โต๊ะรอผมเอาข้าวผัดทะเลไปให้ ไอ้หมาเอ่ย
"อ่ะ กินซะจะได้ไปอาบน้ำไปโรงเรียน"
"เออๆรู้แล้ว"
"แต่ว่าวันนี้มึงมีเรียนไหม ไปส่งหน่อย" กันพูดขึ้น
"ไม่มี มีเรีอนพรุ่งนี้ตอบบ่ายๆ"
หน้าโรงเรียนดังที่คุ้นเคย ผมเคยเรียนที่นี้ตอนม.ต้น ตอนนี้ผมเรียนเทคนิค ส่วนกันเรียนสายสามัญ เจ้าตัวบอกว่ามันเรียนหนักมากแต่ก็ยังเรียนเพราะกันเก่งทางด้านวิชาการ ส่วนผมถนัดทางปฏิบัติมากกว่า
"ตอนเย็นมารับด้วยเวลาเดิมนะ"
"เออๆ"
"อยู่ห้องคนเดียวก็เหงาหน่อยนะ แต่เดี๊ยวเย็นก็เจอกูแหละ"
"...อือ"
ดูพูดเข้าจะไม่ให้คิดเข้าข้างตัวเองได้ไงอ่าาาาาา
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
