ชีวิตประจำวันของผม
สวัสดีครับผมชื่อไป๋ตอนนี้ผมอายุ18ตอนนี้ผมกำลังเรียนอยู่ม.6 เป็นปีสุดท้ายที่ผมจะได้อยู่ในรั้วของโรงเรียน นึกถึงมันก็แอบใจหายเหมือนกันครับ ออแล้วก็ผมเรียนอยู่สายวิทย์—คณิต ซึ่งมันก็ค่อนข้างที่จะอยากลำบากมากเลยล่ะครับเพราะโรงเรียนของผมกว่าจะเรียนเสร็จก็ปาไปสะ6โมงเย็นแล้วกว่าจะได้กลับบ้านก็1ทุ่มพอดี เฮ้อ เหนื่อยเอาเรื่องเลยแต่ผมก็มีแผนเรียนต่อ
มหาลัยแล้วล่ะครับ ผมคิดว่าจะต่อคณะแพทยศาสตร์ซึ่งมันก็ไม่อยากไปสำหรับผมละมั้ง อันที่จริงตอนเด็กผมไม่เคยที่อยากเป็นหมอหรอกครับแต่ที่ผมอยากเป็นก็เพราะว่ามันดูเท่ครับ มันดูแบบคนที่เป็นหมอจะหล่อทุกคนเลยผมเลยคิดว่าถ้าผมเป็นหมอผมก็มีคนมาจีบผม เหตุผมผมอาจจะดูแปลกล่ะสิ ผมก็ยังคิดเลย5555
อันที่จริงคริบครัวของผมก็ไม่สนับสนุนให้ผมเรียนคณะแพทย์พวกเขาอยากให้ผมเรียนคณะบริหารเพื่อจะมารับช่วงต่อธุรกิน
ของพ่อ
ซึ่งมันไม่ใช่แนวทางของผมเลย ผมทะเลาะกับครอบครัวเลยย้ายออกไปอยู่กับคุณแม่ ถ้าถามว่าทำไมพ่อกับแม่ถึงไม่อยู่ด้วยกัน
ก็นั้นแหละครับพวกเขาอย่ากันตอนผมอายุ6ขวบผมก็เข้าใจพ่อผมบังคับให้ผมไปอยู่กับเขา ตอนแรกผมร้องไห้เพราะผมอยากอยู่กับแม่แต่หลังตอนที่ผมกับพวกเขาทะเลาะกันผมจึงได้มาอยู่กับแม่ แม่ผมเปิดร้านขายกะแต๋ว5555แฮ!! ก๋วยเตี๋ยวว โทษทีครับผมติดเล่นไปหน่อย ผมไปเรียนแล้วก็ไปช่วยแม่ช่วงเย็นแล้วผมก็อ่านหนังสือไปด้วยเวลาว่างหน่ะครับ ผมมีความสุขมากกว่าตอนที่อยู่กับพ่อมันเป็นความสุขที่ได้กลับมาเวลาอยู่กับแม่ผมอยากจะบอกแม่ว่าผมรักแม่มากน่ะครับผมมีความสุขที่ได้อยู่กับแม่และผมจะสอบให้ติดคณะแพทย์ให้แม่เอาผมไปอวดป้าข้างบ้านไปเลยผมเชื่อว่าแม่ต้องชนะครับ และผมมีป้าข้างบ้านด้วยลูกแกเป็นพนักงานบริษัทที่หนึ่ง เขามาอวดตลอดเลยว่าลูกเขาอ่ะหน่ะพาไปหาหมอคลีนิคหมอมืออาชีพ ผมบอกเลยแม่ผมจะเป็นหมอแล้วผมจะรักษาแม่โดยที่แม่ไม่ต้องไปหาหมอเลยครับเพราะผมจะเป็นคนรักษาแม่เองขอบคุณแม่น่ะครับ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments