-04 คุณแม๊~

ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นเพื่อปลุกให้ร่างบางตื่นจากการพักผ่อนอยู่บนเตียง....วคินเริ่มขยับตัวบิดขี้เกียจ​ไปมานิดหน่อยก่อนจะพยายามลืมตาและมองไปรอบๆเพื่อพิสูทธิ์​อะไรบางอย่าง

"ไม่ใช่ความฝันสินะ ดีจัง" ร่างบางกล่าวออกมาเบาๆแล้วลุกออกจากเตียงเพื่ออาบน้ำแล้วลงไปหาครอบครัวเพียงคนเดียวที่มีอยู่ตอนนี้

ตึก ตึก ตึก

เอ๊ะเดี๋ยวก่อนนะนั่นเราหรอ! ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ! ภาพที่สะท้อนในกระจกตรงหน้าของผมคือผู้ชายตัวเล็กแต่ไม่มากผิวขาวอมชมพูสว่างไหนจะรูปหน้าที่สวยหวาน ตาสีเขียวสว่างกลมโต ปากอมชมพูดูหนุ่มนิ่มนี่มันอะไร! มันควรต้องเป็นอีกแบบสิ!

"ซิคนี่มันอะไร! ทำไมไม่เหมือนที่นายบอกเลยล่ะ ฉันควรจะหล่อขึ้นสิ!"

[ก็ตามที่ผมบอกไปไงครับสกิลเสน่ห์​เหลือ​ร้า​ยมันจะขึ้นอยู่กับหน้าตาปัจจุบัน​ของโฮสต์​ว่าจะออกไปแนวไหนไงครับ]

"ก็นั่นไงฉันควรจะหล่อสิไม่ใช่สวยแบบนี้"

ผมตอบซิคออกไปแบบนั้นเพราะผมเชื่อว่าผมต้องหล่อไม่ใช่สวยแบบนี้ อย่างงี้ผมจะจีบหญิงติดไหมเนี่ยถ้าดันสวยเกินหน้าเกินตาพวกเธออ่ะ

[ก็หน้าตาเมื่อก่อนของโฮสต์​มันไม่ได้ออกไปทางหล่อไงครับแต่ไปทางสวยหน้ารักมากกว่านี่ครับเหมือนแม่โฮสต์​ไงครับ]

" แหนะชมแม่ฉันสะด้วยเคยเห็นหน้าแม่ฉันแล้วรึไง" ผมถามซิค

[ดูผ่านความทรงจำไงครับเผื่อโฮสต์​ไม่รู้ตัวนะครับโฮสต์​น่ะได้หน้าตาของแม่มาตั้ง80%แหนะมีแค่สีตากับสีผมเท่านั้นที่ได้จากทางฝั่งพ่อโฮสต์​ครับ]

ชิ! ยอมรับก็ได้ว่าผมน่ะได้ฝั่งแม่มาเต็มๆเลยไม่มีความแมนผสมอยู่เลยว่าถึงแม่แล้วก็รีบอาบน้ำแล้วลงไปหาแม่ดีกว่า.... เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็นึกถึงบางอย่างขึ้น

"นี่ซิคฉันยังมีหมุนวงล้อฟรีประจำวันอยู่สินะ" ผมถามออกไป

[ครับโฮสต์​ยังมีสุ่มประจำวันของวันนี้อยู่ครับ....จะหมุนเลยไหมครับ]

"อืม~หมุนเลยก็ได้ซิค" ผมตอบซิคออกไปแบบนั้นเพื่อให้ซิคจัดการสุ่มให้ผมเลย

ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก!!​ๆ

[ยินดีด้วยครับโฮสต์​คุณได้รับเงิน100, 000บาทครับ!]

ว่าไงนะหนึ่งแสนเลยงั้นหรอแสดงว่าเราก็มีโชคอยู่สินะ

"แล้วฉันจะเอาเงินออกมาใช้ยังไงอ่ะซิค" นั่นสิจะเอาออกมายังไงล่ะถ้าอยู่ๆมันก็โผล่​โดยไม่มีที่มาคนอื่นต้องสงสัยว่าเราทำไรผิดกฎหมาย​แน่

[ไม่ต้องเป็นห่วงครับโฮสต์! เงินที่โฮสต์​สุ่มได้จะเข้าบัญชี​ธนาคาร​ของโฮสต์​เลยครับแถมไม่ถูกสงสัยแน่นอนเพราะเงินตรงนี้สามารถ​หาที่มาที่ไปได้ครับโฮสต์]​

งั้นก็โล่งอกสบายใจได้หนึ่งเปาะ.... ตอนนี้ก็เจ็ดโมงครึ่งแล้วสิลงไปหาแม่เลยดีกว่าจะได้ไปช่วยแม่เปิดร้าน

อ่ะตรงนี้ผมอาจจะลืมบอกไปสินะแม่ของผมเขาเปิกร้านอาหารเล็กๆแต่ดูดีแถวถนนใหญ่หน้าบ้านครับส่วนใหญ่เวลาปิดเทอมผมก็ลงไปช่วยแม่ทำงานบ้าง

ตึก! ตึก!

ผมรีบวิ่งลงบันได​แล้วตรงดิ่งไปที่ๆแม่หน้าจะอยู่คงเป็นห้องครัวสินะ

ตรงหน้าผมตอนนี้คือผู้หญิงผมสีดำหน้าตาสวยงาม​คนหนึ่งที่กำลังยุ่งกับการทำอาหารอยู่ ผมรีบเดินไปด้านหลังของเธอแล้วสวมกอดเข้าที่เอวบางของเธอจนเธอสะดุ้งหน่อยๆ

"ว๊าย! คินเองหรอลูกแม่ตกใจหมดเลยลูก" แม่ผมร้องด้วยความตกใจ

"แม่วรินคนสวยวันนี้ทำไรให้คินกินหรอคะ?" ผมถามออกไปโดยที่แขนก็ยังสวมกอดคนเป็นแม่อยู่

"วันนี้อ้อนจังเลยนะคะวันนี้แม่ทำของโปรดลูกทั้งนั้นเลยนะคะ" แม่วรินร้องตอบ

แม่ของผมชื่อวรินแม่เป็นดูแลผมมาตั้งแต่เกิดเป็นครอบครัวที่เหลืออยู่ตอนนี้ แม่ของผมน่ะสวยมากมีคนมาจีบไม่เว้นแต่ละวันแต่ต้องข้ามศพของวคินคนนี้ก่อนล่ะนะ

"วันนี้คินไปช่วยที่รักที่ร้านนะคะ"ผมมักจะเรียกแม่ว่าที่รักและชอบลงท้ายกับแม่ว่าคะค่ะมันทำให้ผมดูหน้าเอ็นดูและจะทำให้แม่รักผมแค่คนเดียวไม่ต้องสนไอพวกขายขนมจีบ

"ลูกจะไปช่วยแม่ที่ร้านหรอคะงั้นเรารีบกินข้าวเนอะจะได้ไปเข้าร้านกันนะคะ" แม่ตอบกลับมา

"อื้ม! ป่ะเดี๋ยวคินเตรียมจานใส่ข้าวเองนะคะ"ผมบอกพร้อมเดินไปหยิบจานกับช้อนสำหรับทานสองคนออกมาใส่ข้าว

"เอ่~แม่พึ่งมองหน้าลูกชัดๆลูกของแม่สวยขึ้นอีกแล้วนะคะ"

"คินต้องหล่อขึ้นสิที่รัก! คินไม่ได้สวยนะคนที่สวยคือที่รักต่างหาก"ผมร้องตอบแม่ออกไปเมื่อผมได้ยินว่าแม่ชมผมว่าสวย

" ปากหวานนะเรามาลูกมาเริ่มกินข้าวกันได้เดี๋ยวต้องไปช่วยแม่เปิดร้านอีกนะคะ"

ผมได้ยินดังนั้นก็ลงมือทานข้าวที่ที่รักทำออกปากชมบ้างนิดหน่อยเพื่อเพิ่มสีสันระหว่างทานข้าวมีคุยสัพเพเหระ​บ้างเป็นบางครั้งจนทั้งผมและที่รักทานข้าวกันเสร็จสรรพ​

ผมจึงขอแม่ขึ้นไปเตรียมตัวเพื่อออกไปร้านอาหารของแม่

ตอนนี้ผมอยู่บนห้องของผมบ้านของผมเป็นบ้านสองชั้นนะเผื่อผมลืมบอก ผมขึ้นมาหยิบของจำเป็นยามออกนอกบ้านอย่างกระเป๋าตังค์, โทรศัพท์มือถือ​และที่ขาดไม่ได้เลยคือแมสปิดปากผมมักจะสวมใส่อยู่เป็นประจำเมื่อออกจากบ้าน....ที่ใส่ไม่ใช่อะไรนะคือมันมักจะมีคนชอบมองผมอยู่ตลอดมีผู้หญิงบ้างแต่ส่วนใหญ่มักจะเป็นผู้ชายผมไม่ชอบสายตาของพวกที่มองมาสักเท่าไหร่บ้างก็เดินเข้ามาจีบบ้างก็มาหาเรื่อง...จนผมเริ่มหยิบแมสออกมาใส่ตั้งแต่มีอายุ15ปีใส่จนมันเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายไปแล้ว

"คิน! เสร็จรึยังลูกใกล้ได้เวลาแล้วนะ" ผมได้ยินเสียงของแม่ตะโกนขึ้นมาจากชั้นล่างก็รีบเดินลงไปหาผู้เป็นแม่ทันที

"เสร็จแล้วค่ะที่รักงั้นไปกันเถอะ" ผมตอบผู้เป็นแม่ไป

"คินลูกจะใส่แมสอีกแล้วหรอลูกหน้าตาลูกก็ออกจะดีไม่เห็นต้องใส่เลยนิคะ" แม่บ่นออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มๆของแม่

" ที่รักก็รู้นิเวลาคินถอดแมสทีไรไม่เป็นการเป็นงานเลยมีแต่คนมาขายขนมจีบ" ผมบอกเหตุผลเดิมๆที่พร่ำบอกผู้เป็นที่มักจะบ่นแบบนี้บ่อยๆ

"ก็ลูกแม่ออกจะหน้าตาดีมีคนมาจีบก็ไม่ใช่เรื่องแปลกนิคะ"

" แปลกค่ะที่รักเพราะคนที่มาจีบมักจะเป็นผู้ชายนิ แต่คินก็เป็นผู้ชายนะควรจะมีผู้หญิงมาจีบคินสิไม่ใช่ผู้ชาย" ผมตอบคนเป็นแม่ออกไป

" งั้นไปกันได้แล้วเนอะจะได้ไปเปิดร้านกันสักที" ผมเห็นแม่ปิดไฟในบ้านพรางเดินออกประตูผมก็เดินตามออกไปเพื่อจะได้ขับรถยนต์​ออดี้​สีขาวที่ถอยออกมาเมื่อ2ปีก่อนหลังจากออกจากบ้านก็ออกเดินทางไปร้านอาหารของแม่ทันที

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***