เลือก

วังหลวง.... 1 เดือนผ่านไป... ทุกอย่างเกิดขึ้นไวยิ่งนัก 1เดือนที่ผ่านมาข้าทิเคยเจอเขาเลยแม้แต่น้อย

"สนุกมากๆเลยเพคะ ฮ่าๆ-" เสียงหัวเราะสนุกสนานดังมาแต่ไกลทำให้ข้าที่อยู่ด้านในห้องทำงานของฮ่องเต้ได้ยิน ที่ข้ามาอยู่ในห้องทำงานของเขาคงเป็นเพราะรอที่เขาจะกลับมาเช่นไรละ

"แอ๊ดดด"

"เอ๊ะ พระสนมมาทำอันใดในนี้หรือเพคะ ท่านมิอยู่อดไปเที่ยวด้วยกันเลย" ฟางจิงทำหน้าตาเสียดาย ข้ามองไปยังของที่นางถือมาก็อดที่จะหมั่นไส้มิได้ของพวกนั้นฝ่าบาททรงซื้อให้สินะ ตอนนี้ข้ากำลังเป็นนางขี้อิจฉา​หรือ?

"น้องหญิงเหตุใดเจ้าถึงมานั่งยังห้องนี้" เขามองนางอย่างมิเข้าใจ

" แล้วมามิได้หรือเพคะ"ข้าสวนกลับ ข้าจะเข้าจะออกที่ใดย่อมได้เพราะท่านเป็นคนบอกเองในวันที่รับข้าเข้าวัง

"ข้าถามเจ้าดีๆ" เขาถอนหายใจแล้วหันไปกระซิบฟางจิงว่า ให้นางไปพักผ่อน ข้าเพียงมองฉากนั้นด้วยความรู้สึก​ที่หลากหลาย

" เพคะ" ฟางจิงทำน้ำเสียงน้อยใจแต่ก็ยอมที่จะไปแต่โดยดี ทำให้ตอนนี้ทั้งห้องทำงานมีเพียงข้าและเขา

"ไปเที่ยวสนุกมั้ยเพคะ" ข้าก้มหน้าถาม

" อืม" ตอบเพียงแค่นั้นก็เดินไปนั่งยังโต๊ะ​ทำงาน นี่เขาจะชวนข้าคุยเลยหรือ

"ท่านทรงอยากแต่งตั้งนางเป็นกุ้ยเฟย ข้าก็แล้วแต่ท่าน" เขาที่ได้ยินดังนั้นก็รีบลุกมาทางข้าทันที

"จริงรึ! เจ้าพูดจริงๆรึ!" เขาจับตัวข้าแน่นด้วยความดีใจ

"หย่งเทียนจิน.... ข้าถามในฐานนะสามีภรรยา​ท่านคิดกับข้าเช่นไร" ข้าเลิกใช้คำราชาศัพท์​กับเขาแล้วถามอย่างตรงไปตรงมา ตั้งแต่นางเข้ามาท่านก็เปลี่ยนไป เช่นนี้จะให้ข้าทำเช่นไร

"เจ้าถามอันใดเช่นนี้" เขาอึกอักที่จะตอบสรุปแล้วนางหมายถึง​อันใด

"ท่านก็ทำแต่มิรู้ทั้งๆที่ท่านก็รู้แก่ใจ"ข้าพูดออกไปอย่าแกล้งทำเป็นมิรู้เลย!

"ข้ารักเจ้า เพราะ เจ้าเป็นภรรยาของข้า" เขาเงียบไปนานแล้วตอบ

"แต่ท่านก็ทรง... รักนาง" ข้าใช้น้ำเสียงที่เบา

" ข้า-"

" ท่านบอกว่ารักข้าแต่ท่านมิเคยใส่ใจ นางรู้จักท่านเพียง2เดือนท่านทุ่มเวลาให้นาง ข้ารู้จักท่านครึ่งชีวิตท่านกลับมิเคยใส่ใจข้าแม้แต่น้อย แล้วจะให้ข้ารู้สึกเช่นไร " ข้าร่ายยาว

"แล้วทุกอย่างที่ข้าให้เจ้ามันมิพอหรือทุกวันนี้ข้าให้เจ้ามิพอหรือ" เขาโต้กลับ

" หม่อมฉัน​มิต้องการเพคะ"ข้าตอบด้วยสีหน้านิ่ง

" เห้อออ น้องหญิงอย่าทำให้ข้าเหนื่อยเถิด อีก2วันจะมีฮ่องเต้​แคว้นอื่นมาเยี่ยมแคว้นเราเจ้าควรไปเตรียมตัว​ให้พร้อม" เขาใช้คำพูดที่อ่อนลง อันที่จริงในใจเขาก็ยังหาคำตอบมิได้เลยว่าที่จริงแล้วเขารู้สึกเช่นไรกับนาง....

" เหนื่อย? ท่านเหนื่อยหม่อมฉัน​เหนื่ิอยยิ่งกว่าที่ต้องมานั่งเดาความสัมพันธ์​ของท่านกับข้าว่าคืออะไร เป็นสามีภรรยา​หรือท่านแต่งกับข้าเพราะเห็นแก่ท่านพ่อข้า" ข้าระบายความในใจออกไปเสียจนหมด

"ใช่... ข้าใจร้ายใช่หรือไม่ แต่ข้าอยากดูแลเจ้าไปพร้อมกับนาง เจ้าควรจะเปิดใจให้นางบ้าง" เขาตอบออกมาตามความรู้สึก​ที่แต่งกับนางคงเป็นเพราะได้สัญ​ญากับพ่อของนางเอาไว้ก่อนที่จะจากไป... แต่ข้าก็ยังอยากที่จะมีนางอยู่

" ฝ่าบาท.... ท่านโคตรเห็นแก่ตัว​"ข้ากล่าวจบก็เดินสวนเขาออกไปทันที คำตอบท่านคือเลือกนางสินะ

"อึก ท่านแม่ข้าขอโทษ​ที่ทำตามที่ท่านพูดมิได้"ข้าที่วิ่งออกมาจากห้องทำงานของเขายามค่ำคืนก็ได้แต่ไปแอบร้องไห้ข้างต้นไม้ลับตาคน ท่านพ่อท่านแม่ของข้าจากไปเสียตั้งนานทั้งชีวิตของข้าก็มีแค่เขากับท่านลุงเท่านั้นเหตุใดสวรรค์​ถึงได้รังแกข้าเช่นนี้

"ไปสืบมานางคือผู้ใด" สายตาคู่หนึ่งจับจ้องไปที่กุ้ยอิงด้วยความสนใจ

"ขอรับ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***