Fic สงครามนักรบผู้หวนคืน (OC)
คำอวยพร
การที่ผู้หญิงธรรมดาที่ใกล้จะสอบสำหรับเลื่อนชั้นมหาลัย ได้รับบทกลายมาเป็น ‘นักรบ’ เพื่อกำจัด ‘ราชาปีศาจ’ มันเป็นไปได้ด้วยเหรอ?
ขอบอกเลยว่า ใช่ เพราะตอนนี้ฉันได้มาอยู่ในสถานะนักรบมาได้ 1 ปีแล้ว
ตอนแรกฉันคิดว่าสมองตัวเองได้รับกระทบกระเทือน ไม่ก็เป็นบ้าไปแล้ว
ยุนอูยอน
ถ้านี่ตั้งกล้องแอบถ่าย เพื่อสร้างคอนเทนต์…ขอบอกเลยนะว่าxูไม่ขำเลยสักนิดเดียว!!
นาเดีย
คะ…คอนเทนต์? มันคืออะไรเหรอคะ?
แต่หลักจากเค้นความจริงไปเรื่อยๆ นั่นทำให้รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้มันไม่ใช่การจัดฉาก แต่หากเป็นเรื่องจริงที่ภายนอกปราสาทเต็มไปด้วยเการลอยได้ และ มนุษย์สัตว์เดินคุยกันราวกับเป็นเรื่องปกติ
จนตัวฉันถูกคนที่อัญเชิญมา หรือ นาเดีย พาไปพบกับพระราชา
ยุนอูยอน
เxี่ยชุดคอสเพลย์โคตรเท่ห์เลย
นาเดีย
ทะ-ท่านนักรบ ถึงไม่รู้จะหมายความว่ายังไง แต่อย่าพูดกับกษัตริย์ เลโอ แบบนั้นได้มั้ยคะ!
สีหน้าผู้คนในห้องโถงรวมถึงนาเดียต้องหน้าซีดไปตามๆ กัน
ตรงหน้าฉัน ณ ตอนนี้ก็คือสิงโตที่สวมชุดราชวงศ์เหมือนในแฟนตาซี มีร่างกายบึกบึนคล้ายกับออกกำลังกายแทบจะตลอดทั้งวัน ยืนอยู่ตรงขั้นบันไดใกล้กับเก้าอี้บัลลังก์
กษัตริย์ เลโอ
ฮ่า! ฮ่า! เป็นคำพูดคำจาที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย ท่านนักรบ
เสียงทุ้มต่ำถูกเปล่งออกมาจากปากที่เต็มไปด้วยคมเขี้ยวแหลมคมนั่น
กษัตริย์ เลโอ
ท่านคงพึ่งเคยพบราชวงศ์เป็นครั้งแรก ดูจากท่าทางที่สงบนิ่งของท่านแล้วดูจะไม่ตกใจเท่าไหร่
เสียงเดินลงจากขั้นบันไดนั่นสามารถสยบทุกคำพูดของทุกคนให้ก้มหัวคำนับเขาได้เป็นอย่างดี พอมายืนใกล้กันแล้วฉันถึงกับต้องเงยหน้ามอง
ยุนอูยอน
พอดีมีเพื่อนชอบให้อ่านแนวหลุดไปต่างโลกบ่อย และ สถานการณ์ที่ฉันกำลังเจอตอนนี้มันโคตรจะเหมือนเด๊ะเลย
สีหน้าเขาดูจะสนอกสนใจต่อคำพูดของฉัน
กษัตริย์ เลโอ
ถ้าอย่างนั้นท่านคงจะรู้เรื่องกติกาการกลับโลกเก่าของท่านแล้วใช่หรือไม่?
หากปฏิบัติทำภารกิจที่โลกนี้เสร็จ ตัวฉันก็จะได้กลับไปในโลกเดิมที่จากมา ไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้หรอกแต่มันฟังไม่ค่อยขึ้นสักเท่าไหร่
แต่พอฝ่ายกษัตริย์บอกว่าหากไม่ช่วย โลกนี้ก็จะล่มสลาย และ เป้าหมายต่อไปของราชาปีศาจก็คือโลกที่ฉันจากมา
ราวกับไม่มีทางเลือกที่จะปฏิเสธคำขอของกษัตริย์เลยแม้แต่นิดเดียว
กษัตริย์ เลโอ
ถ้าหากหมายถึงสิ่งตอบแทนสำหรับท่านนักรบแล้ว
นิ้วมือใหญ่กว่านิ้วมือมนุษย์ธรรมดาได้ดีดนิ้วเรียกทหารคนสนิทนำบางสิ่งมาให้
ฉันมองลูกแก้มที่ดูมีสีสรรค์หลากสีอย่างสงสัย จะให้มองยังไงมันก็ดูคล้ายกับลูกอมสีสรรค์ที่วางขายในห้าง
กษัตริย์ เลโอ
สิ่งนี้จะบรรดาพรให้กับท่านได้ไม่ว่าจะเป็นการปรารถนาใดๆ ก็ตาม
ยุนอูยอน
ลูกแก้วธรรมดานี่อะนะ?
รับลูกแก้วขนาดเท่ามือนั่นมาดูใกล้ๆ ถ้าเกิดได้ลูกแก้วโอเวอร์นี่กลับไปโลกเดิมไปคงขอคอนโดส่วนตัวไม่ก็ชีวิตที่ไม่มีอุปสรรคใดๆ เลย
ยุนอูยอน
ขอได้หมดเลยจริงอ่ะ?
มองทางพระราชาด้วยความแน่ใจ ฝ่ายนั้นยกนิ้วมือแตะแก้มเหมือนจะคิดอะไรก่อนจะนึกออก
กษัตริย์ เลโอ
ถ้าท่านนักรบมีความปรารถนาดีน่ะนะ
คำตอบแบบนั้นทำเอาฉันจ้องแทบจะทะลุตัวสิงโตที่มีศักดิ์เป็นพระราชา
' ไอ้สิงโตเจ้าเล่ห์นี่! '
ฉันต้องสูดลมหายใจเข้าออกเพื่อไม่ให้ไมเกรนขึ้นไปมากกว่านี้ ก่อนยื่นมือไปทางเขา
กษัตริย์ เลโอ
ฮ่า! ฮ่า! ก็คิดไว้แล้วที่เลือกของชิ้นนี้มา ข้าถูกใจท่านนักรบเหลือเกิน!
ยุนอูยอน
จ้ะ จ้ะ ถูกใจตายล่ะ
การจับมือกันระหว่างนักรบที่อัญเชิญมากับพระราชาของพวกเขา ทำให้บรรดาคนที่เป็นผยานในเหตุการร์นี้ต่างปรบมือแสดงความยินดีต่อความร่วมมือของนักรบในการกอบกู้โลกของพวกเขา
ทว่าไม่ใช่แค่นั้นเมื่อตอบตกลงในการช่วยโลกนี้ พระราชาได้มอบหอกอัญมณีที่ถูกส่งต่อมาตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษให้กับนักรบซึ่งก็คือฉันในตอนนี้
แม้มันจะหนักไป แต่พระราชาก็พูดไว้ว่าหากฝึกฝนไปจนเก่งกาจคงควงหอกเล่มนี้ได้สบาย…
และนับตั้งแต่นั้นฉันก็ได้สวมชุดนักรบออกเผชิญหน้าศัตรูในสนามรถแล้วต้องเข่นฆ่าเพื่อสร้างสมดุลให้กับโลกใบนี้และมอบความเป็นธรรมให้กับผู้ที่โดนลูกหลง ต่อคำสาปของราชาปีศาจ
ด้วยความช่วยเหลือจากเพื่อนร่วมรบที่ออกเดินทางมาด้วยกันปีนึง ทำให้ฉันได้รับประสบการณ์ที่ไท่เคยเป็นมาก่อน
ทัสค์
สะ…สิ่งนี้มันสามารถส่งเสียงร้องแปลกประหลาดได้ด้วย!?
เพื่อนร่วมรบรับหน้าที่เป็น ‘แทงค์’ รูปร่างคล้ายกับหมีมือสั่นระริกขณะถือโทรศัพท์ไว้ในมือ
ไลลี่
จริงเรอะ!? ไหนขอข้าดูบ้าง!
มือเรียวทั้งสองกำแน่นก่อนนำมาเขกหัวเพื่อนร่วมรบทั้งสองโดยไม่ออกมือใดๆ
ไลลี่
อ๊าก! ท่านนักรบ! ทำไมต้องใช้พลังมหาศาลเช่นนั้นกับพวกข้าด้วย!
ชายหนุ่มคล้ายกับหมาป่ารับหน้าที่เป็น ‘แอซซาซิน’ ต้องกุมหัวตัวเมื่อมีอะไรนูนขึ้นมาก็ไม่รู้
ยุนอูยอน
พวกxึงสองตัวหยุดเลย! เดี๋ยวมือถือฉันก็พังหรอก!!
ฉันยืนกำหมัดแทบจะตลอดเวลานี่พึ่งวันแรกที่ออกมากจากเมือง เจ้าพวกนี้ก็สร้างเรื่องให้ฉันจะต้องปวดหัวอีกแล้ว!
นาเดียคนที่อัญเชิญฉันมาก็ได้มาเป็นเพื่อนร่วมรบรับหน้าที่เป็น ‘นักบวช’ ลักษณะเธอคล้ายกับเป็นเสือดาว และอีกคนก็เป็นเสือดาวเช่นกันรับหน้าที่เป็น ‘นักธนู’
วันเวลาผ่านไปรวดเร็วตัวฉันค่อยๆ เรียนรู้เกี่ยวกับโลกใบนี้ และ การเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ที่มากกว่าเดิมต่อเพื่อนร่วมรบ แม้มันจะไม่ใช่ทางของฉันก็เถอะ แต่ก็เต็มใจที่จะทำ
วันเวลาผ่านไปรวดเร็วตัวฉันค่อยๆ เรียนรู้เกี่ยวกับโลกใบนี้ และ การเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ที่มากกว่าเดิมต่อเพื่อนร่วมรบ แม้มันจะไม่ใช่ทางของฉันก็เถอะ แต่ก็เต็มใจที่จะทำ
เสียงเพลงดังแผ่วเบาผ่านหูฟังเข้าหูทั้งสอง ฉันเลื่อนดูรูปที่ถ่ายไว้ในโลกนี้ ไม่ว่าจะเป็นวิวที่ไม่เคยเห็น เพื่อนร่วมรบที่พากันทำหน้าตลกขณะฉันเซลฟี่
เมื่อตอนออกเดินทางได้เดือนนึง ฉันถามหาสิ่งที่พอจะชาร์ตแบตมือถือกับเพื่อนร่วมรบ โดยอธิบายสรรพคุณของที่ชาร์จแบต
นาเดียเลยนำมือถือฉันไปรวมกับอัญมณีไฟฟ้าทำให้สามารถชาร์จแบตโทรศัพท์ได้อย่างน่าประหลาดใจ โชคดีที่เซฟเพลงเอาไว้เยอะ เลยทำให้ฉันได้มีอะไรฟังระหว่างพักเอาแรง ถึงตอนนี้จะฟังวนไปวนมาก็เถอะ
อดไม่ได้ที่จะอมยิ้มมองดูภาพงี่เง่านี่ และ ฉันก็เลื่อนไปเจอรูปจีซอนที่หล่อนขโมยโทรศัพท์ไปเซลฟี่เล่นในนั้นก็มีฉันอยู่ด้วย
ยุนอูยอน
เวลานี้เธอทำอะไรอยู่กันแน่…
คงจะสอบเลื่อนปีไปแล้วส่วนตัวฉันคงจะต้องเรียนซ้ำปี พอคิดแล้วก็อดหัวเราะเงียบๆ ไม่ได้ ทั้งที่หล่อนตั้งใจสอนซะขนาดนั้น แต่กลับไม่ได้ใช้เลย
นาเดีย
ท่านนักรบ! พวกเราพร้อมแล้วค่ะ!
ฉันเงยหน้าออกจากโทรศัพท์มองนาเดียและเพื่อนร่วมรบคนอื่นๆ มีสีหน้าขึกขักเต็มที
จากเพลงผ่อนคลายถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นเพลงร็อคของวง skipknot ทันทีพร้อมกับไว้ด้านในชุด
ยุนอูยอน
ได้เวลามันส์กันแล้ว
ทุกคนกุมสิ่งที่เป็นอาวุธแน่นพยักขานรับต่อคำพูดนั้น บานประตูขนาดใหญ่ถูกฉันออกแรงดันให้เปิดออก
เผยให้เห็นด้ายในที่คล้ายกับเป็นทะเลทรายที่กว้างขวาง มีต้นไม้ขนาดยักษ์ตั้งอยู่ใจกลางมันไม่ออกผลใดๆ เลยทำให้มันดูเหมือนอยู่มาอย่างยาวนาน
ยุนอูยอน
xึงเองสินะที่ไม่ยอมอาบน้ำ แล้วปล่อยเชื้อไปทั่วอาณาจักร
ฉันพาดหอกไว้บนหัวไหล่ พูดทักกับคนที่ดูเหมือนเผ่าสิงโตคล้ายกับพระราชาปัจจุบันที่ฉันเคยเจอ แต่ขนกลับเป็นสีขาวหิมะเว้นเสียแต่นัยน์ตาสีแดงที่แทบจะทำให้เพื่อนร่วมรบรู้สึกกดดันไปตามๆ กัน
ก่อนที่ร่างราชาปีศาจจะขยับจนส่งเสียงกระดูกเคลื่อนตัวตลอดเวลา ขนาดร่างจากเท่าเดิม ณ ตอนนี้กลับมีความสูงเท่ากับภูเขาลูกนึง ใช้เท้าสีขาในการทรงตัว คมเขี้ยวค่อยๆ อ้าเผยให้เห็นว่ามันมีฟันอยู่หลายซี่
หวืออ…เปรี๊ยะ!--เปรี๊ยะ!!
กระแสไฟฟ้าสีแดงเริ่มปะทุอยู่รอบตัวนักรบสาว หอกที่พาดบ่าไว้ถูกหยิบมาควงอย่างฉ่ำฉองก่อนจะหยุดควงแล้วเอาไว้ข้างหลัง
ฉันโน้มตัวลงทำท่าคล้ายจะออกวิ่ง
ก่อนจะถีบตัวพุ่งออกไปอย่างเต็มกำลังส่งผลให้พื้นที่เหยียบอยู่เมื้อกี้ยุบลงไปแทบจะทันที นาเดียทำการร่ายเวทเพิ่มบัพให้กับฉัน
และคนอื่นๆ ต่างทำการซัพพอร์ตฉันอย่างเต็มที
จังหวะนั้นราชาปีศาจใช้อุ้งเท้าที่ใหญ่กว่าตัวมนุษย์หวังจะตะครุบฉันให้จมดิน เห็นดังนั้นฉันเลยใช้วิชา ‘ย่างก้าวพริบตา’ หลบอุ้งเท้านั่นแล้วโผล่มาอยู่บนหลังมือมันพร้อมดีดตัวสูงให้อยู่เหนือหัวราชาปีศาจ
ยุนอูยอน
ได้เวลาเซลฟี่แล้วนะเว้ย!!
ฉันใช้มือขวาควงหอกแล้วจับให้ปลายหอกเล็งไปด้านหน้าง้างจนสุดแขน ปริมาณไฟฟ้าปะทุมากกว่าตอนแรก
ราชาปีศาจอ้าปากกว้างแหงนหน้าขึ้นมา พลังเริ่มหลอมรวมกลายเป็นเพลิงแดงอยู่ข้างในปาก
ไลลี่กำมีดกริชเอาไว้ แล้วใช้สกิลเฉพาะตัวโผล่รอยตัวอยู่ใกล้บริเวณดวงตาซ้ายของราชาปีศาจ
มีดกริชถูกตวัดฟาดเป็นรูปตัวเอ็กซ์พร้อมกันสร้างบาดแผลบริเวณซ้ายของมัน ทำให้มันเล็งพลาดปล่อยการโจมตีไปอีกทางไม่โดนท่านนักรบ
ทัสค์เสริมพลังเวทไว้ที่โล่ขนาดใหญ่เท่าตัว ก่อนจะทุ่มกำลังทั้งหมดวิ่งนำโล่ชนทำให้ขาหลังซ้ายมันทรุดลง
ซาร่า
ทัสค์! หลบก่อน! ฉันจะใช้ท่าใหญ่!
ซาร่าใช้พลังของภูติลมถึงขีดสุดง้างสายธนูเล็งไปทางตัวของราชาปีศาจ จากนั้นปล่อยคันธนู ลูกธนูแปรเปลี่ยนเป็นคลื่นพายุหมุนขนาดยักษ์ไปกระทบร่าง
นาเดีย
ท่านนักรบที่เหลือฝากด้วยนะคะ!!
นาเดียร่ายเวทคุ้มครองให้กับท่านนักรบจนเสร็จก็เอ่ยขึ้น
ยุนอูยอน
เดี๋ยวแม่จัดให้!!
ฉันยิ้มรับเมื่อทุกคนเปิดโอกาสให้ขนาดนี้ เสี้ยววินาทีที่เขวี้ยงหอกไปด้านหน้ามันพุ่งด้วยความรวดเร็วถึงขนาดเกิดโซนิคบูมขนาดเล็กเลยทีเดียว
ตัวหอกทำการปล่อยลำแสงมากมายเฉือนร่างราชาปีศาจแทบจะไม่ให้มันได้ตั้งตัว
หลังจากนั้นตัวหอกก็ดีดตัวกลับมาอยู่ในมือเจ้าของ คราวนี้ฉันจับด้วยสองมือง้างขึ้นเหนือหัวเล็งบริเวณคอของราชาปีศาจ
เมื่อฟาดกลางอากาศก็บังเกิจคลื่นแสงสีแดงขนาดยักษ์ บั่นคอราชาปีศาจหลุดออกจากบ่า…
อาณาจักรเลโอจัดงานฉลองขึ้นเมื่อราชาปีศาจที่สร้างภัยไข้เจ็บยากต่อการรักษาตายไป คนที่ป่วยไม่ได้ฟื้นมากมายกลับลืมตาขึ้นมาและบรรดาสมุนของราชาปีศาจก็พากันตายไป
ทำให้เกิดงานฉลองต้อนรับการกลับมาของนักรบของพวกเขา
ฉันมองภาพเหล่านี้ด้วยความเหม่อลอย ในที่สุดก็กำจัดราชาปีศาจลงได้และตามสัญญาก็จะได้กลับไปยังโลกเดิมที่จากมา
มีเด็กเสือดาวตัวน้อยมามอบมงกุฏดอกไม้สวมใส่บนหัวให้ ฉันยิ้มรับด้วยความขอบคุณแต่ก็ต้องมองค้อนให้กับไลลี่และทัสค์ที่กลั้นขำแทบไม่อยู่
แต่ก็ถูกซาร่าเข้ามาเขกหัวเพื่อนทั้งสองคล้ายกับทำแทนให้
นาเดียเดินมาแตะบ่าฉันพร้อมยิ้มให้แล้วชวนโบกมือขอบคุณทุกคน ฉันมองบนแต่ก็ทำตามโดยไม่ได้บ่นอะไร เพราะฉันเต็มใจ…
การพบเจอก็ต้องมีการลาจาก เมื่อการกำจัดราชาปีศาจสำเร็จลุล่วงและถึงเวลาที่ต้องส่งกลับโลกเดิม
อดไม่ได้ที่ฉันจะพูดออกมา ในเมื่อตอนนี้เพื่อนร่วมรบต่างพากันน้ำตาคลอเบ้าไม่ก็ร้องห่มร้องไห้
ทัสค์
ฮึก พอคิดว่าจะไม่ได้ยินเสียงโวยวายของท่านนักรบแล้วข้าก็รู้สึกเศร้าขึ้นมา
ยุนอูยอน
นี่หลอกด่าฉันเหรอห๊ะ?
แทนที่จะซึ้งให้กับคำบอกลาของไลลี่แต่ทำไมรู้สึกหมันไส้กันเนี่ย?
ฉันรับคำอวยพรของเพื่อนร่วมรบแต่ละคนทัสค์และซาร่าต่างเข้ามากอดพร้อมกัน โชคดีที่ตั้งตัวทันเลยไม่ได้รู้สึกเหมือนรัดตัวจนหายใจไม่ออก
นาเดีย
ขอให้ท่านยุนอูยอนได้พบชีวิตที่ดีนะคะ
คราวนี้เป็นนาเดียเข้ามากุมมือพร้อมกล่าวอวยพร ฉันรับคำอวยพรนั้นมาด้วยความเต็มใจ
ยุนอูยอน
แหม ทุกทีเรียกท่านนักรบ คราวนี้เรียกชื่อฉันเป็นกรณีพิเศษเหรอ~?
นาเดีย
มะ...ไม่มีอะไรทั้งนั้นค่ะ!!
เห็นได้ชัดเลยว่าทั้งใบหูและแก้มแทบจะร้อนผ่าวพร้อมๆ กัน
เพื่อนนักรบ
ท่านนักรบ เซลฟี่กันๆ!
เพื่อร่วมรบคนอื่นพูดเป็นเสียงเดียวกัน ฉันยิ้มบางให้กับคำพูดที่ใช้กัน
ยุนอูยอน
ต้องยิ้มกันนะ ห้ามทำหน้าเศร้าด้วย!
ทุกคนต่างยืนเป็นกระดานโดยที่ฉันอยู่ตรงกลางคราวนี้ทุกคนยิ้มแต่ก็มีน้ำตาคลอเบ้าอยู่หน่อย ให้ภูติลมของซาร่าคอยถือมือถือให้ในแนวนอน คนอื่นๆ
พระราชาเดินเข้ามาพอดีคราวนี้เลยมีพระราชาแห่งลีโอมาร่วมถ่ายรูปได้ ใช้จะโวยเมื่อตัวพระราชาใหญ่เกินไปจนเบียดที่
เป็นเวลาเดียวกับน้องภูติเผลอกดปุ่มไปแล้ว เลยได้ภาพที่ฉันกำลังโวยใส่พระราชาที่ลูบหัวหงอยๆ กับ เพื่อนนักรบที่ยิ้มหัวเราะให้กับพระราชาและนักรบของพวกเขา
ตัวฉันไม่ได้พบเจอชีวิตที่ดีหรอก
ฉันวิ่งแทบจะสุดกำลังไปห้องเช่าของตัวเอง ทว่าก็พบแต่เพียงซากประหลักหักพังของตึก และ ร้านสะดวกซื้อที่เละ รวมไปถึงทั่วทั้งเมืองมีสภาพแบบเดียวกัน
ยุนอูยอน
นะ…นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น
ฉันได้พบว่าตอนนี้เมืองปูซานและรัฐบาลได้ล่มสลาย
Comments