ภรรยาคุณภูริช ได้ไหม

08:00

-โรงเรียน-

กุลธรา

วันนี้..เราสายรึป่าวนะ

กุลธราว่าพรางมองเข้าไปในโรงเรียน

ภูริช

คงยังไม่สายอะไรขนาดนั้นหรอก

ภูริช

เดี๋ยวป๊าเดินเข้าไปส่งข้างในนะครับ

เด็กน้อยที่ได้ยินแบบนั้น ก็ยิ้มดีใจใหญ่พรางจูงมือทั้งพ่อและแม่เดินเข้าไปในโรงเรียน

👩‍🦰:นั้นใช่คุณภูริชรึป่าว

👩‍🦳:ก็ใช่ไงสงสัยจะมาส่งคุณภามเข้าเรียนน่ะ

👩‍🦰:แล้วผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆหละภรรยาหรอ

👩‍🦳:จะบ้ารึไง! ไม่เคยมีใครเห็นภรรยาของคุณภูริชมาก่อนเลยนะ

👩‍🦳:ดูจากการแต่งตัวแล้วน่าจะเป็นพี่เลี้ยงของคุณภามมากกว่าแหละ

-ห้องเรียน-

ภูริช

เดี๋ยวเลิกเรียนป๊าม๊ามารับนะครับ

ภาม

จริงหรอครับ!

ภาม

งั้นภามเข้าห้องก่อนนะครับ

ภาม

สวัสดีครับ

ภามยกมือไหว้ทั้งคู่ก่อนจะเดินเข้าห้องไป ไม่วายหันกลับมามอง ก็เห็นกุลธรายืนโบกไม้โยกมือให้ ข้างๆก็เป็นภูริชที่ยืนส่งยิ้มมาให้

ภูริช

เธอดูตื่นเต้นยิ่งกว่าลูกอีกมั้ง

กุลธรา

แหะ ขอโทษค่ะ

กุลธรา

พอดีว่าพึ่งจะเคยเข้ามาครั้งแรกน่ะค่ะ

เรียวคิ้วหนาขมวดเข้าหากันอย่างนึกสงสัย เธอมาส่งลูกที่โรงเรียนแทบจะทุกวัน แต่ไม่เคยเข้าไปด้านในเนี่ยนะ?

ภูริช

เธอจะไปที่ไหนต่อรึป่าว

กุลธรา

อ๋อ จะไปทำงานค่ะ

ภูริช

ไปยังไง

กุลธรา

เดี๋ยวเราแยกกันที่หน้าโรงเรียนก็ได้ค่ะ

ภูริช

นานไหม

กุลธรา

คะ?

ภูริช

ทำงานน่ะ นานไหม

กุลธรา

คาดว่าไม่เกินเที่ยงค่ะ

ภูริช

อือ ถ้างานเสร็จแล้ว

ภูริช

เข้าไปที่บริษัทหน่อยนะ

กุลธรา

ดะ..ได้ค่ะ

กุลธราโค้งตัวเล็กน้อย ก่อนจะเป็นฝ่ายเดินแยกออกมา

ภูริชยืนมองอีกคนเดินห่างออกไปจนไกลลับตา เค้าจึงขึ้นรถไป

11:30

-บริษัท-

ฟาง

เอ๊ะ...นั้น?

กุลธรา

คุณฟางใช่ไหมคะ

ฟาง

คุณกุลหรอคะ

กุลธรา

ใช่ค่ะ พอดีกุลมาพบท่านประธานน่ะค่ะ

ฟาง

งั้นตามฟางมาเลยค่ะคุณกุล

-ห้องท่านประธาน-

ก๊อกๆ

เสียงเคาะประตูขออนุญาตดังขึ้น ภูริชเอ่ยอนุญาตก่อนประตูนั้นจะเปิดออก

ฟาง

ขออนุญาตค่ะท่าน

ฟาง

คุณกุลมาขอพบค่ะ

ภูริช

อืม มีอะไรก็ไปทำเถอะ

ฟาง

ค่ะ

กุลธราเดินเข้ามาภายในห้องด้วยทาทีเกร็งๆ สายตาจับจ้องไปที่อีกคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน

ภูริช

นั่งสิ

กุลธรา

คุณภูให้กุลเข้ามาที่บริษัท

กุลธรา

มีอะไรรึป่าวคะ

ภูริช

พอดีว่าที่บริษัทเราทำห้องพักพนักงานใหม่น่ะ

ภูริช

พึ่งจะทำเสร็จยังไม่ได้ตกแต่ง

ภูริช

อยากให้ช่วยหน่อย

กุลธรา

ได้ค่ะ กุลยินดีช่วย

กุลธรา

เริ่มงานเลยไหมคะ

ภูริชมองไปที่ร่างบาง กุลธรายิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว อาจเป็นเพราะว่า ไม่บ่อยนักที่เธอจะได้ช่วยงานเค้า ทุกครั้งที่ได้ทำเธอจึงมีอาการตื่นเต้นเสมอ

ภูริช

ยังก่อน

ภูริช

กินข้าวเที่ยงเสร็จค่อยเริ่มงาน

ภูริช

แล้วนั้นถุงอะไร

กุลธรา

ถุง...ของกินค่ะ😅

กุลธรา

กุลไม่ทราบว่าไม่ให้เอาเข้ามา

กุลธรา

ขอโทษด้วยค่ะ

เธอว่า พรางลุกขึ้นหยิบถุงของกินต่างๆเตรียมจะเดินออกไปนอกห้อง

ภูริช

ก็ยังไม่ได้ว่าอะไร

ภูริช

แค่ถามดู

ภูริช

กินได้ไหม

กุลธรา

คะ? คุณภูจะกินหรอคะ

ภูริช

ไม่ได้หรอ

กุลธรา

ดะ..ได้ค่ะแต่ว่าคุณภูจะกินแน่นะคะ

ภูริช

ก็ขี้เกียจสั่งอาหารแล้วน่ะ

ภูริช

มีอะไรก็เอามากินก่อนแล้วกัน

กุลธราได้ยินแบบนั้น ก็ว่างถุงอาหารทั้งหมดลงบนโต๊ะกลม ภูริชมองมันอยู่สักพักก่อนจะหยิบมันเข้าปาก

กุลธรา

เป็นไงบ้าง....คะ

ภูริช

ก็พอกินได้

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ