ตอนที่ 3 หน่วยjen2

ทางด้านเบเลีย 

"สักวันตราชั่งนั้นมันจะพาหายนะมาสู่เธอ"

เบเลียพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง เพราะตราชั่งนั้นมันจะลดอายุขัยของผู้ใช้ไปทีละนิดๆ มันเป็นเงื่อนไขของการใช้งานพลังนี้

เมื่อกลุ่มควันได้จางลง ก็ได้มีเสียงเดินของชายปริศนาทั้งสองมาหยุดอยู่ที่หน้าห้อง จากการรับรู้ทางกลิ่น แฟโรรับรู้ได้ทันทีว่าพวกเขาคือใคร

พรึ่บ

มีเสียงของหนึ่งในสองคนพูดขึ้นว่า 

"เอะอะอะไรเสียงดัง น่ารำคาญชะมัด"

แฟโรหัวเราะด้วยความเอ็นดู

"เอาละๆ ทั้งหมดมายืนรวมกันตรงนี้ ตั้งแต่วันนี้ไป ฉันคนนี้จะก่อตั้งหน่วยพิเศษเพิ่มมาอีกหนึ่งหน่วยหน่วยนี้มีชื่อว่า jen2"

เมื่อแฟโรพูดจบ ก็ให้ทั้งสองแนะนำตัวกับซัตเตอร์และมิริน 

คนแรก มีชื่อว่า 'ลุยเซีย' ซึ่งเป็นรุ่นเดียวกันกับซัตเตอร์ เขาคือคนเดียวกันกับที่พูดว่าทั้งห้องนี้เสียงดังและคนกลางมีชื่อว่า 'คีตัส' อายุน้อยกว่า'ซัตเตอร์'และ'ลุยเซีย' 

"ต่อไปนี้ทั้งสามจะต้องกินอยู่ร่วมกันหรือพูดง่ายๆคือ ที่นี้คือบ้านของพวกนาย และถ้ามีอะไร ตอนฉันไม่อยู่หรือไม่ว่าง รุ่นพี่มิรินจะเป็นคนจัดการแทนฉัน"

เมื่อแฟโรพูดจบ มิรินก็พูดต่อว่า 

"ฉันมีสิ่งหนึ่งที่ไม่เหมือนกับแฟโรอยู่ คือฉันสามารถฆ่าพวกนายได้ทุกเมื่อถ้าไม่พอใจเพราะฉะนั้นอย่าคิดลองดีกับฉัน"

จากดวงตาที่กลมโตอยู่แล้ว ตอนนี้มันทางออกให้อารมณ์ที่น่ากลัวและน่าเกรงขาม พร้อมกับปล่อยแรงอาฆาตจากความมืดในใจของมิรินออกมา ตอนนี้ทั้งห้องสั่นสะเทือน ทั้งสามคนแทบยืนไม่ไหวเมื่อได้สัมผัสกับแรงอาฆาตของมิริน 

"ฮ่าๆ พอเถอะค่ะรุ่นพี่ เดียวพวกเขาก็ถอดใจกันหมดหรอก ใจดีกับพวกเขาหน่อยสิคะ"

ซัตเตอร์ถึงกับสบถออกมาว่า

"เชี้ยเอ้ยเกือบไปแล้วไง แรงอาฆาตอะไรวะ หายใจไม่ออก เมื่อกี้เกือบตายแล้วไง"

"เอาละฉันไปก่อนละ ตอนนี้เธอก็ดูแลพวกเขาไปก่อนเถอะแฟโร .....เกลียดเด็กชะมัด"

และมิรินก็ได้เดินออกจากห้องที่ตอนนี้พังไปในบางส่วนและปล่อยทั้งสี่คุยงานกันไป

ตอนนี้ซัตเตอร์ได้สังเกตุเห็นทั้งสองทำหน้านิ่งๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งๆที่เมื่อกี้เขาเองนึกว่าตัวเองจะตายแล้ว แต่ทั้งสองกับทำหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไร 

"เอาละฉันจะให้เวลาพวกนายครึ่งชั่วโมง เพื่อไปทำธุระส่วนตัว เพราะฉันจะพาพวกนายไปฝึกงานภาคปฏิบัติ"

ตัดมาอีกด้าน 

ชายที่นั่งอยู่บนบัลลังก์คร้ายกับราชา จากที่ไหนสักแห่ง เขาคือเทียรอส  เขากำลังคุยอยู่กับชายหนุ่มที่รุ่นราวคราวเดียวกับซัตเตอร์ 

"นี่ฟิลลิกซ์ นายคงไม่ทำให้ฉันผิดหวังใช่รึป่าว"

"ไม่ต้องห่วงครับท่านเทียรอส ชีวิตนี้ผมตั้งใจถวายให้กับท่าน เพื่อที่จะแก้แค้นให้กับคนที่ถูกมันฆ่าไปด้วยแล้ว ไม่ว่ายังไงผมก็ต้องทำให้สำเร็จ"

ฟิลลิกซ์คือเด็กหนุ่มที่เทียรอสเคยช่วยเอาไว้เมื่อ7ปีที่แล้วและเทียรอสยังพร่ำสอนและฝึกวิชาให้กับเขาเป็นอย่างดี จนตอนนี้เขาได้เป็นเสมือนมือขวาของเทียรอส 

ณ หน่วยพิเศษ OVERDARK

​​​​​​ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง ทุกคนก็ได้เตรียมตัวกันเกือบจะเสร็จ 

"อ่าาา ทำไมทุกคนมากันไวจังเลย" 

เสียงของเด็กหนุ่ม'คีตัส' พูดขึ้น เพราะเขามาถึงเป็นคนสุดท้าย 

"......."

"เอาละทุกคนมาพร้อมกันแล้วใช่ไหม ฉันได้รับรายงานจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้องมาว่า พบคนที่กลายพันธ์เป็นพายม่อน ที่โรงงานผลิตน้ำผลไม้แถวชานเมือง เขตที่12 "

"อะขอโทษนะ พบมันแค่ตนเดียวถึงกะต้องให้หน่วยพิเศษไปเองเลยหรอ "

ซัตเตอร์เอ่ยถามขึ้น เพราะปกติตอนที่เขาอยู่หน่วยของ UNHERO จะเจอหน่วยพิเศษของรัฐได้จะต้องเจอพายม่อนต่ำๆสิบตัวขึ้น แต่ครั้งนี้พบแค่หนึ่งตน

"ก่อนอื่นเลย ผมขอพูดอะไรหน่อย ทำไมถึงยอมให้ไอ้เจ้าคนไม่รู้หัวนอนปลายเท้ามาคุย"

"เหมือนสนิทกันกับคุณแฟโรได้ละครับ หางเสียงอะไรก็ไม่มี"

"อะไรของนาย ชื่ออะไรนะ ลุยเซีย ใช่ไหม ฉันกับนายต่างก็ห่างกับแฟโรไม่กี่ปี ทำไมต้องเรียกคุณหรือมีหางเสียงด้วยหะ!!!"

ซัตเตอร์เถียงออกไปเพราะเขาคิดว่าห่างกันไม่กี่ปีไม่จำเป็นต้องเรียกพี่หรือมีหางเสียงก็ได้มั้ง นอกจากจะมีบางสถานะการที่ควรเรียกคุณขึ้นต้น

"หาาาา!!! แกว่ายังไงนะ ไอ้คนไม่มีหัวนอนปลายเท้า แกนี่ไม่เคยถูกสอนเรื่องการเข้าสังคมเลยสินะไอ้หัวขี้เลื่อย"

"แกจะเอาหรอวะ!!!"

"เอาละๆหยุดเถียงกันได้แล้ว ฟังทางนี้ก่อน"

จากนั้นแฟโรก็ได้อธิบายเรื่องงานต่อ เพราะถึง จะพบแค่ตนเดียว แต่คนที่กลายร่างนั้นเขาไม่ได้มีปฏิกิริยาก่อนจะกลายร่างเหมือนกับคนอื่นๆ 

"มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่ๆ คนๆนั้นจู่ๆก็มีไฟสีดำทมิฬปกคุมทั่วตัวก่อนจะกลายร่าง นายน่าจะรู้อะไรบ้างเกี่ยวกับไฟนั้นนะ ซัตเตอร์"

เมื่อซัตเตอร์ได้ยินแฟโรพูดแบบนั้นเขาถึงกับตกใจ พาลคิดถึงตอนนั้น ตอนที่พ่อของเขาโดนชายปริศนาที่มีไฟสีดำนั้นฆ่าตาย 

"อะ...หายใจไม่ออก..."

"เป็นอะไรไปซัตเตอร์"

"มะไม่มีอะไรฉันรู้สึกอึดอัดนิดหน่อยไม่มีอะไรมากหรอก ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับไฟนั้นหรอก ไฟที่สีดำนั้นฉันก็เพิ่งเคยเห็นครั้งแรกก่อนที่เธอจะเจอฉันนั้นละ"

ซัตเตอร์เลือกที่จะโกหกแฟโรไปแบบนั้นเพราะเขานั้นไม่อยากนึกถึงเหตุการนั้นอีก จากนั้นทั้งสี่ก็ได้เดินทางไปถึงที่เกิดเหตุ

มันเป็นโรงงานผลิตน้ำผลไม้ที่อยู่ติดชานเมือง บริเวณนั้นก็เหมือนกับโรงงานทั่วไปไม่มีอะไรพิเศษ เพียงแค่โรงงานนั้นจะมีคนเยอะเพราะอยู่ใกล้กับตัวเมืองและมันไม่แปลกนักถ้าจะมีคนที่กลายร่าง

จากนั้นทุกคนก็ได้เดินทางไปที่โรงงานนั้น

ณ. โรงงานผลิตน้ำผลไม้ เขต12

โรงงานผลิตน้ำผลไม้ ที่อยู่ตรงหน้าทุกคนตอนนี้ไม่มีใครอยู่เลย เพราะหน่วยงานของรัฐได้ทำการลำเรียงพนักงานออกไปก่อนหน้านี้แล้ว สถานที่ที่ทั้งสี่เข้าไปนั้นเป็นโกดังเก็บน้ำผลไม้ ทั้งโกดังจะเต็มไปด้วยน้ำผลไม้หลากหลายรสชาติ 

"ถ้าเกิดอะไรขึ้นคุณจินจะช่วยพวกนายและรายงานฉันเองเพราะฉะนั้นอย่าขัดคำสั่งเขาและทำตามอย่างเคร่งครัด"

"เอ้ารุ่นพี่ไม่ได้มากับเราหรอกเหรอครับ หว่าาแบบนี้ผมกลัวนะครับมาฝากไว้กับตาคุณลุงจินนี่ ไม่ไว้ใจเล๊ยยย"

คีตัสพูดขึ้นเพราะเขากับคุณจินไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ เพราะคีตัสชอบดื้อและไม่ฟังคำสั่งของคุณจินเท่าไหร่ คีตัสมักจะโดนดุและลงโทษอยู่บ่อยๆ

"ฉันก็อยากอยู่หรอกน้าา แต่มันไม่ได้มีเขตนี้เขตเดียวนะ ไว้ฉันจะรีบกลับมาทางนี่โดยเร็วนะ .....ขืนดื้อมากฉันจะฆ่านายทิ้งเป็นคนแรกคีตัส"

แฟโรพูดด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม 

จากนั้นคุณลุงจินก็ได้พาทั้งสามเข้าไปตรวจสอบภายในตัวโกดังของโรงงานผลิตน้ำผลไม้ เพราะตอนนี้หน่วยงานรัฐที่แจ้งเข้ามาในตอนแรกได้ลำเรียงคนงานที่ไม่เกี่ยวข้องออกไปกันหมดแล้ว เพื่อที่หน่วยพิเศษที่มาจะได้ทำงานได้อย่างคล่องตัวมากขึ้น

"อ่าาาโกดังนี้สะอาดชะมัด"

ซัตเตอร์พูดขึ้น เพราะที่ๆเขาจากมา ส่วนมากสภาพพื้นที่จะไม่ค่อยมีที่ที่สะอาดแบบนี้สักเท่าไหร่

"เหอะพวกคนจากสลัม"

"หาาา!!?? แกจะเอาให้ได้เลยใช่ไหมอั้ยหัวสับปะรด"

ซัตเตอร์ด่าลุยเซียไปแบบนั้นเพราะลุยเซียไว้ผมยาวและชอบมัดผมอยู่ตลอดและมันค่อนข้างเหมือนสับปะรดเว้นแต่ตอนนอน

"ก็มาดิวะอั้ยหัวขี้เลื่อย!!"

ในระหว่างที่ทั้งสองเถียงกันอยู่นั้น ก็ได้มีเสียงของชายปริศนาพูดขึ้นว่า

"อ่าวววๆ ทะเลาะกันทำไมละครับ เป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ แบบนี้ผมแอบผิดหวังนิดหน่อยน้าา"

ทั้งซัตเตอร์และลุยเซียได้แต่ยืนงงเพราะทั้งสองไม่รูัจักชายคนนั้นเลย รวมทั้งคีตัสกับลุงจินด้วย

"อ่าผมลืมแนะนำตัวสะได้ ผมมีชื่อว่า ฟิลลิกซ์เป็นผู้คุมปีศาจรุ่นที่สอง...ผมถูกหมอบหมายให้มาฆ่าทุกคนในที่นี้นะครับ"

ฟิลลิกซ์พูดด้วยสีหหน้าที่ยิ้มแย้มปนความอาฆาต จากนั้นดวงตาที่ถูกถ่างขึ้นตอนนี้มันกลมโตพร้อมกับปล่อยแรงอาฆาตออกมา มันสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งโกดังนั้นเว้นแต่ลุงจินที่ยังยืนเหมือนไม่ทุกร้อนไดๆ

"อะไรอีกวะเนี้ยเหมือนกับตอนรุ่นพี่มิรินเลยถึงแม้ของหมอนี่จะรุงแรงน้อยกว่านิดหน่อยก็เถอะ"

ซัตเตอร์เอ่ยขึ้นเพราะแรงอาฆาตนี้มันคล้ายๆกับของรุ่นพี่มิริน แต่ของฟิลลิกซ์นี้จะมีความแรงของความอาฆาตน้อยกว่า

"อะ เกือบลืมไป เกือบฆ่าทิ้งสะแล้วสิ ก่อนอื่นนี้คุณนะ ชื่อซัตเตอร์สินะ อ่าผมมีของขวัญมาให้"

เมื่อสิ้นคำพูดของฟิลลิกซ์ ชายสองคนที่ไม่คุ้นหน้าฆ่าตาก็ได้ปรากฏตัวพร้อมกับผู้หญิงสูงวัย เธอคนนั้นคือแม่ของซัตเตอร์  

"อะ ซัตเตอร์ลูกแม่ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี้ละ แม่นึกว่าออกไปทำงานค้างกับคุณเกียดัสสะอีก ทำไมคราวนี้ถึงไม่โทรมาบอกให้แม่รู้--"

ยังไม่ทันสิ้นคำพูดของผู้เป็นแม่ ซัตเตอร์ก็ทำหน้าตกใจแบบสุดขีด หน้าของเขาตอนนนี่เหมือนคนที่หมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง เพราะตอนนี้มือที่อาบไปด้วยเลือดของ ฟิลลิกซ์ ได้ต่อยทะลุอกแม่ของซัตเตอร์ไปแล้ว ทุกคนในหน่วย jen2 ก็ตกใจไปตามๆกัน ทันใดนั้น ชั่วพริบตา ฟิลลิกซ์ อยู่ๆก็มาโผล่ข้างหลังของทั้งสี่ 

"มันมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง!!!"

ลุงจินตกใจกับพลังเหลือเชื่อของฟิลลิกซ์จนไม่ทันตั้งตัว

"ทุกคนอยู่ห่างจากเราพอสมควร ต้องป้องกันที่ตัวเราก่อน"

ลุงจินสามารถตั้งการ์ดรับลูกเตะอย่างเต็มแรงของฟิลลิกซ์ได้แบบฉิวเฉียด จากนั้นทุกคนก็ได้ถอยออกจากลุงจินและทิ้งระยะห่างออกมา

เหลือแต่ซัตเตอร์ที่ยังยืนมองร่างอันไร้วิญญาณของผู้เป็นแม่ ตอนนี้จิตใจของซัตเตอร์ได้แตกสลายลงไปแบบไม่มีชิ้นดี เขาได้แต่คิดโทษตัวเองอีกครั้งเหมือนครั้งก่อนๆที่ผ่านมา 

"ทำอะไรได้มั้งวะ คนแบบกู ถ้าไม่เกิดมามันจะดีกว่ารึป่าว ต่อจากนี้ กับข้าวที่แม่เคยทำใบหน้าของแม่ สิ่งที่อยากจะทำให้แต่ไม่เคยได้ทำละ ถ้ากูตายไปทุกอย่างมันจะจบรึป่าว"

"เฮ้ยไอ้หัวขี้เลื่อย ช่วยตั้งสติหน่อยหมอนี้มันไม่ใช่คนธรรมดา อย่ายืนเหม่ออยู่แบบนั้นสิวะ แย่ละเล่นเสียแม่ไปต่อหน้าต่อตา จะทำยังไง จะทำยังไงดีกับสถานะนี้ ไอ้เวรเอ้ย "

"รุ่นพี่ซัตเตอร์รีบออกมาจากตรงนั้นก่อนเถอะครับ"

ทั้งคีตัสและลุยเซียได้ตะโกนเรียกสติของซัตเตอร์อย่างเต็มที่แต่เหมือนมันจะไม่ได้ผลอะไรเลย 

"ทุกคนครับช่วยทำการพาคุณซัตเตอร์ถอยไปก่อนด้วยครับตอนนี้เขาไม่สามารถสู้กับใครได้แล้วครับ"

ลุงจินตอนนี้กำลังสู้อยู่กับฟิลลิกซ์ อย่างดุเดือดทั้งคู่สูสีกันมากแต่ด้วยอายุของลุงจินความเร็วของหมัดที่ออกไปแต่ระครั้งอาจจะไม่ทันอีกฝ่าย 

"ผมฝากทางนี้ด้วยนะครับรุ่นพี่ ผมจะเป็นคนพารุ่นพี่ซัตเตอร์ออกไปเอง เดียวจะรีบกลับมาครับ"

คีตัสได้นำตัวของซัตเตอร์ถอยออกมาจากสังเวียน

ตัดมาทางฟิลลิกซ์  

"แด่ความมืดในจิตใจ จงปัดเป่าแสงสว่างให้สิ้นสูญ"

ฟิลลิกซ์ได้ทำการพนมมือชูขึ้นเหนือหัว

"ย๊าาาาาาาาาาา!! จงออกมาผู้คุมวิญญาณ เฮวิน" 

​​​​​​ผู้คุมวิญญาณโผล่ออกมาในรูปแบบของอวตารสูง17เมตร มันมีรูปร่างคล้ายกับโครงกระดูกสวมฮู้ดยมฑูตถือเคียวอันใหญ่ มันกวัดแกว่งเคียวนั้นไปทั่วทั้งบริเวณ ลุงจินและลุยเซียตอนนี้ได้แต่หลบหลีกการโจมตีนั้น 

"ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปลุงจินเองก็อาจจะถึงขีดจำกัด ต้องมาใช้เจ้านั้นในตอนนี้จริงๆหรอ"

ตอนนี้ลุยเซียเหมือนเขาจะมีแผนอะไรอยู่ ถึงจะไม่อยากใช้มันนักแต่สถานะการมันบีบบังคับ

"คุณลุยเซี-"

"ลุงจินน!! รีบหมอบลงกับพื้นครับ!!!!"

"อะ...ถึงจะไม่รู้ว่าจะทำอะไร แต่ผมจะทำตามครับ"

จากนั้นที่หลังของลุยเซียที่เดิมทีไม่มีอะไรอยู่ตอนนี้มันได้ปรากฏดาบคาตานะสีดำขึ้นมา 

"เพลงดาบทาไมคาจิ ขบวนท่าที่1 สายลมกรีดร้อง!!"

เขาได้ทำการฟัดอากาศอย่างช้าๆจากนั้นสายลมก็เกิดเป็นกรงเล็บจำนวนมาก กรงเล็บพวกนั้นฟันเข้าใส่ ฟิลลิกซ์ และเฮวินเข้าอย่างจังๆ ตอนนี้ในตัวโกดังเกิดลมแรงโหมกระหน่ำ 

"เพลงดาบของคุณลุยเซียนี่รุนแรงเอาเรื่องเหมือนกับเราเหมือนจะโดนดาเมจไปด้วยเลยแบบนี้สินะถึงบอกให้เราหมอบลงไม่อยากคิดถึงตอนสู้กับเขาเลย"

"โหห แบบนี้สิถึงจะสนุก ถึงจะคู่ควรให้ฉันฆ่าทิ้ง!!"

ฟิลลิกซ์ตั้งการ์ดพร้อมกับเฮวินที่เป็นอวตารเขาคิดว่าขบวนท่าธรรมดาแค่นั้นคงทำอะไรเขาไม่ได้แน่ๆ

"​​​​​​อ๊าาา!!! บ้าน่าา ขบวนท่าธรรมดาแบบนั้นฟันเขาได้ถึงร่างจริงเลยหรอ เราประมาทเกินไปสินะ บ้าจริง"

"จริงๆแล้วมันอยู่ในขั้นกำลังพัฒนา ถ้าเราฝึกฝนเพิ่มอีกนิดละก็ ต้องฟัดได้ถึงวิญญาณแน่"

ลุยเซียได้แต่คิดถึงข้อผิดพลาดเล็กๆน้อยๆของตัวเอง

ตัดมาอีกด้าน

"เท่านี้ก็เรียบร้อยนะคะ และก็สรุปรายงานมาให้ฉันด้วยนะ เดียวฉันจะกลับไปที่เขต12 จะต้องไปรับพวกเด็กๆก่อน"

เสียงโทรศัพของแฟโรดังขึ้น 

ติ่ง~

"ฮัล​โหลค่ะว่าไงคะคุณจิน​​​​​"

สายนี้คือสายของคุณลุงจิน

แฟโรตกใจกลับเรื่องที่คุณลุงจินรายงานทางโทรศัพเป็นอย่างมาก เพราะตอนนี้ทางด้านของเด็กๆกำลังเจอกับงานหนัก

"รีบเร่งความเร็วรถทีทางเขตที่12กำลังแย่!!!!"

"ถ้ารู้แบบนี้เราควรอยู่ด้วยตั้งแต่แรก ไม่หน้าพลาดเลยเรา อย่าเพิ่งเป็นอะไรกันนะเหล่าเมล็ดพันธุ์ของฉัน"

ข้อมูลตัวละคร

ชื่อ (LEUSIA) ลุยเซีย  สิ่งที่ชอบทำเวลาว่าง วาดรูปและฝึกวิชาดาบ  อาหารที่ชอบ ซูชิหน้าปลาไหล 

มีผมสีดำไว้และไว้ผมยาว มีดวงตาสีคราม 

สูง185 น้ำหนัก 75  

ชื่อ (CLETUS) คีตัส  สิ่งที่ชอบประดิษฐ์สิ่งของและอาวุธ    อาหารที่ชอบ ขนมทุกชนิด

มีผมสีทอง ตาสีฟ้า ไว้ผมทรงมัลเลต

สูง 167 น้ำหนัก 65 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***