บทที่5

"ยามค่ำคืนที่แสงจันทร์สาดส่อง

ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงพูด ท่านห่าวหรานท่านอยู่หรือไม่"ถังซานได้มาเคาะประตูยามดึก

เจ้ามาทำอะไรเวลานี้กัน"ชายร่างสูงพูดพร้อมกับเปิดประตูออกมา

ข้ามาเพื่อคุยกับท่านนะ"ถังซานตอบด้วยเสียงที่จริงจัง

เรื่องนั่นเองหรอ"ห่าวหรานได้พูดพร้อมเดินนำหน้าเขาออกไป

ท่านจะไปไหนรึ"ถังซานได้กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวล

ถามอะไรแบบนั้นละก็ออกมาคุยกันไง"ห่าวหรานพูดพร้อมเดินนำไป

ง งั้นไปก็ได้"ถังรู้สึกเป็นไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่

 "ในป่าหลังสถาบัน"

คงไกลพอแล้วสินะ"ห่าวหรานพูดขึ้น

ทำไมพวกเราต้องเดินมาไกลขนาดนี้นด้วยละ"ถังซานถามด้วยความสงสัย

เจ้ารู้อะไรหรือไม่ถังซาน"ห่าวหรานได้เผยรอยยิ้มอันเจ้าเล่ห์ออกมา

ท่านจะทำอะไรข้า!!!"ถังซานได้ตกใจพร้อมกับกระโดถอยหลังไปตั้งหลัก

เจ้าคงยังไม่เคยได้ยินคำนี้สินะ เมื่อเจอคนแปลกหน้าอย่าได้ไว้ใจ และจงระวังตัวเอาไว้ไห้ดี บางทีมันอาจจะภัยในไม่ช้า"ห่าวหรานพูดพร้อมหัวเราะในลำคอ

ท ท่าน!!!"ถังซานนั่นรู้แล้วส่าห่าวหรานตั้งใจจะสังหารตนเป็นแน่

พร้อมรึยังละ"ห่าวหรานได้พุ่งไปด้วยความรวดเร็ว 

แต่ไม่ทันถึงตัวถังซานก็ได้มีเสียงบางอย่างปะทะกันเข้าอน่างจัง

เปรี้ยง! เสียงดาบปะทะกันตรงๆจนเกิดเสียงดังขึ้น

เจ้าเป็นบ้าอะไรของเจ้ากันห่าวหราน!!!"ฟางหยวนได้แอบตามมาอย่างเงียบๆเผื่อเกิดเหตุไม่คาดคิดขึ้น

เจ้ามาทำอะไรที่นี่ละ~~"น้ำเสียงของห่าวหรานได้เปลี่ยนไปทันที

เจ้าหยุดได้แล้ว"ฟางหยวนไม่พอใจสักเท่าไหร่ เพราะนางไม่ชอบคนที่ทำร้ายเพื่อนของตน

ถังซานได้แต่ยืนดูอย่างเงียบๆ เพราะตนรู้ตัวเองนี้ว่าอ่อนแอขนาดไหน และเหงื่อของเขาก็ได้ไหลออกมาเป็นจำนวนมาก เหมือนกับเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายที่ไม่สามารถเอาชนะได้

เจ้าไปเถอะเสี่ยวซาน"ฟางหยวนพูดพร้อมตั้งท่าเตรียมสู้

เมื่อถังซานได้ยินแบบนั่นก็ได้วิ่งหนีไปตัวเขารูดี ถ้าเกิดเขาอยู่ต่อได้ตายเป็นแน่ เขาไม่อยากตายไม่เป็นรอบที่สอง

"จู่ๆห่าวหร่านก็ได้หุบยิ้มทันทีสีหน้าของเขาดูจริงจังขึ้นทันที"

เจ้าหยุดข้าทำไม"ห่าวหรานได้ถามหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า

ข้าหยุดเจ้าเพราะเจ้ากำลังเดินในเส้นทางที่ผิด"ฟางหยวนพูดพร้อมยกดาบเตรียมโจมตี

งั้นหรอ"ห่าวหรานตอบเพียงคำสั้นๆเท่านั่น

เจ้ากระทำผิดที่ขัดขวางข้าเจ้าต้องโดนลงโทษ"พูดจบห่าวหรานก็ได้พุ่งเข้าไปด้วยความรวดเร็ว

อะไรน-"ฟางหยวนได้ประมาทเพียงชั่วครู่

ว่าไงเจ้าแมวน้อยของข้า"ห่าวหรานพูดจบก็ได้จูบฟางหยวนทันที

อื้อ~"ฟางหยวนพยายามจะขัดขืนไม่เป็นผลเพราะนางอ่อนแอกว่าห่าวหราน

"ห่าวหรานได้สอดลิ้นเข้าไปทันทีและเริ่มบรรเลงลิ้นตัวเอง"

ฟางหยวนที่พยายามจะขัดขืนอยู่นั่นผ่านไปไม่นานนางก็เริ่มเคลิ้ม และนางก็ได้สอดลิ้นเหมือนกัน

ห่าวหรานได้ตกใจเล็กน้อยแต่ก็ยังคงสติตัวเองได้อยู่

ผ่านไป2-3นาที~~

ฟางหยวนได้ทุบอกห่าวหรานเบาๆเพราะนางเริ่มจะไม่ไหวแล้ว

อะไรกัน~~เจ้าไม่ไหวแล้วหรอ"ห่าวหรานพูดพร้อมกับยิ้มไห้

ม ไม่ใช่สักหน่อย"นางได้แต่หลบสายตาของห่าวหราน ฟางหยวนเขินจนนางแดงไปจนถึงใบหู

งั้นนี้มันอะไรงั้นหรอ"ห่าวหรานได้ใช้นิ้วของตนจับไปที่กลีบกุหลาบของร่างบาง

อ้าส~"ฟางหยวนได้เผลอครางออกมาโดยที่ตนก็ไม่รู้ตัว

เสียงเจ้าก็น่ารักดีนี่"ห่าวหรานได้พูดหยอกล้อ

ข ข้ายังไม่พร้อม"พูดเสร็จนางก็วิ่งกลับหอพักด้วยความรวดเร็ว

หึๆน่ารักเสียจริง"ห่าวหรานพูดพรางมองหาบางสิ่ง

ใกล้ได้เวลาแล้วสินะ"ห่าวหรานพูดพร้อมกระโดดขึ้นต้นไม้

"ใจกลางป่า"

จ้าวอูจี๋ออกมาเดี๋ยวนี้!!!"บุคคลปริศนาได้ตะโกนเรียกอาจารย์จ้าวอย่างไม่เกรงกลัว

ใครกันที่กล้าท้าทายข้าผู้นี้"พูดเสร็จอาจารย์จ้าวก็ได้พุ่งไปยังทิศทางของเสียงทันที

เจ้าเป็นใคร"จ้าวอูจี๋ได้มองมาที่ชายที่สวมผ้าคลุมสีดำด้วยความสงสัย

เมื่อตอนเช้าเจ้าได้รังแกผู้น้อยทำไมเราไม่มาสู้กันแบบยุติธรรมกันหน่อยละ"ชายปริศนาพูดพร้อมกับเผยวงแหวนออกมา เหลือง2 ม่วง2 ดำ4 แดง1

ร ราชทินนามพรหมยุทธ"จ้าวอูจี๋พูดพร้อมกับตัวสั่นระรัว

ต ใต้เท้าเฮ่าเทียนท่านอย่าล้อเล่นกับผู้น้อยเลย"จ้าวอูจี๋ถามชายตรงหน้าด้วยความหวานกลัว

เจ้าเห็นข้าล้อเล่นรึไง!!!"ชายปริศนาพูดด้วยเสียงที่โกรธเกรี้ยว

ข ข้ามิกล้า"จ้าวอูจี๋ได้แต่ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว

เจ้าเล่นซ่อนแอบกับข้ารึไง"ชายปริศนา

ข้าไม่กล้าหรอก"ฟู่หลันเตอร์ได้บินลงมา

ลูกพี่ท่านต้องช่วยข้านะ"จ้าวอูจี๋ได้แต่ขอความช่วยเหลือ

คาราวะพรหมยุทธถังเฮ่า"ฟู่หลันเตอร์ก้มหัวลงเล็กน้อยพร้อมยกมือมาประสานกัน

เจ้าก็รู้นี่ว่าข้าเป็นใคร"ถังเฮ่าได้ถอดผ้าคลุมออก

ถ ถังเฮ่างั้นหรอ!!!"จ้าวอูจี๋ได้แต่ตกใจ

ท่านมาที่นี่เพื่อสิ่งใดรึขอรับ"ฟู่หลันเตอร์ได้ถามไปตามตรง เพราะว่าเขาก็ไม่อยากยุ่งเรื่องของเขามากนัก

ข้ามาเพราะลูกชายของข้าพวกเจ้าจงปกป้องเขาไห้ดีละ

ลูกชายงั้นรึ!!!!"ทั้งสองคนได้พูดพร้อมกันและถามไปตามตรง ล แล้วลูกชายท่านคือใครกัน

ถังซาน"ถังเฮ่าเพียงคำสั้นๆเท่านั่น

พวกข้าจะดูแลอย่างดีเลยขอรับ!!!

อืมดีถ้างั้นขอตัวละ"ถังเฮ่าได้จากไปอย่างเงียบ

ข้านึกว่าข้าจะตายแล้วสะอีก"จ้าวอูจี๋ได้พูดกับถอนหายใจเฮือกใหญ่

เงียบไปเลยแล้วเจ้าจะไปทำร้ายลูกชายของเขาทำไม"ฟู่หลันเตอร์ถามไปโดยตรง

โถ่ลูกพี่ก็มันคือการทดสอบแถมข้ายังแพ้อีกตั้งหากท่านรุ้ไหมว่ามันขานหน้าแค่ไหน"จ้าวอูจี๋

เจ้าแพ้เนี่ยนะ!!!"ฟู่หลันเตอร์ได้ตกใจเป็นอย่างมาก

ข้าแพ้ไห้กับคนที่ชื่อห่าวหรานนะ"จ้าวอูจี๋พูดพร้อมกับเดินจากไป

แล้วแซ่เขาละเจ้ารู้รึป่าว"ฟู่หลันเตอร์ได้ตะโกนถามไป

ข้าไม่รู้หรอกลูกพี่"จ้าวอูจี๋

ไม่รู้แซ่งั้นหรอแสดงว่าเขาต้องปกปิดเรื่องตละกูลเป็นแน่

ช่างเถอะมันไม่ใช่ธุระของข้าสักหน่อย"ฟู่หลันเตอร์ได้บินกลับไปยังที่พัก

โอ้นี่หรอวงแหวนของจักรพรรดิเงินคราม"ห่าวหรานได้พูดพร้อมกับส่งกระแสจิตไปหาถังเฮ่า

หืมพลังจิตขนาดนี้เจ้าเป็นใครกัน"ถังเฮ่าได้หนุดชะงักไปชั่วคณะ

ข้างั้นหรอ"โปรดติดตามตอนต่อปุยยย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***