บทที่ 2

ตอนนี้ก็ผ่านมานานแล้วท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีเป็นสีส้มการสำรวจยังไม่มีความคืบหน้าอะไรเลยยิ่งเดินเหมือนยิ่งหลงแต่เขาก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่

เด็กชายเดินไปเรื่อยๆเพื่อหาต้นไม้ที่เหมาะสำหรับขึ้นไปนอนซักคืนหนึ่ง

ไม่นานเขาก็เดินทะลุป่าออกมาและได้เจอกับต้นไม้ที่รอบๆมีแต่ที่โล่งตรงกลางเป็นต้นไม้ที่ใหญ่มากแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

"ตรงนั้นนอนได้สบายมากแน่ๆ"พอพูดจบเขาก็รีบขึ้นไปบนต้นไม้ที่ว่าก่อนจะหาที่ว่างที่เหมาะสำหรับการนอน

ตอนนี้เป็นเวลากลางคืนแล้วแต่เขาก็ยังนอนไม่หลับแต่มุมที่เขาเลือกที่จะนอนนั้นสามารถมองเห็นดาวได้อย่างชัดเจน

เด็กชายใช้เวลาทั้งหมดในตอนที่ยังไม่หลับคิดทบทวนการเอาชีวิตรอดในโลกนี้โดยที่จะต้องไม่มีใครรู้ตัวตนของเขาเลย แต่จะทำได้ไหมก็อีกเรื่อง

"หาของป่าประทังชีวิตกับขโมยของในการขนส่งในตอนกลางคืนตอนที่พวกคนคุ้มกันหลับนิดหน่อย ก็เป็นความคิดที่น่าจะดีอยู่มั้ง"เขาสรุปความคิดทั้งหมดแล้วหลับตาเข้าสู่ห้วงนิทราไป

.

.

.

.

.

เช้าวันใหม่ได้เริ่มต้นขึ้น เด็กชายตื่นมาพร้อมกับความรู้สึกแปลกๆบนอกของตนเอง เหมือนมีอะไรนุ่มๆอันเล็กๆหลายๆตัวนอนขดตัวเป็นก้อนนอนอยู่บนอกของตน

เด็กชายทนความสงสัยไม่ได้จึงลืมตาขึ้นมาดู เขาพบกับนกตัวกลมๆสามตัว นอนอยู่บนอกของเขาอย่างสบายใจ

เขาค่อนค้างหงุดหงิดนิดหน่อยที่มันทำให้เขาตื่นแต่ก็ไม่อยากถือสาอะไรกับนกมากหรอก จึงหยิบนกทั้งหมดที่นอนอย่างสบายใจไปวางไว้ที่อื่นแทน

เขาปรับสายตาซักพักก็โดดลงจากต้นไม้เพื่อล้างหน้าให้สดชื่น ดูจากท้องฟ้าตอนนี้ดูเหมือนจะอยู่ในช่วงเช้าตรู่

หลังจากนั้นเขาก็กวาดสายตาไปรอบๆเพื่อหาของที่สามารถใช้งานได้ เพื่อพร้อมสำหรับการเดินทาง

เขามองไปรอบและได้พบกับรูปปั้นอันใหญ่ที่คาดว่าน่าจะมีคนดูแลรักษาเป็นอย่างดีเนื่องจากไม่มีฝุ่นเกาะเลย และฉุดคิดได้ว่าต้องมีคนมาทำความสะอาดอย่างน้อยอาทิตย์ละครั้งเป็นแน่จึงรีบเตรียมตัวการออกเดินทางต่อ

เด็กชายเริ่มออกตัวเดินไปเรื่อยๆและหยิบเเอปเปิลออกจากกระเป๋าที่มีเพื่อเติมพลังงานให้กับตนเอง โดยไม่ได้รับรู้ถึงสายตาทั้งสามคู่ ที่มองมาทางตนเอง

.

.

.

.

.

ตอนนี้เขาเดินทางมาซักพักแล้วแต่รู้สึกเหมือนมีคนตามมาตลอดทางที่เดินออกมาจากที่พักชั่วคราว พอหันไปดูด้านหลังก็ไม่เจออะไร แถมไม่ได้ยินเสียงเดินอีกด้วย มันยิ่งทำให้ระแวงเข้าไปอีก

นี้ก็ผ่านมาชั่วโมงกว่าๆแล้วที่รู้สึกระแวงตลอดทาง เขาเริ่มจับสังเกตได้นิดหน่อยพอเขาหันหลังไปทุกครั้งมักจะมีนกประมาณสามตัวอยู่ด้านหลังตลอด

ท่าทีของมันเหมือนกับนกปกติเลยแต่ไม่ปกติตรงที่ทุกครั้งที่เขาเดินพวกมันมักจะเดินตามตลอด ตอนแรกที่ไม่รู้อาจจะเป็นเพราะหยุดเดินแล้วค่อยหันไปด้านหลังตลอด แต่พอเดินถอยหลังเท่านั้นแหละก็เห็นได้คาตาเลยว่า มีนกสามตัวเดินตาม

.

.

.

.

' ฉันควรจะรู้สึกยังไงดีเนี่ย ' ตอนนี้เขายืนจ้องตากับนกมา กว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว!! มันเป็นอะไรที่แปลกมากที่จะมีนกเดินตามคน ขนาดตัวของพวกมันบ่งบอกได้ว่าอยู่ในช่วงโตเต็มวัยแล้ว

เด็กชายมองไปบนท้องฟ้าแล้วเดินหลบไปใต้ต้นไม้ใกล้ๆเนื้องจากตอนนี้พระอาทิตย์อยู่บนหัวแล้วคงเป็นเวลาเที่ยง เขาหยิบผลไม้ที่เก็บไว้มาเติมพลังงานและจะนั่งพักนิดหน่อย

แต่พอเจอสายตาที่นกทั้งสามตัวมองมามันรู้สึกกินไม่ลงจึงแบ่งผลไม้ที่มีอยู่ให้ไปจะได้เลิกมองแล้วไปสนใจอย่างอื่นแทน

แล้วเขาก็นั่งพักให้หายเหนื่อยก่อนจะยืนขึ้นและออกเดินทางต่อ แต่นกทั้งสามตัวยังคงตามมาตลอดทางเขาจึงตัดสินใจหันหลังกลับไป และทำในสิ่งที่เขาคิดว่าน่าจะมีประโยชน์ในภายภาคหน้าถ้าสามารถฝึกพวกมันจนเชื่องได้

" เฮ้อ...มานี้ " เขาพูดพร้อมย่อตัวและยื่นมือไปหาให้นกทั้งสามตัวให้เดินขึ้นมาบนมือ

นกทั้งสามตัวไม่รีรอที่จะเดินขึ้นมาเหมือนกับว่า สนิทสนมกันมานานแสนนานและสามารถไว้ใจได้ทั้งที่พึ่งเจอกันได้ไม่นาน

เด็กชายจ้องมันซักพักก่อนจะจับนกทีละตัวไปวางไว้บนไหล่ข้างซ้าย-ขวา และบนหัว เขาคิดว่ามันคงง่ายต่อการเดินทางมากกว่าที่จะถือไปเดินไปจะได้ไม่ต้องเมื่อยแขนด้วย

พอจัดแจงแต่ละอย่างเสร็จเขาก็เริ่มออกเดินทางต่อพร้อมกับเพื่อนร่วมทางอีกสามตัวแต่ยังคงระวังตัวอยู่ตลอดเขาเชื่อว่าเรื่องไม่คาดคิดย่อมเกิดได้ทุกเมื่อ

_________________________________________

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***