บึ้มโรงงานผลิตไฟฟ้า

หลังจากที่ออกมาจากห้องของแอนเดอร์สันแล้วนั้น รันนิ่งอาเรีย ราพี แอนิสและชิพตี้ก็ได้เดินทางมาที่ห้องพักทันทีซึ่งก็มีขนาดมากพอให้คนอยู่ได้ถึง10คนเลยก็ว่าได้  

"เอาละมาทำข้อตกลงกันดีกว่าฉันนั้นมารับตำแหน่งแทนอีกฝ่ายเพราะฉะนั้นห้ามเรียกฉันว่าผู้บังคับบัญชาการให้เรียกว่ากัปตันก็พอเข้าใจไม?" 

" " " รับทราบแล้วค่ะ! " " " 

ราพี แอนิสและชิฟตี้ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ดังฟังชัดก่อนที่รันนิ่งนั้นจะเดินไปที่นั่งเตียงด้วยความเบื่อหน่ายก่อนจะหยิบอุปกรณ์สำหรับรับข้อมูลภารกิจขึ้นมาดูทันที 

"ภารกิจต่อไปโรงงานไฟฟ้างั้นหรอ? เห้อให้มันได้แบบนี้สิ อาเรียช่วยจัดอุปกรณ์ให้ทีนะฉ้นจะอ่านแผนผังของที่นั่น " 

"รับทราบแล้วค่ะมาสเตอร์" 

อาเรียไม่รอช้าเกินไปวางกระเป๋าปืนและกระสุนบนโต๊ะทันทีก่อนจะหยิบปืน แม็กกาซีนและกระสุนออกมาเพื่อเตรียมพร้อมทันที ส่วนรันนิ่งนั้นก็อ่านแผนผังข้อมูลและวางแผนในหัวทันที 

[ทำการเก็บข้อมูลเสร็จสิ้น ระดับความอันตรายระดับC ประเภทศัตรูหลากหลายขึ้นอยู่กับสถานการณ์ที่พวกองค์กรอาร์คอยากจะให้เป็น สามารถเรียกแอร์สไตล์จากฐานลับได้]  

"งั้นหรอ? แบบนี้เองสินะหึอยากจะเล่นกับไฟก็ต้องใช้ไฟที่แรงกว่าสินะ แบบนี้ค่อยคุยกันได้หน่อย" 

"ค่อยคุยอะไรกันได้หรอค่ะ? กัปตัน?" 

ราพีที่เห็นรันนิ่งยิ้มน่ากลัวนั้นก็กลั้นใจถามด้วยความกล้าที่รวบรวมเอาไว้เพราะถึงแม้ตัวเองจะแข็งแกร่งขนาดไหนแต่ก็ใช่ว่าจะสู้กับอีกฝ่ายได้แบบไม่เสียเลือดเนื้อ 

"อ่าไม่มีอะไรหรอกพอดีตื่นเต้นที่จะได้เจอเด็กใหม่นะ โอ๊ะนั่นไงมาแล้ว" 

"ขอโทษที่มาสายนะค่ะ!" 

เด็กสาวคนนึงวิ่งมาด้วยท่าทางที่รนแบบสุดๆก่อนจะหยุดต่อหน้าของรันนิ่งและทำท่าเคารพทันที รันนิ่งที่เห็นแบบนั้นก็พยักหน้าเป็นสัญญาณบอกว่าให้เลิกทำและทำตัวตามสบายได้ 

"เธอมีชื่อว่าอะไรงั้นหรอ?" 

"ชื่อว่านีออนค่ะ! จะมาสังกัดในทีมเคาน์เตอร์ตั้งแต่ต่อไปนี้ค่ะ! ฝากเนื้อฝากตัวด้วยน่ะค่ะ!" 

นีออนทักทายรันนิ่งด้วยท่าทีร่าเริงราวกับสาวน้อยก่อนจะจับมืออีกฝ่ายด้วยความตื่นเต้นและดีใจเพราะการได้เจอหญิงสาวที่สุดแสนจะสตรองและแข็งแกร่งแบบนี้นั้นเรียกได้ว่านับนิัวได้เลยก็ว่าได้ 

"ฝากเนื้อฝากตัวเช่นกัน นีออนเอาละเตรียมตัวเตรียมใจและเตรียมปืนให้พร้อมเรามีงานแล้ว เอาละไปกันเถอะ" 

" " " " " รับทราบค่ะ! " " " " " 

เมื่อพูดจบทั้งหกคนก็ได้เดินไปที่ลิฟต์ซึ่งมีรถคันนึงจอดอยู่ รันนิ่ง อาเรีย ราพี แอนิสและนีอออนขึ้นรถด้วยกันก่อนจะสตาร์ทรถรอระหว่างที่ลิฟต์นั้นส่งไปที่ข้างบนผิวดิน 

โรงงานไฟฟ้า 

เมื่อทีมเคาน์เตอร์เดินทางมาถึงแล้วนั้นก็ลงจากรถและหยิบอาวุธประจำกายลงมาด้วยทันทีพร้อมกับหาที่แคมป์สังเกตุการทันที 

"เอาละฉันตรวจพบพลังงานของแรปเจอร์มหาศาลอยู่ข้างหน้านั่น ให้ตายสิพวกมันมีเป็นร้อยเลยพวกเราต้องรีบจบเกมส์ไวและถอนตัวออกมา" 

"แต่ว่าภารกิจของเราคือการตรวจสภาพการทำงานของโรงงานนะค่ะ" 

รันนิ่งที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มมุมปากก่อนจะเขยิบหน้าเข้าใกล้ราพีที่พูดแบบนั้นทันที 

"งานนี้คืองานที่ฉันต้องเซฟชีวิตของพวกเธอซึ่งเป็นลูกทีมของฉันพวกองค์กรอาร์คจะเป็นอะไรก็ช่างหัวมันสำหรับฉัน ถ้าเจอจะสนใจที่ภารกิจอย่างเดียวฉันไม่ว่าแต่อย่ามาขวางการทำงานของฉันและอาเรียก็พอ เข้าใจไม? ราพี" 

"ขะเข้าใจแล้วค่ะ กัปตัน" 

ราพีตอบกลับรันนิ่งด้วยน้ำเสียงที่ตะกุกตะกักเพราะน้ำเสียงและสีหน้าของรันนิ่งนั้นมันช่างน่ากลัวยิ่งกว่าอะไรซะอีก รันนิ่งที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาก่อนจะหยิบของที่พกติดมาด้วยมันคือปืนพลาสม่าคลัสเตอร์ที่แงะมาจากแรปเจอร์และพัฒนาให้มันมีขนาดเท่าคนถือ 

"เอาละนะ ได้เวลาบึ้มบ้ำ 3 2 1 " 

จิ้ว! ตู้ม!!!!! 

ทันทีที่รันนิ่งกดลั่นไกปืนนั้นกระสุนพลาสม่าคลัสเตอร์ที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วมากกว่า300,000กิโลเมตรต่อชั่วโมงนั้นก็พุ่งเข้าเป้าทันทีนั่นคือโรงงานผลิตกระแสไฟฟ้านั่นเอง 

"บ้าระห่ำเกินไปแล้วนะคะ กัปตันสุดยอด!" 

"นี่มันแรงกว่าปืนของฉันซะอีก เหว๋ออ!" 

แอนิสที่กำลังตะลึงอยู่นั้นยังไม่ทันจะได้พูดอะไรรันนิ่งก็ได้โยนปืนพลาสม่าคลัสเตอร์ให้ทันทีพร้อมกับบิดคอ2-3ที 

"ฉันยกมันให้กับเธอดูแลรักษาไว้ให้ดีๆละปืนนะจะใช้การได้เมื่อได้รับรหัส IDของคนในทีมเท่านั้นคนอื่นอย่าหวังจะได้ใช้มันเลย " 

"ขะขอบคุณมากเลยนะค่ะ กัปตัน" 

รันนิ่งที่ได้ยินแบบนั้นจากปากของแอนิสก็พยักหน้ารับก่อนจะลุกขึ้นและเดินกลับไปที่รถทันทีด้วยความเบื่อหน่าย เมื่อคนในทีมเห็นแบบนั้นก็ลุกขึ้นและเดินตามเพราะภารกิจเสร็จแล้วนั่นเอง 

ฐานอาร์ค(ห้องทำงานของแอนเดอร์สัน) 

เมื่อรันนิ่งกับลูกทีมกลับมาถึงนั้นก็โดนแอนเดอร์สันต่อว่าทันทีในเรื่องที่บึ้มโรงงานไฟฟ้าแบบหน้าตาเฉยโดยไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมเลยแม้แต่นิดเดียว 

"ขอโทษทีนะ ฉันต้องแคร์ด้วยหรอตาลุงนี่ ถ้าว่างนักก็หยิบปืนไปบัญชาการเองก็แล้วกันฉันง่วงนอนเข้าใจไม? ทำลายพวกแรปเจอร์ระหว่างกลับมันเหนื่อยสุดๆ" 

"แกไม่มีสิทธิ์ไปไหนทั้งนั้นจนกว่าจะบอกมาว่ารับผิดชอบยังไง! อึก!" 

ก่อนที่แอนเดอร์สันจะได้พูดอะไรไปมากกว่านั้นรันนิ่งก็ได้พุ่งเข้ามาหาพร้อมกับจับคอของอีกฝ่ายและยกขึ้นเหนือพื้นด้วยแขนข้างเดียว 

"ฟังให้ดีนะฉันยอมมาที่นี่เพราะคำขอของราพีและแอนิส ไม่ใช่แกไอ้แก่หงำเหงือกถ้าแกยังเรื่องมากอีกละก็ฉันจะถล่มพวกแกให้ตายๆไปจนหมดซะ" 

"......" 

แอนเดอร์สันไม่สามารถตอบอะไรได้เพราะสลบไปแล้วส่วนรันนิ่งที่เห็นแบบนั้นก็ปล่อยอีกฝ่ายลงกับพื้นและหันหลังเดินออกไปจากห้องทันทีพร้อมกับอาเรีย 

"ฉันจะไม่กวนประสาทกัปตันอีกแล้วละฉันรู้สึกได้เลยว่าท่านยังไม่ได้ออกแรงด้วยซ้ำ" 

"ฉันเองก็เห็นด้วย แต่ว่านะเรากลับกันก่อนดีกว่ามีเรื่องต้องทำด้วยเนอะชิฟตี้" 

{แน่นอนค่ะ} 

ราพีและแอนิสเดินกลับห้องกันทันทีอย่างรวดเร็วเพราะไม่อยากรบกวนแอนเดอร์สันที่นอน(สลบ)อยู่นั่นเองโดยที่ในห้องนั้นรันนิ่งได้ปล่อยนาโนเมทริกซ์เอาไว้2,000-3,000ตัวซึ่งแต่ละตัวเล็กระดับไมครอนเท่าน้้นเอาไว้สังเกตุการณ์แอนเดอร์และเอาไว้ระเบิดห้องนั้นเผื่อแอนเดอร์สันตุกติก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***