สวัสดีทุกคน ผมชื่อทีโอ ในทุกๆวันผมจะกลับจากโรงเรียนเร็วอยู่เสมอเพื่อจะได้ไปเรียนแฟร์ชั่นไม่ก็บัลเล่ต์ด้วยการออมเงินจากเบี้ยเลี้ยงจากการที่พ่อให้มา แต่ในบางครั้งผมต้องออกไปทำงานตามร้านอาหารในระแวกบ้านเพื่อตบตาพ่อแม่ ฉันวิ่งกลับบ้านมาก่อนที่พ่อจะกลับมาเห็นผมในสภาพที่ผมวิ่งออกมาจากโรงเรียนสอนเต้นใกล้ๆบ้าน ผมโยนชุดบัลเล่ต์และรองเท้าเข้าไปในใต้เตียงและคลุมด้วยผ้าอีกทีอย่างรีบร้อนหลังจากนั้นผมก็รีบเอาการบ้านออกมาจากกระเป๋าพร้อมกับเปิดเพลงโปรดบนเทปคาสเซ็ตหลังจากที่ได้ยินเสียงรถพ่อมาจากไกลๆ “สวัสดีครับพ่อ มีอะไรเหรอครับ? ผมกำลังจะเริ่มทำการบ้านเลย” พ่อกับผมไม่ค่อยสนิทกันมากเท่าไรเป็นเพราะพ่อไปทำงานตลอดเวลา “นี้คืออะไร? หนังสือโป๊เกย์เหรอ! กูอุส่าห์เลี้ยงดูมึงมาให้เป็นชายแท้! แต่ตอนนี้มึงไม่ใช่ลูกกูอีกแล้ว! เก็บของแล้วไสหัวแล้วไม่ต้องกลับมาอีก!” พ่อด่าฉันด้วยความผิดหวังระหว่างตีฉันด้วยเข็มขัดอย่างแรง ที่พึงที่ดีที่สุดของผมได้เข้ามาในห้องเพราะเสียงโวยวายของพ่อและผม แม่ผมเอง “ทำไมคุณถึงตีลูกโดยไม่สาเหตุล่ะ?” เธอห้ามปรามพ่อที่กำลังตีผมอยู่ “ไม่มีสาเหตุเหรอ? แล้วนี้คืออะไร?” พ่อตะโกนด้วยความโกรธแค้น “พ่อ! อย่า!” ผมพยายามห้ามพ่อทั้งน้ำตา แต่ไม่ได้ผล แม่ผมร้องไห้ซึ่งผมก็รู้ว่าเธอยอมรับไม่ได้กับ ตัวตนจริงๆของผม “แม่รักลูกเสมอ แต่แม่ขอโทษด้วย แม่รับไม่ได้จริงๆ”แม่พูดพร้อมน้ำตา “มึงไม่ต้องกลับมาให้เห็นหน้าอีก!” พ่อผมตะโกนไล่หลังผมหลังจากพ่อแตะผมมออกจากบ้าน มันเป็นการจาก ลาที่แย่ที่สุดในชีวิต แต่เป็นการเริ่มต้นใหม่ที่ดีเหมือนกัน
ผมต้องเปิดโลกใหม่ที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อนในรอบหลายปีตั้งแต่ผมยังจำความไม่ได้ โชคยังอยู่ข้างผมเสมอ ผมมีเงินพอที่จะเช่าอพาร์ทเม้นถูกๆและร้านมุมถนน ผมตัดเย็บเสื้อผ้าและเดรสขายเพื่ออยู่รอดไปวันๆ “ความฝันของเรา” ผมคิดลอยๆอย่างภูมิใจก่อนจะปิดร้าน หลายเดือนต่อมา ผมสามารถขายเสื้อผ้าได้มากขึ้นและมากขึ้นมากกว่าที่คาดหวังไว้ “ไง เธอเอาเสื้อผ้ามาจากไหนน่ะ”หญิงแปลกหน้าท่าทางมีฐานะที่ร่ำรวยในย่านนี้ “ผมทำขึ้นมาเองทั้งหมดรวมถึงเครื่องประดับด้วยค่ะ” ผมตอบด้วยความภาคภูมิใจและเป็นตัวเอง “ฉันทีโอค่ะ เรียกว่าเทียน่าก็ได้” ผมแนะนำตัวเอง “ฉันโดมินิค ฉันเป็นคุณแม่ของบ้านอีวานเจลิสตา” โดมินิคแนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการ “เราจะรวบรวมวัยรุ่นที่โดนพ่อแม่แตะออกมาจากบ้านเพียงเพราะมีสิ่งที่แตกต่างจากคนปกติและพวกเขามีของดีอยู่ในตัวแบบเราไง” เธออธิบาย ในตอนแรกผมไม่เข้าใจมัน ผมจึงตอบด้วยความลังเลไม่น้อย “มันเป็นเรื่องที่น่าสนใจมากเลยนะคะ แต่ฉันขอกลับเอาไปคิดก่อนนะ”
“ไม่เป็นไร เมื่อไหร่ที่เธอว่าง เธอสามารถมาหาฉันได้เสมอ” โดมินิคยืนเศษกระดาษที่มีที่อยู่
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments