ระหว่างที่จอนกำลังคลายโซ่แห่งสวรรค์อยู่นั้น ได้มีเสียงนึงพูดออกมา
"ข้าคิดไว้แล้วว่าพวกเจ้าจะต้องหาทางแหกคุกออกไป ไหนๆก็มาแล้วข้าจะส่งพวกเจ้าทั้งสองไปลงนรกซะเลยแล้วมีอีกอย่างที่ข้าจะบอก เจ้าคิดว่าตัวเองมีพลังพอที่จะคลายโซ่นั้นหรือไง? น่าตลกสิ้นดี"
"ทำไงดี ออกิส เขาจับพวกเราได้แล้ว ข้าขอโทษ"
จอนหันมามองข้าด้วยท่าทีที่แพนิคและหวาดกลัวสุดๆเหงื่อยของจอนไหลออกมาเต็มแผ่นหลังและนิ้วมือ ข้าที่มองจอนนั้นรู้สึกสงสารเพราะกาเบรียลไม่มีทางที่จะทำให้เราตายอย่างสงบเขาจะทรมานเราทีละชิ้นส่วนต่อให้ร้องขอความตายเขาก็ไม่ฟังเพราะในตอนนี้เขาไม่ใช่เทพองค์เดิมเขาเสียสติไปแล้ว ข้าจึงแกล้งกัดลิ้นตัวเองจนเลือดกระอึกออกมาต่อหน้าเขา
"จอน ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะทำกับข้าแบบนี้ได้โปรดหยุดเถอะ"
"ไม่ๆออกิสอย่าทำแบบนี้เลยสหาย..ข้าจะตายไปพร้อมเจ้าข้าเตรียมใจไว้แล้วเมื่อกี้ข้าก็บอกอยู่ไม่ใช่หรอว่านรกนั้นอาจจะน่าอยู่กว่าที่นี่ก็ได้"
(ไอ้บ้าเอ๊ย ฉันไม่มีทางปล่อยให้เป็นแบบนั้นหรอก)
"ไอ้ลูกแงงพระเจ้าแน่จริงก็ฆ่าข้าสิ มาเลยเก่งนักไม่ใช่หรอนี่ไงข้ายืนเฉยๆอัดพลังของแกมาได้เลย"
ทันทีที่ได้ฟังกาเบรียลรู้สึกโกรธมาก เขารวบรวมมือทั้งสองเข้าด้วยกันปรากฏเป็นอักขระเทพสีเหลืองรายล้อมรอบตัวและแผ่นหลังขนาดใหญ่เสียงฟ้าร้องโคร่มครามแผ่นดินสะเทือนไปทั้งปฐพีสัตว์เทวะต่างร้องโหยหวลมวลพลังงานสวรรค์แปรปวน
"ข้าจะให้เจ้าได้รู้จักความว่างเปล่าที่ยิ่งกว่าการตาย"
"จอน ถอยไป" จอนไม่ถอยเขายืนเคียงข้างข้าแต่ไม่ว่ายังไงข้าจะไม่ยอมเสียเพื่อนหนึ่งเดียวของข้าไปแน่นอน วินาทีนั้นข้ารู้สึกโกรธมากข้าร้องตะโกนคั้นพลังที่มีทั้งหมดออกมาปรากฏว่าเป็นเปลวไฟสีแดงโซ่สวรรค์ที่พันธนาการข้าไว้อยู่นั้นหลอมละลายไปในพริบตาเมื่อข้าหลุดพ้นจากโซ่นั้นข้าจึงร่ายมนต์คาถาและพลังครึ่งหนึ่งไว้ให้กับจอนและวาร์ปเขาออกไปจากที่คุกแห่งนี้
"เพื่อนข้า จากนี้ไปจงอย่าให้ใครหน้าไหนรังแกเจ้าได้อีกจงใช้พลังของข้าทำลายมันซะ!" แล้วข้าก็ยิ้มให้กับจอนพร้อมกับดีดนิ้วแล้วเขาก็หายไป...
"ไม่นะ ออกิส ไม่......"
"มาเลย พลังของแกหน่ะไอ้ลูกแงข้าพร้อมแล้ว"
"นั่นมัน..พลังของราชันจอมมาร ในที่สุดแกก็เผยออกมาแล้วสินะดีล่ะงั้นก็จงรับไปซะ (อัตติเมจสายฟ้ากลืนทั้งปฐพี)"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments