ฉันนี่แหละ!! ตัวร้ายทะลุมิติ ตอนที่4 : ยิ้มแป้นแล่น

หอตำราตระกูลหลาน

เฟิ่งจวิน

.มองรอบๆ

เฟิ่งจวิน

ทำไมที่นี่ใหญ่ขนาดนี้เนี่ย

เฟิ่งจวิน

ก็รู้แหละว่าสำนักหลานร่ำรวย แต่ก็ไม่คิดว่าจะรวยขนาดนี้

ระหว่างที่เฟิ่งจวินกำลังตะลึงอยู่นั้นก็มีคนผู้หนึ่งเข้ามาทักเขาจากด้านหลัง

หย่งผิง

โอ้ นึกว่าใคร

หย่งผิง

ศิษย์น้องเฟิ่งจวินนี่เอง

เฟิ่งจวิน

ศิษย์พี่หย่งผิง

เฟิ่งจวิน

คนนี้คือคนที่ทำดีกับเฟิ่งจวินในเรื่องนี่นา ทำดีกับเขาไว้หน่อยก็คงจะไม่เสียหายอะไรหรอกมั้ง (ความคิด)

หย่งผิง

มาศึกษาคัมภีร์ยาไหม่หรือ

เฟิ่งจวิน

เป็นเช่นนั้นขอรับศิษย์พี่

เฟิ่งจวิน

.ยิ้มอย่างเป็นมิตร

หย่งผิง

.....

หย่งผิงชะงักไปสักครู่ ก่อนจะเอามือมาอังหน้าผากของเฟิ่งจวิน

หย่งผิง

เจ้าไม่สบายหรือ

หย่งผิง

หรือมีใครมาทำอันใดให้เจ้าไม่สบายใจ บอกศิษย์พี่มา

หย่งผิง

.ถามอีกฝ่ายอย่างจริงจัง

เฟิ่งจวิน

ข้าปกติดีศิษย์พี่

เฟิ่งจวิน

.จับมือของหย่งผิงออก

หย่งผิง

เช่นนั้นหรือ...

หย่งผิง

.พูดเหมือนไม่เชื่อ

แหงสิ...ปกติเฟิ่งจวินไม่เคยยิ้มให้ใครเลยนี่นา แต่วันนี้กลับยิ้มราวกับดอกไม้บาน

เฟิ่งจวิน

ข้ารู้ท่านคิดอะไรอยู่ ข้าจะยิ้มบ้างไม่ได้เลยหรือ

หย่งผิง

ได้สิ งั้นศิษย์น้องก็ยิ้มเยอะๆเถิด

หย่งผิง

ข้าเพียงแค่ตกใจเท่านั้น

หย่งผิง

.ลูบหัวอีกคน

เฟิ่งจวิน

ขอรับ

เฟิ่งจวิน

.ยิ้มให้อีกรอบ

หย่งผิง

.ยิ้มกลับ

ตึ่กตั่ก!ๆ..

รอยยิ้มของเฟิ่งจวินคราวนี้ ทำให้หัวใจของหย่งผิงเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะเล็กน้อย

หย่งผิงเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าเพราะทำไมจู่ๆหัวใจของเขาถึงได้เต้นแรงขึ้นมา

หย่งผิง

.ยิ้มด้วยความเอ็นดู

เฟิ่งจวิน

เช่นนั้นข้าขอตัวกลับก่อนนะขอรับศิษย์พี่

เมื่อมองออกมานอกหน้าต่างก็พบว่าฟ้าเริ่มมืดลงเสียแล้ว

หย่งผิง

ให้ข้าไปส่งดีหรือไม่

หย่งผิง

.เดินมาส่งหน้าหอคัมภีร์

เฟิ่งจวิน

มิเป็นไรขอรับข้ากลับเองได้ ขอบใจศิษย์พี่มาก

เฟิ่งจวิน

.คำนับอีกฝ่ายก่อนจะเดินออกไป

เมื่อเขาเดินกลับมาเรือนของตนก็พบว่า เฟิ่งเยี่ยนนั้นได้นั่งรอเขาอยู่ที่ห้องรับรองแล้ว

เฟิ่งเยี่ยน

กลับมาแล้วหรือ

เฟิ่งเยี่ยน

.กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เฟิ่งจวิน

เจ้ามารอข้านานแล้วรึ

: ไม่รู้ฉันคิดไปเองรึเปล่านะ แต่สีหน้าเฟิ่งเยี่ยนตอนนี้ดูเย็นชาจนน่าขนลุก

เฟิ่งเยี่ยน

ก็มินาน ว่าแต่เจ้าไปไหนมาหรือ

เฟิ่งจวิน

ข้าไปศึกษาตำรามาที่หอคัมภีร์

เฟิ่งเยี่ยน

เช่นนั้นรึ...

เฟิ่งเยี่ยน

ศึกษาตำราอะไรถึงได้ยิ้มแป้นแล่นกับศิษย์พี่หย่งผิงขนาดนั้นกัน?

เฟิ่งจวิน

ท่านเห็นหรือ

เฟิ่งจวิน

.ชะงักเล็กน้อยก่อนจะยกชาขึ้นมาจิบ

เฟิ่งเยี่ยน

เจ้าดูแปลกๆไปนะเฟิ่งจวิน

เฟิ่งจวิน

จะจับผิดอะไรข้าอีกล่ะ

เฟิ่งจวิน

ข้าบอกเจ้าไปแล้วมิใช่หรือ ว่าข้าก็คือข้า จะเป็นคนอื่นได้อย่างไร

เฟิ่งเยี่ยน

เจ้าคิดว่าข้าจะเชื่อหรือ

เฟิ่งจวิน

เชื่อไม่เชื่อก็สุดแล้วแต่เจ้า

เฟิ่งจวิน

วันนี้ข้าเหนื่อยมามากแล้ว เชิญเจ้ากลับไปเถอะ

เฟิ่งจวิน

.เตรียมลุกขึ้นส่งอีกคน

เฟิ่งเยี่ยน

.....

เฟิ่งเยี่ยน

.มองมาที่เฟิ่งจวิน

เฟิ่งจวิน

ยังจับผิดข้าไม่พออีกหรือ

เฟิ่งเยี่ยน

เจ้าน่ะ...อย่ายิ้มแบบนั้นให้เขาอีก

เฟิ่งเยี่ยน

.พูดด้วยเสียงเบา

เฟิ่งจวิน

เจ้าว่าอะไรนะ

เฟิ่งจวิน

ข้าฟังไม่ถนัด

เฟิ่งเยี่ยน

ป่าว งั้นข้าขอกลับก่อน

เฟิ่งจวิน

เดี๋ยวข้าไปส่ง

เฟิ่งเยี่ยน

พรุ่งนี้เจ้าว่างหรือไม่

เฟิ่งจวิน

เจ้ามีอะไรหรือ

เฟิ่งเยี่ยน

ว่าจะชวนเจ้าไปชมดอกท้อแรกกับข้า

เฟิ่งจวิน

อื้ม ได้สิ ข้าจะไปกับเจ้า

เฟิ่งจวิน

.ยิ้มให้

เฟิ่งจวินตอบพร้อมกับยิ้มให้อีกคน ทำเอาเฟิ่งเยี่ยนหน้าขึ้นสีเล็กน้อย

เฟิ่งเยี่ยน

นานแค่ไหนแล้วนะ ที่ข้าไม่ได้เห็นเจ้ายิ้มแบบนี้ (ความคิด)

เฟิ่งเยี่ยน

เช่นนั้น พรุ่งนี้ข้าจะมารับ

เฟิ่งเยี่ยน

เจ้าพักผ่อนเถิด

เฟิ่งเยี่ยน

.เดินออกไป

ภายในหอนอนของเฟิ่งจวิน

เฟิ่งจวิน

อ้ากกกก!!

เฟิ่งจวิน

.กรีดร้องใส่หมอน

เฟิ่งจวิน

เฟิ่งเยี่ยนชวนฉันไปชมดอกท้อแรกด้วยกัน กรี๊ดดด!!

เฟิ่งจวิน

ฉันไม่ใช่เสวี่ยหลางนะ!! ทำไมต้องมายิ้มให้เสียอาการด้วยเล่า!!!

: อย่างไรก็ตาม

: ถึงในมิตินี้ฉันจะอยู่ในร่างผู้ชาย แต่จิตใจฉันก็เป็นผู้หญิงนะยะ เวลามีผู้ชายหล่อๆมาชวนไปไหนมาไหนด้วย ฉันก็เขินนะ ><"

{แต่เมื่อกี้เฟิ่งเยี่ยนพูดเหมือนหึงเฟิ่งจวินเลยนะ ว่าไหม?}

. . . . .

ต่อตอนที่5

(⁠☞ﾟ⁠ヮﾟ⁠)⁠☞

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ