บทที่3คู่หมั้นที่รัก(ข้างเดียว)

19.00 น. วันจันทร์

ยาโยอิ: พ่อจะให้ผมแต่งงานกับลูกสาวบริษัทหุ้นส่วนงั้นหรอ???

พ่อยาโยอิ: ใช่แล้วล่ะ ลูกพร้อมจะหมั้นไหมล่ะไหนๆก็อายุ18ปีแล้วนิ

ยาโยอิ: ทำไมผมต้องทำอย่างนั้นด้วยล่ะ!!!!!

พ่อยาโยอิ: เพราะเขาคือหุ้นส่วนรายใหญ่ไงล่ะ ตระกูล โยคุยะ น่ะ

ยาโยอิ: เอ๊ะ? นี่มันนามสกุลของ อาซามิ

พ่อยาโยอิ: แกรู้จัก อาซามิจัง ด้วยสินะ

ยาโยอิ: รู้สิ อยู่โรงเรียนเดียวกันนินาแถมยัยนั่นชอบเข้ามากวนอีก

พ่อยาโยอิ: อาซามิจัง น่ะคือคู่หมั้นของแก

ยาโยอิ: .....................

พ่อยาโยอิ: ดูเหมือนว่าเรื่องจะง่ายลงสินะ ฮ่าฮ่าฮ่า

ยาโยอิ: ไม่!! ผมไม่ยอมรับ ผมจะมีความรักของตัวเอง!!!

พ่อยาโยอิ: กะไว้แล้วล่ะว่าแกต้องพูดแบบนี้.........

พ่อยาโยอิ: งั้นมาทำข้อตกลงกัน ถ้าแกสามารถหาเงินด้วยตัวเองได้100ล้านเยนในเวลา2ปี ฉันจะปล่อยให้แกไปมีชีวิตของตัวเอง

แต่ถ้าแกหาไม่ได้แกจะต้องแต่งงาน!!!

ยาโยอิ: เออได้สิ!! ฉันจะทำให้ดูเองตาแก่!

พ่อยาโยอิ: งั้นฉันจะรอดู

(ยาโยอิเดินออกจากห้องประธาน)

เมด: นายน้อยคะ..........

ยาโยอิ: ไม่มีอะไรหรอกครับ ฮ่าฮ่า

เมด: งั้นหรอคะ(ยิ้ม)

(พ่อได้จ้องมองยาโยอิผ่านทางหน้าต่าง)

พ่อยาโยอิ: (พูดคนเดียว) แกนี่แน่วแน่ดีนี่ ฉันก็ไม่อยากทำหรอกนะแต่ว่าถ้าแกจะต้องทำธุรกิจต่อจากฉันมันคือเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้เพราะแกไม่มีทางบริหารคนเดียวได้แน่ เพื่อให้แน่ใจว่าแกสามารถบริหารคนเดียวได้การหาเงิน100ล้านคือบททดสอบ พยายามเข้าล่ะ....

อาซามิ: ยาโยอิคุง จะยอมรับไหมนะ(เขิน)

อาซาชิ: ลูกนี่ชอบ ยาโยอิคุง จริงๆด้วยสินะ ฮ่าฮ่าฮ่า

อาซามิ: ก็เขาใจดีนี่นา ป๊ะป๋าไม่เข้าใจหรอกค่ะ

อาซามิ: (คิดถึงตอนนั้นจังนะ)

(ย้อนความหลังอาซามิ)

อาซามิ: ที่นี่สินะ โรงเรียนใหม่ของฉัน

(เสียงตัวประกอบ)

ว้าวคนนั้นสวยจังเลย

จริงด้วยๆ

เหมือนคุณหนูเลยล่ะ

อาซามิ: อึดอัดชะมัด...

(อาซามิเดินไปที่ล็อกเกอร์)

ยาโยอิ: (หาว)

อาซามิ: (ใครน่ะหล่อจัง)

ยาโยอิ: เธอน่ะมองฉันนานแล้วนะมีอะไรงั้นหรอ??

อาซามิ: ปะ...ปะ..เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร

ยาโยอิ: งั้นหรอ...งั้นแล้วเจอกันนะ

อาซามิ: (ทำไมดูเย็นชาจังอย่าเข้าไปยุ่งดีกว่า)

คาบแรก

อาจารย์: เอาล่ะทุกคนแนะนำตัวกันนะทำความรู้จักกันเข้าไว้ล่ะ

เพื่อนในห้องแนะนำตัวจนถึง อาซามิ ที่ต้องแนะนำตัว

อาซามิ: ยะ.....ยินดีที่รู้จักนะคะ ฉันชื่อ โยคุยะ อาซามิ ค่ะฝากตัวด้วยนะคะ

เพื่อนในห้องพึมพำ: สวยจังเลยนะ

นั่นตระกูลดังเลยนี่นา

ลูกคุณหนูหรอนั่น

(ซุบซิบๆ)

ถึงคิว ยาโยอิ ที่ต้องแนะนำตัว

ยาโยอิ: คาโทริ ยาโยอิ ครับ ฝากตัวด้วย

สาวๆในห้อง: หล่อจังเลย กรี้ดดดดด

ผู้ชายในห้อง: ลูกคนรวยหรอวะนั่น หน้าตาดีอีก หมั่นไส้แฮะ

(ซุบซิบๆ)

อาจารย์: เอาล่ะๆเงียบหน่อย จากนี้ก็ดีกันไว้นะ

คาบที่2

อาจารย์: จากผลสรุปของข้อนี้คือ..........เธอ!!!! ที่นอนอยู่น่ะ

ยาโยอิ: (สะดุ้งตื่น) ครับคันนะ!! .......อะ.....อ่าว

อาจารย์: มาอธิบายข้อนี้แทนครูทีสิ

ยาโยอิ: ครับ

(ยาโยอิอธิบายและสรุปโจทย์)

อาจารย์: ถูกต้อง แต่ว่าถึงเธอจะเก่งแต่ที่นี่ไม่ใช่ที่ให้นอนนะ

ยาโยอิ: คร้าบ

เพื่อนในห้อง: เก่งจังเลย

สุดยอดแฮะขนาดนอนอยู่นะนั่น

อาซามิ: (มองยาโยอิที่กำลังเดินผ่าน)

ยาโยอิ: มีอะไรรึเปล่า??........ เอ๊ะเดี๋ยวนะเธอคือคนเมื่อเช้าใช่ไหม

อาซามิ: ค่ะ

ยาโยอิ: บังเอิญจังแฮะฮ่าฮ่า

อาซามิ: (เมื่อเช้ายังดูเย็นชาอยู่เลยนี่นา??)

พักเที่ยง

อาซามิ: อ๊ะนั่น ยาโยอิคุง นี่นา

(ยาโยอิขึ้นไปบนดาดฟ้า)

อาซามิ: (ตามไปดูดีกว่า)

(ยาโยอิกำลังทานอาหารที่คันนะทำให้อย่างเอร็ดอร่อย)

อาซามิ: (นะ........น่ารัก😍😍)

ยาโยอิ: แอบมองอยู่หรอผมรู้นะออกมาซะ

(อาซามิกระวนกระวายและกำลังจะเดินออกไป)

แหม ก็นายกินดูอร่อยเลยนี่นาฮ่าฮ่าฮ่า เลยขอแอบดูหน่อยน่ะ

ยาโยอิ: นายเป็นใครน่ะ??

ฉันชื่อ โทยะ อากิ อยู่ห้องเดียวกับนาย นายชื่อ ยาโยอิ ใช่ไหม

ยาโยอิ: งั้นหรอ มาทานด้วยกันไหมมีเยอะเลยล่ะ ฝีมือ คันนะ อร่อยที่สุดเลยล่ะ

อากิ: ได้หรอขอบใจนะฮ่าฮ่าฮ่า

(อาซามิแอบมองพร้อมยิ้ม)

หมดพักเที่ยง

อาจารย์พละ: เอาล่ะคาบนี้จะเริ่มจากการเตะฟุตบอลนะ จัดทีมผู้ชายมา11คนซะ

อากิ: เอาล่ะ ยาโยอิ นายเตะฟุตบอลเป็นไหม

ยาโยอิ: พอได้นะ

อากิ: โอเค

หลังจากจับคู่ทีมครบ

อาจารย์พละ: (เป่านกหวีดเริ่ม)

(ยาโยอิ เลี้ยงบอลผ่านทีมตรงข้ามหลายคนแล้วส่งบอลให้ อากิ)

อากิ: Nice pass.

(อากิทำประตูสำเร็จ)

เพื่อนร่วมทีม: 2คนนั้นสุดยอดเลยแฮะ

อยากเก่งแบบนั้นบ้างจัง

ทำได้ไงกันนะ

อากิ: สุดยอดเลยนะ ยาโยอิ ฮ่าฮ่าฮ่า

ยาโยอิ: นายก็เหมือนกัน ฮ่าฮ่าฮ่า

สาวๆในห้อง: กรี้ดดดดดดดด

อาจารย์พละ: พวกเธอ2คนสนใจเข้าชมรมฟุตบอลไหม?

(ทั้งคู่ตอบพร้อมกันว่าขอคิดดูก่อน)

อาจารย์พละ: งั้นถ้าสนใจก็มาได้ทุกเมื่อเลยนะ

(อาซามิ เดินเข้าไปหา ยาโยอิ แบบสงสัย)

ยาโยอิ: มีอะไรหรอ??

อาซามิ: คือว่า ....ทำไมเมื่อเช้า ยาโยอิคุง ถึงดูเย็นชาจังล่ะ??

ยาโยอิ: สงสัยเป็นเพราะง่วงนอนน่ะ เลยไม่มีแรงจะคุย ขอโทษทีนะ

อาซามิ: งั้นเองหรอ(เขิน)

ยาโยอิ: งั้นฉันไปละนะ

อาซามิ: อื้มงั้นแล้วเจอกันนะ

(ระหว่าง อาซามิ กำลังจะเดินออกโรงเรียนหันไปเห็น ยาโยอิ รดน้ำต้นไม้พอดี)

อาซามิ: (แอบดูดีกว่า)

(อาซามิ แอบเดินตาม)

ยาโยอิ: หิวรึเปล่าเจ้ากระต่าย(ยิ้ม) เอานี่อาหารกระต่ายฉันซื้อมาเพื่อพวกแกเลยนะ

อาซามิ: (ยิ้ม) เป็นคนที่น่าสนใจจริงๆเลยนะ

จบบที่3

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***