บทที่2ชีวิตในโรงเรียนที่แสนจะวุ่นวาย

06.00น.วันจันทร์

เมด: นายน้อย~~~ตื่นได้แล้วค่ะ จะสายเอานะคะ

ยาโยอิ: ขออีกแป๊บนะครับ งืม~~~

เมด: ตื่นสักทีสิคะ!!!!!!!!!!

ยาโยอิ: หวา!! ......ตกใจหมดเลย(ถอนหายใจ)

เมด: ควรปรับปรุงตัวได้แล้วนะคะ อายุ18แล้วด้วย แถมอยู่ปี3แล้วนะคะ ให้ตายสิ😤

ยาโยอิ: ขอโทษครับ.....(ให้ตายสิคันนะน่ากลัวชะมัด)

เมด: ไปอาบน้ำให้เรียบร้อยได้แล้วค่ะ

ยาโยอิ:ครับ

เมด: (นายน้อยนี่น่ารักจังตอนหลับก็ดูดี) นี่คิดอะไรของฉันเนี่ย

เมด: มาทานอาหารแล้วไปโรงเรียนได้แล้วนะคะ

ยาโยอิ: คร้าบ~~~

พ่อบ้าน: นายน้อยครับรถเตรียมพร้อมแล้วครับ

ยาโยอิ: (ขึ้นรถ)

เมด: ไปแล้วสินะ เฮ้อ~~ เหงาจังเลยนะ...........

5นาทีต่อมา

เมด: ไหนดูสิใต้เตียงนายน้อยมีอะไรกันนะ🤭

(ค้นใต้เตียง)

เมด: เอ๊ะ นี่มันภาพที่ถ่ายกับนายน้อยนิ

(เช็ดฝุ่น)

เมด: (ยิ้ม)

ยาโยอิ: ถึงสักที (ยืดเส้นยืดสาย)

พ่อบ้าน: ขอให้สนุกนะครับนายน้อย

(ขับรถกลับ)

ยาโยอิ: (เดินไปที่ล็อกเกอร์)

ยาโยอิคุงงงงงง

ยาโยอิ: (เหลือบมอง)

นี่!!!!!! ทำไมเงียบอีกแล้วล่ะ

ยาโยอิ: เสียงดังโวยวายแต่เช้าเลยนะ อาซามิ

แนะนำตัวละคร

โยคุยะ อาซามิ

เพศ: หญิง อายุ18

รูปร่างหน้าตา: สูง165 น้ำหนัก 48กก. ผมสีดำ ตาสีฟ้า หน้าตาสวย

(เป็นลูกของบริษัทหุ้นส่วนของพ่อยาโยอิ)

อาซามิ: แหม~~~ยังเย็นชาเหมือนเดิมเลยนะ

ยาโยอิ: ไปเรียนเถอะ อย่าเสียเวลาเลย

อาซามิ: โอเค~~

คาบก่อนพักเที่ยง

อาจารย์: โจทย์ข้อนี้ควรตอบว่าอะไรคะ........... ยาโยอิคุง!!!!!

ยาโยอิ: (ตื่น) ครับอาจารย์

เพื่อนในห้อง: อาจารย์โกรธใหญ่เลย(ซุบซิบๆ)

อาจารย์: ข้อนี้ทำยังไง ออกมาทำให้ดูหน่อยสิ!

ยาโยอิ: คร้าบๆ

(ทำโจทย์)

ยาโยอิ: เสร็จแล้วครับ(หาว)

อาจารย์: ทำผิดบ้างก็ได้นะ ไปนั่งได้ คราวหน้าอย่าหลับล่ะ

ยาโยอิ: ไปนั่ง

เวลาผ่านจนถึงพักเที่ยง

โย่ววว ยาโยอิ

ยาโยอิ: (หันหน้าไปมอง)

ไปกินข้าวกันเถอะ

ยาโยอิ: อากิ ถามอะไรหน่อยสิ

อากิ: ว่ามาเลย

แนะนำตัวละคร

โทยะ อากิ

เพศ: ชาย

รูปร่างหน้าตา: สูง181 น้ำหนัง79กก. ผมสีดำ ตาสีดำ

หน้าตาพอใช้ได้

(เป็นคนธรรมดา)

ยาโยอิ: นายคิดว่าขนมปังใส้ถั่งแดงกับขนมปังใส้ถั่วดำ อะไรอร่อยกว่า?

อากิ: ถั่วแดง(ชอบส่วนตัวล้วนๆ) 👍

ยาโยอิ: งั้นหรอ

อากิ: ???

ทั้งคู่เดินไปซื้อของกิน

ยาโยอิ: คุณป้าครับเอาขนมปังไส้ถั่วแดงก้อนใหญ่2ก้อนครับ

ป้าคนขาย: โอเคจ้า

ป้าคนขาย: นี่จ๊ะ 350เยน

(จ่ายเงิน)

ยาโยอิ: อากิ ไปดาดฟ้ากัน

อากิ: โอเค

(ทั้งคู่เดินขึ้นไปบนดาดฟ้า)

อากิ: นายซื้อขนมปังมาทำไม2ก้อนน่ะ???

ยาโยอิ: เอ๊ะ

อากิ: ก็คุณเมดนายทำอาหารเที่ยงให้แล้วนิ ที่นายถือไง

ยาโยอิ: อ้อ พอดีว่าซื้อมาเพราะอยากจะลองชิมน่ะ

อากิ: เห๋~นายนี่ปกติกว่าที่เคยเป็นอีกนะ~ดูไม่ออกเลยน่ะเนี่ยว่าลูกคนรวย

ยาโยอิ: ช่างเถอะน่า

(ทั้งคู่ทานมื้อเที่ยง)

อากิ: ไปกันเถอะ

ยาโยอิ: อา

(เดินตามทางเดิน)

(เดินชนกัน)

ยาโยอิ: โทษทีนะ

คนที่เดินชน: เดินระวังๆหน่อยสิวะ

ยาโยอิ: โทษทีจะระวังนะ

อากิ: อะไรของแกวะ!!

อากิ: นายเดินชนเพื่อนฉันเหมือนกันทำไมไม่ขอโทษล่ะ

คนที่เดินชน: โอ้ ปากเก่งดีหนิ อย่างนี้ขอสักหมัดหน่อย

(กำลังจะต่อยอากิ)

อากิ: เอาสิวะ!!!!!

(อากิกำลังจะต่อย)

ยาโยอิ: พอได้แล้วล่ะ!!

คนที่เดินชน: ยุ่งอะ..........ไร

ยาโยอิ: (จ้องอย่างน่ากลัว)

คนที่เดินชน: ชิ. ช่างมันเถอะ

อากิ: อะไรของมัน สถุนจังวะ!

ยาโยอิ: ช่างเถอะน่า อย่าคิดมาก เสียแรงเปล่าๆถ้าไปมีเรื่องกับคนแบบนั้น

อากิ: มันน่าต่อยจริงๆแหละน้า แต่ก็ช่างมันเถอะ

หลังเลิกเรียน

(แล้วเจอกันนะ เสียงตัวประกอบ)

มารับแล้วค่ะนายน้อย

ยาโยอิ: หืม..

เมด: เรียนเป็นยังไงบ้างคะ(ยิ้ม)

ยาโยอิ: ก็ดีครับ

เมด: งั้นหรอคะ ขึ้นรถเถอะค่ะ

ยาโยอิ: ครับ

(ขณะอยู่บนรถ)

(เสียงโทรศัพท์)

ยาโยอิ: (รับโทรศัพท์) ครับ

พ่อยาโยอิ: ลูกพ่อมีเรื่องจะถาม....

ยาโยอิ: ครับว่ามาเลย

พ่อยาโยอิ: ลูกพร้อมมีคู่หมั้นไหม

ยาโยอิ: ห๊า......

จบบทที่2

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***