ตอนที่ 5

"ขอบคุณนะ..ขอบคุณความพยายามทั้งหมดที่เรย์ตั้งใจทำให้กับผม แต่ว่าแผลแค่นี้น่ะทำอะไรผมไม่ได้หรอก"

"เพราะสำหรับผมแล้ว..ความเจ็บปวดจากทางร่างกายถ้าเทียบกับจิตใจแล้วมันก็เป็นได้แค่เศษเสี่ยวหนึ่งเท่านั้นล่ะครับ"

ในขณะที่ผมยังคงอึ้งตะลึงอยู่กับการกระทำของเอ็มอยู่นั้น ผมไม่รู้ตัวเลยว่าเค้าเข้ามากอดผมเอาไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่

จิตใจงั้นหรอ? นั่นสินะเมื่อก่อนนายเองก็เคยถูกรังแกมาเยอะ ในตอนที่นายต้องย้ายโรงเรียนก็ด้วย เพื่อนๆในสถานที่แห่งใหม่จะเล่นกับนายเหมือนคนอื่นๆรึเปล่านะ หรือว่าจะเอาแต่แกล้งนายเหมือนกับที่เคยเป็นมา

ผมได้แต่กอดเอ็มเอาไว้แน้นพร้อมกับพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้มันไหลออกมามากไปกว่านี้

" ...เลิกบ้าแล้วไปเช็ดตัวให้แห้งซะ!! เร็วสิ ช..ชั้นจะได้อาบน้ำสักที" ทำอะไรไม่สมกับเป็นชั้นเลยแฮะ..

หลังจากนั้นพวกเราก็แยกย้ายขึ้นห้องใครห้องมัน เพราะว่าผมยังคงคาใจอยู่ก็เลยนอนไม่หลับ ทันใดนั้นประตูห้องผมก็ถูกเปิดออก

"เข้าห้องคนอื่นโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตเสียมารยาทที่สุด" เอ็มได้พูด ขอโทษ ผมในทันทีก่อนจะบอกกับผมว่าอยากจะขอมานอนด้วยคน ผมเองก็ไม่ได้ว่าอะไร

"ทำไมนายถึงไม่ใส่เสื้อผ้า?"

"เพราะผมถ้าไม่ได้แก้ผ้าแล้วมันจะนอนไม่หลับครับ" มันเห็นหมดแล้วนะนั่น!!!

เอ็มนอนกอดผมซะแน่นเลย เหมือนกับว่าเขากำลังกลัวอะไรบางอย่างอยู่ยังไงยังงั้น

"เรย์ช่วยอยู่กับผมแบบนี้ไปตลอดเลยได้ไหม"

"พูดอะไรของนาย?"

"ผมน่ะชอบเรย์นะ ชอบเรย์มานานแล้วด้วย" คำพูดของเอ็มทำเอาผมพูดอะไรไม่ออกเลย

"ตั้งแต่เมื่อก่อนแล้วผมน่ะ.."

ก่อนที่เอ็มจะได้พูดต่อผมก็ได้เข้าไปจูบเอ็มเอาไว้ แต่แล้วเอ็มก็ดันลิ้นเข้ามา "อื้ออ!.." จากตอนแรกที่ผมเป็นฝ่ายเข้าจู่โจมแต่สถานการณ์ในตอนนี้เอ็มกลับกายเป็นผู้คุมเกมซะงั้น

"เรย์ซังจูบไม่เก่งงั้นหรอ" เอ็มพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มให้ผมอย่างเจ้าเล่ห์

"ตัวนายหอมจัง" ทำไมกันนะ ทำไมผมถึงได้พูดออกไปแบบนั้นไร้ซึ่งเหตุผลสิ้นดี..

ในระหว่างที่ผมไม่ทันระวังตัวเอ็มก็เข้ามาจูบลงที่คอของผมอย่างนุ่มนวล ก่อนจะกระซิบเบาๆที่ข้างหูของผม

"คนที่จะสามารถทำเรื่องแบบนี้กับเรย์ได้ขอให้คนคนนั้นเป็นผมแต่เพียงคนเดียวจะได้รึเปล่าครับ"

พอจบประโยชน์เอ็มก็ได้ จุ๊บ ลงบนหน้าผากของผม อย่างทะนุถนอม ทันใดนั้นผมก็ได้ดึงสติกลับมาก่อนจะผลักตัวเอ็มออกไปโดยสัญชาตญาณ

"พอได้แล้ว!!..ชั้นเริ่มง่วงแล้วล่ะ" ในตอนนั้นผมแสดงสีหน้าเขินอายออกมาอย่างเห็นได้ชัดเลยล่ะ ทำเอาผมไม่กล้าที่จะหัดไปมองเอ็มเลยแม้แต่น้อย

แต่อยู่ๆเอ็มก็เข้ามากอดผมจากทางด้านหลังพร้อมกับพูดขึ้นเบาๆ "ฝันดีนะครับ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว