คู่อริ

เวลา12:00

"เจมส์มาทานข้าวกับน้าก่อนกลับสิลูก" นายนั่นมองหน้าฉันแล้วเหมือนคิดอะไรบางอย่าง ส่วนฉันน่ะเหรอ เชิดหน้าใส่เลยจ้า

//^^//

เอ่อ คือ"ผมมีธุระต่อน่ะครับ" หึ นัดสาวๆล่ะสิไม่ว่า¯⁠\⁠_⁠(⁠ ͠⁠°⁠ ͟⁠ʖ⁠ ⁠°͠⁠ ⁠)⁠_⁠/⁠¯" เอ้าหรอ แต่นานๆมาทีนะลูก" สุดท้ายแม่ก็เกลี้ยกล่อมจนนายนั่นกินข้าวด้วย หื้มมม!!!

ไม่นานแม่บ้านก็เอาอาหารน่าตาน่ากินมาเสริฟถึงที่

กลิ่นหอมกรุ่น โชยแตะจมูก โครกๆ~~ อุ้ย ท้องบ้านี่

ไม่เก็บอาการจริงๆ

จู่ความคิดชั่นหยุดไปเมื่อนายปลาหมึกมายืนข้างหลังฉัน นี่!!! อุ้ย ตกใจหมด

มีอะไรมิทราบ..... "หิวก็ไปกินซะนะ เดี๋ยวได้หิวตายพอดี "เออน่าเดี๋ยวไปเอง ไม่ต้องมายุ่ง "

ฉันละอยากจะให้แม่ได้มาเห็นธาตุแท้ของนายนี่จริงๆว่ามันโหดร้ายแค่ไหน แต่ได้แค่คิดล่ะ เพราะฉันไม่มีทางทำไรเขาได้อยู่ละ

5ชั่วโมงต่อมา น่าเบื่อจังวันนี้ขี้เกียจออกไปข้างนอกจัง

นอนดีกว่า จู่ๆ เอ๊ะ "นี่ฉันจะกลับบ้านแล้วนะ"

"เอ่อ....กลับก็กลับสิจะมาบอกฉันทำไม " แค่บอกให้รู้

เผื่อเธอจะตามฉัน นี่ๆไอ้.....หึ้ยย อยากจะด่าแทบแย่

อ้อละอีกอย่าง "ขอเบอร์ติดต่อหน่อย เผื่อมีธุระ"

นี่ฉันจะมีธุระอะไรกับนายอีก " แน่นอนว่าต้องมีฉนั้นเอา"

มา อืมเคๆ " xxxxxxxx90"

หลังจากนั้นมาฉันก็ไม่เจอเขามาเกือบอาทิตย์แน่ะ

อ๊ะ ไม่สิจะพูดถึงเขาทำไม

ต่อมา ณ โรงเรียนนานาชาติ

ตุ๊บ โอ๊ะ!!!! ว๊าย...จู่ๆเสียงหอยหลอดก็ดังแปร๊ดออกมาแก่วหูแทบแตก ต่อมา .... "นี่ยัยบ้าแกมาเดินชนฉันทำไมห้ะ"" เอ่อ...คือ ขอโทษนะคะไม่ได้ตั้งใจค่ะ "ไม่ดูตาม้าตาเรือ "ถามจริงมาจากไหนเนี่ยห้ะ" รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร

(⁠ ⁠╹⁠▽⁠╹⁠ ⁠)

"หึ..หลังจากที่ฟังยัยนี่สันธยายมาซักพักฉันก็เริ่มมีน้ำโหละสิ่ "คนอะไรขอโทษแล้วยังไม่พอแบบนี้ต้องโดนแม่ฟาดซะละ "นี่ฉันก็อยากจะบอกว่าคนอ่ะไรไร้ความเป็นมนุษย์ นี่ใช่คนรึป่าวเนี่ย ถามหน่อยเถอะ

{^•~\}

อ้อละที่ถามมาว่าฉันมาจากไหนใช่มั้ย ก็อยากจะบอกสักหน่อยนะว่า ฉันมาจากตระกูล "เตชวรณกุล"ย่ะ "

โปรดเอาคำนี้ยัดใส่สมองก่อนนะคะ" หึ เห็นมั้ย ยัยนี่ตาถลนเลยล่ะ ว่าไงล่ะ

หื้ม" เป็นไง ตระกูลใหญ่พอที่จะให้เธอมาขอโทษฉันไหม "ฮ่าฮ่าๆๆๆๆ ยัยนี่หัวเราะอะไร

จริงๆแล้วก็อยากจะบอกนะว่า "ฉันก็มีระดับพอๆกับเธอนัานแหละย่ะ ฮ่าๆๆๆยัยโง่" ไปล่ะบ๊ายย~~ತ⁠_⁠ತ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

บังเอิญ

บทต่อไป