พยัคฆ์ร้ายกับคุณชายคนนั้น
II
[แร็กนาร์]
//เดินเข้ามาในห้อง
(แมว)
เมี้ยว เมี้ยว~//เดินมาคลอเคลีย
[แร็กนาร์]
วันนี้จะเล่นอะไรกันดี?
[แร็กนาร์]
//รับทรศ.ยกขึ้นแนบหู
[แร็กนาร์]
<แร็กนาร์พูดครับ>
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
<อึก แร็กนาร์...>
[แร็กนาร์]
<เกิดอะไรขึ้น? เมลร้องไห้หรอ?>
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
<ฮือ..มาหาหน่อยได้ไหม?>
[แร็กนาร์]
<ได้ครับ ตอนนี้เมลอยู่ไหน? >
[แร็กนาร์]
<ทำไมมีเสียงดังขนาดนี้>
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
<_____>
[แร็กนาร์]
<ได้ครับ เมลรอผมอยู่ทีืนั่นนะ>
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
<อือ..>
[แร็กนาร์]
แร็กนาร์ต้องออกไปข้างนอก
[แร็กนาร์]
อือ..มืดแล้วนี่นา//มองหน้าต่างกระจก
[แร็กนาร์]
2ทุ่มแล้วนี่นา
[แร็กนาร์]
แต่เมลต้องการใครสักคนในตอนนี้นะ
[แร็กนาร์]
เมลดีกับแร็กนาร์มาตลอดเลย...
[แร็กนาร์]
อื้อ จะรีบกลับมานะ
[แร็กนาร์]
//เปิดทีวีไว้ให้
ด้วยความเร่งรีบ ทำให้เขาไม่ทันฉุกคิดเรื่องชุดของเขาในตอนนี้หยิบแว่นหนาๆและออกจากบ้านไปทั้งอย่างนั้น
ร่างโปร่งของเด็กหนุ่มผมยาวใส่เสื้อผ้าบางๆออกมาวิ่งตอนกลางคืนแบบนี้เรียกความสนใจผู้คนที่สัญจรได้ดี
โดยเฉพาะใบหน้าเนียนใส ผิวสีขาวน้ำนมและกลิ่นหอมที่โชยออกมาให้ได้สูดดมเมื่อเขาวิ่งผ่านใครไป
แม้ว่าจะมีแว่นเลนส์หนาบนใบหน้า กระทบกับแสงสีในเมืองยามกลางคืนทำให้เรืองแสงและไม่มีใครเห็นดวงตาของเขาแต่แค่นั้นก็ดูดีมากแล้ว
พนักงานที่ยืนอยู่ข้างหน้ารีบหยุดเขาทันที
factor.
เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าครับ?
[แร็กนาร์]
ผมมาหาเพื่อนน่ะ
factor.
อ่อครับ //มองอีกฝ่ายขึ้นลง
factor.
ระวังตัวด้วยนะครับ
[แร็กนาร์]
ครับ? //ตอบรับอย่างงุนงง
เสียงดนตรี แสงสีและบรรยากาศอันเร่าร้อนจากผู้คนมากมายในผับแห่งนี้ทำให้เด็กหนุ่มผู้อ่อนต่อโลกทำตัวไม่ถูก
สังเกตเห็นแผ่นหลังที่คุ้นเคยของเพื่อนสนิทในโรงเรียนก็รีบเดินไปหาทันที
เขาไม่ได้รู้ตัวเลยว่าผู้คนมากมายกำลังให้ความสนใจกับเขา มากกว่าสาวๆบนเวทีเสียอีก
ใบหน้าของหญิงสาวเต็มไปด้วยคราบน้ำตา
และเมคอัพบนใบหน้าของเธอค่อนข้าง..เละ
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
แร็กนาร์?
[แร็กนาร์]
เมล! เกิดอะไรขึ้น!?
[แร็กนาร์]
เมลร้องไห้ทำไม?!
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
แร็กนาร์..ฮือ!//กอด
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
ทำไม..
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
ฉันไม่ดีตรงไหน
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
ฮือ..รุ่นพี่ถึงทิ้งฉันไป.อึก
แร็กนาร์ตกอยู่ในสภาวะมึนงง
ยืนลูบหลังปลอบเพื่อนสนิทของเขาสักพัก
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
อึก..//ผละกอด.เช็ดน้ำตา
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
ขอบคุณนะแร็กนาร์
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
นั่งก่อนสิ //เลื่อนเก้าอี้ออกมาให้
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
//นั่งข้างๆ
คือทั้ง2นั่งที่เคาน์เตอร์ที่มีพนักงานชงเหล้าให้อยู่นะ
(บาร์เทนเดอร์)
อกหักหรอครับ?
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
อือ..
(บาร์เทนเดอร์)
อย่าไปใส่ใจเลยนะครับ
(บาร์เทนเดอร์)
สักวันคุณก็จะพบเจอผู้ชายที่ดีกว่าแน่นอน
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
//ยิ้ม
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
นั่นสินะ ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวในโลกสักหน่อย
(บาร์เทนเดอร์)
รับอะไรเพิ่มไหมครับ?
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
ขอวิสกี้
(บาร์เทนเดอร์)
แล้วคุณผู้ชายท่านนี้? //มอง
แร็กนาร์รู้สึกแปลกๆกับสายตาของพนักงานที่มองมา
ทันใดนั้นก็มีเสียงขัดขึ้นมาทำเอาทั้ง2คนชะงัก
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
เอานมให้เขาสักแก้ว
คนที่นั่งถัดไปข้างๆก็มองมาอย่างสงสัยแต่ก็ไม่มาก
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
ทำไม? ไม่มีหรอ?
(บาร์เทนเดอร์)
เอ่อ..เดี๋ยวผมไปดูให้นะครับ
บาร์เทนเดอร์คนนั้นพูดเสร็จก็วิ่งเข้าประตูหลังเคาน์เตอร์ไป
และไม่นานก็กลับออกมาพร้อมนม1ขวด
เขาเทใส่แก้วและยื่นไปวางไว้ให้ตรงหน้าเขา
จากแก้วเหล้าสู่แก้วนมไปตามเสต็ป
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
ชนหน่อย //ยกแก้วขึ้น
[แร็กนาร์]
...//ยกแก้วไปชนอย่างเกร็ง
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
//ยกดื่มรวดเดียว
-???-
มาผับบาร์แต่กลับดื่มนมเนี่ยนะ
![[แร็กนาร์]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/5626785/avatar/19337200/1662800809081.jpeg-s200webp?sign=c47f2730f8372551b731b45b539dcc6d&t=6840de00)
Comments