ดวงตาแห่งรา

​

...ในห้องที่มืดสนิท ในค่ำคืนที่มืดสงัด มีเพียงแสงไฟริบหรี่จากตะเกียงเก่าๆ ดวงหนึ่ง สาดส่องมายังหญิงสาว ในห้องประดับไปด้วยกองหนังสือเก่า แผนที่ รูปภาพเกี่ยวกับอียิปต์โบราณ

วู้ดดดดดดดดดดดดดดดดด... เสียงสายลมดัง พัดผ่านหน้าต่างของห้อง

ฉัน อมาร่า ลี สาวลูกครึ่งเอเชีย เธอมีใบหน้าที่งดงามดั่งเทพธิดามาจุติ ใบหน้าของเธอเรียวเล็กรูปไข่ ดวงตาของเธอกลมโต นัยน์ตาประกายดั่งเพชร จมูกโด่งรั้น รับกับปากบางสีชมพูรูปกระจับ ผิวของเธอขาวดั่งปุยนุ่น เธอช่างเป็นส่วนผสมที่ดีระหว่างเอเชียและยุโรป

ฉันกำลังจับจ้องไปยังสร้อยเส้นหนึ่งอย่างพินิจ มือก็พลางหมุนดูรอบๆ มันเป็นเพียงสร้อยโบราณเส้นหนึ่ง ที่คุณพ่อทิ้งไว้ให้ก่อนเสียชีวิต

สร้อยมีจี้ทรงกลมสีเงิน รูปตาของเทพรา หรือที่รู้จักกันในอีกชื่อหนึ่ง “ดวงตาแห่งฮอร์รัส (Eye of Horus) " ตรงกลางนัยน์ตามีอัญมณีสีแดงเลือดเปล่งประกาย ใต้ดวงตามีหยดน้ำตาที่ทำจากอัญมณีสีขาว และรอบดวงตา สลักด้วยภาษา ฮีโรกราฟฟิค (Hieroglyphics) ว่า

...“ดวงตาแห่งรา จักเปิดออก มรณะ จักโบยบินมาสู่ผู้มาเยือน” ...

ทุกครั้งที่ฉันจ้องมองอักษรภาพประโยคนั้น มันทำให้ฉันรู้สึกพิศวง และมักจ้องมองมันอย่างซ้ำๆ

~ความหมายของมันคืออะไร~

กึก.. กึก.. กึก.. กึก ..

เสียงคล้ายเสียงเดินดังเป็นจังหวะตามเสียงของหัวใจเต้น ชวนให้ขนหัวลุก

เสียงได้หยุดลงที่ประตู

แกร็ก..........

แอ๊ดดดดดดดดดดดด~ ~    เสียงประตูได้ดังขึ้น

ทันใดนั้น........

แตร็ก.........

...“ทำไมไม่เปิดไฟ?” เสียงเดซี่ดังขึ้น...

......และตอนนี้แสงไฟในห้องสว่างไสวทั่วทั้งห้อง

...“มันไม่ได้อารมณ์ ถ้าเปิดไฟ” ฉันตอบอย่างเซ็งๆ...

...~ก็คนมันดูหนังแนวมัมมี่มาเยอะ มันต้องมีไฟสลัวๆ สิ ถึงจะได้อารมณ์แบบในหนังสุดๆ ~...

... ...

...“ทำอะไร มืดๆ อยู่คนเดียว” เดซี่ถาม...

... ...

...“กำลังสงสัยสร้อยคอเส้นนี้ มองแล้วมันช่างดูน่าหลงใหล แต่ก็ดูทิ้งปริศนาให้ชวนสงสัย”...

...“สร้อยที่พ่อให้ไว้ใช่ไหม??”...

... ...

...“ใช่”...

...“เป็นของเก่าประจำตระกูล อะไรแบบนั้นใช่ไหม?”...

... ...

...“เปล่า...พ่อได้ซื้อมันมาจากลูกหาบชาวอียิปต์คนหนึ่งตอนที่ออกสำรวจพีระมิดของฟาโรห์คูฟู”...

...พีระมิดคูฟู นิยมเรียกโดยทั่วไปว่า มหาพีระมดแห่งกีซา (The Great Pyramid of Giza) เป็นพีระมิดที่ใหญ่โตและเก่าแก่ สร้างโดยฟาโรห์คูฟู แห่งราชวงศ์ที่4 ประมาณ 2,600 ปีก่อนคริสต์ศักราช และถูกยกย่องเป็น 7 สิ่งมหัศจรรย์ของโลกยุคโบราณ...

...“ถ้างั้นมันคงไม่สำคัญหรอก อาจเป็นของทำเล่นๆ ไว้หลอกขายชาวต่างชาติที่ชื่นชอบเรื่องอียิปต์โบราณ”...

...“อื้ม.....มันอาจจะใช่”...

...“เตรียมตัวพร้อมสัมภาษณ์พรุ่งนี้หรือยัง”...

...“พร้อมมาก” ฉันตอบอย่างมั่นใจ...

แต่ทว่าในใจแอบเกรงกลัวศาสตราจารย์เฮดริกมิใช่น้อย

ศาสตราจารย์เฮดริกเป็นคนที่นิ่ง สุขุม ถึงฉันจะไม่เคยได้เรียนหรือใกล้ชิดกับศาสตราจารย์ แต่พวกเราเคยพบกันเมื่อคราวที่ยังเป็นเด็กประมาณ 2-3ครั้ง และเขาไม่เคยพูดกับฉันเลยสักครั้ง นอกจากทำหน้าดุๆ นั่งนิ่งๆ ....

ณ.ห้องสัมภาษณ์

...“ขอเหตุผลที่อยากไปกับทีมสำรวจในครั้งนี้ ให้ผมทราบหน่อย” ศาสตราจารย์เฮดริกถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา ใบหน้านิ่งขรึม สายตานิ่งเฉยของเขาจับจ้องมาที่ฉันเหมือนกันกำลังสำรวจมัมมี่...

...“ฉันหลงใหลในวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ของอียิปต์มากๆ ฉันจึงตั้งใจที่จะเรียนในสาขานี้ และตั้งใจเรียน อย่างเต็มความสามารถจนได้คะแนนเป็นอันดับ1ของชั้นปี ตลอด4ปี และฉันหวังว่าจะได้เดินทางพร้อมกับทีมสำรวจในครั้งนี้” ฉันตอบอย่างฉะฉาน...

...“หนูเป็นลูกของศาสตราจารย์เฮนรี่ใช่ไหม” ศาสตราจารย์เดวิดถาม...

...“ใช่ค่ะ”...

...“ลุงเคยเจอตอนตัวเล็กๆ อยู่เลย^^ ตอนนี้เป็นสาวแล้ว” ศาสตราจารย์เดวิดยิ้มอย่างใจดี...

...“แม่สบายดีไหม? ไม่เจอนานมาก” ศาสตราจารย์ถาม...

...“สบายดีคะ ตอนนี้กลับไปสอนที่มหาลัยเซี่ยงไฮ้แล้วค่ะ” ฉันตอบ...

...“โอเค!! งั้นเราจบการสัมภาษณ์ เตรียมตัวออกเดินทางอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าได้” ศาสตราจารย์เดวิดพูด พลางขยิบตา...

...“ขอบคุณค่ะ” ฉันยิ้มอย่างมีความหวัง...

....บ้านพักของฉัน ซึ่งมักจะเป็นที่นัดพบกันของเพื่อนๆ ในกลุ่ม

...“คนสมัครน้อยมากเลย ว่าไหม” เลโอพูดพลางหยิบพิซซ่าเข้าปาก...

...“ฉันเห็นว่ามากันเยอะนะ” ฉันตอบ...

...“เยอะที่ไหนกัน สาวๆ พวกนั้นมาหาศาสตราจารย์เฮดริกต่างหาก” เดซี่พูดพลางเคี้ยวพิซซ่าเต็มปาก...

...“อ้อเหรอ!!!”...

...~ งั้นฝันของฉันใกล้จะเป็นจริงแล้ว การเดินทางครั้งนี้ ฉันตั้งความหวังไว้มาก~...

...“มา...ชน” ฉันยื่นพิซซ่าในมือชนกับเพื่อนอีกสองคน...

...ชนนนนนนน^_^...

พวกเราพูดคุยกันต่อ เรื่องการเดินทางในครั้งนี้ อย่างออกรส

...~อียิปต์จ๋า พีระมิดจ๋า มัมมี่จ๋า รอพี่จะเห็นตัวเป็นๆอัปเดตหลังจากที่อ่านแต่หนังสือ ดูหนัง สารคดี และรูปภาพ~ ฉันคิดอย่างอารมณ์ดี...

.........................................................................

...บทส่งท้ายตอน...

......อมาร่า สร้อยเส้นนี้ลูกเก็บมันไว้ในดีนะ มันจะพาลูกไปหาพีระมิดที่สาบสูญ และพ่อหวังว่าลูกจะหามันเจอ......

...(พ่อยื่นสร้อยโบราณทรงกลมสีเงิน รูปตาของเทพราตรงกลางมีอัญมณีสีแดงเลือดเปล่งประกาย ใต้ดวงตานั้นมีรูปหยดน้ำตาที่ทำจากอัญมณีสีขาว รอบดวงตาสลักด้วยอักษรภาพฮีโรกราฟฟิค)...

..........สวมมันไว้.........

................เก็บมันไว้ให้ดี.............

...เป็นประโยคที่พ่อได้ฝากฝังไว้ก่อนเสียชีวิตในอีก 3 วันต่อมา...

..................................

...จบตอนแล้วค่ะ ขอบคุณที่ติดตามอ่าน...

...หลังจากนี้จะเริ่มตื่นเต้น ขึ้นเรื่อยๆ มีทั้งปริศนา ความลับ การผจญภัย การต่อสู้  และตัวละครเพิ่มเติม...

...กดติดตาม ติชม เป็นกำลังใจในผู้เขียนด้วยนะคะ  ตอนหน้าอัปเดตอีกทีวันเสาร์นะคะ...

​

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***