ภาพวาด

หลังเจ้าหญิงโซฟีวาดภาพเสร็จก็คิดที่จะขายแต่นางคิดถึงเรื่องวันนั้นเลยเลือกที่จะเก็บไว้แทน

"ข้าจะไม่ขายเจ้าแน่"

เจ้าหญิงพูดขึ้นเพื่อเตือนสติตัวเองและเจ้าหญิงบอกลูกสมุนว่า

"ห้ามยุ่งกับรูปนั้นนะ!"

ลูกสมุนก็พูดขึ้นว่า

"เจ้าค่ะ"

เวลาผ่านไปสามชั่วยามเจ้าหญิงได้รับจดหมายจากวังใหญ่(บ้านเจ้าหญิงโซฟี)ว่า

"เจ้าหญิงโซฟีเนื่องจากจะมีการเตรียมพิธีสมรสและพิธีส่งเจ้าหญิงสู่บัลลังก์พวกเหล่านางในเลยขอส่งจดหมายมาบอกว่าเสียงอาจจะดังรบกวนการนอนของเจ้าหญิงพระราชินีเลยมีรับสั่งให้ส่งตัวเจ้าหญิงเข้าวังหลวงพรุ่งนี้เช้า"

จดหมายนั้นทำให้เจ้าหญิงโกรธสุดขีดเพราะพระนางมิได้อยากได้บัลลังก์เลยแต่เช่นนั้นนางก็เริ่มวาดนางตอนเด็กเพื่อระบายความโกรธการวาดภาพโดยใช้สมาธิทำให้ใจร่มได้และงานอดิเรกของนางคือการวาดภาพ...วันเวลาก็ผ่านไปจนได้เวลาส่งตัวเจ้าหญิงเข้าวังหลวง...บนม้าเจ้าหญิงดูมีความสุขมากเพราะตั้งแต่นางเกิดนางก็ได้นามว่าเจ้าหญิงไร้อิสระมาโดยตลอดประชาชนแห่ต้อนรับก่อนถึงวังหลวงคนที่นางเคยช่วยเอาไว้ก็หอบข้าวของเงินทองมากองไว้ตรงหน้าม้าจนม้าไม่กล้าเดินต่อ

"ท่านศิลปินข้าติดหนี้บุญคุณท่านไว้วันนี้ข้าขอคืนเป็นเงินเป็นทองได้หรือไม่?"

"ได้สิถ้าทำให้เจ้าสบายใจ"

เสียงแสนอบอุ่นของเจ้าหญิงดังไปทั่วทั้งเมืองทั้งที่เจ้าหญิงพูดเสียงเบามากคนแห่มาล้อมรอบวงเจ้าหญิงและขอให้เจ้าหญิงวาดภาพพวกเขาที่กำลังนั่งล้อมวงและตรงกลางคือเจ้าหญิงพอสิ่งที่ประชาชนพูดทำให้เจ้าหญิงถึงกับต้องกลั้นน้ำตาเอาไว้เพราะพระนางไม่เคยได้ยินอะไรแบบนี้มาก่อนนางคิดว่าถ้าสมมุติว่านางได้เกิดเป็นลูกคนธรรมดาชีวิตของนางจะเป็นเช่นไรที่ผ่านมานางไม่เคยคิดว่าการที่เกิดเป็นเจ้าหญิงและชีวิตจะสุขสบายเลยแบบนี้เขาเรียกว่าตรีหน้าว่าไร้อิสระชัดๆเสด็จพ่อและเสด็จแม่ต่างคนก็ไม่มีใครเคยสนใจหัวใจของนางมีแต่คนต้องการจะเป็นใหญ่เป็นโตในบัลลังก์เดียว

"ได้สิและข้าสัญญาว่าข้าจะเก็บรูปนั้นเอาไว้ให้ดี"

เจ้าหญิงตกลงที่จะวาดรูปนั้นหลังจากที่นางได้กลับวังใหญ่จากนั้นนางก็รีบออกเดินทางเข้าวังหลวงก่อนที่มันจะค่ำสาก่อนหลังเจ้าหญิงถึงวังหลวงเจ้าชายก็มายืนต้อนรับนาง

"ท่านพี่"

"วันนั้นข้าถามเจ้าแล้วเจ้าบอกว่าเจ้ามิได้อยากมาเหตุใดวันนี้เจ้าถึงมาหรือ?"

"เป็นคำสั่งของพระราชินีเจ้าค่ะ"

เจ้าหญิงมักจะเรียกมารดาของตนว่าเสด็จแม่ตราบใดที่อยู่กับคนรู้จักแต่ถ้าอยู่กับมารดาของนางนางจะเรียกท่านว่าพระราชินีหรือจะอยู่กับพระสวามีนางก็ต้องเรียกมารดาของนางว่าพระราชินีเช่นเดียวกันหลังจากที่นางได้ครองบัลลังก์แม้แต่บิดาของนางก็ต้องอยู่ใต้ล่างเท้าของนางเพราะหากนางได้เป็นพระราชินีแล้วไม่มีใครสามารถทำอะไรนางได้แม้กระทั่งมารดาของนาง

"โซฟียิ่งโตยิ่งสวย"

เสียงนี้ทำให้เจ้าหญิงโซฟีนึกถึงอดีตราชินีเมื่อ 5 ศตวรรษก่อนพระราชินีอลิฟฟินเทีย(พระราชินีที่เข้าบัลลังก์อย่างถูกต้องแต่โดนมารดาของเจ้าหญิงโซฟีหลอกลวงกษัตริย์กษัตริย์คือบิดาแท้ๆของเจ้าหญิงโซฟีและเจ้าชายมิคเพียงแค่มารดาของเจ้าหญิงโซฟีโกหกเพื่อทำให้พระราชินีอลิฟฟินเทียต้องถูกลดระดับมาเป็นนางในในวังหลวงแต่เพราะว่านางต่อสู้กับอุปสรรคมาโดยตลอดทำให้ตอนนี้นางกลายเป็นนายหญิงของวังหลวงมารดาแท้ๆของเจ้าชายหลังจากพระราชินีอลิฟฟินเทียถูกลดระดับเป็นนางในแล้วพระราชาก็เริ่มตาสว่างให้เห็นธาตุแท้พระราชินีคิมมี(มารดาแท้ๆของเจ้าหญิงโซฟี)นางหวังบัลลังก์นางยอมหลอกลวงกษัตริย์เพื่อที่จะได้มาเป็นพระราชินีและนางกับกษัตริย์ก็แย่งชิงบัลลังก์กันแต่กษัตริย์ก็ยอมพ่ายแพ้เพราะว่าตอนที่พวกเขาทั้งสองแย่งชิงบัลลังก์กันคือเวลาที่พระราชินีคิมมีกำลังทรงพระครรภ์เจ้าหญิงโซฟีได้พระราชากลัวจะต้องสูญเสียก็เลยยอมแพ้และอยู่บัลลังก์น้อยแทน

"เจ้าหญิง!"

"เจ้าจะเรียกข้าว่านายหญิงที่นี่ก็ได้ข้ามิได้เกิดเป็นเจ้าหญิงเช่นเจ้า"

"นายหญิง"

เจ้าหญิงพูดไปทั้งน้ำตาเจ้าชายก็วิ่งมากอดเจ้าหญิงเพราะเจ้าชายเข้าใจดีถึงความรู้สึกของเจ้าหญิงในตอนนี้เวลาผ่านไปเจ้าหญิงได้ทรงหลับอยู่ในห้องพระองค์ทรงมัวแต่หายคิดถึงเรื่องสืบทอดบัลลังก์มิได้เลยทำให้ทั้งคืนนางต้องนอนพลิกตัวไปมาตลอดทั้งคืนและไม่ค่อยมีแรง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***