เด็กผู้ที่(ไม่อ่อนแอ)อ่อนแอ

:)

^^^นี้!!!เสียงเด็กผู้ชายคนนึงได้ดังขึ้นมาจากด้านหลังของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง^^^

...นี้นายนะชื่ออะไรหรอ เด็กผู้ชายคนนั้นได้ถามเด็กหนุ่มคนนั้นถามพร้อมกับร้อยยิ้มที่ดูสดใสและใสซื่อ เด็กหนุ่มคนนั้นได้ตามมาด้วยน้ำเสียงที่เรียบง่ายมาว่า"เฮียคุยะ ยูอิจิโร่" เรียกสั้นๆว่ายูก็ได้เสียงเด็กหนุ่มพูดขึ้นแล้วถามเด็กคนนั้นกลับไปว่าแล้วเจ้าละชื่ออะไร เด็กผู้ชายคนนั้นตอบมาด้วยเสียงที่สดใสและใสซื่อมากๆว่า"เฮียคุยะ มิคาเอล"(เฮียคุยะ มิคาเอลา) (มิกะ)...

"อืม...ยินดีที่ได้รู้จัก"เสียงของยูได้พูดขึ้น "เช่นกันครับยูจังง" ว่าแต่ผมลืมเลย เสียงมิกะได้พูดขึ้น ผมลืมบอกคุณว่าให้คุณเรียกผมว่ามิกะ อืม...เข้าใจแล้ว นี้ยูจังเราไปกินข้าวกันเถอะ อืมไปสิ....

หลังจากนั้นพวกเขาได้มีความสุขกันอยากมาแถมยังมีคนมาเป็นครอบครัวของเขาอีกด้วยแต่หารู้ไม่ว่าความจริงที่ไม่สามารถรับได้และเจ็บปวดไปชั่วชีวิตนั้นกำลังเข้ามาเยือนในชีวิตของพวกเขา🙂:)

ชื่อเฮียคุยะมาจากสถานที่เลี้ยงเด็กกำพราและยังเป็นสถานีวิจัยอีด้วย (แน่นอนว่าพวกเขานั้นเป็นเด็กกำพร้า)

^^^เรื่องราวอันหน้าสนุก(อันหน้าเศร้า)กำลังจะได้เริ่มขึ้นแล้วหลังจากนี้:)เตรียมตัวพบกับการจากลาและการเจอกันได้แค่ชั่วคราวแล้วก็จากกันไปหลายปีได้เลย..หึ.....^^^

ในปี2012นั้นได้มีเชื้อไวรัสได้กอตัวขึ้นเป็นเชื้อที่คที่อายุมากกว่า13ปีต้องเสียชีวิตนั้นเองซึ้งกลุ่มของพระเอกนั้นได้รอดเพราะพวกเขาได้หนีออกมาจากสถานที่หลักในการอยู่อาศัย แต่ระหว่างทางที่พวกเขาจะต้องไปสถานที่อยู่อาศัยรองก็ได้เจอกับคุณลุงคนนึงที่โดนเข้ามาหายูจังนั้นได้ไอออกมาเป็นเลือดทำให้ยูจังนั้นหวาดกลัวเป็นอย่างมาก็พวกเขาได้วิ่งไปจนถึงที่อาศัยรองของเขาแต่พวกเขานั้นได้พบว่าผู้ดูแลที่นั้นได้💀กันหมดแล้วพวกเขาเลยได้ขึ้นไปหลบอยู่ข้างบนแต่ก็ไม่พ้นพวกนั้นได้ตามตัวพวกเขาทันและจับพวกเขาไปยังเมืองแวมไพร์🙂

พวกเขาจะได้อยู่กันอย่างสงบสุขไหมนะ;)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

ความสุขนั้นไม่มีอยู่จริง

