ยิ่งเกลียดยิ่งเจอ

5ยิ่งเกลียดยิ่งเจอ

"อามาเรีย" อนัสเตเชียโผเข้ากอดท่านหญิง

"โตขึ้นขนาดเนี้ยเลย อาคิดถึงหนูมากนะอนัสเตเชีย"

น้ำตาหน่องหน้าด้วยความปิติ เจอกันผ่านแค่สายออนไลน์เท่านั้น ไม่เคยได้เจอหน้ากันตรงๆเลย "เดินทางมาเหนื่อยมไหมลูก"

"ไม่เหนื่อยเลยค่ะ แล้วพี่ล่ะคะ''สายตาสอดส่องหาพี่ชายสุดที่รัก สองพี่น้องเติบโตมาแบบสามัญชนจึงไม่ได้ใช่คำราชาศัพท์ในการสื่อสาร และท่านหญิงก็มิได้ติดขัดอะไรในเรื่องนี้

"ซ้อมทำพิธีอยู่นะจ๊ะ" จูงมือหลานสาวไปยังห้องที่อเล็กซ์ซ้อมอยู่ พรุ่งนี้แล้วสินะ สถานะและการใช้ชีวิตของหลานทั้งสองคนจะต้องเปลี่ยนไป อเล็กซ์เรียนจบโทก็ไม่ยอมกลับมารับตำแหน่งเพราะเป็นห่วงอนัสเตเชีย ขอให้อนัสเตเชียเรียนจบก่อน ถึงจะกลับ ซึ่งเธอก็เห็นด้วย

อเล็กซ์กำลังซ้อมพิธีการราชาภิเษกสำหรับพิธีพรุ่งนี้ ประชาชนทั้งจะเทศจะได้เห็นพระราชาของพวกเขาครั้งแรก

อเล็กซ์เมื่อเห็นท่านหญิงจุงมืออนัสเตเชียเข้าห้องมา รีบละทิ้งงานที่ทำอยู่เดินไปหาทันที "ถ้ามาไม่ทัน พี่จะไปลากตัวมาด้วยตัวเองจริงๆด้วย" หยิกแก้มสาวน้อยไปหนึ่งที่ อนัสเตเชีย แบะปากเอามือกุมตรงที่ถูกหยิก

ท่านหญิงกอดหลานทั้งสองแน่น "ในที่สุดเราก็ได้กลับมาอยู่ด้วยกัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ ต้องเข้มแข็งเข้าไว้นะ อาจะยืนอยู่ข้างๆเสมอ''

พิธีราชาภิเษกกษัตริย์อเล็กซ์ วัลดัส แห่งวัลดัส จัดขึ้นยิ่งใหญ่สมพระเกียรติ ประชาชนต่างพากันเฝ้ารอชมพิธีผ่านทางทีวี บางคนไปรอที่ด้านหน้าพระราชวัง ถึงแม้ประเทศจะปกคลองด้วยระบบประชาธิปไตยแล้วก็ตาม แต่ยังมีระบบกษัตริย์อยู่ กษัตริย์องค์ก่อนนั้นเป็นที่รักของประชาชนทุกคน พระราชินีองค์ก่อนจัดตั้งมูลนิธิมากมายเพื่อประชาชน "คิงอเล็กซ์ คิงอเล็กซ์ " เสียงประชาชนด้านหน้าพระราชวัง ตะโกนพระนามของพระองค์ กษัตริย์หนุ่ม

"เสด็จพ่อเสด็จแม่ ลูกกลับมาแล้ว" อเล็กซ์ มองรูปใบใหญ่ที่อยู่โถงใหญ่ ดวงตาคลอไปด้วยหยดน้ำตา "ลูกจะทำได้ไหม จะปกป้องท่านอาและน้องได้ไหม จะทำหน้าที่ได้ดีเท่าเสด็จพ่อไหม" อามาเรียเสียสละเพื่อเขาสองคนพี่น้องมากมาย ดูแลประเทศนี้แทนเขาที่ยังเป็นเด็ก และไม่ยอมมีลูก เพื่อรักษาตำแหน่งนี้ไว้ให้เขาคนเดียวเท่านั้น

อนัสเตเชีย ยืนอยู่ที่ประตู มองไปยังพี่ชาย สลับมองไปยังรูปใหญ่ที่อยู่กลางห้องโถง ชายหญิงที่อยู่ในภาพเธอจำพวกท่านทั้งสองคนไม่ได้เลย อุบัติเหตุตอน8-9ขวบ ทำให้สูญเสียความทรงจำ เรื่องนี้เป็นความลับรู้ไม่กี่คน ตื่นมาก็จำใครไม่ได้เลย ต้องย้ายไปอเมริการักษาตัวอยู่นานพอดู กว่าจะกลับมาใช้ชีวิตปกติได้ พี่อเล็กซ์ก็คอยดูแลเธอเหมือนไข่ในหินไม่มีผิด ขนาดตอนไฮสคูลพี่ต้องไปเรียนโรงเรียนประจำ ยังต้องโทรหาเธอทุกวัน แม้แต่ท่านอาก็ค่อยโทรหาถามสาระทุกข์สุกดิบเป็นประจำถึงแม้ท่านจะงานยุ่งแค่ไหนก็ตาม เธอจึงไม่รู้สึกเหงาหรือขาดความอบอุ่นเลย พอเข้ามหาวิทยาลัยก็มีเพื่อนดีๆมากมาย แล้วก็ได้เจอกับเจมส์ พอคิดถึงเจมส์ อนัสเตเชียก็ถอนหายใจออกมา เอามือตีหัวตัวเองสุดแรง ยัยโง่ โง่ๆๆๆๆๆๆๆทำตัวเองแท้ๆ ไงล่ะเมาจนขาดสติเสียเวอร์จิ้นให้คนแปลกหน้าแถมคนนั้นยังเป็นเพื่อนพี่ชายตัวเองอีก ประมาทเลินเล่อคิดว่าครูซอยู่คงไม่เป็นอะไร กับเจมส์แค่กอดจูบเท่านั้น อุตส่าห์รอดจากเจมส์มาได้ทุกครั้งแล้วเชี่ยว ไอ้เลวลีออน วันนี้ก็เจอที่งานพิธี ยืนยิ้มตลอดงานโปรยเสน่ห์ไปทั่ว โชคดีที่วันนี้ยืนข้างท่านอาตลอด หมอนั้นเลยไม่กล้ามายุ่ง มาทักแค่เป็นพิธีเท่านั้น

"ยืนคิดอะไรอยู่เหรอ"

อนัสเตเชียสะดุ้งสุดตัว ทำไมยิ่งเกลียดยิ่งเจอ"มาทำอะไรที่นี่. เป็นแขกไม่ควรเดินเพ่นพ่าน"

"แปลกที่น่ะ นอนไม่หลับ" ลีอออนเอามือเท้ากำแพงดักทางที่อนัสเตเชียจะเดินหนี

"มีอะไร" อนัสเตเชียหันมามองตาเขียว

ลีออนยิ้มกรุ้มกริ่ม" จุ๊ๆอย่าเสียงดังสิ อเล็กซ์ได้ยินมันจะไม่ดี ไปคุยกันที่สวนไหม"

อนัสเตเชียเงยหน้ามองตาเขียวปัด เขาพูดถูกพี่อเล็กซ์ไม่ควรมารับรู้เรื่องนี้ "อื้อ"

ลีออนยิ้มมุมปากแบบผู้ชนะ พยศแล้วไงเขาจะปราบให้ดู จับข้อมืออนัสเตเชียแล้วเดินไปยังสวน แม้เธอจะพยายามดึงมือออก ยิ่งออกแรงเขายิ่งกำแน่น เมื่อมาถึงสวน อนัสเตเชียชิงพูดขึ้นทันที" นายไม่ต้องรับผิดชอบเรื่องวันนั้นทั้งสิ้น ลืมมันไปซะตกลงมั้ย"

สีหน้าลีออนเข้มขึ้น " ถ้าอเล็กซ์รู้เข้ามันจะไม่ฆ่าพี่เหรอ มันหวงน้องสาวจะตาย"

"พี่อเล็กซ์จะไม่มีวันรู้เรื่องนี้"อนัสเตเชียเม้มปากแน่น

"พี่เป็นลูกผู้ชายพอ กล้าทำกล้ารับ"

"บอกว่าไม่ต้องก็ไม่ต้องไง นายพูดไม่รู้เรื่องเหรอ" อนัสเตเชียพยายามสะบัดมือออก

"ลืมเจมส์ซะ" ลีออนกระชากแขนอนัสเตเชียรวบ2มือขึ้นเหนือหัวอีกมือรวบเอวมากอด

"ไม่ใช่เรื่องของนาย" เจมส์? หมอนี้เอ่ยชื่อนี้ขึ้นมาทำไมหรือตอนเมาเผลอเล่าให้ฟัง เล่าไปมากแค่ไหน??

หึหึ ลืมมันไม่ได้สินะ รักมันมากเลยใช่ไหม ทั้งๆที่เป็นผู้หญิงของเข้าแล้ว "เธอเป็นของพี่แล้ว และจะเป็นของพี่เท่านั้น" ลีออนก้มลงจูบ ริมฝีปากสีชมพูที่กำลังจะพูดขึ้นขัด จูบนี้รุนแรง จนอนัสเตเชียหายใจไม่ออก

"อเล็กซ์ เพิ่งขึ้นครองราช หากเสียพันธมิตรแบบพี่ไปจะดีหรือ?" หากไม่ได้ด้วยเลห์ ก็เอาด้วยกลละว่ะ

สีหน้าของอนัสเตเชียกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ผู้ชายคนนี้เป็นเพื่อนสนิทของพี่อเล็กซ์แถมยังเป็นทายาทคนเดียวของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่สุดในโลกเลยก็ว่าได้

"เธอจำพี่ไม่ได้เหรออนัสเตเชีย"

"ทำไมต้องจำ จำไม่ได้ ไม่อยากจำ" ใครมันจะไปอยากจำความผิดพลาดบ้าๆนั้นบ้าบออะไรของนายเนี่ย (คนล่ะเรื่องแล้วลูก)

นั้นสินะ สัญญาสมัยเด็กๆใครจะไปจำมันได้ คงมีแค่เขามั้งที่จำมันได้ไม่เคยลืม "ตอนนี้เราทั้งคู่ก็ไม่มีใคร หากอยู่ด้วยกันก็ได้ผลประโยชน์ทั้งคู่ ไปลองคิดดูน่ะ แต่พี่ไม่รับคำปฏิเสธ" ลีออนยักคิ้วเดินหันหลังกลับเข้าไปด้านใน ปล่อยให้อนัสเตเชียยืนก้มหน้ากำมือแน่นไว้ที่สวน ไอ้บ้าถามความเห็นแต่ไม่ต้องการคำตอบ

@@@1 คอมเม้น 1กำลังจัยยยยย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***