ตอนที่ 2 ได้เวลาของพระเอก

สถานการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ซงหยางรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก เขาได้พูดขึ้นมาว่า

ซงหยาง:น...นี้มัน ไม่จริงน่า หรือว่านี้จะเป็นระบบของพวกพระเอก?

ซงหยางรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่สิ่งที่เขารอคอยในที่สุดก็เป็นจริง

ซงหยาง:ไช...โย!!!!!!

ซงหยางรีบลุกขึ้นมายืนพร้อมทั้งชูนิ้วกลางใส่อ็อค และพูดว่า

ซงหยาง:เจ้าอ็อคโสโครก! ตอนนี้ฉันคือพระเอกแล้วแน่จริงแกก็เข้ามาเลย! โอ้ย! โอ้ย!

ซงหยางร้องขึ้นมาด้วยความเจ็บปวดเพราะเขาลืมตัวไปว่าเขาบาดเจ็บอยู่แต่เขาดันลุกขึ้นมาแบบไม่ได้นึกถึงเรื่องนี้

ซงหยาง:บ้าเอ้ย! ลืมไปสะสนิทเลยว่าเราบาดเจ็บอยู่ที้นี้จะทำยังไงดีเนี้ย?

ทันใดนั้นก็มีเสียงของระบบดังขึ้นมาพร้อมหน้าต่างระบบอีกครั้ง

ระบบ:เนื่องจากโฮสต์ได้รับบาดเจ็บ ระบบจะทำการรักษาให้โฮสต์เป็นกรณีพิเศษ

ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างสีเขียวปรากฏขึ้นตามร่างกายของซงหยาง และจู่ๆบาดแผลของซงหยางที่ได้รับมาก่อนหน้านี้ก็ได้สมานเข้าด้วยกันจนบาดแผลของซงหยางหายไปหมดเกลี้ยง ซงหยางรู้สึกประหลาดใจและอัศจรรย์ใจในเวลาเดียวกัน

ซงหยาง:โอ้โห! บาดแผลทั้งหมดหายเป็นปลิดทิ้งเลยแหะ เอาล่ะ! ได้เวลาจัดการเจ้าอ็อคน่าเกลียดนี้แล้ว ย๊าาาาา!

ซงหยางวิ่งตรงเข้าไปพร้อมกับง้างกำปั้นของเขาและก็ปล่อยไปที่ตัวของอ็อคจังๆ

ซงหยาง:หึ! เป็นยังไงบ้างล่ะเจ้าอ็อคน่าเกลียด?

แต่เมื่อซงหยางมองขึ้นไปที่เจ้าอ็อคเขากลับพบว่าเจ้าอ็อคนั้นไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่นิดเดียว

ซงหยาง:อะ...เอ๋!? นี้แกไม่เป็นอะไรเลยเหรอ?

ทันใดนั้นเจ้าอ็อคก็ตบซงหยางด้วยหลังมืออย่างจัง ทำให้ซงหยางกระเด็นไปไกลและตกลงบนพื้นอย่างจัง

ซงหยางรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก และเขาได้เอ่ยถามระบบด้วยความสงสัย

ซงหยาง:นี้ระบบ ทำไมเจ้าอ็อคนั้นมันถึงไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่นิดเดียวล่ะ

ระบบ:โฮสต์มีค่าความแข็งแกร่งแค่ 19 การโจมตีของโฮสต์จึงไม่ส่งผลใดๆต่ออ็อคตัวนั้น

ซงหยางถึงกับสิ้นหวังเมื่อได้ฟังในสิ่งที่ระบบบอก

ซงหยาง:ปกติระบบแบบนายก็ต้องให้ความแข็งแกร่งไม่ก็พลังวิเศษกับเจ้าของไม่ใช่เหรอ?

ระบบ:ก็ไม่ได้บอกว่าจะไม่ให้หนิ โฮสต์ยังมีของขวัญมือใหม่ที่ยังไม่ได้รับโฮสต์ต้องการที่จะรับเลยหรือไม่?

ซงหยางรู้สึกโกรธเป็นอย่างมากที่ระบบไม่ได้บอกตนว่าจะต้องรับของขวัญมือใหม่เสียก่อน

ซงหยาง:ระบบ! แกนะแก! ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ ขอรับของขวัญมือใหม่

ระบบ:ติ้ง! โฮสต์ทำการรับของขวัญมือใหม่ โฮสต์ได้รับร่างจินตนาการ{คิริโตะ*ชั่วคราว} โฮสต์ได้รับสกิล{การประเมิน} โฮสต์ได้รับแต้มคะแนน 100 คะแนน ติ้ง! โฮสต์ได้รับ {ภารกิจฉุกเฉิน}

{ภารกิจฉุกเฉิน} - โซโล่เกทแตกอย่างน่าประหลาด

{ระดับความยาก} - ระดับ D

{คำอธิบายภารกิจ} - เกทที่เกิดขึ้นและเกิดเกทแตกขึ้นอย่างทันทีอย่างน่าประหลาดทำให้มีมอนสเตอร์มากมายหลุดออกมาทำร้ายผู้คนโฮสต์ต้องทำการเคลียร์เกทแตกนี้เพียงลำพังเพื่อข่วยเหลือผู้คน

{เงื่อนไขในการได้รับภารกิจ} - เผชิญหน้ากับเกทที่แตกอย่างน่าประหลาด

{เงื่อนไขในการเคลียร์ภารกิจ} - โฮสต์ต้องเคลียร์เกทแตกอย่างน่าประหลาดเพียงลำพัง (ยังไม่สำเร็จ)

{รางวัล} - ได้รับความสามารถในการเดินทางเข้าสู่โลกแห่งจินตนาการ และแต้มคะแนน 50 คะแนน พร้อมทั้งค่าประสบการณ์หมาศาล

{บทลงโทษ} - โฮสต์จะเสียชีวิต

ซงหยางรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก แต่เมื่อเขาได้เห็นถึงเงื่อนไขในการเคลียร์ภารกิจและบทลงโทษทำให้จิตใจที่มีความสุขอยู่เมื่อสักครู่กลายเป็นจิตใจที่เหงี่ยวเฉาราวกับดอกไม้ที่ไม่ได้รับน้ำมานานแสนนาน

ซงหยาง:เอ่อ...ระบบ นี้นายพูดเล่นใช่ป่ะ? คือระดับของภารกิจมันก็ยากนรกแตกสำหรับฉันอยู่แล้วนะ แต่ว่าบทลงโทษนี้ นายคงกะจะไม่ให้ฉันมีชีวิตรอดอยู่แล้วใช่ป่ะ?

ระบบ:ระบบมีหน้าที่ทำให้โฮสต์ประสบความสำเร็จเท่านั้น ระบบไม่มีเจตนาในการคิดร้ายต่อตัวโฮสต์ อีกอย่างระบบเป็นแค่ปัญญาประดิษฐ์ไม่มีอารมณ์ใดๆจึงไม่อาจคิดร้ายต่อโฮสต์ได้อย่างแน่นอน

ซงหยาง:เชื่อก็บ้าแล้วไอ้ระบบเฮงซวยนี้! แกจงใจที่จะฆ่าฉันชัดๆเลยนี่หว่า

ระบบ:โฮสต์กรุณาตรวจสอบของขวัญมือใหม่

ซงหยาง:ไม่ต้องมาทำเป็นเปลี่ยนเรื่องเลยนะไอ้ระบบเฮงซวย เห้อ! ช่างมันก่อนเถอะ หน้าต่างโปรไฟล์

{ระบบสุดยอดโอตาคุ}

{ร่างโฮสต์} ชื่อ - ซงหยาง เผ่า - มนุษย์ อายุ - 17 ปี เลเวล 1 HP 90/100 MP 100/100 ค่าประสบการณ์ 0/100 โลกที่ไปเยือน 0 สกิล 1 ฉายาที่ใช้ได้ 1

ค่าความแข็งแกร่ง 19 ค่าความคล่องตัว 10 ค่าความอึด 5 ค่าสติปัญญา 9 ค่าเสน่ห์ 0 แต้มคะแนน 100 คะแนน

{สกิล} - การประเมิน \= สามารถมองเห็นข้อมูลของสิ่งมีชีวิต และไอเท็มต่างๆได้

{ฉายา} - โอตารุผู้คลั่งไคล้ \= ทำให้ความเข้ากันได้ของตัวโฮสต์และร่างจินตนาการเพิ่มขึ้นอย่างมาก

ซงหยางดูหน้าต่างโปรไฟล์อย่างตั้งใจ

ซงหยาง:อื้อ...ถ้าเป็นอย่างงี้เราก็ต้องตรวจสอบค่าสถานะของเจ้าอ็อคนั้นก่อนสินะ {การประเมิน}

ทันใดนั้นก็มีข้อมูลของเจ้าอ็อคตัวนั้นปรากฏขึ้นต่อหน้าของซงหยาง

{ชื่อ} - ไม่มี {เผ่า} - อ็อค {อายุ} - 50 ปี

เลวล 5 HP 300/300 MP 10/10 สกิล 2 ฉายาที่ใช้ได้ 1

ค่าความแข็งแกร่ง 30 ค่าความคล่องตัว 14 ค่าความอึด 30 ค่าสติปัญญา 2 ค่าเสน่ห์ 1 แต้มคะแนน 12 คะแนน

{สกิล} - คำราม \= สร้างแรงกดดันให้ศัตรูที่เลเวลน้อยกว่า ทำให้ค่าความแข็งแกร่ง ค่าความคล่องตัว และค่าความอึดลดลงอย่างล่ะ 5

- เบอเซิกเกอร์ \= ทำให้ผู้ใช้เข้าสู่ภาวะบ้าคลั่ง ทำให้ค่าความแข็งแกร่ง ค่าความคล่องตัว และค่าความอึดเพิ่มขึ้นอย่างล่ะ 5

{ฉายา} - ผู้บ้าคลั่ง \= เมื่อ HP เหลือครึ่งนึงหรือต่ำกว่า ค่าความแข็งแกร่ง ค่าความคล่องตัว และค่าความอึดจะเพิ่มขึ้นเป็น 2 เท่า

ซงหยาง:โห!...เจ้าอ็อคนี้มันแข็งแกร่งสะมัดเลยแหะ เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ เดี๋ยว! เดี๋ยว! เดี๋ยว! เดี๋ยว! เดี๋ยว! ทำไมเจ้าอ็อคนี้มันถึงมีค่าเสน่ห์เยอะกว่าฉันล่ะเนี่ย!? ไม่จริงๆ! เรื่องนี้มันต้องไม่ใช่เรื่องจริ๊งงงงง!!!

ระบบ:สกิล{การประเมิน}ไม่สามารถแสดงข้อมูลที่เป็นเท็จได้

เมื่อได้ฟังดังนั้นซงหยางถึงกับวิญญาณหลุดออกจากร่าง

ระบบ:แจ้งเตือน ขณะนี้โฮสต์ตกอยู่ในอันตราย โปรดทำการต่อสู้! โปรดทำการต่อสู้!

เสียงแจ้งเตือนของระบบทำให้วิญญาณของซงหยางที่หลุดออกจากร่างเดินทางไปฝึกบ่มเพาะพลังภายในบนอาณาจักรเทพจนเขาได้กลายเป็นเทพเซียนวิญญาณของเขาได้เดินทางกลับลงมาสู่โลกมนุษย์และกลับเข้าร่างของเขาดังเดิม(มุขนะเออไม่เกี่ยวอะไรกับเนื้อเรื่อง)

ซงหยาง:ใช่แล้ว! ตอนนี้เราตกอยู่ในอันตรายอยู่นี่หน้า ระบบ! เพิ่มค่าความแข็งแกร่ง 50 ค่าความคล่องตัว 40 ล...แล้วก็ขอเพิ่มค่าเสน่ห์ 10 แต้ม

ระบบ:😐 ระบบกำลังทำการเพิ่มแต้มค่าสถานะตามที่สั่ง เสร็จสิ้น ค่าความแข็งแกร่งกลายเป็น 69 ค่าความคล่องตัวกลายเป็น 50 และ😑ค่าเสน่ห์กลายเป็น 10

ซงหยาง:อะไรกันเล่าทำไมต้องมาทำหน้าตาอย่างนั้นใส่ฉันด้วยเล่าฉันอยากจะทำอะไรมันก็เป็นเรื่องของฉัน

ระบบ:กรุณาทำการต่อสู้!

ซงหยาง:นี้แกเอาอีกแล้วนะเจ้าระบบเฮงซวยเฮ้ย! ส่วนแกนะเจ้าอ็อคแกทำกับฉันเอาไว้แสบมากเตรียมตัวรับโทษของแกสะ

ซงหยางได้วิ่งเข้าไปโจมตีใส่เจ้าอ็อคโดยทันที การโจมตีของซงหยางทั้งรวดเร็วและทรงพลังเป็นอย่างมากทำให้เจ้าอ็อคHPลดไปกว่า1ใน3ส่วน

ซงหยาง:เป็นไงเล่า!?แกน่ะเตรียมตัวตายสะ!

เจ้าอ็อคโกรธจัดมันจึงทำการใช้กระบองของมันโจมตีใส่ซงหยางแต่ซงหยางก็ใช้หมัดของเขาชกไปที่กระบองของเจ้าอ็อคทำให้กระบองของเจ้าอ็อคถึงกลับหักเป็นสองท่อน และกระชกเข้าไปที่ตัวของอ็อคเต็มไปอีกหนึ่งหมัดทำให้ตอนนี้เจ้าอ็อคมีเลือดเหลือน้อยกว่าครึ่งทำให้มันใช้ความสามารถของฉายาของมันได้ เจ้าอ็อคได้เปิดใช้งานฉายา {ผู้บ้าคลั่ง} ทำให้ค่าความแข็งแกร่ง ค่าความคล่องตัว และค่าความอึดของมันเพิ่มขึ้นเป็น 2 เท่า และมันยังเปิดใช้สกิลอีกสองสกิลของมันสกิล {คำราม} ทำให้ค่าให้ค่าความแข็งแกร่ง ค่าความคล่องตัว และค่าความอึดของศัตรูลดลงอย่างล่ะ 5 {เบอเซิกเกอร์} ทำให้ค่าความแข็งแกร่ง ค่าความคล่องตัว และค่าความอึดของมันเพิ่มขึ้นอย่างล่ะ 5 ทำให้ตอนนี้เจ้าอ็อคมีพลังเพิ่มขึ้นมาอย่างมาก

ซงหยาง:ถึงแม้ว่าพลังมันจะสูงขึ้นแต่ยังไงต่างความแข็งแกร่งของเราก็ยังสูงกว่าค่าความอึดของมันอยู่ทำให้เรายังสามารถสร้างความเสียหายให้มันได้ ดีนะที่มันโง่ถ้ามันใช้สกิลก่อนแล้วค่อยใช้ฉายาเราคงจะสู้มันไม่ได้แน่ๆ แต่ถึงยังมันก็หนักหนาสาหัสสำหรับเราอยู่ดี ทำยังไงดีนะ?

ระบบ:โฮสต์ยังมีร่างจินตนาการ {คิริโตะ*ชั่วคราว} อยู่นะ

ซงหยาง:ร่างจินตนาการอย่างงั้นเหรอ? มันคืออะ.....

ระบบ:ระบบทำการวิเคราะห์ดูได้ผลสรุปว่าโฮสต์นั้นโง่เกินกว่าจะเข้าใจได้โดยตนเอง ระบบจึงจะทำการอธิบายให้โฮสต์ฟัง

ซงหยาง:ไอ้เจ้าระบบบัดซบนี้!

ระบบ:ร่างจินตนาการ คือ ตัวตนของสิ่งมีชีวิตในจินตนาการที่โฮสต์รู้จัก เช่น ตัวละครหรือสัตว์ต่างๆจากในอนิเมะก็คือร่างจินตนาการ ส่วนอนิเมะก็เปรียบได้ดั่งโลกในจินตนาการ การใช้ร่างจินตนาการจะทำให้โฮสต์ได้รับความสามารถของร่างจินตนาการนั้นๆ

เมื่อซงหยางได้ฟังดังนั้นเขาก็รู้สึกตื่นเต้นและมีความสุขมาก

ซงหยาง:งั้นก็แปลว่าร่างจินตนาการ {คิริโตะ*ชั่วคราว} นี้จะทำให้ฉันใช้พลังของคิริโตะได้อย่างงั้นเหรอ?

ระบบ:ถูกต้อง

ซงหยาง:งั้นจะรออะไรอยู่ล่ะ? เปิดใช้งานร่างจินตนาการ

ทันใดนั้นก็มีการ์ดขนาดใหญ่โผล่มาตรงหน้าของซงหยางและในการ์ดนั้นก็มีรูปของคิริโตะพระเอกจากอนิเมะเรื่อง SAO อยู่

ระบบ:โฮสต์โปรดนำมือไปสัมผัสกับการ์ดร่างจินตนาการที่โฮสต์ต้องการ

จากนั้นซงหยางก็นำมือไปสัมผัสการ์ดร่างจินตนาการของคิริโตะ ทันได้นั้นการ์ดร่างจินตนาการของคิริโตะก็เคลื่อนตัวผ่านร่างของซงหยางไปด้านหลังของเขาและการ์ดนั้นก็หายไปและได้ปรากฏเป็นรูปร่างของคิริโตะทำท่าำท่าฟาดฟันดาบคู่อยู่ด้านหลังของซงหยางจากนั้นก็มีแสงรอบตัวของคิริโตะและแสงนั้นก็พุ่งเข้าไปในร่างของซงหยางและร่างของคิริโตะก็ค่อยๆหายไปเมื่อแสงนั้นเข้าสู่ร่างของซงหยางจนหมดแล้วก็ปรากฏเป็นรูปคิริโตะพุ่งออกมาจากตัวของซงหยางครู่หนึ่งและก็หายไป

ซงหยาง:นี้...นี้มัน ฉันรู้สึกถึงพลังมหาศาล

จากนั้นซงหยางได้นำมือของเขาไปยังด้านหลังทำท่าทางเหมือนกับคิริโตะที่กำลังจะชักดาบคู่ออกมาจากด้านหลังจากนั้นจู่ๆก็มีแสงบางอย่างมารวมตัวกันอยู่ที่มือของซงหยางและแสงนั้นก็กลายเป็นดาบคู่ ซงหยางเห็นดังนั้นจึงชักดาบออกมาตั้งท่าที่จะต่อสู้

ซงหยาง:เอาหล่ะ! ได้เวลาของพระเอกอย่างฉันแล้ว

{โปรดติดตามตอนต่อไป}

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***