ยัยจอมซื่อกับนายหน้าหวาน
ณ บ้านของ นิชิซึมิ คุณแม่ของนิชิซึมิ:นิชิซึมิตื่นได้แล้วลูก นิชิซึมิ:ค่า~//งอแง//
//เดินไปอาบน้ำ//
นิชิซึมิ:เสร็จแล้วค่าแม่
แม่:มากินข้าวเร็วเดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก
นิชิซึมิ:ค่า
ณ โรงเรียน นิชิซึมิ:สายแล้วเรามัวแต่กินเพลิน //เฮ่ย~เหนื่อย// //ตึก// //โอ้ยเจ็บ//
ขอโทษค่ะขอโทษ
กรี๊ง//เสียงสัญญานเข้าห้อง//
ณ ห้องเรียน
คุณครู:วันนี้ห้องเรามีเพื่อนใหม่มานะทุกคนอะออกมาแนะนำตัวเร็ว
//เดิน// สวัสดีครับผมชื่อ คาทาโนริ ยูโตะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ
นิชิซึมิ:คนนั้นนิก็ว่าอยู่ทำไมไม่เคยเห็นหน้า//พูดในใจ//
กรี๊ง//พักเที่ยง//
นิชิซึมิ:เฮ้อ//ถอยหายใจ//
เพื่อนนิชิซึมิ:เป็นอะไรแก
นิชิซึมิ:ก็ฉันวิ่งไปชนเด็กใหม่ตอนก่อนเข้าห้องอะแล้วก็ยังไม่ได้เก็บของช่วยเค้าด้วย
เพื่อนอีกคน:เค้าคงไม่ถือสาหรอกไปกินข้าวกัน
กรี๊ง//เข้าห้อง//
เพื่อนนิชิซึมิ:นี่นิชิซึมิไอ้เด็กใหม่ฮ๊อดมากเลยนะเธอรู้ปะ
นิชิซึมิ:หรอ?
เพื่อน:ใช่สิ ได้ยินมาว่าทั้งหล่อทั้งเก่ง เก่งรอบด้
านเลยละ
นิชิซึมิ:คนอะไรจะสมบูรณ์แบบขนาดนั้น
กรี๊ง//เลิกเรียน//
เพื่อนนิชิซึมิ:ฉันกลับบ้านก็นะฉันมีธุระน่ะไว้วันหลังค่อยเดินกลับบ้านด้วยกันนะ
นิชิซึมิ:ได้จ้ะ //เดินกลับไปที่ห้องเพื่อไปเก็บของ//
นิชิซึมิ:อ้าวนั้นเด็กใหม่นิ
นิชิซึมิ:นินายไม่กลับบ้านหรอ?
คาทาโนริ:จะกลับแล้วละครับ
นิชิซึมิ:งั้นนายกลับเป็นเพื่อนฉันหน่อยได้มั้ย
คาทาโนริ:ได้สิครับ
นิชิซึมิ//ยิ้มให้//
//เขิน//
//เดินกลับบ้านด้วยกัน//
นิชิซึมิ:กลับมาแล้วค่า
คุณแม่:ทำไมกลับบ้านช้าจังจ้ะ
นิชิซึมิ:พอดีวันนี้เวณทำความสะอาดอะค่า
แม่:อ้าวหรอแม่นึกว่าลูกแอบเที่ยวซะแล้ว
นิชิซึมิ:แม่ก็พูดไป แม่แล้วพ่อยังไม่กลับหรอค่ะ?
แม่:ยังเลยลูกไปอาบน้ำก่อนไปเดี๋ยวพ่อก็มาละ
นิชิซึมิ:ค่า
นิชิซึมิ:อ๊าย~สายแล้ว
เฮ้อ~สายอีกแล้ว
เราต้องเป็นตัวเองสิไม่ใช่ตื่นสายตลอด//พูดในใจ//
เพื่อน:นิเป็นอะไรดูเศร้าจัง
นิชิซึมิ:ไม่มีอะไรหรอกจ่ะ//ฝืนยิ้ม//
เป็นอะไรของเค้านะ//พูดในใจ//
กรี๊ง//พักเที่ยง//
เพื่อน:แกไปกินข้าวกัน
นิชิซึมิ:ปะไปกัน//ฝืนยิ้ม//
ยังไม่หายเครียดอีกหรอเนี่ย//พูดในใจ//
รุ่นน้อง:รุ่นพี่คาทาโนริค่าหนูชอบพี่ค่ะ
คาทาโนริ:ขอโทษนะพี่ต้องไปแล้วไว้คราวหลังนะ//วิ่งหานิชิซึมิ//
รุ่นน้อง:อะไรของรุ่นพี่?
คาทาโนริ:นิเธอ
เพื่อนนิชิซึมิ:ฉันหรอ?
คาทาโนริ:เธอนั้นแหละ
เพื่อนนิชิซึมิ:มีอะไรหรอ
คาทาโนริ:เธอเป็นเพื่อนสนิทนิชิซึมิใช่รึเปล่า
เพื่อนนิชิซึมิ:ใช่ แล้วทำไมหรอ?
คาทาโนริ:เธอเห็นนิชิซึมิมั้ย?
เพื่อนนิชิซึมิ:น่าจะอยู่ดาดฟ้านะ
คาทาโนริ:ขอบคุณ
คาทาโนริ:อยู่นี่จริงด้วย
นิชิซึมิ:มีอะไรหรอคาทาโนริคุง
คาทาโนริ:เปล่าหรอกแค่เห็นเธอดูแปลกๆก็เลยตามมา55
นิชิซึมิ:งั้นหรอฉันแค่รู้สึกว่าตัวเองทำเหมือนเด็กก็เลยไม่รู้ว่าจะทำยังไง
คาทาโนริ:เธอนี่ทำให้ฉันใจไม่ดีเลย
คาทาโนริ://ยิ้มให้//
นิชิซึมิ://เขิน//
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
คาราเมล🐭🤍
เก่งอ่าาาาาาาา ชอบมากกก อัพอีกน่าาาาา🥺🥺
2022-03-28
2