ณ บ้านของ นิชิซึมิ คุณแม่ของนิชิซึมิ:นิชิซึมิตื่นได้แล้วลูก นิชิซึมิ:ค่า~//งอแง//

//เดินไปอาบน้ำ//

นิชิซึมิ:เสร็จแล้วค่าแม่

แม่:มากินข้าวเร็วเดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก

นิชิซึมิ:ค่า

ณ โรงเรียน นิชิซึมิ:สายแล้วเรามัวแต่กินเพลิน //เฮ่ย~เหนื่อย// //ตึก// //โอ้ยเจ็บ//

ขอโทษค่ะขอโทษ

กรี๊ง//เสียงสัญญานเข้าห้อง//

ณ ห้องเรียน

คุณครู:วันนี้ห้องเรามีเพื่อนใหม่มานะทุกคนอะออกมาแนะนำตัวเร็ว

//เดิน// สวัสดีครับผมชื่อ คาทาโนริ ยูโตะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ

นิชิซึมิ:คนนั้นนิก็ว่าอยู่ทำไมไม่เคยเห็นหน้า//พูดในใจ//

กรี๊ง//พักเที่ยง//

นิชิซึมิ:เฮ้อ//ถอยหายใจ//

เพื่อนนิชิซึมิ:เป็นอะไรแก

นิชิซึมิ:ก็ฉันวิ่งไปชนเด็กใหม่ตอนก่อนเข้าห้องอะแล้วก็ยังไม่ได้เก็บของช่วยเค้าด้วย

เพื่อนอีกคน:เค้าคงไม่ถือสาหรอกไปกินข้าวกัน

กรี๊ง//เข้าห้อง//

เพื่อนนิชิซึมิ:นี่นิชิซึมิไอ้เด็กใหม่ฮ๊อดมากเลยนะเธอรู้ปะ

นิชิซึมิ:หรอ?

เพื่อน:ใช่สิ ได้ยินมาว่าทั้งหล่อทั้งเก่ง เก่งรอบด้

านเลยละ

นิชิซึมิ:คนอะไรจะสมบูรณ์แบบขนาดนั้น

กรี๊ง//เลิกเรียน//

เพื่อนนิชิซึมิ:ฉันกลับบ้านก็นะฉันมีธุระน่ะไว้วันหลังค่อยเดินกลับบ้านด้วยกันนะ

นิชิซึมิ:ได้จ้ะ //เดินกลับไปที่ห้องเพื่อไปเก็บของ//

นิชิซึมิ:อ้าวนั้นเด็กใหม่นิ

นิชิซึมิ:นินายไม่กลับบ้านหรอ?

คาทาโนริ:จะกลับแล้วละครับ

นิชิซึมิ:งั้นนายกลับเป็นเพื่อนฉันหน่อยได้มั้ย

คาทาโนริ:ได้สิครับ

นิชิซึมิ//ยิ้มให้//

//เขิน//

//เดินกลับบ้านด้วยกัน//

นิชิซึมิ:กลับมาแล้วค่า

คุณแม่:ทำไมกลับบ้านช้าจังจ้ะ

นิชิซึมิ:พอดีวันนี้เวณทำความสะอาดอะค่า

แม่:อ้าวหรอแม่นึกว่าลูกแอบเที่ยวซะแล้ว

นิชิซึมิ:แม่ก็พูดไป แม่แล้วพ่อยังไม่กลับหรอค่ะ?

แม่:ยังเลยลูกไปอาบน้ำก่อนไปเดี๋ยวพ่อก็มาละ

นิชิซึมิ:ค่า

นิชิซึมิ:อ๊าย~สายแล้ว

เฮ้อ~สายอีกแล้ว

เราต้องเป็นตัวเองสิไม่ใช่ตื่นสายตลอด//พูดในใจ//

เพื่อน:นิเป็นอะไรดูเศร้าจัง

นิชิซึมิ:ไม่มีอะไรหรอกจ่ะ//ฝืนยิ้ม//

เป็นอะไรของเค้านะ//พูดในใจ//

กรี๊ง//พักเที่ยง//

เพื่อน:แกไปกินข้าวกัน

นิชิซึมิ:ปะไปกัน//ฝืนยิ้ม//

ยังไม่หายเครียดอีกหรอเนี่ย//พูดในใจ//

รุ่นน้อง:รุ่นพี่คาทาโนริค่าหนูชอบพี่ค่ะ

คาทาโนริ:ขอโทษนะพี่ต้องไปแล้วไว้คราวหลังนะ//วิ่งหานิชิซึมิ//

รุ่นน้อง:อะไรของรุ่นพี่?

คาทาโนริ:นิเธอ

เพื่อนนิชิซึมิ:ฉันหรอ?

คาทาโนริ:เธอนั้นแหละ

เพื่อนนิชิซึมิ:มีอะไรหรอ

คาทาโนริ:เธอเป็นเพื่อนสนิทนิชิซึมิใช่รึเปล่า

เพื่อนนิชิซึมิ:ใช่ แล้วทำไมหรอ?

คาทาโนริ:เธอเห็นนิชิซึมิมั้ย?

เพื่อนนิชิซึมิ:น่าจะอยู่ดาดฟ้านะ

คาทาโนริ:ขอบคุณ

คาทาโนริ:อยู่นี่จริงด้วย

นิชิซึมิ:มีอะไรหรอคาทาโนริคุง

คาทาโนริ:เปล่าหรอกแค่เห็นเธอดูแปลกๆก็เลยตามมา55

นิชิซึมิ:งั้นหรอฉันแค่รู้สึกว่าตัวเองทำเหมือนเด็กก็เลยไม่รู้ว่าจะทำยังไง

คาทาโนริ:เธอนี่ทำให้ฉันใจไม่ดีเลย

คาทาโนริ://ยิ้มให้//

นิชิซึมิ://เขิน//

เพื่อนๆ:วันนี้ฝนจะตกนะแกได้เอาร่มมามั้ย

นิชิซึมิ:ทำไงดีไม่ได้เอาร่มมาด้วย//พูดในใจ//

กรี๊ง//เลิกเรียน//

คาทาโนริ:เธอไม่ได้เอาร่มมาหรอ?

นิชิซึมิ:ฉันลืมหยิบมาน่ะสิ

คาทาโนริ:แล้วเธอจะกลับยังไง

นิชิซึมิ:ไม่รู้สิ

คาทาโนริ:งั้นกลับกับฉันมั้ยละแต่เธออาจจะต้องค้างที่คอนโดฉันนะเพราะว่าฝนน่าจะไม่หยุดง่าย

นิชิซึมิ:ได้หรอ

คาทาโนริ:ได้สิถ้าเธอจะไป

ณ คอนโดคาทาโนริ

นิชิซึมิ:55สนุกจัง

คาทาโนริ://จะหลับแล้ว//

นิชิซึมิ://ตกใจและเขิน//

เช้าวันต่อมา

คาทาโนริ:นี่นิชิซึมิตื่นได้แล้วเดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก

นิชิซึมิ:ยังไม่อยากตื่นอะ//งอแง//

ณ โรงเรียน

เพื่อน:แกไปทำอะไรมาทำไมขอบตาดำเชียว

นิชิซึมิ:ก็เมื่อคืนฉันนอนไม่หลับอะแก

เพื่อน:เออแล้วเมื่อคืนแกไปนอนไหนแม่แกโทรมาหาฉัน ฉันเลยบ่แม่แกว่าแกอยู่บ้านฉัน

นิชิซึมิ:ขอบใจมากเพื่อนถ้าแกบอกแม่ฉันว่าแกก็ไม่รู้ว่าฉันอยู่ไหนแม่ต้องโทรแจ้งตำรวจแน่เลย

เพื่อน:แล้วตกลงแกไปนอนไหน

นิชิซึมิ:แกห้ามบอกใครนะ

เพื่อน:ฮือ

นิชิซึมิ:ฉันไปนอนที่คอนโดคาทาโนริ

เพื่อน:ห๊ะ!

นิชิซึมิ:เบาๆสิ

เพื่อน:แกไปคอนโดคาทาโนริ//พูดแบบเบาๆ//

นิชิซึมิ:เดี๋ยวฉันไปหาหัวงสือก่อนนะแก

ณ ห้องสมุด

นิชิซึมิ://เดินไปหยิบหนังสือ//

นิชิซึมิ:ทำไมมันเบลอแบบนี้นะ ตึก! //หมดสติ//

เพื่อนๆ:นิชิซึมิ นิชิซึมิ นิชิซึมิ

คาทาโนริ:ครูครับนิชิซึมิเป็นยังไงบ้างครับ

คุณครู:ไม่เป็นไรแล้วจ้ะนิชิซึมิอาจจะนอนน้อยไปหน่อยน่ะ ทำไมดูเป็นห่วงนิชิซึมิจังชอบเค้าหรอ?

คาทาโนริ://เขิน//

คาทาโนริ:ครูครับเดี๋ยวผมพาเธอกลับบ้านเองค

รับ

คุณครู:จ้ะ

ณ บ้าน นิชิซึมิ

คาทาโนริ:สวัสดีครับมีคนอยู่มั้ยครับ

แม่://ตกใจ//หนูเป็นใครจ้ะทำไมลูกป้าไปอยู่กับหนูจ้ะ

คาทาโนริ:คือว่าผมเป็นเพื่อนอะครับ

แม่:เข้ามาก่อน

่

เช้าวันต่อมา ณ บ้านของนิชิซึมิ

นิชิซึมิ:อือ~//พึ่งตื่น//เอะ

นิชิซึมิ:ทำไมคาทาโนริมาอยู่บ้านเราได้เนี่ย!//ตกใจ//

ี

นิชิซึมิ:อือ~ทำไมเราถึงใจเต้นแรงจังนะ//พูดในใจ//

นิชิซึมิ:ทุกๆครั้งที่เราอยู่ใกล้กับคาทาโนริทำไมใจถึงเต้นรัวน้า~//พูดในใจ//

นิชิซึมิ:เอะ!มีอะไรหรอคาทาโนริคุง

คาทาโนริ:มะ ไม่มีอะไร

นิชิซึมิ:หรอ

คาทาโนริ:อือ

คาทาโนริ:ครูครับขออนุญาตไปเข้าห้องน้ำครับ

คาทาโนริ:วันนี้เราเป็นอะไรนะทำไมเห็นยัยนั้น

แล้วใจถึงตื่นนะทำไมกันนะ

ไป

กรี๊ง//พักเที่ยง//

เพื่อน:แก แกกับคาทาโนริเป็นอะไรกันเห็นวันนี้ไม่คุยกันเลย

นิชิซึมิ:เปล่าหรอกไม่มีอะไร//ฝืนยิ้ม//

กรี๊ง//เข้าเรียน//

คุณครู:อะนักเรียนไปเปลี่ยนชุดนะจ้ะครูจะไปรอที่สนามนะจ้ะำ

นักเรียน:ค่า/ครับ

ณ โรงยิม

คุณครู:อะนักเรียนครูจะให้จับคู่กันนะ

นักเรียน:ค่า/ครับ

เพื่อนๆในห้อง:คาทาโนริคู่กับฉันน้า คาทาโนริคู่กับเราน้า

นิชิซึมิ:เฮ้ย~~จะคู่กับใครเนี่ย

คาทาโนริ:นี่นิชิซึมิเธอช่วยเป็นคู่กับเราหน่อยได้มั้ย

นิชิซึมิ:ได้สิ เอะทำไมเค้าถึงอยากคู่กับเราน้าโอ้ยทำยังไงดีแบบนี้ต้องแย่แน่ๆเลย//พูดในใจ//

นิชิซึมิ:นี่นายนายแน่ใจนะว่าจะคู่กับฉัน

คาทาโนริ:แน่ใจสิงั้นฉันจะเลือกเธอทำไมละยัยบื้อเอ้ย

นิชิซึมิ:นายว่าใครบื้อฮ่า

คาทาโนริ:มีไม่อะไรหรอก55

นิชิซึมิ:คาทาโนรินายนี้มัน

คานาโนริ:คนอย่างฉันแล้วมันหรอ

นิชิซึมิ:คาทาโนริ

คาทาโนริ:อาไรหรอ

คาทาโนริ:นี่อย่าเป็นตัวถั่งละกันนะ

นิชิซึมิ:ใครจะเป็นตัวถั่ง!!

คาทาโนริ:เธอนี่มันจริงเลยนะเฮ้ย~//พูดในใจ//

คุณครู:จะเริ่มแล้วนะจ้ะ

นิชิซึมิ:ค่า

คาทาโนริ:ในที่สุดก็รู้ว่าความรู้สึกของฉันที่มีให้เธอมันมากที่อาจจะขอเธอแต่งงานเลยก็ว่าได้55//พูดในใจ//

//หลังจากจบกิจกรรม//

คาทาโนริ:นี่นิชิซึมิมานี้หน่อยสิ

นิชิซึมิ:เอะ!

//ตึก//

นิชิซึมิ:นี้คาทาโนริเราคุยกันดีก็ได้

คาทาโนริ:ฉันขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย

นิชิซึมิ:ดะได้สิ

คาทาโนริ:เธอชอบฉันมั้ย//เขิน//

นิชิซึมิ:เอะ //เขิน//ชอชอบสิอ๊าย//วิ่งหนี//

คาทาโนริ://ตกใจและเขิน//

กรี๊ง//เลิกเรียน//

คาทาโนริ:นี่นิชิซึมิ

นิชิซึมิ:อะอะไรหรอ

คาทาโนริ:ถ้าคำที่ฉันพูดมันทำให้เธอลำบากใจก็ไม่ต้องไปสนใจมันนะ

นิชิซึมิ:ขอบคุณนะ//ยิ้มให้//

คาทาโนริ:ไม่เป็นไรงั้นเรากับบ้านก่อนนะ

นิชิซึมิ:งะงั้นเรากลับด้วยได้มั้ยไหนๆทะทางกลับก็ทางดะเดียวกันอะนะ

คาทาโนริ:ดะได้สิ

นิชิซึมิ:55