ตอนที่:03

เธอถามกับฉันว่า หนูมาหาเมฆหรอจ๊ะ ฉันตาเบิกกว้างด้วยความตกใจและรีบถามด้วยความร้อนรนอีกครั้งว่า "คุณป้ารู้จักเมฆด้วยหรอคะรู้จักได้ไงอ่ะ" ฉันที่พยายามพูดให้ชัดที่สุดเท่าที่ทำได้ป้าคนนั้นน้ำตาคลอก่อนที่จะยิ้มอย่างอบอุ่นให้เหมือนกับที่เมฆ แล้วพูดขึ้นว่า "ต้องรู้จักอยู่แล้วสิจ๊ะป้าเป็นแม่ของเมฆเอง" เธอพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม" ฉันทั้งร้องไห้และถามเธอตอนนี้เมฆอยู่ไหนคะเกิดอะไรขึ้นกับเมฆเมฆหายไปไหน" เธอนั่งนิ่งสักพักแล้วตอบอย่างใจเย็น"เมฆ..เสียไปนานแล้วจ๊ะหนูเสียไปเมื่อ 3 ปีที่แล้ว" ฉันตะโกนอย่างแรงออกมาว่าไม่จริงเมื่อกี้หนูยังเจอเขายังคุยกับเขาอยู่เลยและฉันก็ร้องไห้อย่างนั้นไม่หยุด เพราะว่ามันหยุดไม่ได้ คุณป้าคนนั้นลูบหัวฉันเบาๆและบอกว่า"ถ้าได้เห็นเขาก็แปลว่าเขาน่าจะชอบหนูเอามากๆเลยนะ"เธอร้องไห้แต่ก็ยังยิ้มอยู่ ดูเหมือนโล่งใจแต่ก็ยังเศร้าอยู่เธอบอกว่า"มาหลบฝนก่อนสิว่ามีอะไรจะบอก" แล้วเธอก็เริ่มเล่าเรื่องของ เขาให้ฟังเธอบอกว่าพ่อของแม่ทิ้งเขาไปตั้งแต่รู้ว่าแม่ของแม่ท้องเพราะเขายังไม่อยากได้ลูกตอนนี้และตอนเมฆอายุ 10 ขวบแม่ก็แต่งงานใหม่และพ่อเลี้ยงก็มีลูกติดเป็นลูกชายอายุ 15 ปีลูกของชายคนนั้น อิจฉาเมฆเพราะคิดว่าพ่อแม่ลำเอียงไม่รักเขาเพราะความน้อยใจนี้บวกกับที่เขาเล่นยาเขาเลยค่อยๆวางยาเมฆทีละนิด ตัวเมฆเองก็ค่อยๆโทรมลงทีละนิด เช่นกัน แต่ถึงเป็นอย่างนั้นเมฆเขาก็ยังดื้อดึงที่จะขึ้นไปนอนเล่นบนดาดฟ้าให้ได้จนวันนึงฤทธิ์ยาที่สะสมกันมากๆก็ออกฤทธิ์ในวันที่ฝนตกก็จากไปอย่างสงบทั้งที่นอนเล่นอยู่บนดาดฟ้าอยู่แบบนั้นนั้นเขาอายุแค่ 11 ปีและนั่นก็เป็นเรื่องที่แม่ต้องเสียใจตลอดชีวิต เสร็จแล้วความสงสัยก็เกิดขึ้น ความสงสัยที่ว่ามันต้องไม่ใช่อาการป่วยธรรมดาแน่นอนพอเอาร่างของเมฆไปตรวจดูก็พบหลักฐานชิ้นสำคัญว่ามีการวางยาการเกิดขึ้น ตำรวจจึงรวบรวมผู้ต้องสงสัยมาให้ปากคำแต่แล้วพี่ชายของเมฆก็เดินออกมายอมรับคำสารภาพแต่โดยดีและโดนรวบตัวไปในที่สุด ตอนที่ฉันได้ยินเรื่องนั้นฉันตกใจและเสียใจมาก เพราะที่ผ่านมาคนที่ฉันคุยด้วยตลอดเขาไม่ใช่คน แต่ถึงอย่างนั้นฉันไม่มีวันลืมเขาเด็ดขาด ได้แต่หวังว่าจะเจอเขาอีกครั้ง เพราะว่าเขาทำให้ฤดูร้อนที่น่าเบื่อของฉันเป็นฤดูร้อนที่น่าจดจำที่สุด

จบตอนที่:03

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่:02

บทต่อไป

ตอนที่:04(จบ)

