With Love And Memory ประกาศิตนางมาร
[第1张] ใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย1/2
สือหม่าลี่(ฮูหยินเอก)
ซิงซิน..
สือหม่าลี่(ฮูหยินเอก)
หรงเอ๋อร์นางจะไม่ลืมตามาดูข้าแล้วใช่หรือไม่..
อวี่เหวินหลาน
นายหญิงสงบใจไว้เถิดเจ้าค่ะ คุณหนูนางไปดีแล้ว
สือหม่าลี่(ฮูหยินเอก)
//น้ำตาไหล
สือหม่าลี่(ฮูหยินเอก)
ข้าแค้นใจนัก!
สือหม่าลี่(ฮูหยินเอก)
ซ่างกวนโหว!!ไอ้คนสับปลับ!
สือหม่าลี่(ฮูหยินเอก)
ได้ใหม่ลืมเก่ากระทั่งบุตรีตนเองป่วยไข้ได้เจ็บเช่นนี้ยังไม่มาเหลียวแลคิดว่าตนเองได้ดีมาจากใคร!
สือหม่าลี่(ฮูหยินเอก)
หากไม่ใช่ตระกูลสือหม่าของข้ามีรึเจ้าจะเชิดหน้าชูตาถึงเพียงนี้!!
สือหม่าลี่(ฮูหยินเอก)
จบพิธีศพของหรงเอ๋อร์ยามใดข้าจะเผาพวกมันทั้งคู่ให้ตายตกไปตามกัน//ทุบโต๊ะ
อวี่เหวินหลาน
นายหญิงของบ่าว..
อวี่เหวินหลาน
น ..นา.นายหญิง
สือหม่าลี่(ฮูหยินเอก)
อะไรของเจ้า
อวี่เหวินหลาน
เสีย..เสียงจากในโลงเจ้าค่ะ!
สือหม่าลี่(ฮูหยินเอก)
//วิ่งไปดู
สือหม่าลี่(ฮูหยินเอก)
//เปิดฝาโลง
ซ่างกวนฝูหรง
แฮก แฮก //เหนื่อยหอบ
ซ่างกวนฝูหรง
มารดาเจ้าเถอะใครเอาข้ายัดใส่โลงเนี่ย!
สือหม่าลี่(ฮูหยินเอก)
หรงเอ๋อร์...
สือหม่าลี่(ฮูหยินเอก)
เจ้ายังไม่ตาย!
ซ่างกวนฝูหรง
ตาย อะไรตาย ใครตาย
อวี่เหวินหลาน
คุณหนูยังมีชีวิตอยู่เจ้าค่ะฮูหยิน
สือหม่าลี่(ฮูหยินเอก)
หรงเอ๋อร์ของแม่//โผลกอด
ซ่างกวนฝูหรง
ป้า ป้า! มากอดข้าทำไมข้าไม่ใช่ลูกท่านนะ
สือหม่าลี่(ฮูหยินเอก)
หรงเอ๋อร์เจ้าจำแม่ไม่ได้รึ
ซ่างกวนฝูหรง
แม่ข้าตายไปตั้งแต่ปีมะโว้แล้ว ป้าอย่ามาสวมรอยหน่อยเลย
สือหม่าลี่(ฮูหยินเอก)
โถ่หรงเอ๋อร์ของแม่!เหตุใดเจ้าถึงอาภัพนัก ถึงรอดตายก็กลายเป็นคนสติไม่ดีไปซะได้..
ซ่างกวนฝูหรง
ดูยายแก่คนนี้พูดเข้า
ซ่างกวนฝูหรง
สติไม่ดงสติไม่ดีอันใด ข้าเฮ่อผู่เยว่สติปัญญาล้ำลึกไม่เกินใครนะจะบอกให้
สือหม่าลี่(ฮูหยินเอก)
เฮ่อ เฮ่อ อะไร
สือหม่าลี่(ฮูหยินเอก)
มาฮงมาเฮ่ออะไร เจ้าคือหรงเอ๋อร์ของแม่
ซ่างกวนฝูหรง
ช่างป้าประไร..เอ้ะจริงสิข้าหลับมากี่ชั่วยามแล้ว
อวี่เหวินหลาน
รวมๆแล้ว12ชั่วยามกว่าๆเจ้าค่ะ
ซ่างกวนฝูหรง
จะบ้าตายๆ ผมเผ้ายุ่งไปหมดแล้ว
อวี่เหวินหลาน
บ่าวรึเจ้าคะ
อวี่เหวินหลาน
เชิญคุณหนูสั่งการเจ้าค่ะ
ซ่างกวนฝูหรง
ไปหยิบคันฉ่องมาให้ข้าไม่รู้เรื่องรึอย่างไร//ถลึงตา
อวี่เหวินหลาน
เจ้าค่ะ เจ้าค่ะ
สือหม่าลี่(ฮูหยินเอก)
//มอง
ซ่างกวนฝูหรง
นี่ป้า ข้าหน้าเหมือนลูกท่านหรอ
สือหม่าลี่(ฮูหยินเอก)
//พยักหน้า
ซ่างกวนฝูหรง
แสดงว่าลูกท่านคงจะงดงามมาก
สือหม่าลี่(ฮูหยินเอก)
ใช่..นางงามมาก
สือหม่าลี่(ฮูหยินเอก)
ทั้งกริยาวาจาก็สูงส่ง
ซ่างกวนฝูหรง
ฮั่นแหนะ เหมือนข้าเลย!
สือหม่าลี่(ฮูหยินเอก)
แต่นางคล้ายจะเสียสติไปแล้ว//สะอื้น
ซ่างกวนฝูหรง
เอาไว้ถ้าข้าเจอนางจะช่วยหาหมอมารักษาละกัน
อวี่เหวินหลาน
มาแล้วเจ้าค่ะๆ
ซ่างกวนฝูหรง
ไหนดูสินอนนานขนาดนี้ผมข้ายั-
ซ่างกวนฝูหรง
ตาเถรตกกระโถน!!
ซ่างกวนฝูหรง
หน้าใครหล่ะนี่!!
อวี่เหวินหลาน
หน้าคุณหนูอย่างไรหล่ะเจ้าคะ
ซ่างกวนฝูหรง
นี่ไม่ใช่ข้า!!!
ซ่างกวนฝูหรง
ท่านพ่อ!ท่านพ่อ!
สือหม่าลี่(ฮูหยินเอก)
เฮอะ!พ่อเจ้าหลงอนุจนโงหัวไม่ขึ้นอยู่แล้วจะเรียกเค้าไปทำไม
ซ่างกวนฝูหรง
นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย!!!!!เป็นลมแพรบบ
ตงฟางหลิน(อนุ)
นายท่านเจ้าคะ~
ตงฟางหลิน(อนุ)
ขัดจังหว่ะเสียจริง!
ซิงซิน
คุณหนูใหญ่...ยังไม่ตายเจ้าค่ะ!
ท่านใต้เท้าซ่างกวน
หรงเอ๋อร์นางเป็นอะไร
ท่านใต้เท้าซ่างกวน
ข้าถามว่านางเป็นอะไร!
ตงฟางหลิน(อนุ)
นางล้มป่วยเจ้าค่ะ
ท่านใต้เท้าซ่างกวน
แล้วที่พวกเจ้าพูดเมื่อครู่หมายความว่าเยี่ยงไร
ท่านใต้เท้าซ่างกวน
ซิงซิน!
ท่านใต้เท้าซ่างกวน
เล่ามาเดี๋ยวนี้
ซิงซิน
คือ..คุณหนูใหญ่นางต้องลมจับไข้จนอาการหนักเสียชีวิตไปเจ้าค่ะ..
ท่านใต้เท้าซ่างกวน
เหตุใดข้าถึงไม่รู้เรื่องนี้!!
ตงฟางหลิน(อนุ)
ก็แค่เรื่องเล็กน้อยท่า-
ท่านใต้เท้าซ่างกวน
เรื่องเล็กน้อยอะไรกัน!พวกเจ้าจงใจปิดบังข้าบังอาจนัก
ซิงซิน
แต่ตอนนี้นางฟื้นแล้วนะเจ้าคะ
ท่านใต้เท้าซ่างกวน
หากนางไม่ฟื้นข้าก็คงจะเป็นบิดาที่ทั้งใต้หล้าก่นด่าไปชั่วชีวิตแล้ว!
ตงฟางหลิน(อนุ)
นี่ท่านจะไปไหนเจ้าคะ
ท่านใต้เท้าซ่างกวน
ไปเยี่ยมนางหน่ะสิ
Comments