ตอนที่3.ละครฉากหนึ่ง

"คุณเเม่ค่ะ..เอ่อ..

ฉันรีบก้มหน้าเมื่อรู้ว่าพูดอะไรที่ไม่ควรพูดออกไป

"ว่ามาเถอะ

คุณเเม่ตอบกลับฉันเเบบไม่สบอารมณ์ซักเท่าไหร่เห้ออ มิลินทำไมเกิดเป็นเธอมันน่ารำคาญไปซะทุกอย่างเลยล่ะ

"หนูขอกลับบ้านไปเยี่ยมครอบครัวได้มั้ยค่ะตั้งเเต่เเต่งงานมาหนูยังไม่ได้คุยกับท่านเลย หนู.

"ไปเถอะๆ ไม่ต้องอธิบายให้ฉันฟัง

"ขอบคุณค่ะ

คุณเเม่เงยหน้าขึ้นมาตอบฉันจบ ท่านก็ลุกขึ้นเดินผ่านหน้าฉันไปทันที คุณเเม่ท่านเคยใจดีกับฉันเอ็นดูฉันเอามากๆทำไมวันนี้ท่านช่างเย็นชาเหลือเกิน คิดไปมาอยู่ๆน้ำตาก็จะไหลอีกเเล้ว ยัยมิลินแกนี้มันอ่อนเเอจริงๆไม่มีใครเขามานั่งปลอมเเกหรอกนะ เเกน่ะมันเลว ขนาดแฟนของน้องสาวตัวเองยังเเย่งมาเป็นสามีของตัวเองเลย

"ฮึก...พี่ขอโทษ..ฮือออ

ฉันไม่ได้ตั้งใจจะให้เรื่องมันเป็นเเบบนี้วันนั้นคืนนั้นฉันไม่รู้จริงๆว่ามันเกิดอะไรขึ้นภาพความทรงจำวันนั้นมันดับลงที่หน้าประตูห้อง ตื่นมาอีกทีฉันกลับนอนอยู่ข้างๆเขา...

"มายืนทำอะไรตรงนี้

ฉันตกใจกับเสียงเรียกด้านหลังรีบยกมือขึ้นปาดน้ำตาตัวเอง

"ป่าวค่ะ คือลินจะกลับบ้าน

"อือ

"พี่วินคะ

ฉันร้องเรียกเขาขึ้น จนพี่วินที่กำลังจะเดินออกไปหันมามองนิ่งๆ

"พี่วินจะไปทำงานเเล้วหรอคะ

ก็คำถามเดิมๆที่ฉันเคยถามทั้งๆที่ก็รู้ว่าเขากำลังจะไปไหน เเต่มันไม่มีคำถามอื่นจริงๆเเละก็รู้ว่าเขาคงไม่ตอบฉัน

"อือ ทำไมจะให้ฉันไปส่งหรอ

เขาตอบฉันหรอ

"....

"อ่อค่ะ ได้..มั้ยคะ

"คิดว่าฉันมีเวลาขนาดที่จะต้องไปส่งเธองั้นหรอ?

พี่วินตอบเสียงนิ่งก่อนจะเดินออกไป

"เวลาของเขาคงไม่มีให้ฉันหรอก..หึๆแกยังจะมีความหวังอีกหรอมิลิน น่าสมเพช

ฉันเงยหน้าเช็ดน้ำตาที่คลอก่อนจะเดินออกไปเรียกแท็กซี่หน้าบ้านเเล้วตรงไปที่บ้านคุณพ่อทันที

บ้าน วรากุล

หลังจากถึงที่หมายฉันก็รีบตรงจะเข้าไปข้างในเเต่เจอไอรินที่ยืนรออยู่

"พี่ลิน

ไอรินน้องสาวฉันส่งยิ้มให้พรางรีบเดินเข้ามาจับมือฉันด้วยท่าทีที่ดีใจ

"พี่ลินไอคิดถึงพี่มากเลยนะคะพอรู้ว่าพี่จะมาไอก็มารอเลย

"พี่ก็คิดถึงไอเเต่ตอนเย็นๆพี่ก็ต้องกลับนะเพราะคงมานานไม่ได้

"อ่อค่ะ ไม่เป็นไรค่ะเเค่นี้ก็เพียงพอเเล้ว

"...เพียงพอ?

ฉันทำหน้างงๆกับคำพูดน้องสาว เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งๆเเต่ขัดกับใบหน้าของเธอที่ส่งยิ้มให้ฉัน

"ค่ะ เพียงพอต่อความคิดถึงไอกับคุณพ่อคุณเเม่ไงคะ

"อ่อจ๊ะ งั้นเราเข้าไปในบ้านกัน

"ดีเลยค่ะ คุณพ่อกับคุณเเม่รอพี่นานเเล้ว

ยังไงซะบ้านก็คือสิ่งที่ดีที่สุดสินะไปอยู่ที่ไหนก็คงไม่ดีเท่าบ้านเรา

"อ้าวหนูมิลินมาเเล้วหรอ มาๆเเม่ทำอาหารเองเลยนะวันนี้

"จริงหรอค่ะ น่ากินจังเลย

ฉันพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่ดีใจบวกกับท่าทีที่ตื่นเต้นจนคุณพ่อมองฉัน ถึงคุณเเม่ท่านจะไม่ใช่เเม่เเท้ๆของฉันเเต่ท่านก็รักเเละเอ็นดูฉันมาตลอดกว่า10ปีหลังจากคุณเเม่เสียท่านก็ดูเเลฉันมาตลอดจนตอนนี้ฉันอายุได้25ปีเเละมีครอบครัวท่านก็ยังเสมอต้นเสมอปลาย

"แกมาก็ดีเเล้วรีบกินข้าว ฉันมีเรื่องจะคุยกับเเก

"ค่ะคุณพ่อ

"พี่ลินกินเยอะๆนะคะ มีเเต่อร่อยๆเดี๋ยวพี่ลินก็คงจะไม่ได้กินมันเเล้วกินเยอะๆนะ

"ทำไมพี่จะไม่ได้กินล่ะจ๊ะพี่สัญญาพี่จะมาหาบ่อยๆคุณเเม่ก็ต้องทำให้หนูกินนะคะ ห้ามเบื่อห้ามขี้เกียจ

"ได้จ๊ะ

ฉันส่งยิ้มให้คุณเเม่เเล้วตักกับข้าวให้น้องไอ

ห้องนั่งเล่น

"พ่อมีเรื่องจะคุยกับเเก

"ว่ามาเลยค่ะ

"ฉันขอไม่อ้อมค้อมล่ะกัน หุ้นบริษัทเเม่แกที่ยกให้แกทั้งหมดฉันอยากให้เเกโอนให้น้อง

"......เเต่หนู

"พี่ลินไม่อยากให้ไอ ก็ไม่เป็นไรค่ะคุณพ่อไอไม่ได้อยากได้ของๆเเม่พี่ลินหรอกค่ะ เข้าใจว่าเป็นสิ่งสุดท้ายที่คุณเเม่พี่ลินให้พี่ลินไว้

ไอพูดพรางหันหน้ามาส่งยิ้มอ่อนให้ฉันด้วยสีหน้าที่เศร้าๆ

"นี้แกจะโลภมากไปถึงไหนยัยลิน! ตอนนี้เเกเเต่งงานเเล้วมีครอบครัวเเล้ว ผัวเเกก็รวยเเถมยังเอาของน้องสาวตัวเองอีก!!!เเกนี้มันสบายจริงๆเลยนะแกไม่สงสารไอบ้างหรอ

"...คุณพ่อ...

ฉันเริ่มน้ำตาคลอพร้อมกับหันหน้าไปมองไอที่ก็สีหน้าไม่ต่างกับฉันไอเริ่มร้องไห้ออกมา นั้นสินะฉันนี้ได้ทุกอย่างจริงๆทำไมฉันดูเห็นเเกตัวขนาดนี้

"ฮึก..พี่ลินอย่าไปฟังคุณพ่อพูดเลยนะคะ

"ยัยไอ!! แกจะยอมไปทุกอย่างเลยรึไง!!

"..ฮือ..คุณพ่อหนูขอโทษนะคะ..ฮึก..ขอโทษที่เห็นเเกตัว..หนูมันเลวเองค่ะ

"คุณพอเถอะค่ะ

คุณเเม่สวนขึ้นเมื่อสถานการณ์เริ่มไม่ดี

"คุณไม่ต้องพูดหรอก ผมเข้าใจดีว่าเป็นสิทธิ์ของลินเเต่มันจะไม่มากไปหน่อยหรอก ในเมื่อทุกคนก็ควรที่จะได้

"คุณพ่อ..ฮึก..ลินขอโทษค่ะ..งั้นเอาเเบบนี้นะคะ..ฮึก..ลินจะโอนหุ้นสี่สิบเปอร์เซ็นต์นี้ให้น้องไอทั้งหมด

"พี่ลิน!..

"พี่คิดไว้เเล้วล่ะ..ฮึก..พี่ขอโทษนะไอพี่จะไม่ขอเเก้ตัวกับเรื่องที่เกิดขึ้นเพราะพี่รู้ว่ามันไม่มีประโยชน์อีกต่อไป..ฮึก..ยกโทษให้พี่นะ

"พี่ลินไอไม่โกรธพี่เลยค่ะ..ฮึก

"งั้นแกก็เซนต์ซะนี้เอกสาร

"ค่ะ ลินยกให้ไอหมดเลยนะ

ฉันจับปากกาขึ้นพรางหันไปยิ้มทั้งน้ำตาให้น้องสาวเพราะนี้มันคงเป็นสิ่งที่ฉันสมควรทำเพราะยังไงไอก็ควรที่จะได้ฉันไม่คู่ควรเลยสักนิดอะไรที่ฉันให้ไอได้ฉันก็จะให้ทุกอย่างเพื่อหวังว่าจะชดใช้ความผิดนี้ได้บ้าง

"เรียบร้อยค่ะ

"ขอบคุณนะคะพี่ลิน

"จ๊ะ เเล้วส่วนบ้านคุณเเม่หลังนี้ลินโอนให้คุณพ่อคุณเเม่นะคะลินก็ไม่รู้จะเก็บไว้ทำไมในเมื่อตอนนี้ลินก็ย้ายไปมีครอบครัวเเล้ว

"อือ ถ้าเเกคิดเเบบนี้ก็ดีนี้เอกสารเดี๋ยวฉันไปจัดการต่อเอง

ฉันอึ่งนิดๆทำไมมันดูเตรียมพร้อมไปหมดเเต่ช่างเถอะยังไงซะฉันก็คิดจะโอนให้ใครสักคนในบ้านอยู่เเล้ว คุณเเม่ฉันท่านคงจะดีใจ

"งั้นลินไปดูเสื้อผ้าที่ชั้นบนหน่อยนะคะเดี๋ยวอีกแปบคงต้องกลับเเล้ว

"จ๊ะลูก ให้เเม่ช่วยมั้ยหรือให้ไอไปช่วยไอไปช่วยพี่หน่อย

"ไม่เป็นไรค่ะลินเอาไปไม่กี่ชุดหรอกค่ะ

ฉันพูดจบก็ขอตัวออกมาเพื่อขึ้นไปดูห้องคุณเเม่พร้อมกลับไปดูเสื้อผ้าของใช้ในห้อง

"คุณเเม่ค่ะลินต้องไปอยู่กับพี่วินไว้ลินจะมาเยี่ยมบ่อยๆ อีกอย่างพี่วินดูเเลลินดีมากเลยค่ะคุณเเม่ไม่ต้องห่วงลินนะคะ ลินต้องไปเเล้วนะ..ฮึก..ลินคิดถึงคุณเเม่นะคะ..ฮือออ

เวลาผ่านไปสักพักฉันดึงตัวเองกลับมาจากความเศร้าก่อนจะเดินลงไปด้านล่าง

"ฮ่าๆๆๆอีลินมันโง่จริงๆเลยค่ะคุณเเม่คุณพ่อ ในที่สุดเราก็ได้หุ้นของเเม่มันมาบริษัทเเม่มันก็เป็นของเราเเล้าค่ะ

"ลูกไอลูกอย่าพูดเสียงดังสิเดี๋ยวอีโง่มันจะได้ยินฮ่าๆๆ

"พ่อคิดไว้เเล้วว่ามันต้องโอนให้เราเเค่ใช้การเเสดงนิดๆหน่อยๆไม่เสียเเรงจริงๆ

"ในเมื่อหูุ้นเราก็ได้เเล้วไอก็จะเอาพี่วินกลับมาเป็นของไอเหมือนเดิม

"ยังไงก็ต้องเป็นเเบบนั้นอยู่เเล้วลูกรักพี่วินออกจะหลงหนูขนาดนั้น

"นั้นสินะคะ ยังไงไอก็ไม่มีทางปล่อยพี่วินให้หลุดมือไปหรอกดีนะที่ไอฉลาดวางเเผนทำให้พี่วินเข้าใจอีลินผิดทำให้ทุกคนคิดว่ามันเเย่งผัวน้องตัวเองจนทุกคนเกลียดมันเข้ากระดูกดำ ถ้าไม่ทำเเบบนี้มิหวังพี่วินคงทิ้งหนูไปเพราะหลังๆหนูเบื่ออีพี่วินทำตัวเหอะๆถ้าไม่รวยนะหนูไม่เอาหรอกเเถมยังยุ่งๆที่ต้องจัดการอีลินเสียเวลาจริงๆเเต่คุ้มค่ะฮ่าๆๆๆๆ

ฉันยืนฟังสามคนพ่อเเม่ลูกกำลังหัวเราะอย่างมีความสุขในหัวฉันว่างเปล่าใจฉันเหมือนมีมีดมาเเทงทีล่ะหลายๆเล่มมันทิ่มเเทงหัวใจฉันพร้อมๆกัน คนที่ฉันรักที่ฉันไว้ใจเเละฉันคิดว่าเขาจะรักฉันกลับเป็นปีศาจที่ค่อยใส่หน้ากากปิดบังฉันตลอดเวลา เเละกลับเป็นคนที่เเทงฉันจากข้างหลังอย่างเลือดเย็น ตัวฉันสั่นเคลือขาก้าวไม่ออกฉันไม่รู้ว่าควรจะไปไหนต่อ น้ำตาฉันไหลไม่หยุดป่นกับเสียงสะอื้นที่ฉันกลั้นมันเอาไว้ด้วยการกัดริมฝีปากตัวเองฉันไม่เหลือใครจริงๆไม่เหลืออะไรเลยไม่มีเลย...

โปรดติดตามตอนต่อไปขอบคุณค่ะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***