ตอนที่2.คนใช้

ก๊อกๆๆ

"ตื่นได้เเล้วจะนอนไปถึงเมื่อไหร่

ฉันลุกขึ้นพรางลงจากเตียงไปเปิดประตูห้อง

"คุณนายให้มาตาม เธอหัดเจียมตัวหน่อยนะถึงจะเข้ามาอยู่ในฐานะภรรยาคุณวิน เเต่ก็เเค่ในนามเพราะทุกคนไม่ได้ต้อนรับเธอในฐานะนั้น เเม้กระทั่งคุณวิน

ฉันน้อมรับคำบ่นว่าของเเม่บ้านคนใช้คนสนิทของคุณเเม่อย่างเลี่ยงไม่ได้ที่นี้ไม่ใช่บ้านฉัน ฉันจะทำตัวไร้ประโยชน์ไปวันๆไม่ได้

"ค่ะ เดี๋ยวลินตามลงไปนะคะ

"เร็วๆล่ะ

"ค่ะๆ

ฉันตอบกลับเธอไป ก่อนจะหันไปสะดุดเข้ากับสายตาคมของใครบางคนที่เดินออกมาจากห้องข้างๆ ใช่เเล้วล่ะเขาคือวินเนอร์.

"พี่วินค่ะ จะไปทำงานเเล้วหรอ

ไม่มีเเม้เเต่เสียงตอบกลับ เขาเดินผ่านหน้าฉันไปหัวใจของฉันเเทบจะสลาย ฉันเจ็บเหลือเกินเจ็บกับความเย็นชาที่เขามอบให้ เเต่งเข้ามาเป็นภรรยาเเต่ต้องนอนเเยกห้องพูดกันสักคำก็ยังไม่มี.

ห้องโถง

"มาเเล้วหรอ พวกเรารอเธอเเค่คนเดียวเลยนะมิลิน

"ขอโทษค่ะคุณเเม่

ฉันตอบกลับพรางก้มหน้าก่อนจะนั่งลงข้างๆวินเนอร์

"เรียกฉันว่ายังไงนะเมื่อกี้

"คุณเเม่...ค่ะ

ฉันพูดประโยคซ้ำอีกครั้งอย่างแผ่วเบาก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะบางๆ

"เรียกฉันว่าคุณนายเพราะฉันไม่ใช่เเม่เธอ!!

ฉันสะดุ้งเอามือกุมมืออีกอย่างอย่างกลัวๆพร้อมกับน้ำตาที่เริ่มไหล ฉันตกใจมากเพราะไม่เคยโดนตะคอกใส่เสียงดังเเบบนี้จากคนอื่นหรือคุณเเม่ของวินเนอร์

"ผมอิ่มเเล้วครับ ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับคุณเเม่

"จ๊ะลูก

วินเนอร์วางช้อนลงในจานหยิบสูตรเสื้อคลุมเเล้วเดินอ้อมไปหอมเเก้มคุณเเม่ก่อนจะเดินออกไป

"ลงมา!!

"โอ้ย!

ฉันร้องออกมาเสียงหลงเมื่อสาวใช้คนสนิทของคุณเเม่ดึงเเขนฉันให้ลุกจากเก้าอี้ที่นั่งจนตกก้นของฉันกระเเทกพื้นอย่างเเรง ฉ้นเงยหน้าพร้อมกับน้ำตาที่เอ่อนองมองไปยังคุณเเม่ของวินเนอร์ เเต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเรียบเฉยเเละเเววตาที่เย็นชา ท่านวางช้อนซ้อมในมือลงก่อนจะเอ่ยขึ้น

"ไปล้างจาน เเล้วไปล้างรถหน้าบ้านให้สะอาด

ฉันอึ้งกับคำพูดของคนตรงหน้า

"ไปสิอย่ามานั่งตรงนี้สกปก

คนใช้คนสนิทพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าเหยียด

"ค่ะ

ฉันดันตัวเองลุกขึ้นเเล้วค่อยๆเดินเข้าครัวอย่างช้าๆ

ห้องครัว

"ฮึก..เเม่ขาหนูเหนื่อยกับการเป็นอยู่เเบบนี้จังเลยทุกคนเกียจหนู หนูไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น..ฮึก

"คุณมิลิน ผ้าเช็ดหน้าค่ะ

"....

ฉันรีบเช็ดน้ำตาตัวเองเเล้วหันไปหาคนบางคนที่พูดกับฉัน

"คุณ...

"ใบบัวค่ะ ฉันเป็นคนใช้ในบ้านเตชะวงศ์นี้ล่ะค่ะ รับผ้าเช็ดหน้าไปสิค่ะ

"ขอบคุณค่ะ

"อย่าถือสานางนวลเลยนะคะ เป็นคนสนิทคุณนายเเต่ชอบทำตัวเหมือนคางคกขึ้นวอ ค่อยประจบคุณนาย

"ลินไม่ถือสาหรอกค่ะ ลินเข้าใจดีทุกคนเกียจลิน

เพราะลินเเย่งคนรักของน้องสาวตัวเอง

".......

"เเต่ลินไม่รู้จริงๆค่ะ ว่าคืนนั้นมันเกิดอะไรขึ้น

"บัวเชื่อนะคะว่าคุณลินเป็นคนดี สักวันมันจะดีขึ้น

"ขอบคุณนะที่ไม่เกียจลินเหมือนคนอื่น

ฉันส่งยิ้มให้บัวก่อนจะมีเสียงเท้าใครบางคนเดินเข้ามา

"ทำอะไรกันเเล้วทำไมไม่ทำงาน คิดจะอู้หรอ ยัยบัวหน้าที่เเกขึ้นไปจัดห้องให้คุณนายกับคุณวินมาทำอะไรตรงนี้

"จ๊ะนวล ไม่ต้องขึ้นเสียงหรอก ฉันกลัวคนเขาจะเข้าใจผิดว่าเเกจะเป็นคุณนายซะเอง

"อีบัว!!

"มาสิอีนวล มือมึงกับตีนกู ใครมันจะเเน่กว่า

"งั้นมึงก็ไปสิ

บัวเดินออกไปด้วยท่าทีที่ไม่กลัวเธอเดินชนผู้หญิงที่ชื่อนวลจนเซ

"อีนี้เดี๋ยวเถอะมึง เธอก็รีบทำซะล้างจานล้างรถเสร็จไปถอนหญ้าหลังบ้านด้วย

"อือ

"หึ น่าสมเพชจริงๆอุสาได้เเต่งงานกับคุณวินเเท้ๆ เเต่เขาไม่เอา

"......

ฉันเก็บความรู้สึกข่มขื่นไว้ในใจด้วยความรู้สึกที่วูบไหว

13:00น.

"เสร็จรึยัง ล้างรถเเค่ไม่กี่คันทำไมช้าเเบบนี้

"ลินขอโทษค่ะพี่นวล เเต่ลินรีบสุดๆเเล้วค่ะ

"เถียงหรอ ถ้าไม่เสร็จไม่ต้องกินข้าวนะ!!

นวลพูดเสียงดังพรางเหวี่ยงวีน

"นวลเเกทำเกินไปรึป่าวคุณลินก็ทำมาต้องเยอะเเล้วข้าวเช้าก็ไม่ได้กินสักคำนี้ก็บ่ายโมงเเล้ว

"ทำไม หรือพวกเเกจะมาทำเอง ฉันจะได้บอกให้คุณนายจัดการ

"....

"พี่นวลลินจะรีบทำให้เสร็จนะ พี่ไปรอข้างในเถอะตรงนี้มันร้อน

"อือๆ

หลังจากที่นวลเดินออกไป ฉันก็หันกลับมาทำงานต่อด้วยร่างกายที่เริ่มสั่นๆ บวกกับตัวเปียกเเละเเสงเเดดที่สาดส่องเข้ามา อยู่ๆโลกทั้งใบก็ดับวูบลง...

"คุณลิน!!!!

"มาช่วยกันเร็วเข้า

"เกิดอะไรขึ้น ทำอะไรกัน

"คุณวินค่ะ คุณลินอยู่ๆก็ล้มลงไปค่ะ

"..!!!!

17:00น.

ฉันลืมตาขึ้นมาอีกครั้งด้วยสีหน้าที่ซีดเซียวรู้สึกถึงคอที่เเหบเเห้ง มองสำรวจดูรอบๆห้องก่อนจะไปสะดุดตาเข้ากลับขาของใครบางคนฉันมองไล่ขึ้นไปถึงกลับตกใจ เพราะคนที่นั่งไขว่ห้างกอดอกมองมาที่ฉันคือวินเนอร์

"พี่วิน...เเค่กๆ

"น้ำอยู่ขวามือ

เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง สายตาเขายังคงจับจ้องมาที่ฉันอย่างไม่ลดละ ฉันก็รีบกินน้ำในเเก้วทันทีเเต่ต้องคลายทิ้งอย่าห้ามไม่ได้เพราะน้ำที่กินเข้าไปเค็มอย่างกับน้ำทะเล

"เป็นอะไร

วินเนอร์เอ่ยถามพร้อมกับท่าทีที่ตกใจเขาเดินมาดึงเเก้วออกจากมือฉันไปวาง

"น้ำทำไมมั้ยเค็ม..เเค่กๆๆ

"บัว! เข้ามานี้หน่อยสิ

"คะคุณวินมีอะไรรึป่าวคะ

"ใครเป็นคนเอาน้ำมาวางไว้ให้ลิน

"นวล..มันทำอะไรอีกเเล้วค่ะ

"ช่างมันเถอะ ไปเอาน้ำมาใหม่

"ค่ะคุณวิน

เขาบอกว่าช่างมันงั้นหรอ เเม้กระทั่งน้ำจะดื่มฉันยังโดนเล่นงานขนาดนี้ในใจของเขาคงมีเเต่ไอริน ชีวิตของเขาคงมีไว้ปกป้องไอรินเพียงคนเดียว

"พี่วิน

ฉันเอื้อมมือจับมือของเขาไว้ เพราะเขากำลังจะเดินออกไป

"ลินอยากจะบอกพี่วินว่าวันนั้น.

"ไม่ต้องพูดฉันไม่อยากจะจดจำมัน ยิ่งพูดฉันก็ยิ่งจะเกลียดเธอ เพราะคำเเก้ตัวมันฟังไม่ขึ้น!!

เขาสะบัดมือออกอย่างเเรงจนฉันตกใจสุดขีดก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากห้องเเละปิดประตูเสียงดังน้ำตาฉันไหลอีกครั้ง หัวใจฉันมันเจ็บปวดเจ็บจนพูดออกมาไม่ได้

โปรดติดตามตอนต่อไปขอบคุณค่ะ...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***