ยุทธภพแห่งเซียน ชายชุดคลุม

แผ่นดินใหญ่

ณ โรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง

ทุกคนคุยกันอยากสนุกสนาน

กระทั่งมีหญิงผู้หนึ่งเดินเข้ามา

หรานหร่าน

//เดินเข้ามา

จริงหรือนี่!

หรานหร่านบุตรสาวจ้าวสำนักนิกายทอง

นางมาที่นี่งั้นหรือ

แอด

ขออธิบายนิดนึงนะคะ

แอด

จ้าว ใช้เรียกคนที่สูงส่ง หรือหัวหน้า เจ้า ใช้เรียกแทนเขา คำนามนั่นแหละค่ะ

ฟางหรง

//นั่งอยู่โต๊ะริมสุด

หรานหร่าน

//บังเอิญเห็น

หรานหร่าน

พี่ชายถ้าท่านไม่ว่าอะไรข้าขอนั่งด้วยได้หรือไม่//ยิ้ม

ฟางหรง

//มอง

ฟางหรง

เชิญ//เย็นชา

หรานหร่าน

ท่านมาจากเมืองอื่นหรือ

หรานหร่าน

ข้าไม่คุ้นหน้าคุ้นตาท่านเลย//มอง

ฟางหรง

ใช่

ฟางหรง

//กำลังจะลุก

ขณะนั้นฟางหรงได้สังเกตเห็นชายผู้หนึ่งเดินเข้ามา

แม้จะใส่ผ้าคลุมก็พอจะมองเห็นผิวที่ขาวราวหิมะได้

เยว่ส่าง

//เดินเข้ามา

เมื่อฟางหรงเห็นจึงนั่งลงที่เดิม

หรานหร่าน

ท่านดูดียิ่งนัก ข้าขอทราบชื่อได้หรือไม่//มอง

ฟางหรง

หรานหร่าน

ข้าหรานหร่าน

หรานหร่าน

บุตรสาวจ้าวสำนักนิกายทอง

เมื่อชายชุดคลุมเดินไปนั่งโต๊ะ

ทุกอย่างในโรงเตี๊ยมเงียบสงบไปโดยปริยาย

ราวกับอยู่ต่อหน้าสิ่งที่มิอาจเผชิญได้

สัญชาตญาณบ่งบอกว่าให้อยู่นิ่งๆ

เพราะเขาผู้นั้นอาจมิพอใจ

เยว่ส่าง

ข้าขออาหารที่รสชาติดีและไม่แพงนัก//นั่ง

ทุกอย่างรอบๆสงบเสงี่ยมราวกับสายน้ำ

เมื่ออาหารมาเสริฟ

ชายชุดคลุมถอดหมวก

เผยให้เห็นผมสีเงินสวยงาม

จนมิอาจละสายตาได้

ฟางหรง

(ผมสีเงิน?..)

หรานหร่านเริ่มรู้ตัวว่ามีบางอย่างในร้านดึงดูดความสนใจผู้คน

หรานหร่าน

(ใครกัน บังอาจนัก!?)

หรานหร่าน

//เห็นเยว่ส่าง

หรานหร่าน

(ตรงนั้นสินะ)

หรานหร่าน

คุณชายฟางหรง ท่านพอจะมีเวลาไปเดินเล่นกับข้าหรือไม่//ยิ้ม

ฟางหรง

ฉันไม่ว่าง//จิบชา

หรานหร่าน

(ชิ..เพราะเจ้านั่นสินะ!)

หรานหร่าน

//ลุก

หรานหร่าน

นี่!-//โดนตัด

พี่ชาย ข้าขอนั่งด้วยได้หรือไม่?//ยิ้ม

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ