...Ep2...
...เด็กเวร nc...
"นที ขอแรงอีกเราอยากให้นทีมีความสุข"
"แน่ใจเหรอ พี่อาจจะจุกได้นะ"
"อื้ม"
ของแข็งนั้น เริ่มขยับแรงขึ้น จนแผ่นหลังของฉันยกขึ้นเป็นจังหวะ ก่อนจะดึงตัวเขาเข้ามาจูบ ริมฝีปากที่อวบอิ่มและกลิ่นกายที่ผิดแปลกไปรู้สึกเหมือนกับว่าฉันไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย
แต่ฉันก็ยังปลอบใจตัวเองว่าเป็นเขา เป็นนทีเท่านั้นเพราะถ้าไม่ใช่นทีแล้วฉันจะนอนกับใครได้จริงไหม?
เช้าวันรุ่งขึ้น
ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความระบมและอาการงัวเงียจากพิษสุรา ก่อนจะลุกขึ้นนั่งแต่ก็ถูกแขนแกร่งดึงร่างเอาไว้
"เช้าแล้วเหรอ ยังไม่อยากให้เช้าเลย"
ฉันหันไปมองเสียงทุ้มที่ไม่คุ้นเคยนั้น ก่อนจะเหลือบมองเรืองร่างเปลือยเปล่าของตัวเองที่มีเพียงผ้าห่มคลุมไว้ แค่ช่วงล่วงเท่านั้น เอ๊ะ! ไม่จริงใช่ไหม นี่ฉันนอนกับผู้ชายแปลกหน้าที่เจอกันแค่คืนเดียวเนี่ยนะ
แต่จะว่าไปแล้ว พอมองนายนี่ใกล้ๆ แบบนี้ เขาดูหล่อมากเลย หน้าตาอย่างกับพระเอกหนังแวมไพร์ที่ฉันเคยดู แต่สีผมกลับเป็นสีน้ำตาลประกายทอง
นายนี่พ่อแม่ต้องรักมากแน่ๆ ถึงได้ให้หน้าตาที่หล่อคมเข้มได้ขนาดนี้ ถึงแม้ว่าหุ่นจะออกมาทางหนุ่มชาวเอเชีย แต่มันก็เข้ากับเขาแบบผสมผสานลงตัว
ถ้านายนี่เป็นนายแบบ จะต้องดังเป็นพลุแตกแน่ๆ แต่เอ๊ะ! นี่ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่ไปเหลือบมองผู้ชายที่นอนข้างๆ ตัวแบบนั้น เมื่อหยุดคิดและหยุดมองเรือนร่างอันเซ็กซี่ตรงหน้าแล้ว
ฉันก็รีบดึงผ้าห่มนั้น ขึ้นมาคลุมช่วงบนด้วยอาการตื่นจากภวงศ์ และด้วยอาการตกใจสุดขีดพร้อมกับลุกขึ้นยืนสำรวจตัวเอง
งั้นก็แปลว่า...เมื่อคืนที่ฉันคิดว่าเป็นฝัน มันก็ไม่ใช่ฝัน และฉันก็ไม่ได้นอนกับนทีด้วย แต่ฉันนอนกับเด็กหนุ่ม เมื่อคืนที่เจอกันในผับอย่างงั้นเองเหรอเนี้ย
"คะ.....คือ ขอโทษนะพอดีเมื่อคืนพี่เมามากไปหน่อย งั้นถือว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้นละกันนะ"
ไอ้เด็กนั่นลุกขึ้นนั่งเอาหลังพิงกับหัวเตียงพร้อมกับหัวเราะออกมา เหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องตลก
"เอาไงดี จะ one night stand กับผมงี้เหรอ?"
ฉันเม้มปากลง ก่อนจะหลบสายตาไปทางอื่น ร่างกายของฉันสั่นเทาไปหมด เพราะฉันไม่เคยนอนกับใครนอกจากนที และรู้สึกผิดที่ยังไม่ได้บอกเลิกกับแฟน ก็ดันมานอนกับคนอื่น ฉันหนิมันใจง่ายจริงๆ
"ขะ....ขอโทษนะ"
ฉันรีบหันหลัง และจะเดินตรงไปยังห้องน้ำ แต่ก็ถูกมือใหญ่ดันประตูห้องน้ำขวางไว้
"อะไรกัน ได้ผมแล้วไม่คิดจะรับผิดชอบจริงดิ"
ฉันกำผ้าห่มคลุมตัวแน่น ในใจก็เต้นตึกตักๆ จนมันจะหลุดออกมาจากอกอยู่แล้ว ก่อนจะหันหน้าไปหาไอ้เด็กนั่น
"มะ...เมื่อคืนนายเป็นคนทำแบบนี้กับฉันก่อนนะ เพราะฉะนั้นมันไม่ใช่ความผิดฉัน"
เอาซี้!...จะดูว่าอี่เด็กบ้านี่ มันจะพูดอะไรต่อ จากนั้นไอ้เด็กนี่มันก็จ้องมานัยน์ตาของฉันและบึนปากใส่ ก่อนจะหยิบมือถือของมันที่อยู่บนหัวเตียงขึ้นมา และกดคลิปวิดีโอที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้ฉันดู
ในวิดีโอนั้น ฉันเป็นคนลวนลามเขาก่อนแถมยังไปจับไอ้ตรงนั้นของเขาอีก เสียงผ่อนลมหายใจเบาๆ แล้วพูดคำว่าอยากได้ๆ วนไปมาอยู่นานพอควรก่อนที่ไอ้เด็กนี่จะเริ่มขึ้นคร่อมฉัน แล้วเริ่มมีอะไรกัน
แถมฉันยังเรียกแต่ชื่อ ไอ้เวรนทีนั่นตลอดจนเสร็จกิจ เมื่อฉันดูคลิปจบแล้ว ฉันแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง ว่าสิ่งที่เกิดขึ้น มันเป็นเพราะฉัน ทั้งหมด
"ว้า! เอาไงดี ถ้าพี่ไม่รับผิดชอบผมคลิปนี้คงถูกกระจายไปทั่วเน็ตแน่เลย คิดดูสิว่าจะได้เงินเท่าไหร่ จากการขายคลิปที่มีความยาวตั้ง 1 ชั่วโมงแบบนี้"
"เหอะ! "
ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา ก่อนจะเดินไปใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว แม่งกูไม่องไม่อาบแล้วน้ำ ขอให้ออกจากที่ห้องนี้ได้ก็พอแล้ว
"น้องทันคะ นายต้องการเท่าไหร่? "
"ฮะ? "
ฉันรีบหยิบกระเป๋าขึ้นมาก่อนจะเอาเงินในกระเป๋าที่มีอยู่ฟาดหน้ามันเข้าไป 5,000 บาท "รบกวนลบคลิปของพี่ด้วยนะคะ เพราะน้องไม่ใช่สเปคพี่อ่ะค่ะ"
และฉันก็รีบเดินออกมาด้วยท่าทางโมโหอย่างสุดขีด ที่ตัวเองถูกกระทำแบบนี้
ฉันนั่งแท็กซี่กลับมาบ้านเพื่อนด้วยความโมโหที่เพื่อนไม่ยอมมารับตัวฉันทั้งๆ ที่รู้ว่าฉันไม่เคยดื่มมาก่อน
"อี่เหี้ยแบม ตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะมึง"
ปัง ปัง!
ฉันเคาะประตูเรียกมันอยู่นานก่อนที่มันจะมาเปิดประตูให้ "อี่แบมทำไมเมื่อคืนมึงไม่เอากูกลับ"
อี่แบมเริ่มทำหน้าตาเลิ่กลั่กและดูกังวลใจ ก่อนที่ฉันจะมองหน้าเพื่อนด้วยความตกใจ "เฮ้ย! อี่แบมมึงเป็นอะไร กูขอโทษกูไม่ได้ตั้งใจตะคอกใส่มึงนะ"
อี่แบมก้มหน้าลงด้วยความสั่นเทาก่อนจะเหลือบมองซ้ายขวาและดึงตัวฉันเข้าบ้านในทันที "อี่เนม เมื่อคืนมึงได้มีอะไรกับน้องนั่นหรือเปล่า? " ฉันขมวดคิ้วลงด้วยความสงสัยก่อนจะเอ่ยถาม
"ทำไมว่ะ? "
"เออ ตอบกูมาเถอะ"
ใบหน้าของอี่แบมมีความหวาดกลัวปะป่นอยู่จนฉันรู้สึกหวาดหวั่น "อื้ม คงจะมีมั้ง?"
อี่แบมลุกขึ้นจากโซฟาและเดินไปเดินมาอยู่หลายรอบ พร้อมกับพึมพำคำเดิมว่า ทำไงดีๆ จนฉันต้องลุกตาม
"เกิดอะไรขึ้น ทำไมมีอะไรว่ะ? "
อี่แบมสาวเท้าขยับมาใกล้ตัวฉัน พร้อมกับจับตัวฉันเขย่า "อี่เนม ผู้ชายที่มึงนอนด้วยมะคืนน่ะ เขาเป็นเจ้าพ่อเงินกู้ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ ไม่สิ! ต้องใหญ่ที่สุดในโลกจะดีกว่า เขาเป็นผู้อยู่เหนือกฎหมายและใครที่ทำให้เขาไม่พอใจ ถึงแก่ชีวิตทุกหลายเลยนะเว้ย! "
"อุต๊ะ! "
ฉันได้แต่อุทานออกมา อย่างตกใจและยืนเอ๋อไปพักใหญ่ มันจะเป็นไปได้อย่างไง ไอ้เด็กนั่นอายุแค่ 23-24 เองนะ จะปล่อยเงินกู้ตั้งมากมายได้อย่างไรกัน
ฉันถึงกะหัวเราะออกมาเพราะขำใบหน้าของเพื่อนและคิดว่ามันคงเล่นตลกกับฉัน "เออ อี่แบมมุขนี้มึงได้ว่ะ 555"
เพื่อนฉันเริ่มน้ำตาไหลราวกับว่ามันกลัวไอ้เด็กนั่นสุดขีด จนฉันเริ่มเปลี่ยนสีหน้าเพราะรู้สึกว่าเพื่อนของฉันมันพูดความจริง ไม่ได้ปั่นให้ฉันกลัว
ปกติแล้วอี่แบมมันจะไม่ค่อยกลัวใคร แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นใบหน้าของเพื่อนดูหวาดกลัวไอ้ผู้ชายคนนี้มาก จนฉันต้องรีบแก้ตัวออกไป
"เปล่า เมื่อคืนกูเมามาก น้องเขาเลยส่งกูที่โรงแรมน่ะ ไม่มีอะไรหรอก จริงๆ นะมึง"
อี่แบมรีบจับมือฉันแล้วนั่งลงที่โซฟาอีกครั้ง ก่อนถามด้วยท่าทีตกใจ "แล้วเมื่อคืน มึงไปเข้าหาเขาทำไมว่ะ? " ฉันจ้องมองหน้าเพื่อนด้วยความสงสัยก่อนจะส่ายหน้าออกไป ด้วยความมึนงง
"เปล่า! เมื่อคืนกูไม่ได้เข้าหาน้องเขา เมื่อคืนน้องเขาเข้ามาหากูเอง แถมยังคุยกับกูถูกคอด้วย เอิ่ม"
เพื่อนฉันยิ่งบ้าหนักเข้าไปใหญ่ คราวนี้มันรีบลุกขึ้นปิดประตูหน้าต่างทุกบานเลย เหมือนกับว่ามันกลัวจนขี้ขึ้นสมอง มันลนลานจนฉันรู้สึกตกใจ เลยลุกขึ้นเดินไปกอดมันจากด้านหลังพร้อมถาม
"ทำไมมึงต้องกลัวไอ้เด็กนั่นด้วยว่ะ มันก็แค่คนที่เดินมาทักทายเองนะเว้ย ถ้ามันปล่อยเงินกู้จริงก็ดีนะ เราจะได้ไปกู้กันไง เวลาเราลำบาก ดีจะตาย"
เพื่อนฉันรีบถอดมือฉันออกและหันหน้ามาทางฉันด้วยตัวที่สั่นเทา
"ไอ้เฮียทันมันเป็นมาเฟีย แล้วมันก็ชอบมึงและมันจะทำทุกวิถีทาง เพื่อให้มึงขายตัวให้กับมัน พอมันเบื่อแล้วมันจะให้มึงเลือกว่าจะไปอยู่ในซ่อง หรือจะให้ลูกน้องมันเรียงคิว มันเป็นผู้ชายที่น่ากลัวมากนะมึง อี่มะนาวมันเคยเจอมาแล้ว แต่เอ๊ะ! ปกติเฮียทันมันจะไม่เข้าหาผู้หญิงก่อนนะ มึงส่งสายตาให้มันหรือเปล่า? "
ฉันรีบส่ายหน้าอย่างรวดเร็วในทันที จนอี่แบมสงสัยใช้มือเกาคางไปมาอยู่หลายรอบ ก่อนที่มันจะจับมือฉันขึ้นมาอีกครั้งด้วยท่าทางหวาดกลัว
"อี่เนม เราหนีกันเถอะ กูจะพามึงหนีเอง กูเป็นห่วงมึงมากนะ กูไม่อยากให้มึงเป็นเหมือนอี่มะนาว เชื่อกูเถอะมึง"
ด้วยท่าทางหวาดกลัวของเพื่อนบวกกับมือไม้ของมันที่เย็นอย่างกับจับน้ำแข็งมา ทำให้ฉันรู้ว่าที่มันพูดมาทั้งหมดเป็นเรื่องจริง ฉันจึงพยักหน้าให้กับมันเพื่อเป็นการปลอบใจ
เพราะตอนนี้คนที่ฉันไว้ใจที่สุดก็มีแต่มันเท่านั้น แต่.....แล้วพ่อแม่ฉันล่ะ เอ้า! ฉันจะทิ้งพวกเขาได้อย่างไรกัน ทำไงดี! ฉันคงต้องรีบบอกมันซะแล้วแหละ
"อี่แบม กูไปไม่ได้หรอก พ่อแม่กูอ่ะ ถ้าสิ่งที่มึงพูดเป็นเรื่องจริง ถ้ากูหนีไป พ่อแม่กูต้องลำบากแน่ๆ "
กริ่ง! กริ่ง! กริ่ง!
แต่แล้วเสียงมือถือของฉันก็ดังขึ้น ฉันจึงรีบหยิบมือถือที่อยู่ในกระเป๋าสะพายขึ้นมา ฉันมองหน้าจอมือถืออยู่นาน เพราะไม่รู้ว่าเป็นเบอร์ของใครก่อนจะรับสาย
"ฮัลโหลค่ะ"
"ฮัลโหลครับพี่เนม"
เสียงทุ้มที่คุ้นหูพูดคำว่าฮัลโหลขึ้น มันทำให้ฉันขนลุกไปทั้งตัว เมื่อรู้ว่าปลายสายเป็นเสียงของมาเฟียหนุ่มที่ฉันได้มีอะไรกับเขาเมื่อคืนนี้
"ฮัลโหลพี่เนม ทำไมเงียบไปอ่ะ? "
ตัวฉันสั่นเทาไปหมด เมื่อเหลือบไปมองเพื่อนที่ยืนปิดปากตัวเองร้องไห้อยู่ ก่อนที่ฉันจะถอนหายใจแล้วพูดกับปลายสายด้วยเสียงเรียบ
"มะ......มีอะไรเหรอ? "
"อ่อ พอดีผมแค่จะโทรมาบอกว่าคลิปน่ะ ผมคงลบให้ไม่ได้นะ แต่ถ้าพี่อยากให้ผมลบจริงๆ งั้นผมขอนอนกับพี่อีกสักคืน พอดี.....ผมติดใจลีลาเร้าร้อนของพี่น่ะ แบบว่าเมื่อคืนมันไม่อิ่ม"
มือฉันสั่นไปหมด อยากจะต่อยหน้าไอ้เวรนี่จริงๆ ให้ตายเถอะเลิกกับแฟนแล้วยังจะต้องมาเจอโรคจิตคอยตามกวนอีก
"เหอะ! นี่น้องทันคะ พี่จ่ายเงินไปให้น้องแล้วนะคะ พี่ว่าเราไม่มีอะไรจะคุยกันแล้ว"
แต่แล้วเพื่อนฉันก็ทรุดตัวนั่งลง เหมือนกับว่ามันตกใจและหวาดกลัวอย่างกับเคยเจอเหตุการณ์นี้ด้วยตัวเองอย่างไงอย่างงั้น
"เมื่อกี้เสียงอะไรอ่ะ พี่อยู่กับใครเหรอ อ๋อคงจะอยู่กับคนชื่อแบมสินะ"
"ทะ.....ทำไม? "
"งั้นพี่คงรู้แล้วใช่ไหม ว่าผมเป็นใคร? "
"อื้ม เพิ่งจะรู้ก่อนนายโทรมาแค่แป๊บเดียว"
เสียงหัวเราะจากปลายสายบ่งบอกถึงความสะใจเป็นนัยยะอะไรบางอย่าง ก่อนจะมีเสียงไลน์ของมือถือฉันดังขึ้น
ติ่ง!
"พี่คับผมส่งคลิปเด็ดของเพื่อนพี่ไปที่มือถือของพี่แล้วนะ อย่าลืมเข้าไปดูด้วยนะ อ๋อ! แล้วต่อไปถ้าไม่อยากให้เพื่อนเดือดร้อน ผมโทรไปเมื่อไหร่ก็รับสายด้วยนะครับ เพราะเรื่องคลิปน่ะ มันจะหลุดมือไปลงโซเชียลเมื่อไหร่ก็ได้"
ฉันกัดฟันกรามแน่นจนปากสั่น ก่อนจะเอ่ยถามมันออกไปตรงๆ
"สรุป น้องทันต้องการอะไรคะ ถึงได้ราวีพี่แบบนี้"
"ผมบอกพี่ไปแล้วครับ ถ้าอยากช่วยเพื่อนคืนนี้ 2 ทุ่มมาหาผมที่คอนโด A ชั้นบนสุด แล้วผมจะรอนะครับ บาย"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 20
Comments