หลังจากเรื่อองวุ่นวายจนลงฉันก็ได้อยู่คนเดียวซักที
"สวัสดี~"มีเด็กน้อยคนนึงเดินเข้ามาหาฉันดวงตาสีแดงสดเหมือนเลือดเลยผมสีขาวที่ดูเหมือนแพไหมกับใบหน้าหล่อๆนั้นอีก"เท่จังเลย"อุ๊ย ซวยแล้วดันเพลอพูดออกไปทำไงดีต้องโกรธแน่ๆเลยฮื่อๆทำไงดีเนี่ยยย "เอ่อ...งั้นหรอ"เด็กน้อยคนนั้นทำหน้าตาเขินอายก่อนจะพูดต่อ"ไม่เคยมีใครบอกฉันอย่างงั้นเลย"น่ารักจัง~♡แต่ไม่เคยมีใครบอกมาก่อนงั้นหรอ!!!"งั้นฉันจะชมนายเยอะๆเลยดีมั๊ยหละ~"เด็กคนนั้นทำหน้าตางงนิดๆ"ชมฉันเพื่ออะไร?"เด็กคนนั้นทำหน้าตาดูไม่พอใจกับดูงงๆนิดๆ"ฮิๆไม่มีอะไรหรอกแค่อยากชมนะเห็นนายน่านักดี" "อืม..งั้นหรองั้นก็ขอบคุณนะ"แต่เอ๊เดียวก่อนใครกัน"แต่ว่า....." "มีอะไรหรอ" "นายเป็นใครหรอ"เด็กคนนั้นยิ้มออกมานิดๆแล้วพูด"จำไม่ได้จริงหรอ" "อืม ฉันความจำเสื่อมน่ะ" "งั้นก็....อืม....."เด็กคนนั้นทำถ้าเหมือนนึกอะไรบางอย่าง"ฉัน ราฟาอิค ฮิว " ชื่อคุ้นๆจังแต่นึกไม่ออก"ฉัน โซเฟีย"ซวยแล้วลืมชื่อนางร้ายไปซะได้
"โซเฟียหรออืม....ยินดีที่ได้รู้จักกันอีกครั้งนะโซเฟีย"เขายิ้มให้ฉันอย่างเป็นมิตร"อืม!ยินดีที่ได้รู้จัก" ฉันยิ้มให้เขาแต่... "อีกครั้งงั้นหรอ?" "ฮิๆ" เด็กคนนั้นหัวเราะออกมา "ไม่น่าเชื่อเลยน้าที่นิสัยคนตอนความจำเสื่อมจะเปลี่ยนไปขนาดนี้ " "งั้นเมื่อก่อนฉันนิสัยยังไงหรอ"หึ แน่นอนว่าฉันแกล้งถามเพราะฉันรู้นิสัยของนางร้ายดีร้ายสุดๆ"ก็แบบว่า......" "บอกสิฉันรอฟังอยู่น้าา" "ฉันไม่เล่าดีกว่า"แล้วเด็กคนนั้นก็วิ่งออกไป"เห๊~~~~" "ถ้าฉันเล่าไปแล้วยัยนั้นจำได้ขึ้นมาหละถ้าเป็นอย่างงั้นขอไม่เล่าดีกว่า"หลังจากผมรีบวิ่งออกจากห้องของโซเฟียไปผมก็รับวิ่งไปหาเฟทั้งที
"เฟ! มานี้" "จะ เจ้าค่ะ" "ไปบอกคนใช้ทั้งหมดในบ้านซะว่าอย่าเล่าเรื่องในอดีตทั้งหมดถ้าฉันรู้ว่าใครไปบอกโซเฟียฉันจะฆ่าทิ้งให้หมด เข้าใจมั้ยหะ!" "แต่นายหญิงบอกว่าให้เล่าเยอะๆจะได้จำได้" "หุปปากแล้วทำตามที่ฉันบอกซะ" "เจ้าค่ะ" 'ชิ เป็นแค่คู่หมั้นคุณหนูแท้ๆกล้าดียังไงมาสั้งออกนี้' อื้อ ของบอกก่อนนะจ๊ะว่า เครื่องหมาย 'หมายถึงกะซิบนั้นเองมาต่อ "เข้าใจง่ายก็ดีงั้นไปหละ"ตัดภาพไปที่ลินลี่หรือโซเฟีย "ทำไมตัวละครนี้คุ้นๆแต่จำไม่ได้กันนะ...."
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 3
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments