Ep.5

" ยูกิ พ่อกลับมาแล้ว คิดถึงไหม ยูกิกอดหน่อย "

" ยูกิของพ่อน่ารักที่สุด "

ยูกิของฉันน่ารักที่สุดเลย อ่ะ จริงสิ พรุ่งนี้ฉันจะไปสัมภาษณ์งานที่บริษัทนิ ฉันต้องเตรียมตัวซะแล้ว

ต้องพูดแบบนี้และก็แบบนี้ หวังว่าเราจะผ่านสัมภาษณ์น่ะ ฉันกังวลจังเลย ถ้าฉันไม่ผ่าน คงต้องหาบริษัทใหม่อีก แล้วแต่ล่ะที่ฉันก็ไม่น่ารอด เศร้าจัง(｡•́︿•̀｡)

( กริ่ง กริ่ง กริ่ง ) //เสียงออดหน้าบ้าน

อ่ะใครมา อีวานเหรอ ไม่ใช่ว่าอยู่กับแฟนรึไง อ่ะ จริงสิฉันสั่งชุดไว้สัมภาษณ์นิ

" สวัสดีครับ พัสดุมาส่งแล้วครับ คุณเคเดน เดมอน ใช่ไหมครับ "

" ใช่ครับ ขอบคุณครับ "

ตอนนี้เราก็เตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เหลือแค่รอพรุ่งนี้เช้าสิน่ะ ตื่นเต้นจังเลย

...เช้าวันต่อมา...

( กริ่ง กริ่ง กริ่ง ) //เสียงนาฬิกาปลุกตอน 6:00 น.

" อืม นอนไม่ค่อยหลับเลย "

จะตื่นเต้นทำไม นี่ไม่ใช่ครั้งแรกน่ะ ไปเตรียมตัวให้พร้อมดีกว่า มีสัมภาษณ์งานตอน 8:00 น.

...2 ชั่วโมงต่อมา...

" แฮ่ก แฮ่ก โอ้ย สายจนได้ อุสาตื่นตั้งแต่เช้า "

เห้อ วิ่งมาซะเหนื่อยเลย กว่าจะถึงหน้าบริษัท.......นี่...นี่...นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย อยู่บริษัทที่ฉันจะมาสัมภาษณ์ก็ไฟไหม้!!!

ไม่น่ะ ฉันแค่อยากทำงานแล้วก็มีเงินเอง ไงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ แล้วทำไมบริษัทถึงไฟไหม้ขนาดนี้ ถ้าบอกว่าบริษัทโดนระเบิดฉันคงเชื่อ ใจเย็นไว้ๆ

ฉันนี่ดวงซวยจริงๆ อ่ะ ใครมายืนหน้าบริษัทเนี่ย เอ๊ะ......นี่...นี่มันแคสเซียสนิ ไม่น่ะ ฉันต้องหนี วิ่ง...ต้องวิ่งไปในที่ที่แคสเซียสจับไม่ได้ ต้องวิ่งอีกแล้วเหรอ แต่เพื่อชีวิตเอาว่ะ!

หลังจากนั้นฉันก็วิ่งไม่คิดชีวิต คิดแต่ว่าแคสเซียสจะจับฉันไม่ได้ก็พอ!

" แฮ่ก แฮ่ก ฮ่า "

นี่เราวิ่งมาไกลเท่าไรแล้วเนี่ย แคสเซียสคงตามมาไม่ทันหรอก รอดแล้ว อ่ะ รอดแล้วใช่ไหม แล้วทำไหมแคสเซียส ถึงมาอยู่จ้างหน้าฉันเนี่ย!! ฉันต้องหนีไหม

" นี่ ไม่ได้เจอกันนานเลยน่ะ เคเดน "

ซวยแล้วอยู่ๆแคสเซียสก็พูดขึ้นมา เขายังจำฉันได้ แถมยังจำได้แม้กระทั่งชื่อของฉัน ฉันบอกเขาแค่ครั้งเดียวเองน่ะ ไม่เป็นไรๆ คงหมายถึงคนอื่น

" เอ่อ คุณคงจำคนผิดแล้วครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนน่ะครับ "

หนี ต้องหนี ไปแล้วไม่อยู่แล้ว อ่ะ อยู่ๆก็มาจับแขนเนี่ยน่ะ ไม่ได้ไป ใจเย็นๆสิ

" เออ มีอะไรรึเปล่าครับ "

ปล่อยมือได้แล้ว ฉันไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว ใครก็ได้ช่วยด้วย

" นายเนี่ย...... "

หือ??? เมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรน่ะ

" นายเนี่ย หนีเก่งจริงๆเลยน่ะ เคเดนนายจำฉันไม่ได้เหรอ "

ใครเขาอยากจะจำกัน

" ขอโทษน่ะครัย ผมจำคุณไม่ได้ครับ ว่าแต่คุณเป็นใครครับ "

ฉันตายแน่ ถ้าเขารู้ว่าฉันโกหก น่ากลัว!!

" จำไม่ได้....นายจำฉันไม่ได้สิน่ะ งั้นฉันจะทำให้นายจำได้เอง "

ห่ะ ทำให้จำได้ อย่าบอกน่ะว่าจะผ่าหัวสมองฉัน รึจะไปทรมานจนกว่าจะจำได้ ไม่น่ะ ฉันยังไม่อยากตาย ไม่หรอกฉันกังวลเกินไป

อะไรกันเขามองฉันแล้วไม่พูดไม่จาอะไรเลย หรือเขาให้ฉันไปแล้ว งั้นดีเลย อ่ะ อะไรเนี่ย แคสเซียสนาย...นายอุ้มฉันโดยไม่ถามอีกแล้วน่ะ อ้ากนี่มันเหมือนเดจาวูเลย ทำไมชอบทำอะไรตามใจ ห่ะ!!! เป็นมาเฟียแล้วทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ!!

" เอ่อ..คุณแคสเซียส ปล่อยผมลงก่อนครับ "

" ไหนบอกจำฉันไม่ได้ นายยังจำชื่อฉันได้เลยนี่ "

เห้ย ชิบหายแล้ว!! เผลอเรียกชื่อแคสเซียสซะได้ อ๊ากกกกก ฉันนี่มันจริงๆเลย

" รู้ไหมว่าเด็กโกหกต้องโดนลงโทษ "

โดนลงโทษ ไม่น่ะ หรือว่าเขาจะไปทรมานฉัน แล้วฆ่าทิ้ง!! ไม่น่ะ ฉันต้องหนีไปจากแคสเซียสยังไงเนี่ย

" เอ่อ..คุณแคสเซียส ผมไม่ได้ตั้งใจน่ะครับ ผมแค่ไม่นึกว่าคุณยังจำผมได้อยู่ "

แล้วนี่เขาจะพาฉันไปไหนเนี่ย อย่าบอกน่ะว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายของฉัน!!

" คุณแคสเซียสครับ จะพาผมไปไหนครับ "

" ไปบ้านฉัน "

บ้าน!! บ้านของคุณแคสเซียส!! ไม่น่ะ ฉันไม่รอดแน่!! ฉันหนีไม่ได้แล้วใช่ไหมเนี่ยยย

...บ้านแคสเซียส...

ฮ่า ฮ่า ฮ่า นี่เรามาบ้านแคสเซียสจริงๆเหรอนี้!!

" นี่ นายพาแขกของฉันไปบนห้องก่อน "

แคสเซียสพูดกับพ่อบ้าน แล้วห้องที่ฉันไปคือห้องอะไรเนี่ย

" เอ่อ ผมขอถามได้ไหมครับผมจะไปห้องไหน "

" อ๋อ ห้องนอนของคุณแคสเซียสน่ะครับ "

พ่อบ้านพูดด้วยหร้าตาเฉยแบบนั้นได้ไง ห้อง... ห้องนอนของคุณแคสเซียสเลยน่ะ นี่เขาพาฉันมาทำอะไรกันแน่!!

" รออยู่ในห้องนี้น่ะครับ จนกว่าคุณแคสเซียสจะจัดการธุระเสร็จน่ะครับ "

จัดการธุระหมายถึงฆ่าคนเหรอ ไม่น่ะ ใครก็ได้ช่วยลูกด้วย พระพุทธ พระคริสต์ พระอัลเลาะห์ เทพองค์ไหนก็ได้ที่ว่างอยู่ตอนนี้ ช่วยลูกด้วย!!!!

( แกร๊ก ) //เสียงเปิดประตู

แคสเซียสมาแล้ว!!

" เอ่อ คุณแคสเซียส พาผมมาที่นี้ทำไมเหรอครับ "

" มาทำโทษคนบางคนที่โกหกฉันไง "

ฮ่า ฉันตายแน่ ไม่อยากเชื่อเลยทำไมต้องมาเจอกันด้วย เอ๊ะ เดี๋ยวก่อนนี่ทำอะไรเนี่ย อยู่ไปก็มาจูบ อือ ไม่น่ะ

" แฮ่ก แฮ่ก ทำอะไร..... "

อ่ะ จูบอีกแล้ว อยากมีเซ็กซ์เหรอ

" อืม เดี๋ยว....เดี๋ยวก่อน.... "

นี้อยู่ๆแคสเซียสก็ถอดเสื้อ เอาจริงดิ ถึงแม้ฉันจะชอบลีลาของแคสเซียสก็จริง แต่ฉันไม่อยากยุ่งกับมาเฟียแบบเขาน่ะ

( แคสเซียส ได้เล้าโลม เอเดน )

" อ่ะ หยุด....หยุดได้แล้ว "

" นายต้องโดนลงโทษ เพราะนายไม่ติดต่อฉันและหนีไป 3 ปี "

อ่ะ ไม่น่ะ ในหัวมันขาวโคลนหมดเลย คิดไรไม่ออก ฮ่า ช่างมันแล้วกัน แต่วาทำไมครั้งนี้มันรุนแรงกว่าครั้งก่อนเนี่ย

" หยุดผมไม่ไว้แล้ว อ๋า!! แฮ่ก...แฮ่ก " ( เอเดนเสร็จ )

" นี่เพิ่งเริ่มเอง อย่าเพิ่งเหนื่อยสิ "

อ่า ชิบหายแล้ว ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย ฉันจะรอดไหมเนี่ย!!

( แล้วหลังจากนั้นแคสเซียสกับเอเดนพวกเขาทั้งสองคนก็ได้มีเซ็กซ์กันอีกครั้ง )

...เช้าวันถัดมา...

ฮ่า ชิบหายของจริง ฉันมีเซ็กซ์กับแคสเซียสอีกแล้ว ทำไมฉันไม่เข็ดเลยน่ะ ฉันต้องออกไปแล้ว อ่ะ อะไรเนี่ยไม่มีแรงลุกขึ้นเลย ไอบ้าแคสเซียสเป็นสัตว์ป่ารึไง ป่าเถื่อนชะมัด ฉันแถบตายแหนะ แล้วนี่ไอบ้าแคสเซียสไปไหนล่ะเนี่ย

ช่างมันเถอะ เราเองก็ไปอาบน้ำได้แล้ว นี่...นี่มัน....นี่มันอะไรเนี่ย มีแต่รอยคิสมาก์เต็มไปหมดเลย ไอป่าเถื่อนเอ๋ย เดี๋ยวน่ะ แล้วฉันจะใส่อะไรล่ะเนี่ย!!

" คุณเคเดนครับ เสื้อผ้าผมวางไว้ข้างนอกน่ะครับ เนื่องจากว่าบ้านนี้มีแค่เสื้อของคุณแคสเซียส อาจจะตัวใหญ่ไปหน่อยน่ะครับ ส่วนอาหารก็ลงมาทานด้านล่างได้เลนครับ คุณแคสเซียสสั่งว่าในคุณเคเดนติดต่อกลับไปด้วยครับ "

" อ่า ขอบคุณครับ "

ให้ติดต่อกลับไปเนี่ยน่ะ ตอนนั้นฉันน่าจะส่งข้อความหรือโทรไปน่ะ ไม่น่าเลยเรา

เสื้อผ้า วางไว้ข้างหน้าห้อง อ่ะ นี่ไง ดูเหมือนตัวจะใหญ่มากจริงๆ ลงไปกินข้าวดีกว่า จะได้กลับบ้านเร็วๆ บ้าน...บ้าน!! ยูกิ ไม่น่ะ ฉันยังไม่ให้อาหารยูกิตั้งแต่เมื่อวานเลย!! ไม่น่ะยูกิของฉัน

ฉันต้องรีบกินแล้วรีบกลับ อาหารที่นี่อร่อยจัง แต่ฉันต้องไปแล้ว

" ผมต้องไปแล้วน่ะครับ "

" คุณเคเดนเดี๋ยวผมให้คนขับรถไปส่งน่ะครับ อย่าลืมติดต่อคุณแคสเซียสด้วยน่ะครับ ถ้าไม่ติดต่อมาคุณแคสเซียสอาจไม่พอใจน่ะครับ "

ไม่พอใจเหรอ

" ได้แน่นอนครับ ขอบคุณครับ "

ฮ่า ฮ่า ฮ่าฉันคงต้องติดต่อไปจริงๆสิน่ะ

...บ้านเอเดน...

ในที่สุดถึงบ้านสักที ยูกิ!! ยูกิอยู่ไหน

" ฮ่อง ฮ่อง ฮ่อง "

" ยูกิ พ่อขอโทษน่ะลูก พ่อน่าจะให้อาหารลูกก่อนออกจากบ้าน "

" ฮ่อง "

ยูกิทำไม.....ทำไมน่ารักจังเลย ไปให้อาหารยูกิดีกว่า