Ep.2

ก่อนอื่นเลยผมชื่อ " เคเดน เดมอน" หรือเรียกผมว่า เอเดนก็ได้ ผมก็เป็นผู้ชายทั่วไปแหละครับเพียงแต่ผมเป็นเกย์ ผมทำงานเป็นพนักงานบริษัทแห่งหนึ่ง

ในตอนเด็กผมและครอบครัวค่อนข้างยากจนมากๆเลย แต่ผมกับครอบครัวก็ทำงานหาเงินเลี้ยงดูกัน และพวกเราก็รักกันมากเลยครับ

ในตอนที่ผมอายุ 12 ผมก็ไปเรียนตามปกติพอกลับมาบ้านผมจึงเห็นว่า ที่บ้านไฟไหม้หมดทั้งหลังเลยตอนนั้นผมทำตัวไม่ถูก มีแต่คิดในใจว่าต้องช่วยพ่อกับแม่ออกมาจากบ้านให้ได้ แต่ว่าหัวหน้าหมู่บ้านนั้นห้ามผมไม่ค่อยเข้าไปในบ้านเพราะเขาเป็นห่วงความปลอดภัยของผม

ผมทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากร้องไห้ ผมเห็นหน่วยกู้ภัยนำร่างของพ่อและแม่ของผมออกมาจากในบ้านตอนนั้นผมช็อกมากแล้วผมก็เป็นลมอยู่ตรงนั้นครับ

พอผมตื่นขึ้นมา ผมก็พบว่าตัวเองอยู่ในบ้านของหัวหน้าหมู่บ้านซะแล้ว ตอนนั้นผมไม่มีรอแล้วได้ถามว่า

" พ่อกับแม่ผมเป็นไงบ้างครับ "

หัวหน้าหมู่บ้านได้ทำหน้าโศกเศร้า และพูดกับผมว่า

" เอเดน พ่อกับแม่หนูเสียชีวิตแล้วนะ "

" แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวลุงจะดูแลหนูเองนะ "

พอผมได้ยินลุงหัวหน้าหมู่บ้านพูดแบบนั้น ผมก็ร้องไห้ออกมาหนักมาก งั้นผมก็อยู่กับคุณลุงหัวหน้าหมู่บ้านจนอายุ 15 แล้วผมก็ออกมาใช้ชีวิตของตัวเอง

ในตอนที่ผมเช่าหอพักผมก็มีเพื่อนข้างหอคนนึงชื่อว่า " อีวาน เมเยอร์ " เขากับผมเข้ากันได้ดีมากเลยหรอครับ และสุดท้ายผมกับอีวานพวกเราก็ได้เป็นเพื่อนสนิทกันครับและได้เรียนมหาลัยเดียวกันและจบด้วยกัน

อ๋อ จริงสิผมก็มีแฟนสุดหล่อของผม " ไค เอ็มมานูเอล " ผมเจอเขาที่คลับแห่งหนึ่งตอนนั้นผมอายุ 17 ผมเคลียดเรื่องงานเลยดื่มเยอะมาก ไคเขามาเห็นผมเลยชวนผมคุย มันทำให้ผมชอบเขามากขึ้น ถึงอย่างนั้นพวกเราก็ได้สนิทกันมากขึ้น

และหนึ่งปีผ่านไป ในวันครบรอบที่เราเจอกัน ผมได้นัดกับไคที่สวนสาธารณะที่มีต้นซากุระ ที่ที่หนุ่มสาวจะมาสารภาพรักกัน และในวันนี้ผมก็ได้ตัดสินใจบอกความในใจกับไคถึงแม้ว่าผมจะเขินและเคยคิดที่จะบอกไคอยู่หลายครั้ง แต่ครั้งนี้ผมกับพูดมันออกไป

ผมหลับตาแล้วพูดว่า

" ไค...ผมชอบไค เรามาคบกับไหมครับ "

ตอนแรกผมคิดว่าไคจะไม่ชอบผมและอาจจะเกลียดผมก็ได้ แต่เขานั้นกลับตอบมาว่า

" เคเดน ลืมตาเถอะ "

ผมลืมตาขึ้น แต่ในใจผมก็กลัวมากเหมือนกัน ผมมองไปที่ไค แล้วไคก็พูดอย่างอ่อนโยนว่า

" ผมก็ชอบเคเดนเหมือนกัน "

" งั้นเราเป็นแฟนกันแล้วน่ะครับ "

พอผมได้ยินคำพูดนั้น ผมรู้สึกดีมากเลยจนผมกลั้นน้ำตาไม่อยู่ และร้องไห้ออกมา มันแปลกจังเลยที่ผมร้องไห้ออกมาทั้งที่ผมร้องไห้ยากแท้ๆ

" เคเดนครับ ไม่ต้องร้องไห้น่ะครับ มากอดผมมา "

ไคพูดมะนออกมาพร้อมกับอ้าแขน มันทำให้ผมร้องไห้หนักกว่าเดิม และผมก็สวมกอดไค มันทำมห้ผมสงบลง

และตั้งแต่วันนั้นไคกับผมก็เป็นแฟนกันและพวกผมก็ได้มาอยู่บ้านเดียวกัน

ไคเขาเป็นคนที่แสนดีมาก ทำอาหารก็เก่ง ดูแลเอาใจใส่ หล่อมากร่างกายก็สูงใหญ่และรวยมาก แถมลีลาบนเตียงก็ดีอีกต่างหาก

บอกได้เลยว่าเขาเป็นสเปกในฝันของใครหลายๆคน แต่พอดีว่าผมโชดดีที่ได้เขามาเป็นแฟน

แต่ไม่ว่าไคจะดีหรือเพอร์เฟคแค่ไหน อีวานมักจะบอกผมเสมอว่าอย่าไว้ใจไค ผมก็ไม่รู้ทำไมเขาถึงคิดอย่างนั้น

ไคน่ะนิสัยดีมาก เขาคอยช่วยเหลือคนอื่นอยู่เสมอ แล้วพอผมได้ยินใครพูดไม่ดีกับไคผมจะออกตัวปกป้องเขาตลอด แต่อย่างไรก็ตามอีวานก็เตือนผมตลอดเลย ผมว่าน่ะอีวานน่ะเขาไม่เห็นด้านดีของไค!

วันนี้ผมก็มากินข้าวกับไคเหมือนปกตินั้นแหละครับ เรียกว่าเดทก็ได้ ผมมักจะมาก่อนเขาตลอดเพื่อที่จะเตรียมตัว เรื่องของผมกับไคน่ะ โรแมนติกมากเลยใช่ไหมล่ะครับ ผมรักเขามากเลยครับ และวันนี้เป็นวันครบรอบที่พวกผมคบกัน 5 ปี

" เคเดน "

น้ำเสียงนั้นที่ออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม เวลาเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนมันทำให้ฉันชอบเขามากขึ้นเรื่อยๆ ฉันมองเขาและยิ้ม แล้วฉันก็พูดว่า

" ไค ผมอยู่ตรงนี้ครับ "

ไคเดินมาแล้วมานั่งที่เก้าอี้ข้างหน้าผม แล้วยิ้มมันทำให้ผมรักเขามากกว่าเดิมอีก ผมกับเขาได้กินข้าวกันตามปกติ

แล้วไคก็พาผมไปที่สวนสาธารณะใต้ต้นซากุระที่ผมเคยสารภาพรักกับไคทำให้ผมคิดในใจว่าเขาจะมาขอแต่งงานรึเปล่าน่ะ เพราะผมเห็นแหวนแต่งงานอยู่บนโต๊ะทำงานของไค

อยู่ๆรอยยิ้มของไคก็เปลี่ยนเป็นใบหน้าที่เศร้าเสียใจ ผมเลยพูดกับไคว่า

" ไคเป็นอะไรหรือเปล่าครับ เห็นสีหน้าไม่ดีเลย "

ผมพูดด้วยความเป็นห่วง แต่เขากับต่อกลับมาอย่างคาดไม่คิดว่า

" เอเดนเราเลิกกันเถอะ "

คำพูดนั้นทำให้ผมช็อกมาก แล้วผมก็เลยพูดสวนกลับไปยังคนเสียสติว่า

" ไค คุณต้องรอเล่นแน่ๆเลยครับเราคบกันมาตั้ง 5 ปีนะครับ "

" ผมทำอะไรผิดหรือเปล่าครับ หรือว่าเมื่อกี้คุณไม่ได้บอกเลิกผมหรอ "

" พูดอะไรหน่อยสิครับ คุณจะทำให้ผมเป็นบ้านะ "

ตอนนั้นผมเป็นบ้าไปแล้วจริงๆผมตะโกนใส่ไคไม่หยุด แต่ไคกับไม่ตอบอะไรมาเลยสักอย่าง มันทำให้ผมร้องไห้หนักมาก

" ขอโทษนะเคเดน แต่ว่าผมมีคนใหม่แล้วล่ะครับ "

" เพราะงั้นผมจะมีแฟน 2 คนไม่ได้ครับ "

" มันจะทำให้ผมดูเป็นคนเลวเกินไป "

พอผมได้ยินคำพูดของไค มันทำให้ผมใจสลายมาก แล้วผมก็ตบไคอย่างแรง แล้วผมก็หนีไคไปอยู่กับอีวาน และในวันนั้นผมก็ได้รู้ว่าอีวานได้พูดความจริงว่าผมเชื่อใจไคมากเกินไป

พอผมมาถึงบ้านอีวาน ตอนแรกผมเล่าทุกอย่างให้อีวานฟังทั้งหมด แล้วผมก็คิดว่าอีวานน่าจะด่าผมแน่เพราะผมไม่เชื่อฟังอีวานเอง แต่พี่อีวานกับผมปลอบผมและให้ผมค้างที่นี่

พอถึงตอนเช้าผมได้รวบรวมความกล้าเข้าไปในบ้าน แต่สิ่งที่ผมเห็นมันทำให้ผมรู้ว่านี่ไม่ใช่ที่ที่ผมควรอยู่ ผมเห็นมีไคอยู่กับผู้ชายคนนึง ผู้ชายคนนั้นเขาดูน่ารักกว่าผมเยอะมากเลย แรกๆผมก็เหลือบไปเห็นแหวนแต่งงานที่อยู่บนโต๊ะไค ใช่ครับแหวนวงนั้นมันไม่ใช่ของผม

และในตอนนั้นเองไคก็เห็นผม เขาพยายามอธิบายให้ผมเข้าใจในหลายๆเรื่อง แต่ผมกับปฏิเสธและเก็บข้าวของทั้งหมดของผมออกจากบ้านนี้

แต่ถึงอย่างนั้นไคกับผู้ชายคนนั้นก็เลิกกัน เพราะผู้ชายคนนั้นเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไคกำลังคบซ้อนอยู่ แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องของผมที่จะไปเข้ายุ่งด้วย

ผมเลิกกับไคแล้ว ใช่ครับสิ่งของและบ้านทุกอย่างของผมอยู่ที่ค่ายหมดเลย ผมเอาเฉพาะแค่เสื้อผ้ากับของมีค่ามาเท่านั้นเอง

ตอนนั้นผมเลยต้องอาศัยอยู่กับอีวาน ในตอนแรกผมอยากจะช่วยจ่ายค่าบ้านให้กับอีวาน แต่อีวานบอกว่าไม่เป็นไร อีวานให้ผมทำงานบ้านแทนค่าอยู่

แต่ถึงอีวานบอกว่าจะไม่รับเงินผมก็ไปทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่งเพื่อมาช่วยอีวานด้วยครับ ถึงแม้ทางบริษัทจะทำโอทีค่อนข้างเยอะ ผมก็สู้ครับ😭

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***