กระต่าย

เวลาล่วงเลยผ่านจนเหมยลี่อายุได้ 10 หนาว มารดาได้ให้กำเนิดบุตรชาย สมาชิกใหม่ของบ้าน หัวหน้าเผ่าคนต่อไป บิดาได้ตั้งชื่อให้เขาว่า จือจิ้ง ที่มีความหมายว่า ความรู้ ความเคารพและนับถือ

เมื่อข้าอายุได้ 12 หนาว น้องชายอายุได้ 2 หนาว ข้าก็ค้นพบว่าบิดาข้าช่างเก่งกาจในการตั้งชื่อยิ่งนัก

จือจิ้งแม้มีอายุเพียง 2 หนาวแต่กลับชื่นชอบการเรียนรู้ เขาสนใจตำราเรียนมากกว่าของเล่นที่เด็กในวัยเดียวกันสนใจเสียอีก ส่วนข้านั้นกลับชื่นชอบการขี่ม้า ยิงธนู มากกว่าการเรียนรู้ตำราเหล่านั้นก็ตาม ้ขากับจือจิ้งแม้จะนิสัยต่างกันแต่ก็รักกันตัวติดกันมาก น้องชายติดข้ามากจนบางครั้งท่านพ่อยังน้อยใจ แต่ก็สุขใจที่เหล่าลูกๆ รักใคร่กลมเกลียวกัน ข้ากับจือจิ้งมักจะอยู่ด้วยกันเสมอ ร่วมถึง เว่ย ห่าวอู๋ หลานชายของท่านลุงเว่ย คนสนิทของท่านพ่อ เนื่องด้วยอายุใกล้เคียงกัน แม้คร่าแรกที่เห็นหน้าข้าจะไม่ค่อยชื่นชอบห่าวอู๋สักเท่าเหล่าเพราะเขาดูเป็นบุรุษเจ้าสำอาง แต่เมื่อพบปะพูดคุยกับหลายครั้งเข้าก็กลับกลายเป็นสหายรู้ใจที่สนิทกันมาก

เราสามคนเวลาไปไหนมักจะไปด้วยกัน หากไม่ได้ออกไปไหน จือจิ้งจะนั่งดูหนังสือภาพของเขา ห่าวอู๋จะนั่งอ่านตำราส่วนข้าจะซ้อมยิงธนูอยู่ข้างหน้า บางครั้งข้าก็ทำเครื่องสำอางไว้ใช้ สตรีทุกคนล้วนชื่นชอบสิ่งสวยงามละนะ และของทุกชิ้นที่ข้าทำมารดาข้าก็ยินดีอย่างยิ่งที่จะนำเอาไปใช้คนเเรกซึ่งก็…ดีแหละนะ มารดาข้างดงามขึ้นเนื่องจากการบำรุงและใช้ของที่ข้าทำให้ท่านพ่อก็ยิ่งเกาะติดท่านแม่หนักกว่าเก่า (แม้ตอนแรกจะหนักมากแล้วก็ตาม) และข้าคิดว่าคงจะมีข่าวดีอีกไม่นานแน่นอน สินค้าที่ข้าทำสำหรับใช้เพื่อตอบสนองความต้องการของตัวเองเกิดเป็นสินค้าที่ส่งขายให้เหล่าพ่อค้าที่เดินทางมาและนำส่งขายไปยังแคว้นต่างๆ ทุกอย่างดำเนินไปอย่างสงบ จนกระทั่งข้าอายุได้ 15 หนาว

ย่ะ ย่ะ

“อาเหมยเจ้าช้าลงหน่อย!!”

“ฮ่าๆ เจ้าตามข้าให้ทันสิ ใครถึงทีหลังต้องถือของกลับมานะ!!”

“เจ้าขี้โก่งนี้!!!”

ฮ่าๆ

ม้าทั้งสองวื่งมุ่งหน้าไปทางป่าที่คนในเผ่าชอบเข้าไปล่าสัตว์และหาผักป่ากิน

หากจะเรียกว่าวิ่งแข่งก็คงไม่ถูกนักเพราะม้าที่เหมยลี่ขี่อยู่วิ่งนำหน้าห่าวอู๋ไปไกลมากเรียกได้ว่ายังไงก็ชนะ (เพราะรู้ว่าชนะเลยแข่งยังไงละ//เหมยลี่) แล้วผลการตักสินก็ออกเมื่อม้าของเหมยลี่วิ่งมาถึงชายป่าเรียบร้อย

“ฮึบบ หยุดด” เมื่อม้าหยุดแล้ว เธอก็กนะโดดลงจากม้าเมื่อยืนอย่างมั่นคงก็พาม้าไปผูกไว้ใต้ต้นไม้ใกล้ๆ เพื่อไม่ให้มันถูกแดดเผา เมื่อผูกเสร็จระหว่างหยิบธนูจากหลังม้า ม้าของห่าวอู๋ก็มาถึงชายป่า ห่าวอู๋กระโดดลงจากหลังม้าแล้วพาม้ามาผูกอยู่ข้างม้าของเธอ

“เจ้าแพ้แล้วอย่าลืมถือของกลับด้วยละ” นางพูดยิ้มล้อเลียน

“เจ้าโก่งข้า”ห่าวอู๋พูดพร้อมทำหน้ายู่ใส่นาง

“ฮ่าๆ ข้าไม่ได้โกงเจ้าสักหน่อย”

“หึ่ยย ข้ายอมเพราะเป็นเจ้าหรอกนะ”

“ฮ่าๆ ป่ะ ไปกันเถอะไปดูกันว่ามีสัตว์อะไรมาติดกับเราบ้าง”

“ไปๆ ”

ทั้งสองเดินเข้าป่าไป ต่างมีธนูติดตัวเพื่อป้องกันตัวและกระบอกน้ำเพื่อดื่มยามกระหายเท่านั้น

“เจ้าไปทางนั้นนะส่วนข้าจะไปทางนี้” เธอชี้ไปทางขวามือให้ห่าวอู๋

“ได้”

“เสร็จแล้วอีกหนึ่งชั่วยามเจอกันที่พักม้า”

“อืม”

เมื่อนัดหมายกันเรียบร้อย ทั้งคู่ต่างแยกย้ายไปตามทิศทางของตน เหมยลี่เดินไปสำรวจกับดักที่วางไว้พบว่ามีไก่ป่าสามตัวที่ติดกับดักอยู่ เมื่อจัดการเรียบร้อยเธอก็เดินเข้าป่าต่อ ระหว่างที่เดินสำรวจอยู่ก็พบความผิดปกติตรงพุ่มไม้ด้านข้างเธอจึงค่อยๆ แหวกพงไม้เพื่อดูก่อนจะพบกระต่ายป่าตัวใหญ่สีขาวสะอาด ‘จือจิ้งน่าจะชอบ จับกลับไปฝากดีกว่า’ เมื่อคิดได้เธอจึงค่อยๆ ก้าวไปหากระต่ายน้อยตัวนั้น พรึ่บ เจ้ากระต่ายรู้สึกถึงอันตรายจึงรีบกระโดดหนีไป

“เฮ้ รอก่อนสิเข้ากระต่ายน้อย!” เธอรีบวิ่งตามมันไปจนทันจึงเห็นมันวิ่งเข้าไปในโพลงกระต่าย

‘เอาไงดี’ เหมยลี่นั่งคิดและมองไปที่หน้าโพลงกระต่ายนั้นสักพักก็คิดไอเดียออกจากจึงไปเอาตระกร้าที่ม้าและหาหญ้าแห้งมาทำให้เกิดควันก่อนจะใส่ลงไปในโพลงกระต่ายและเอาตระกร้ามาคลุมไว้หน้าปากโพลง ‘ถ้าไม่ออกมาก็ถือว่าทำเนื้อกระต่ายลมควันละกัน’ รอเพียงไม่นานก็ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวออกมาจากโพลง พรุบ พรุบๆ พรุบ พรุบ

เมื่อเสียงเสียงสักพักเธอจึงรีบยกและปิดตระกร้า เจ้ากระต่ายที่ยังเมาควันนั้นไม่รู้เลยว่าตัวเองถูกจับได้แล้ว เธอจัดการวางตระกร้าและค่อยๆ แง้มเปิดฝาเพื่อดูข้างใน ‘ห้าตัว!’ เธอตื่นตะลึงและตื่นเต้นอย่างมาก ตอนแรกกะจะจับเพียงตัวเดียวแต่กลับได้ถึงห้า ใครจะไม่ดีใจละ เมื่อพอใจกับการล่าในวันนี้แล้วจึงเดินกลับเพื่อไปนั่งพักรอสหาย เธออารมดีไปตลอดทางเมื่อคิดถึงสีหน้าดีใจน้องชายของเธอตอนเธอเจ้ากระต่ายที่เธอจับได้ หากใครจะมาบอกว่าเธอเห่อน้องก็ไม่ผิดในเมื่อมันคือความจริง!!!!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***