ตอนที่3 ไม่เชื่อใจ

นี่!!!!

กลุ่มวิทยา​ศาสตร์​คุณ​ครู​ตั้งหัวข้อว่าอะไร​หรอ​ ซื่อจินถาม​ ที่เรารู้มาคือให้ตั้งหัวข้อเดียวกับการทดลอง​ ตั้งชื่อกลุ่ม​ บลา~~~ หมิงเหมยได้ตอบซื่อจิน​ นี่สองคนนี้เขาให้มาทำงานวิทยาศาสตร์​กันไม่ได้ให้มาเล่นเกมกันนะ​ ซินแซได้ด่าหมายอวี้และฮวงเหิง ฮวงเหิงได้ตอบซินแซว่า​ ก็​.. หมายอวี้ชวนเล่นเห็นมันสนุกดีก็เล....น​ายไม่เคยเล่นเกมรึไง​ ซินแซได้ด่าฮวงเหิง​ ซื่อจินเลยพูดออกมาว่า​ เอาน่าฮวงเหิงคงไม่เคยเล่นจริงๆแหละ​ ซื่อจินได้ยิ้มให้ฮวงเหิงเบาๆ​ ฮวงเหิงเห็นเลยพยายามที่จะเก็บความเขินไว้​ เอาหละเรามาเริ่มทำเลยดีกว่า​ หมิงเหมยได้ชวนทุกคน​

ผ่านมา15นาที่\=\=\=

โอ้ย!!!!! ทำไมมันยากอย่างนี้เนี่ย​ หมายอวี้หงุดหงิด​ ทำๆไปเถอะน่า​ ซินแซได้ตอบหมายอวี้ ว่าแต่พวกนายเป็นนักกีฬา​บาสของโรงเรียนไม่ใช่หรอทำไมไม่ไปซ้อมล่ะ​ ซื่อจินกล่าว​ ก็พึ่งเปิดเทอมนี่หน่า​ ตอนนี้มีใบสมัคเข้ามาเยอะมากๆ​ ครูที่ปรึกษา​ตอนนี้กำลังคัดตัวอยู่น่ะซิ ตอนนี้เลยได้แค่รอ​ หมายอวี้ได้ตอบ​ซื่อจิน​ ฮวงเหิงได้ดีดหน้าผากซื่อจิน​ และได้กระซิบว่า ใยบื้อ​ หมายอวี้ได้มากระซิบกับฮวงเหิงและถามว่าคุยอะไรกัน​ ฮวงเหิงได้ตอบไปว่า​ ไม่ใช่เรื่องของนาย

ที่โรงเรียนคริสตันแกรน

555ใช่มะน่าสมเพชมากเลย55​ หานเห๋อได้พูดหยอกล้อกับหลิ๋งหลิ่งและเชวหลี่ โอ้ย!!! ใครบังอาจมาชนชั้นหะ​ หานเห๋อถามแล้วหันไปมอง​ ฉ.. ฉันขอโทษนะ​ ซื่อจินขอโทษอย่างนุ่มนวล​ อ่าว!! เธอชื่อ​ อะไรนะ​ยัยนี่น่าจะชื่อว่า ซื่อจินใช่ไหม​ หานเห๋อได้ถามซื่อจิน​ ใช่แล้วหละมีอะไรกับฉันหรอ​ ซื่อจินได้ตอบกลับ​ อุ้ยตายจริง​ หล่อนนี่เองที่เป็นคนอ่อยฮวงเหิงของฉันน่ะ​ รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร​ หานเห๋อได้ผลักซื่อจิน​ ให้ล้มลง​ ตุบ!! โอ้ย ฉันจะไปรู้ไหมล่ะ​ ซื่อจินได้ตอบไปอย่างเข้มแข็ง​ เหอะจริงสิเธอเป็นเด็กใหม่นี่นะ​ จะไปรู้อะไรล่ะ​ ขอแนะนำตัวนะฉันชื่อหานเห๋อ​ นี่หลิ๋งหลิ่งกับเชวหลี่เพื่อนของฉัน​ หานเห๋อได้บอกกับซื่อจิน​ พวกเธอเอาน้ำมารึยัง​ หานเห๋อได้ถาม​เชวหลี่และหลิ๋งหลิ่ง​ ฉันเอามาแล้ว​ เชิญ​ตามสบายเลยนะสาว​ หลิ๋งหลิ่งได้ตอบหานเห๋อ​ นี่พวกเธอจะทำอะไรฉันน่ะ​ ซื่อจินถามแบบกล้าๆกลัวๆ ซู่ม​ หานเห๋อได้เทน้ำใส่ซื่อจิน 5555555555555555 ดูหล่อนซิ จะบอกให้นะ​ ดึงผม​ อย่ามายุ่งกับฮวงเหิงอีกหละไม่งั้นหละก็​ เธอไม่รอดหรอก​ 555จำใส่หัวซะ​ ปล่อยผมอย่างรุนแรง​ เมื่อหานเห๋อพูดจบ​ ก็เดินจากไป​

อีกฝั่ง

นี่ทำไม่ซื่อจินมาช้าจังเลยนี่ก็ใกล้จะจบคาบสุดท้ายแล้วนะ​ ซินแซได้พูดพลอยๆ​ ฮวงเหิงจึงคิดได้ในเรื่องที่เคยบอกซื่อจินเลยรีบวิ่งออกไปจากห้อง​ อ่าวเห้ย

ฮวงเหิง​ ไปไหนของมันวะ​.... เดี๋ยวก็คงกลับมาแหละ​ หมายอวี้ได้พูด​ ตึกตึกตึกตึก​ อยู่ไหนนะซื่อจิน​ ฮวงเหิงพูด​ ถ้าเป็นแก็งนั้นหละก็​ ซื่อจิน​ ซื่อจิน​ ซื่อจิน​ ​ ซื่อจิน​ ฮวงเหิง​ เขย่าตัวซื่อจิน​ นายเป็นใครน่ะ​ ซื่อจินถาม​ ฉันเอง​ ฮวงเหิง​ และฮวงเหิงได้เหลือบไปมองชุดที่เปียกของซื่อจิน​ และดันเห็นหน้าอก​ของซื่อจิน เลยรีบเอาเสื้อของตัวเองคลุมๆไว้​ ฮวงเหิงได้พาซื่อจินไปห้องพยาบาล

ณ​ ห้องพยาบาล​

คุณ​ครู​ครับดูเธอด้วยครับ​ เธอโดนเทน้ำใส่ ฮวงเหิง​ได้บอกกับคุณ​ครู​ ตายแล้วตอนนี้คงจะไม่สบายแล้วหละ​ คุณ​ครู​จึงเปลี่ยนเสื้อผ้าต่างๆให้ซื่อจิน​ ฮวงเหิงได้นั่งเฝ้าซื่อจินจนหลับไป​ เห้อ​ ซื่อจินได้ถอนหายใจและจับหน้าผากดูแล้วรู้สึกไม่เป็นไข้แล้ว​ ซื่อจิน

เหลืิิอบไปมองเห็น​ ฮวงเหิงนั่งเฝ้าอยู่จึงคิดในใจว่า​ เขานี่ก็น่ารักเหมือนกันเนอะ​ ปั่ง!!! เสียงเปิดประตูของซินแซดังจนฮวงเหิง​ ตื่น​ นี่ซินแซเธอไม่เป็นไรใช่ไหม​ ซินแซได้ถาม​ เราสบายดีแล้วหายแล้วหละ​ ซื่อจินได้บอกกับซินแซ​ โล่งอกไปที​ หมิงเหมยได้พูด​ มาช้าชะมัดเลย​ ฮวงเหิงได้พูดกับทุกคน​ พึ่งมาเห็น

แชตนายเมื่อกี้แหละ​ เลยรีบวิ่งมาเนี่ย​ ซินแซได้ตอบ

ฮวงเหิงแบบโมโห​ อ่าว​ แล้วหมายอวี้ไปไหนแล้วอะ​

ฮวงเหิงถาม​ หมายอวี้น่ะหรอก็​ กลับไปแล้วอะ​ ซินแซได้บอกฮวงเหิง​

ในห้องของฮวงเหิง

ฮวงเหิงก็ได้คิดถึงเรื่องที่ได้เกิดขึ้นในวันนี้​ ฮวงเหิงจึงพูดกับตัวเองว่า​ สรุปตอนนี้เราคงจะชอบ​ซื่อจินจริงๆแล้วหละ​ เพราะว่าเราไม่เคยแคร์ผู้หญิงขนาดนี้เลย​

ฮวงเหิงมาคิดดูอีกที่ก็ตัดสินใจบอกหมายอวี้และเริ่มตามจีบซื่อจิน

ในห้องของซื่อจิน

ซื่อจินซินแซและหมิงเหมย​ ได้คอลกัน​ ทุกคนเราอยากจะบอกอะไรอะ​ แต่กลัวว่าทุกคนจะไม่เห็นด้วยซื่อจินได้บอกซินแซและหมิงเหมย​ คือเราว่าเราจะอยู่ห่างๆฮวงเหิง​ และเราว่าเราจะไม่ยุ่งเรื่องของมัน ทั้งสองเลยได้บอกซื่อจินว่า​ ทำไมหรอมีอะไรรึปล่าว​ มันทำอะไรเธอหรอ​ เราบอกไม่ได้จริงๆ​ ซื่อจินได้ตอบทั้งสอง

ที่ห้องน้ำหญิงโรงเรียน\=\=\=\=

อ่าวใด้เจอกันอีกแล้วนะยัย​ ซื่อจิน​ หานเห๋อได้ทักซื่อจิน​ ฉัน​ ไม่เชื่อใจ​ หรอกนะว่าแกจะไม่ยุ่งกับ​ ฮวงเหิง

หานเห๋อได้พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ​ หลิ๋งหลิ่งและเชวหลี่ได้จับแขนของซื่อจินเอาไว้​ ดีมากทั้งสองรู้งานได้ดีมาก​ หานเห๋อพอใจในตัวของหลิ๋งหลิ่งและเชวหลี่ กรี๊ด​ด​ พวกเธอจะทำอะไรฉันอีก​ ซื่อจินตัวสั่น​ หานเห๋อเดินไปปิดประตูห้องน้ำ​ แต่ดัน​ลืมว่า​ หมิง

เหมยและซินแซอยู่ในห้องน้ำอยู่​ หน้าอกเธอนี่​ ทรงสวยดีแหะ​ หานเห๋อได้พูดกับซื่อจิน​ งั้นขอ....... แหมๆไม่รอบคอบเลยนะจะ3สาว​ ซินแซได้พูดกับหานเห๋อ​ หนีเถอะหานเห๋อ​ เชวหลี่พูด​ ทำไมนางมีอะไรดีหรอ​ หานเห๋อถามเชวหลี่​ หล่อนแรงเยอะนะถ้าโดนหมัดเข้าคงเสียโฉมเลยหละ​ หลิ๋งหลิ่งพูด​ ไปเถอะ​ เชวหลี่หานเห๋อและหลิ๋งหลิ่ง​ เลยปล่อย​ ซื่อจิน​ เราขอโทษ​เธอด้วยนะที่ไม่ได้มาช่วยตั้งแต่แรก​ หมิงเหมยพูด​ เพราะแบบนี้ซินะเธอถึงไม่อยากเข้าใกล้​ ฮวงเหิง​ ซินแซถาม​ ใช่แล้วหละอย่าบอก2คนนั้นนะ​ ซื่อจินบอกทั้งสอง​

ทางฝั่งของหมายอวี้

พวกผู้หญิงไปเข้าห้องน้ำกันนานจัง​ หมายอวี้พูดพลอยๆ​ เส้นก็อืดแล้วแอบกินซักหน่อยคงไปเป็นไรหรอกเนอะ​ อร่อยแหะ​ นี่ๆ​ ฮวงเหิงได้บอก​ ซินแซมาแล้วอะ​ หนอย​ ไอ้หัวโจกขโมยเส้น​ ซินแซได้ด่าหมายอวี้ และได้​พูดว่า​กินๆไปเถอะถือว่านายไม่อิ่มก็ละกัน​ ซินแซได้เอาช้อนที่หมายอวี้ใช้ชิมเมื่อกี้มา​ ใช้​ เดี๋ยว​ ฮวงเหิงได้บอกซินแซ​ งำ​ มีไรหรอ​ ซินแซถาม​ คงไม่ทันแล้วสินะ​ ฮวงเหิงพูดในใจ​ คือช้อนที่เธอใช้กินไปเมื่อกี้เป็นอันเดียวกับที่​ หมายอวี้ใช่ชิมเส้นของเธอ ทุกคนนิ่งไปซักระยะหนึ่ง.... แล้วซินแซได้พูดออกมาว่า​ ก็ปกตินิกินช้อนเดียวกันไม่เห็นเป็นอะไรเลย​ หมายอวี้รู้สึกว่าที่เขาทำไปซินแซไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย​ หมายอวี้เลยตัดสินใจเดินออกไป​ หมาย

อวี้นายจะไปไหน​ ฮวงเหิงได้ถามอย่า​ งงๆ​ แค่หมาย

อวี้ไม่ได้ตอบอะไรเลย​ ฉันอิ่มแล้วหละ​ ซินแซพูด​ อ.. อ่าว​ ไปไหนอีกคนละเนี่ย​ แล้วก็ต้องได้เก็บให้อีก​ หลิ๋งหลิ่ง​พูด​ ปล่อยเขาเถอะเดี๋ยว​ก็คงดีกันแหละ​ ซื่อจินได้พูดพลามๆ​

ทางของหมายอวี้

อึก....อึก..... หื้อ​ ทำไม​ อึก​ ซินแซไม่เคยชอบเราจริงๆซินะเราคงคิดไปเองซินะ​ เราทำไปขนาดนี้แต่ซินแซกลับไม่เห็นสิ่งที่เราทำ​ ไม่สนใจไม่เชื่อใจในสิ่งที่เราจะสื่อ​ แต่​ แต่​ อึก​.... หื้อ~~ ซินแซที่ได้แอบฟังและได้ยินที่หมายอวี้พูดไปเมื่อกี้​ ก็เริ่มน้ำตาไหลแล้วเดินไปหาหมายอวี้พร้อมกับพูดว่า​ เราก็รักแก่เราแค่ไม่แสดงออกเท่านั้นเอง​ ซินแซได้พูดแล้วไปจับหน้าของหมายอวี้ที่นั่งร้องให้อยู่​แล้วเช็ดน้ำตา​บนใบหน้าหมายอวี้ ซินแซได้พูดอีกว่า​ เราขอโทษ​นะที่เราไม่ได้แสดงออกให้เธอรู้​ ต้องทำให้เธอเจ็บปวดมาโดยตลอด​ แล้วพวกเขาได้จับมือกัน​ ต่อไปนี้เราจะไม่ทำให้เธอต้องทรมาน​อีกแล้วนะ​ซินแซพูดปลอบใจหมายอวี้ พวกเขาได้กอดกัน​ หมายอวี้ได้พูดออกมาว่า​ สัญญา​กับเรานะ​ อึก... ว่าจะไม่ทิ้งเราไปไหนอีกแล้ว​ อื่มเราสัญญา​ ซินแซได้ตอบ​ หมายอวี้ได้ร้องไห้​ อึก... หื้อ~~ ไม่ต้องร้องแล้วนะฉันอยู่ตรงนี้แล้วหละ​ ซินแซได้บอกกับหมายอวี้ แล้วก็จูบกัน เอาเป็นว่าเราเป็นแฟนกันแล้วเนอะ​ ซินแซถาม​ หมายอวี้เขินจดมุดไปในตัวของซินแซ​ ซินแซคิดในใจ​ หมายอวี้ก็มีมุมน่ารักแหะ​ คิคิคิ\=\=\=

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***