3.อยากเป็นคนนั้น..ในใจเทอ

เรื่มต้นวันใหม่

ยัยพลอยยิ้มจนปากจะฉีกอยู่ที่โต๊ะประจำ

ดูจากท่าทางแล้ว..มันต้องมีอะไรสักอย่าง

ฉันทำได้แค่ยืนกอดอกมองหน้ายัยพลอย

น่าสงสัยมากกับท่าทางและสายตามัน

"มีอะไรพลอย..แกรยิ้มซะ..น่ากลัวชะมัด"

"ไม่มี๊"เสียงสูงปรี๊ด...

หึ!!"งั้นก็ดี..ไปขึ้นห้องก่อนนะง่วงนอน"

ในเมื่อไม่พูดก็แล้วแต่นะ

"อ๊าย!!หยุดนะแกรน"

"แล้ว....ยังไง?"

ง่วงนอนนะว้อย..หงุดหงิดชะมัด

"แกรเป็นอะไรว่ะแกรน..

อาการมึงพร้อมปะทะมาก"

ปรกติมันไม่เป็นแบบนี้นี่หว่า

"นอนไม่พอ..ปวดหัว..ชีวิตวุ่นวาย..เบื่อออ"

"พอๆเลย โดนตืัอมากเลยหลอน

ไปหมดแล้วว่างั้น"

เห็นหนุ่มๆรุมทุกวัน

เห็นแล้วหงุดหงิดแทน

"อืม!!!!"

นอนแม่งตรงนี้แหละ..ไม่ไหวแระ

ฉันวางกระเป๋าแล้วฟุบหลับมันซะ...จบ

"เอ้า!!!แกรน"พลอยงง!!

"ขึ้นเรียนเรียกด้วยนะไม่ไหวแระ"

"เฮ้ย!!อะไรของมันว่ะ"

แล้วกฤษกับปอนก็เข้ามานั่งข้างๆ

"แกรนเป็นอะไร"

กฤษถามทันทีที่นั่งลงข้างๆพลอย

ส่วนปอนก็นั่งลงข้างๆแกรน

"ไม่รู้สิ...ไม่รู้ไปอดนอนมาจากไหน

มาบ่นๆๆๆๆแล้วก็หลับเฉย"

พลอยบ่นยกใหญ่

"เหรอ!งั้นเราไปหาไรกินดีกว่า..

ให้ปอนอยู่เป็นเพื่อนแกรนแระกัน"

กฤษเปิดทางให้เพื่อนรัก

เรื่องนี้แหละที่พลอยพยายามจะบอกแกรน

ปอนมันชอบแกรน..แต่ไม่กล้าบอก

"ทั้ง2คนห้ามพูดนะปอนจะบอกแกรนเอง"

พลอยยิ้มจนปากจะฉีก

"okงั้นฝากปลุกแกรนด้วยนะ"

ปอนนั่งมองหน้าแกรน

ทำยังไงถึงจะได้แกรนมาเป็นแฟนนะ

ฉันชอบเทอไม่รู้จะบอกออกไปยังไง

แล้วแกรนก็ตื่นขึ้นมาซะงั้น

"อ้าวปอน...พลอยล่ะ"

หน้าแบบ..งัวเงียสุดๆ5555ตลกดี

"ยิ้มอะไรอ่ะปอน"

แกรนงงๆรึหน้าเรามีอะไรติดอยู่

"ไปอดนอนมาจากไหนกันแกรนหน้ายุ่งเชียว"

ชิ!!นึกว่าอะไร

"นิดหน่อย..เลิกนอนก็ได้

ถ้ามันทำให้เทอรำคาร"

เห็นฉันสำคัญสักนิดนึงบ้างก็ได้นะปอน

แล้วฉันก็ลุกจะไปขึ้นห้อง

"แกรนจ๋าาาา...."

เสียงใครว่ะ?

หันไปเจอหน้า..คือแบบ...ไอ้พชไอ้เอ็ม

"มีอะไร"

แกรนเลยรีบหันไปคว้าแขนปอนทันที

ช่วยฉันที help me please

ฉันส่งสายตาบอกเค้า

"ไปกันเถอะแกรน"

ปอนคว้ามือแกรนแล้วลากเทอออกไป

เค้าไม่ชอบทั้งสองหนุ่มที่ชอบ

ทำตาหวานใส่แกรน

"ขอบคุณนะปอน"

รู้สึกดีจังที่ปอนจับมือเราแบบนี้

แต่ทำไมเค้าไม่เคยมองกลับมาที่ฉันบ้างนะ

"พี่ปอนคะ..คือ?"

มีสาวน้อยนางนึงวิ่งเข้ามาขวางฉันกับปอน

"ว่าไง"

"คือฉันชอบพี่ค่ะเป็นแฟนกับฉันได้มั้ยคะ"

โห๋!!รุ้นน้องมึงกล้ามากๆยอมรับ

ขนาดพี่อยู่ใกล้ๆแค่นี้

ยังไม่กล้าบอกอะไรสักคำ

เค้าจะตอบว่าไงนะ...

ฉันก็อดที่จะลุ้นตามไม่ได้

ปอนคงจะไม่ตอบรับหลอกนะ

โดนสาวๆสารภาพรักมาเยอะแยะก็เห็น

ปฏิเสธหมดครั้งนี้ก็คงเหมือนกัน

"ได้สิ"

ห๊ะ!!!เค้าตกลง

แค่นั้นน้ำตาฉันก็ไหลมาเฉยๆ

ฉันจึงปล่อยมือเค้าทำได้แค่เดินหนี

เค้ามาไม่อยากให้เค้าเห็นน้ำตาของฉัน

"แกรนนนน"

เสียงเค้าตะโกนตามหลังฉันมา

ฉันไม่รู้หลอกนะว่าเค้าจะยังไงกันต่อ

ฉันไม่อยากรับรู้อะไรทั้งสิ้น

ฉันโดดคาบแรกไปแอบร้องไห้

อยู่คนเดียวที่สวนหลังโรงเรียน

โผล่เข้าห้องมาคาบที่2

"หายไปไหนมา"

พลอยรีบพ่นไฟใส่

"แล้วทำไมซึมงี้อ่ะ"

"ไปแอบนอนมาขึ้นห้องไม่ไหว"

โกหกไปเรื่อย..ใจฉันมันโครตเจ็บเลยว่ะ

"อาจาร์มาแล้วเดี๋ยวค่อยเม้าท์กันต่อ"

แล้วมันก็เงียบไป...

(ขออนุญาติเจ้าของภาพด้วยค่ะ)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***