" วันนี้มีเพื่อนใหม่ย้ายมา1คนนะ"
อาจารย์รีบแจ้งเมื่อเข้ามาถึงโต๊ะ
ส่วนฉันนั่งซึม..ไม่สนใจเค้าด้วยซ้ำ
สาวๆกรี๊สสสสกันเกรียวกราววว
"แนะนำตัวเลยแระกัน"
"ผมชื่อเท็นครับ"
ชายหนุ่มสุดหล่อลากกกสูงตั้ง180
ผมสีทองชวนฝันของผู้หญิงทุกๆคน
"หล่อชะมัดเลยอ่ะแกรน"
ยัยพลอยมันกำลังเคลิ้ม
ส่วนฉันไม่มีอารมณ์สนใจใครทั้งนั้นแหนะ
เมื่อไหร่จะพักเที่ยงจะหลบไปหาที่เงียบๆ
ทำใจคนเดียว
ส่วนชายหนุ่มกลับสะดุดตากับแกรน
เข้าอย่างจังตาสวยๆผมสีทองเหมือนเค้า
เท็นเก็บแกรนเข้าสต็อคสาวๆ
ของเค้าเรียบร้อยแล้ว
พักเที่ยง
แกรนหนีไปทำใจอยู่คนเดียว
เทอไม่อยากเจอหน้าปอนตอนนี้
"พลอยแกรนไปไหน"
ปอนอดถามไม่ได้
"ไปหาที่นอนมั้ง..เห็นว่างั้นนะ"
ใจจริงเมื่อเช้าปอนแค่อยากจะ
ลองใจแกรนเท่านั้น..
แต่ในเมื่อเห็นแกรนไม่สนใจ
เค้าเลยบอกกับน้องคนนั้นไปว่า
เค้ามีคนที่ชอบแล้ว..
เค้าเลยคบกับเทอไม่ได้
'หายไปไหนกันนะ'
ปอนเดินหาแกรนจนมาเจอเทอ
ที่สวนหลังโรงเรียน...
แต่แกรนไม่ได้อยู่คนเดียวจ้า..
มีหนุ่มหล่อคนนึงค่อยๆ
ก้มหน้าไปใกล้ๆเทอ...
แต่เทอไม่ได้รับรู้เลยสักนิด
ปอนโมโหจนเข้าไปต่อยเค้า
จนล้มไปกองกับพื้น...
แกรนตกใจตื่น..เห็นแต่เพื่อนใหม่ของเทอ
ปากแตกเลือดกลบปาก
"อ๊ะ!!!เท็นเป็นไรมากมั้ย"
แกรนพยายามจะดึงเค้าให้ลุกขึ้น
แต่ปอนกลับดึงแกรนให้ออกห่างจากเท็น
"อะไรของปอน...นี่เค้าเป็นเพื่อนแกรนนะ"
โครตโมโหยิ่งไม่อยากจะเจอหน้าอยู่
"แต่มันทำท่าเหมือนจะแอบจูบแกรน"
ปอนโมโหกับท่าทางของเท็นอย่างมาก
"ป่าวซะหน่อย..แค่เห็นว่าแกรนเหมือนจะร้องไห้เลยจะมาถามว่าเป็นอะไรรึป่าว"
เท็นตอบพร้อมกับเช็ดเลือดที่มุมปาก
ไอ้ห่านี่หมัดหนักชะมัด..
ใช่แกรนกำลังแอบร้องไห้
อยู่คนเดียวจริงๆแล้วเพราะใครล่ะ
"แล้วทำไมปอนต้องต่อยเค้าด้วย
ถ้าว่างมากไปหาน้องคนเมื่อเช้าดีกว่ามั้ย"
ปอนเรื่มโมโหมากกว่าเดิม
"แกรนนน"
เค้าตวาดลั่น..
จนแกรนตกใจในท่าทางของเค้า
ไม่เคยเห็นเค้าโมโหขนาดนี้ซักที
เทอทำอะไรผิดขนาดนั้นเลยรึ
จู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมาดื้อๆ
"เฮ้!!แกรนเป็นอะไรไป"
เท็นตกใจเมื่อจู่ๆแกรนก็ร้องไห้
เลยเข้าไปลูบหัวเทอเพื่อปลอบใจ
"เอามือนายออกจากตัวแกรน"
ปอนยังไม่หยุดเค้าไม่เคยรู้เลยว่า
เพราะแกรนกลัวเค้าและตกใจจนร้องไห้ออกมา..ปอนพยายามจะ
คว้าแกรนมากอดไว้...แต่....?
"อย่ามาโดนตัวแกรน..แกรนทำอะไรผิด
ปอนถึงโมโหแกรนขนาดนี้"
แกรนสะบัดแขนออกจากปอน
แล้วเข้าไปในอ้อมกอดเท็นทันที
ปอนทำได้แค่ยืนมองอย่างปวดใจ
ที่เค้าทำไปทั้งหมดเพราะหึง
ที่เป็นไอ้หนุ่มคนนี้มาใกล้แกรนเท่านั้น
"แกรน..ปอนขอโทษ"
เค้าพยายามจะจับมือแกรนแต่แกรน
กลับซบกับอกของเท็นร้องไห้จนตัวสั่น
แล้วเทอก็เงยหน้าขึ้นมาช้าๆ
แอบมองไปที่ปอนอย่างกลัวๆ
"ถ้าปอนเกลียดแกรนขนาดนั้น
ต่อไปนี้แกรนจะหลบไม่ให้ปอนเห็นหน้าแล้วกัน"
ในเมื่อรักไม่ได้ก็เกลียดกันเลยแล้วกัน
โครตเจ็บเลย...แกรนคว้ามือเท็นแล้วเดินจากไปปล่อยให้ปอนยืนอยู่อย่างนั้น
น้ำตายังคงไม่หยุดไหล..จนเท็นสงสารจับใจ
"แกรนเป็นอะไรมากมั้ย"
จู่ๆแกรนก็หยุดเดิน
"แกรน"เค้ายังคงเรียกเทอซ้ำๆ
จนเทอตื่นจากภวังค์
แล้วหันมายื่นมือน้อยๆของเทอ
ไปเช็ดเลือดที่มุมปากเค้า
"แกรนขอโทษนะเท็น..เจ็บมากมั้ย"
เท็นยืนนิ่งไม่เคยมีใครทำกับเค้าแบบนี้
"ไม่เท่าไรหลอก..ไม่ใช่ความผิดของแกรนนะ"
เค้าเช็ดน้ำตาให้เทอเบาๆแล้วคว้าเทอ
เข้ามากอดไว้แน่น
ทำไมเค้าต้องตื่นเต้นกับคนตรงหน้า
มากมายขนาดนี้ด้วยนะ
"อย่าร้องเลยนะ"
น้ำตาของเทอทำให้ใจผม
เจ็บแปลบๆยังไงบอกไม่ถูก
เทอไม่ตอบทำได้แค่พยักหน้ารับเค้าเบาๆ
เค้าอยู่ปลอบจนเทอหยุดร้องไห้
แต่ก็นั่งซึมจนหน้าสงสาร..
"ไปขึ้นเรียนคาบบ่ายกันเถอะ..ไหวมั้ย"
สภาพเทอตอนนี้ไม่พร้อมเอาซะเลย
"ไม่ไปแกรนจะพาเท็นไปทำแผล"
แล้วเทอก็ลากผมไปทำแผล
โดดอีกซักคาบจะเป็นไรไป...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 31
Comments