...ตอนที่ 1...
...เหมือนครั้งแรกที่เจอกัน เธอรู้ดี...
*เหตุการณ์ทั้งหมดเป็นเหตุการสมมุติแต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้นไม่ได้พาดพิงหรืออ้างอิงจากหลักความเป็นจริงใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม:)
“ ได้แล้วไอ้หนุ่ม ทั้งหมดสี่สิบบาท ”
“ ขอบคุณครับป้า นี่ครับ ” ผมยื่นธนบัตรสีเขียวทั้งหมดสองใบให้กับป้าร้านส้มตำเจ้าประจำ ก่อนจะเดินไปซื้อน้ำปั่นร้านข้างๆต่อ
สวัสดีครับ ผมชื่อนายข้าวมันไก่ หรือเรียกสั้นๆว่าไอ้ไก่ก็ได้นะครับ ผมเป็นเด็กกำพร้าพ่อแม่ผมท่านเสียไปตั้งแต่ผมเด็กๆผมเลยต้องอาศัยอยู่บ้านเด็กกำพร้าตั้งแต่7ขวบ จนถึงอายุ 18 ปี ถึงได้ออกมาใช้ชีวิตอย่างอิสระ
ผมไม่ได้รู้สึกเสียใจเลย ดีใจด้วยซ้ำที่ได้ออกมาจากที่นั่นได้สักที ความเป็นอยู่ของผมตอนอยู่ที่บ้านเด็กกำพร้าไม่ค่อยจะดีนัก
แต่เอาเป็นว่าช่างมันเถอะครับ ฮ่าๆ
ตอนนี้ผมคือ ไอ้ไก่ชายหนุ่มวัยยี่สิบห้า ชายหนุ่มผู้เพรียบพร้อมไปด้วยเงินทองและหน้าตา ไม่อยากจะโม้ในแต่ละวันมีสาวๆแวะเวียนมาขายขนมจีบให้ผมกันไม่หวาดไม่ไหว แต่ละคนมีแต่สวยๆทั้งนั้น แต่ผมจะบอกความลับอะไรให้ฟังสักอย่างนะ เก็บไว้อย่าไปบอกใครนะครับ
‘ ผมน่ะชอบผู้ชาย ! ’
ใช่ครับ ผมชอบผู้ชายแถมผมยังเป็นฝ่ายรับด้วย ถึงแม้ร่างกายผมจะสูงถึง 187 เซนติเมตร ก็เถอะ มันเป็นกรรมพันธุ์แก้ได้ที่ไหนกันเล่า!
ด้วยเหตุนี้ทำให้ถึงแม้ว่าผมจะเปิดตัวไปว่าเป็นเกย์ก็คงไม่มีรุกคนไหนที่จะชอบฝ่ายรับที่สูงกว่าตัวเองแบบผมหรอกนะ แถมในประเทศนี้ถึงแม้จะบอกว่าเปิดกว้างยอมรับ LGBTQ+ ได้แต่คนจำพวกที่ต่อต้านนั้นก็ยังมีอยู่มากเพียงแค่พวกเขาไม่ได้แสดงตัวอย่างเปิดเผยแค่นั้นเอง
กับแค่กฏหมายสมรสเท่าเทียมที่ผมยังไม่เห็นผลเสียของมันยังให้ไม่ได้ ผมก็ไม่รู้จะหวังอะไรกับที่นี่แล้ว
พูดแล้วอารมณ์เสียกลับบ้านไปกินส้มตำแซ่บ ๆ ดีกว่า พูดไม่ทันจะขาดคำก็รู้สึกหิวขึ้นมาเลย รีบๆเดินกลับให้ถึงบ้านดีกว่า
พรึ่บ!
“ กรี๊ดดดดด ! ช่วยด้วยค่ะ ตรงนี้มีคนเป็นลม !! ”
“ ออกไปค่ะ !! อย่ารุมคนป่วยนะคะ ”
ไม่ทันที่ผมจะได้ก้าวไปไหนไกลผมก็รู้สึกหน้ามืดขึ้นมากระทันหัน ภายในหัวผมมันวิ้งค์ไปหมดก่อนที่ผมจะล้มลงแล้วหมดสติไปผมรับรู้ได้ถึงเสียงรอบข้าง มีเสียงผู้หญิงกรี๊ดก่อนจะมีคนวิ่งมารุมล้อมรอบตัวผมเต็มไปหมด ก่อนภาพทุกอย่างจะตัดไป
ซ่าาาา
” ฮ่าๆ ! ขยะเช่นเจ้าเปียกน้ำช่างส่งกลิ่นเหม็นเน่าเสียจริง เบร์ย์เดน ”
สัมผัสเปียกชื้นพร้อมเสียงหัวเราะสะใจของใครสักคนดังเข้ามาใน โสตประสาททำเอาผมที่กำลังสะลึมสะลือตื่นเต็มตาขึ้นมาด้วยความงงงวย ใครมันมาเล่นน้ำแถวนี้วะ!
...TBC....
สุขสันต์วันสงกรานต์ ...อ้าว ผ่านมาแล้วหรอคะ? ฮ่าๆ
สวัสดีทุกคนอีกครั้งนะคะ ไรท์จูเองค่ะ ขอโทษกับตอนที่สั้นขนาดนี้ด้วยนะคะ เนื่องจากไรท์ง่วงมากตอนแต่งทำให้ไม่สามารถเขียนต่อให้ยาวกว่านี้ได้ให้อภัยไรท์คนนี้ด้วยนะคะ ฮ่า !
สุดท้ายนี้สุขสันต์วันลอยกระทงนะคะ ส่วนตอนที่ 2 ไรท์จะลงในวันพรุ่งนี้ ตั้งตารอกันด้วยนะคะ**
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 3
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments