หลังจากเหตุการณ์มานาหมุนวนที่เกิดขึ้น ทางสำนักเวทย์ของอณจักรก็ไม่ได้นิ่งนอนใจตลอด 4 ปี ที่ผ่านมาก็ได้ส่งนักเวทย์ระดับเอส กับนักรบระดับเอมาคอยตรวจสอบความผิดปกติมาตลอด แต่ก็ยังไม่พบความผิดปกติอะไรมากนัก ที่มีก็แค่เกิดมานาหมุนวนบ่อยจนเกินไป ทำให้แม้กระทั่งพวกวัชพืชโตเร็วมาก พวกชาวบ้านจึงต้องทำการกำจัดพวกมันอยู่บ่อยๆ จากการตรวจสอบที่ผ่านมาพบแค่ว่า มานาในอากาศของหมู่บ้านนี้หนาแน่นกว่าปกติถึง 3 เท่า นั้นอาจทำให้เกิด มานาหมุนวนอยู่บ่อยครั้ง แต่ก็ยังไม่ทราบสาเหตุว่าทำใมจู่จู่ มานาในหมู่บ้านวิลด์เน่แห่งนี้ถึงได้หนาแน่นขึ้นกระทันหัน
ลิกซ์(นักรบแรงค์เอ) “เห้อออออ เมื่อไหร่ไอ้การตรวจสอบบ้าๆนี่มันจะจบๆไปสักทีน้า พวกเราอยู่ที่บ้านนอกแบบนี้มา 4ปี แล้วนะ ก็ยังไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้น น่าจะยกเลิกการตรวจสอบให้มันจบๆไปซ่ะ จะได้กลับไปเมืองหลวงซะที”
อลิซาเบท(นักเวทย์ระดับเอส) "เลิกบ่นได้แล้วน่าลิกซ์ ถึงจะน่ารำคาญแต่นี่มันเป็นงานที่สำคัญนะ ถ้าบังเอิญเรากลับไปแล้วเกทเกิดขึ้นพอดีล่ะ มันคงจะสายเกินแก้ ที่ทำได้ตอนนี้คือต้องทนตรวจสอบอยู่ที่นี่อีกสัก 2-3 ปีเพื่อความแน่ใจเห้ออ น่าเบื่อชะมัด”
ลิกซ์ “ครับ คร้าบ ตามบรรชาขอรับนายหญิง”
อลิซาเบท “เลิกแซวฉันแล้วมาช่วยกันเดินตรวจได้แล้วน่า”
ลิกซ์ “ไปแล้วๆ อย่าโกรธไปเลยน่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
ถึงแม้จะมีความกังวลอยู่บ้างแต่ชาวบ้านที่นี่ก็ใช้ชีวิตได้อย่างปกติสุข ตอนนี้หน้าหนาวไกล้เข้ามาแล้วแอนดรีวกับอารีม่าจึงชวนกันออกไปล่าสัตว์เพื่อตุนส สเบียงไว้
อารีม่า “นี่แอนดรีว นายเตรียมตัวเสร็จรึยังไกล้จะได้เวลาไปแล้วน่ะ ถ้ายังชักช้าอีก ฉันจะทิ้งแกไว้แล้วไปคนเดียวแล้วะนเฮ้ยย”
สิ้นเสียงตะโกนของอารีม่าแอนดรีวก็เปิดประตูออกมาพร้อมกับไอริชที่หน้ามุ่ยเกาะเอวของเขาไม่ยอมปล่อย
แอนดรีว “โทษที โทษที พอดีไอริชเอาแต่เซ้าซี้ขอไปด้วยกับพวกเราน่ะซี้ เลยช้าไปหน่อย”
อารีม่า “พาไปด้วยก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลยน่า ถึงยัยหนูไอริชจะยังเด็กอยู่ แต่เรื่องฝีมือดาบของเธอเราสองคนก็รู้กันดีนิ วันนี้ถือส่ะว่าพาเธอไปหาประสบการณ์ล่ะกัน”
ไอริช "เห็นมั้ยคะ คุณพ่อลุงอารีม่ายังเห็นด้วยเลย ปีนี้หนูก็อายุ 10 ขวบแล้วนะ หนูดูแลตัวเองได้อยู่แล้วน่า
แอนดรีว “ก็จริงอยู่ที่ลูกโตแล้วและเก่งเรื่องดาบเป็นอย่างมาก แต่ไม่ว่าจะเก่งยังไง หรือจะโตแค่ไหน สำหรับคนที่เป็นพ่อแม่แล้ว ลูกๆก็ยังเป็นเด็กที่พวกเราอยากปกป้องเสมอ เอาล่ะถ้าช้ากว่านี้ก่อนนจะไปถึงคงมืดซะก่อน พ่อจะพาไปด้วยก็ได้แต่ต้องสัญญากับพ่อก่อนนะ ว่าจะทำตามที่พ่อกับลุงอารีม่าสั่งทุกอย่าง เข้าใจมั้ย”
ไอรีช “ค่าาาา ขอบคุณลุงอารีม่านะคะ มี่ช่วยพูดกับพ่อให้หนู”
อารีม่า “เรื่องเล็กน้อยน่ายัยหนู”
หลังจากนั้นทั้งสามคนก็เดินทางเข้าไปในป่าทางตอนเหนือของหมู่บ้าน ส่วนอลัน ที่อยู่บ้านไม่ได้ไปไหนก็แอบฝึกเวทมนตร์อยู่ริมแม่น้ำหลังหมู่บ้านตามเคย อลันแอบมาฝึกเวทมนตร์ตรงนี้ได้สองปีแล้วและตอนนี้ก็ค่อนข้างเชี่ยวชาญแล้วด้วย จึงทำให้การใช้เวทย์แต่ล่ะครั้ง รุนแรงมากขึ้น ตอนนี้การแอบฝึกเวทมนต์ของอลันกำลังจะถูกเปืดเผย เพราะอลิซาเบทสัมผัสได้ถึงพลังเวทที่อลันใช้ เธอจึงค่อยๆเดินไปยังทิศทางที่เธอสัมผัสได้
อลิซาเบท “สัมผัสแบบนี้มัน มีคนแอบใช้เวทย์แถวนี้นิ นักเวทย์ในหมู่บ้านนี้น่าจะมีแค่แอเรียลคนเดียว คนที่กำลังใช้เวทย์อยู่เป็นใครกันแน่ ลิกซ์นายเดินตรวจไปคนเดียวซักพักนะ ฉันสัมผัสอะไรบางอย่างได้น่ะ”
ลิกซ์ “ เฮ้ เดี๋ยวก่อนสิ เธอจะรีบวิ่งไปไหนน่ะ จะทิ้งให้ฉันทำงานคนเดียวแล้วแอบไปพักรึไง”
อลิซาเบท “เลิกบ่่นแล้วเดินตรวจไปซ่ะ ต้องนีบไปดูแล้วว่าตรงนั้นมีใครอยู่กันแน่”
หลังจากบอกลิกซ์อลิซาเบทรีบวิ่งปรี่ ไปยังทิศทางทีมานาไหลไปรวมกันอยู่ ภาพที่เธอเห็นทำให้เธอหยุดชะงัก เด็กหนุ่มผมสีแดง นัยน์ตาสีน้ำตาลอายุราวๆ 5-6 ขวบ กำลังร่ายเวทย์อยู่ และเวทย์นั่นเป็นเวทย์ที่เธอไม่เคยเห็นหรือได้ยินมาก่อนแม้แต่อาจารย์ของเธอก็ไม่เคยเล่าให้ฟัง วงเวทย์ที่แปลกประหลาดซ้อนทับกันสามชั้น มานาค่อยๆไหลมารวมกันที่วงเวทย์นั่น และค่อยๆหลอมรวมกันกลายเป็นก้อนน้ำแข็ง จากนั้นก้อนน้ำแข็งนั่นก็พุ่งออกไปด้วยความรวดเร็ว ทิศทางที่มันพรุ่งไปถูกแช่แข็งในพริบตา ในหัวของอลิซเบทตอนนี้นอกจากความสงสัยแล้วยังมีความกลัวเล็กน้อย เธอคิดในใจว่า เด็กที่อยู่ตรงหน้าเป็นใครกันแน่ แล้วเวทย์ที่เขาใช้ มันคืออะไร อลิซาเบทกลืนน้ำลาย แล้วค่อยๆเดินเข้าไปช้าๆ แต่อลันก็รู้สึกตัวทันที จึงเผลอปล่อยแรงกดดันแบบที่ทำกับำวกปีศาจในชีวิตเก่าไปนิดหน่อย
อลัน “ฟู่วววว ตอนนี้ได้เต็มที่แค่นี้สินะ แค่เวทย์ระดับ 5 ยังเหนื่อยขนาดนี้ คงต้องใช้เวลาอีกสักปี ถึงจะใช่เวทย์ระดับ 7 ได้ แต่ก็ดันพลาดทำให้คุณรู้ตัวจนได้สินะ คุณอลิซาเบท”
อลันพูดพร้อมหันไปทางที่อลิซาเบท กำลังเดินมาอย่างช้าๆ แววตาที่เย็นชาจ้องไปที่เธอ พร้อมกับท่าทางที่สุขุมเงียบกริบ ทำให้เธอเงื่อตกและหยุดเดินโดยที่ไม่รู้ตัว และแรงกดดันที่อลันปล่อยออกมาทำให้ความกลัวของเธอเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเหมือนกับเหยื่อที่ถูกนักล่าจ้องเอาไว้ เธอรู้สึกเหมือนจะถูกกลืนกินทัันทีที่เธอขยับตัว เธแได้แต่ยืนนิ่งและก้้มหน้ามองลงต่ำไม่กล้าสบตากับอลัน อลันจึงได้เอ่ยถามเธอว่า
อลัน “แล้วคุณมาทำอะไรที่นี่งั้นหรอ คุณอลิซาเบท…”
น้ำเสียงที่นุ่มลึกที่เธอได้ยิน ทำให้เธอไม่กล้าเอ่ยอะไรออกไป อลันจึงย้ำกับเธอว่า
อลัน “ถ้าคุณยังเงียบและไม่ตอบคำถามของผมแบบนี้ต่อไป ผมจะตัดสินว่าคุณเป็นศัตรูและกำจัดคุณซะ”
หลังจากอลันพูดจบเขาได้รวมมานาไว้ที่มือเพื่อเตรียมร่ายเวทย์ ด้วยความกลัวและตกใจของเธอจึงตอบแบบลนลานไปในทันควัน
อลิซาเบท “จะ..ใจเย็นๆก่อนสิอลัน นี่ฉันเองไงคนที่คอยตรวจตราหมู่บ้านนี้มาตลอด”
อลัน “ผมรู้ แต่ที่ผมถามคือ คุณ..มา..ทำ..อะ..ไร..ที่..นี่ !!!”
อลันพูดพร้อมกับปล่อยแรงกดดันที่มากกว่าเดิมทำให้เธอคุมสติแทบไม่อยู่ เธอกลัวจนถึงกับร้องไห้และตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา
อลิซาเบท “ฉะ..ฉันแค่ สัมผัสได้ถึงการใช้เวทย์มนต์อยู่แถวนี้ ละ..เลยมาตรวจดู เพราะกลัวว่าจะมีใครร่ายเวทย์แปลกๆใส่หมูาบ้านนี่นึเปล่า แค่นั้นจริงๆนะ”
อลัน “งั้นหรอ แล้วแม่ของผม กับคนที่มากับคุณเค้ารู้เรื่องนี้ด้วยรึเปล่า”
อลิซาเบท “นะ…นอกจากฉันแล้วก็ไม่มีใครรู้หรอก กะ..การที่จะสัมผัสมานาจากการใช้เวทย์ปกปิดแบบนี้ มีแต่นักเวทย์ระดับเอสเท่านั้นแหละ”
พอได้ยินแบบนั้น อลันก็โล่งใจขึ้นนิดนึง เพราะเขาไม่ต้องการเผยความสามารถให้คนอื่นรับรู้โดยเฉพาะแม่ของเขา พอโล่งใจแล้วอลันจึงคลายแรงดดดันที่ปล่อยออดไป และบอกให้อลิซาเบทกลับไปทำหน้าที่ของเธอซะ ก่อนเธอจะไปอลันได้ขู่เธอไว้ว่า
อลัน “ถ้าคุฯเอาเรื่องที่ผมใช้เวทย์ได้ไปบอกคนอื่นละก็ ผมจะตามไปจััดการคุณทันที ผมจะทรมานคุณ จนกว่าคุณจะร้องขอความตายเอง และทำลายดวงวิญญาณของคุณซะ เข้าใจที่ผมพูดใช่มั้ย”
อลิซาเบท “ขะ…เข้าใจแล้ว ฉะ…ฉันจะไม่บอกใครและจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”
หลังจากนั้นเธอจึงรีบกลับไปรวมตัวกับลิกซ์ ลิกซ์เห็นท่สทางเธอแปลกไปจึงได้เอ่ยถาม
ลิกซ์ “นี่ เธอเป็นอะไรรึเปล่า ดูหน้าซีดๆนะ”
อลิซาเบท “ลิกซ์ นายเคยเจอปีศาจที่แค่จ้องมาหาเราก็ราวกับว่าวิญญาณกำลังถูกกลืนกินไปเลยรึเปล่า”
ลิกซ์ “อะไรของเธอเนี่ย …. ถ้าถามว่าเคยเจอมั้ยหรอ ก็คงจะเป็นเจ้านั่นล่ะอสูรเพลิงทมิฬจากเกทสีส้มเมื่อ 20 ปีที่แล้ว มันเป็นเกทที่ขนาดเล็กที่สุด แต่ก็เป็นเกมที่ น่ากลัวที่สุดของเกทสีส้มด้วย ในนั้นมีอสูรเพียงแค่ตัวเดียว ร่างกายอันปราดเปรียวที่ปกคลุมไปด้วยไฟสีดำ ทันทีที่ทุกคนเข้าไปก็รู้สึกถึงความตายได้ทันที สุดท้ายก็จัดการมันได้ละนะ แล้วเธอถามเรื่องแบบนี้ทำไมหรอ ไปเจออะไรมารึไง ?”
อลิซาเบท “เปล่าหรอก ฉันแค่ถามดูเฉยๆ วันนี้ฉันรู้สึกไม่สบาย ฉันขอตัวไปพักก่อนนะ”
ลิกซ์ “อะไรของเธอเนี่ย สุดท้ายก็ทิ้งให้ฉันทำคนเดียวพับพ่าสิ แล้วจะทำไงดีล่ะคนาวนี้ ฉันยิ่งสัมผัสมานาไม่ได้ด้วย เฮ้อเดินไปก็ไม่ได้อะไร นอนบ้างดีกว่า”
ตัดมาที่อลัน หลังจากใจเย็นลงแล้วอลันจึงค่อยๆเรียบเรียงเรื่องราวที่เกิดขึ้น
อลัน “อืมมมมม....นี่ฉัันทำเกินไปรึเปล่า เธอแค่เดินเข้ามาตรวจดู แต่ฉันกลับขู่เธอไปแบบนั้น จะเป็นอะไรมั้ยนะ ดันเผลอทำแบบเดียวกับตอนที่พวกเมดปีศาจมาแอบดูตอนกินข้าวสะได้ ช่างเถอะเรื่องมันผ่านมาแล้ว ค่อยไปเคลียร์กับเธอทีหลัง เธอน่าจะอยู่ที่นี่อีกนาน ลองเวทย์ที่แรงกว่านี้หน่อยดีกว่า แต่คราวนี้คงต้องกางบาเรียเพิ่มอีกชั้นสองชั้น”
พอตัดสินใจได้ อลัยจึงรีบกลางบาเรียเพิ่มอีกสี่ชั้นเพราะเวทย์ต่อไปนี้รุนแรงกว่าเมื่อกี้มาก อลันเริ่มใช้เวทย์ทันทีที่กลางบาเรียเสร็จ
อลัน “โอ้ ความมืดมิดอันเป็นนิรันดร์ จงมาจุติในมือข้า จงทำลาย และกลืนกิน ทุกสิ่งทุกอย่างในทางที่เจ้าพุ่งไป แบล็คโนว่า"
หลังจากจบคำร่าย ก้อนมานาขนาดจิ๋วสีดำสนิท ได้พุ่งขึ้นไปบนฟ้าอย่างรวดเร็ว พอไปถึงระยะที่กำหนด มันก็ระเบิดออกเป็นวงกลมสีดำทมิฬขนาดมหึมาทันที ก้อนเมฆ อากาศ ไมเว้นแม้แต่มานา ทุกสิ่งทุกอย่างในวงกลมสีดำนั้น ถูกกลืนหายไปในความมืดทั้งหมด อานุภาพของมันทำให้อลันตกใจเป็นอย่างมาก
อลัน “อุหวาวว.. อิแบบนี้กางบาเรียไปคงไม่มีประโยชน์ ต่อให้เป็นคนธรรมดาก็คงรู้สึกได้ แต่มันจะแรงเกินไปรึเปล่า นี่เราพึ่งสร้างแก่นมานาได้ 5 ปี เองนะ ถึงจะเป็นเวทย์ที่ต้องร่ายก็เถอะ หรือนี่จะเป็นฝีมือของเสียงปริศนานั่นที่ทำอะไนกับการใช้เวทย์ของเรา....”
ตัดมาทางกลุ่มของแอนดริว มี่มาล่าสัตว์ในป่าทางเหนือ แต่ไม่รู้ทำไมพวกเขาไม่เจอเป้าหมายเลย
ไอริช “พ่อคะ เราก็เดินมากันตั้งไกลแล้วทำไมยังไม่เจออะไรเลยอ่า หนูอยากลองล่าสัตว์บ้าง”
อารีม่า “นั่นสิแอนดริว ฉันว่าปีนี้มันแปลกๆนะ กลับหมู่บ้านกันก่อนเถอะ
แอนดรีว “แต่ว่า ถ้าเรากับไปตอนนี้เสบียงมันจะไม่พอผ่านหน้าหนาวไปนะ...”
ช่วงทีาแอนดรีวหับอารีม่ากำลังตกลงกัน ไอริชที่บังเอิญมองไปบนท้องฟ้าพอดีทก็ได้เจอกับสิ่งที่น่าแปลกใจมาก
ไอริช “พ่อ ลุงอารีม่า ทำไมก้อนเมฆแถวนั้นมันไม่มีเลยล่ะ ช่วงนี้ปกติ ท้องฟ้ามันต้องปกคลุมไปด้วยก้อนเมฆสิ”
ทั้งสองไม่เชื่อในสิ่งที่ไอริชพูดจนหันไปมองด้วยตัวเอง ทันทีที่ได้เห็นทั้งสองถึงกับชะงักไปพักนึง
แอนดรีว “กะ...ก้อนเมฆหายไปงั้นหรอมันเกิดอะไรขึ้น นี่มันเกี่ยวข้องกับการที่เราไม่เจอสัตว์ป่าสักตัวเลยรึเปล่า”
อานีม่า “อะ..แอนดรีวนั่นมันทางกลับหมูาบ้านนิ”
แอนดรีว “ไอริช อารีม่า รีบกลับหมู่บ้านเดี๋ยวนี้เลย หวังว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะ”
ตัดมาที่หมู่บ้าน ณ จุดที่อลันอยู่ อลันกำลังครุ่นคิดว่าจะทำไงต่อไปดี
อลัน “เอาไงต่อดี แบบนี้คงฝึกต่อไม่ได้ล่ะ ช่วงนี้คงต้องเน้นไปที่เวทย์พื้นฐาน กับการรวมมานาไปก่อน ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้น คงจะมีใครสักคนมาอธิบายเองละมั้ง”
หลังจากนั้นอลันก็กลับไปกินข้าวที่บ้านและเก็บตัวอ่านหนังสืออยู่ในห้อง
ผ่านไปสักพักพวกแอนดรีวก็กลับมาถึงบ้านด้วยความเหนื่อยล้า
แอนดรีว “อะ..แอเรียล อลัน พวกเธออยู่ไหน ทั้งสองคนปลอดภัยรึเปล่า”
แอเรียล “แอนดรีว คุณพูดอะไรของคุณนะ”
แอนดรีว “ทะ...ท้องฟ้า บนท้องฟ้าก้อนเมฆมันหายไป”
ทีแรกแอเรียลไม่เชื่อแอนดรีวจึงบอกให้เธอออกมาดูเอง ทันทีที่เธอออกมาเธอได้เห็นท้องฟ้าที่แจ่มใสเหมือนหน้าร้อนไม่มีผิดเธิแปลกใจกับเรื่องนี้มาก แอเรียลได้แต่คิดในใจ
แอเรียล “เกิดอะไรขึ้นอีกเนี่ย หน้าหนาวกำลังจะเข้ามาแท้ๆแต่ท้องฟ้ากลับแจ่มใสแบบนี้มันจะไม่เกิดอันตรายใช่มั้ย”
จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้คนทั้งหมู่บ้านรวมถึงหใู่บ้านไกล้เคียง ต่างตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก และยังมีอีกคนที่สัมผัสได้
ณ ภูเขาแห่งหนึ่งที่ตั้งตรงสูงสง่าเชียดฟ้า ตั้งอยู่กลางตุดตัดของทั้งสามทวีป ที่ไม่มีเผ่าไหนกล้าอย่างกรายเข้ามาไกล้ มีสตรีคนนึงอาศัยอยู่ นั่นคือจักรพรรดิเวทมนตร์อเมลเรีย เธอสัมผัสอะไรบางอย่างได้จากทวีปเกวนดอล
อเมลเรีย “สัมผัสมานาแบบนี้มัน... เวทย์ความมืดนิ ผู้คนบนดาวดวงนี้รู้จกการใช้เวทย์แค่ 4 ธาตุ เท่านั้นนิ เจ้าคนที่ใช้เวทย์นี้ มันเป็นใครกัน ต้องไปตรวจดูสะแล้วสิ นี่ก็จะ 20 ปีแล้วสินะ ที่ไม่ได้ลงจากเขาลูกนี้ หวังว่าคนที่ใช้เวทย์นี้ คงไม่ทำให้ข้าผิดหวังนะ ไม่นานเกินรอหรอก ข้าหาตัวเจ้าเจอแน่”
กลับมาทางหมู่บ้านวิลล์เน่ อลันที่กำลังอ่านหนังสือเกี่ยวกับเวทย์พื้นฐานของดาวดวงนี้อยู่ ยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ามีตัวอันตรายกำลังไกล้เข้ามา
อลัน “อะไรกันเนี่ย !!! ผู้คนบนดาวดวงนี้รู้จักแค่ 4 ธาตุงั้นหรอ พอเข้าใจ อลิซาเบทล่ะ ตอนที่เธอเห็นเราใช้เวทย์น้ำแข็งถึงได้ตกใจขนาดนั้น.. ใช้ได้แค่ 4 ธาตุงั้นหรอจะอ่อนแอเกินไปแล้ว แบบนี้ชีวิตนี้มันจะง่ายเกินไปรึเปล่า”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments