Hai, kenalin namaku Ersa. Cerpen ini dari pengalaman pribadi ku. Dan ini terjadi waktu aku masih kelas 5 SD.
Aku cuman mau berbagi aja, hehe...
Semoga kalian suka ya!
***
Hari itu, aku, Elin, dan Faisal lagi iseng motor-motoran ke Kampung Ujung. Jalannya sempit banget, cuma setapak kecil di antara sawah.
Kanan-kiri sawah semua, tengah-tengahnya cuma batu-batu kecil yang gak beraturan.
Elin belok duluan. Aman.
Aku yang belok belakangan malah apes.
Bannya keluar jalur, oleng. Untungnya aku bisa nahan, walau udal lewat pembatas jalan si...
Faisal bantu tarik motornya, tapi sumpah tuh motor berat banget woilah.
Terus apesnya lagi, pas aku mau belokin stang motor, malah kesenggol gas dong T∆T...dan BRUK! langsung nyungsep ke sawah.
Aku kaget setengah mati. Motor berat banget!
Aku, Elin, sama Faisal langsung refleks narik dan dorong motor. Tapi ya ampun, badan kita kecil-kecil, tenaga pas-pasan. Motor malah makin ngubek-ngubek lumpur.
Pas lagi ngos-ngosan narik, lewat sepasang kekasih anak SMP.
Teteh SMP-nya kasihan liat kita, langsung nyuruh pacarnya buat bantu.
Cowoknya setengah berat hati turun ke lumpur dan ikutan narik motor. Tetehnya juga ikut masuk lumpur, bantu dorong.
Tapi tetep aja... motor gak gerak.
Kita berlima tarik-tarikan kayak main tarik tambang.
Motor tetep keukeuh diem di lumpur.
Aku hampir putus asa, sampai akhirnya datang bala bantuan:
Bapak-bapak kampung.
Bapak-bapak ini kayak pahlawan beneran.
Gak pake banyak cincong, langsung rame-rame narik.
Beberapa ada yang buka sandal, lipet celana, ada yang ketawa-tawa.
Sambil dorong-dorong, salah satu bapak nyeletuk:
"Duh, eneng mah aya-aya wae, motor kieu dicelupkeun ka sawah!"
Aku cuma bisa cengengesan malu:
"Hatur nuhun nya, hampura mang... jadi ngerepotkeun kieu."
Dengan susah payah, akhirnya motor berhasil diangkat.
Badan penuh lumpur, motor penuh lumpur, muka penuh malu.
Bapak-bapak disana ketawa-tawa, aku cuman bisa ngangguk malu.
Akhirnya aku naik motor dan izin pergi.
Terus salah satu bapak-bapaknya ngingetin.
"Launan nya neng, naik motorna. Sieun nyusruk deui"
Aku ngangguk sambil senyum dan itu please malu banget woyy T∆T.
Terus kita bawa motor ke Musolah, jadiin basecamp darurat buat nyuci.
Barudak lalaki di situ malah ketawa-ketawa bukannya bantuin.
Aku teriak,
"Woy, bantuan atuh ulah saserian bae!"
Mereka malah ngeloyor, bilang "embung!"
Tapi akhirnya mau juga bantu, pakai sabun seadanya buat bersihin motor dari lumpur sawah.
Sore, aku pulang ke rumah.
Motor udah bersih, walau aroma lumpurnya susah ilang.
Pas udah duduk santai, ayahku liat motor dan nanya:
"Sa, tadi jatoh ya?"
Aku kaget, panik.
Refleks langsung bohong:
"Enggak Yah, tadi cuma ke pentok batu dikit doang..."
Padahal dalem hati: Astaga, ketauan juga nih.
Besok paginya, Mang Suwandi nanya ke adikku, Ayumi:
"Neng, kakak maneh ragak nya?"
Ayumi bingung:
"Ragak ka mana, Mang?"
Mang Suwandi ketawa kecil:
"Ka gigireun sawah mamang kan?"
Ayumi langsung kabur pulang, nanyain aku:
"Kak, bener kakak nyusruk ke sawah?"
Aku ngeles lagi:
"Hah? Enggak ah, siapa juga!"
Sore harinya, pas aku jalan ke warung, ketemu mang Suwandi.
Dia langsung nyengir lebar:
"Neng iyeu Lin anu motorna nyusruk ka sawah nyaa~"
(Mana tengil banget lagi senyum nya, ih hampura mang ku Kuring di sebut tengil 🙏🏻. Tapi emang tengil jasa senyum mamang teh ^_^.)
Aku lagi-lagi ngelak:
"Hah? Lain, salah jelema mereun mang!"
"Batur etamah!" Lanjut ku berusaha tenang.
Tapi mang Suwandi malah ngakak:
"Ulah bohong, eneng Ersa jeung Elin, bener kan? Jeung Faisal Sagala"
Aku cuma bisa cari-cari alasan buat kabur.
Malu banget. Mau ngilang rasanya.
(Langsung nyebar woilah, dari bapak-bapak ke ibu-ibu kampung, tapi untungnya ga ada yang tau klo dalang utamanya aku T√T)
Untungnya rumor itu gak lama.
Namanya gosip kampung, dua-tiga hari juga tenggelam.
Dan rahasia besarku, cuma diketahui:
Aku
Elin
Faisal
Aska
Aa Jeung teteh SMP
Mang Suwandi
Barudak lalaki musolah.
Untung mereka bisa jaga mulut.
Kalau enggak, bisa jadi berita nasional Kampung Ujung. Hehe.
Begitulah kisah kocakku.
Sekarang tiap lewat jalan sawah itu, aku cuma bisa ketawa kecil sendiri.
Motoran? Tetap.
Tapi ekstra hati-hati, siapa tahu sawahnya lagi lapar lagi.