เด็กสาวคนหนึ่งเดินออกมาจากป่า ไม่มีแม้แต่ร่องรอยของแผลเลย ใบหน้าเรียบนิ่งชุ่มเหงื่อเล็กน้อย สูง160 ชุดนักผจญภัยสีดำไปกับผมสีดำ ตาสีแดงดูเข้ากับตัวเธออย่างชัดเจน ที่อยู่ในมือของเธอคือ เคียวยักษ์ เธอเดินออกจากป่ามาจนถึงบ้านและเห็นพี่สาวเซเร่ กับพ่อไรเด็นนั่งอยู่พอดี
ท่านพี่...กลับมาแล้วหรอ
เสียงที่นุ่มนวลและรู้สึกเย็นชาในขณะเดียวกัน ใบหน้าของซานก็ยังเรียบนิ่งอยู่เหมือนเคย
อื้ม...ซานเองก็เพิ่งออกจากป่ามาสินะ ในป่ามีอะไรผิดปกติบ้างรึเปล่า
เซเร่ถามซานขึ้น ซานก็ตอบด้วยเสียงเรียบๆ
ไม่มีอะไรผิดปกติ ถึงจะเจอหมาป่าเยอะกว่าเมื่อวานก็เถอะ แต่ต้องรอดูพรุ่งนี้ ถ้ามันเพิ่งขึ้นอีกต้องหาหน่วยสำรวจกันหน่อย
หรอ....หมาป่าเพิ่มจำนวนขึ้นสินะ คุณพ่อมีอะไรแปลกไหมคะ
เซเร่กล่าวถามไรเด็นขึ้น จากที่ไรเด็นฟังมาจากการเล่าของซานก็สรุปว่า
อาจจะอยู่ในช่วงฤดูผสมพันธุ์ก็ได้ แล้วมีอะไรอีกรึเปล่าละซาน
ในขณะที่ไรเด็นกำลังพูดซานก็เดินมานั่งข้่างๆพี่สาวเซเร่ และตอบกลับไรเด็น
ไม่มีหรอก แต่พักนี้เห็นหมาป่าสายพันธุ์หายากบ่อยขึ้นน่ะ เกือบได้สู้กันนิดหน่อย
หมาป่าสายพันธุ์หายากนี่มัน....คุณพ่อ
อื้ม คงจะถึงช่วงผสมพันธุ์นั้นแหละ ไม่งั้นสายพันธุ์หายากคงไม่ออกมาหรอก เซเร่ไปบอกชาวบ้านให้รู้ว่าในป่ามีอันตราย แต่อย่าได้คาดหวังมากละ เพราะอาจจะเป็นเพราะทัพปีศาจเริ่มขยายตัวอีกก็ได้
การอธิบายของไรเด็นจบ บรรยากาศก็เงียบขึ้นมา
คุณพ่องั้นหนูไปบอกคนในหมู่บ้ายก่อนนะ
เซเร่กล่าวขึ้น
พี่หนูไปด้วย ซานกล่าวตามมา
ไรเด็นมองเซเร่และซานที่วิ่งไปมี่หมู่บ้านทันทีหลังกล่าวจบ
ครอบครัวเรามีหน้าที่คอยเฝ้าดูความปลอดภัยของหมู่บ้านทั้งหมด ให้ซานเป็นคนสำรวจในป่าทุกๆวัน เซเร่เป็นคนให้คำปรึกษา ส่วนข้าเป็นแค่คนคอยสอนพวกเธอ เป็นเหมือนคนแก่เลยน้าาา ไรเด็นคิดกับตัวเอง และพูดลอยๆขึ้นมา
เอาละระหว่างที่รอทั้งสองกลับมา ทำอาหารเที่ยงรอดีกว่า
โปรดติดตามตอนต่อไป.....
ตอนหน้า ภัยพิบัติ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 4
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments