ปลอมตัว

อืม..'.เอาไงดี'หว่า'' ฉันนั่งหน้าโต๊ะกระจกมาเกือบ สองโมงแล้ว ว่าจะแต่งยังไงให้เหมือนผู้ชายแต่ก็ยังคิดไม่ออกอยู่ดีอะ ฮือออออ   ฉันเลยตัดสินใจโทรหายัยแมงกะพรุนเพื่อนรัก(ซัน)

'' ฮัลโหล ว่าไง''

''มีเรื่องให้ช่วยอะ แหะๆๆ''

'' ว่า'' มันทำเสียงเบื่อโลกมากค่ะ ฮึ้มๆๆ

''ช่วยปลอมตัวเป็นผู้ชายให้หน่อยดิว่ะ''

''ทำไมว่ะ'' มันถามแบบสงสัย

'' ก็พรุ้งนี้แกว่างป่ะละ  มาเจอกันที่ร้านเดิมจ้าวประจำ''

'' ทำไมว่ะมีอะไร''

'' เออเดียวเล่าให้ฟังเว้ย''

''อะไรว่ะ วู้ววว'' มันตอบรำคาญมากเลยค่ะ แล้วมันก็ตัดสายไปแบบดื้อๆ  ชิ คอยดูเถอะพรุ้งนี้อย่ามาร้องไห้เพราะซาบซึ้งนะย่ะ

วันถัดมา

วันนี้ฉันนั้นรอมันมาครึ่งชั่วโมงได้แล้ว เห้ออออ  และในที่สุดมันก็มาจนได้ แหมมม วันนี้แต่งตัวมาชะสวยเลยสงสัยไปเดตมาแน่นอน ยัยแมงกะพรุนหันซ้าย หันขวา มองหาฉัน ฉันมันดำขนาดนั้นเลยหรอย่ะ

'' ซันอยู่นี้ๆ'' ฉันตะโกนเรียกมัน เมื่อมันเห็นฉันแล้วก็เดินมานั้งตรงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามฉัน

'' อะเล่ามา'' มันถามด้วยความอยากรู้มากๆ

''ก็.......''  ฉันเล่าให้มันฟังจนจบ แล้วมันก็มีน้ำใสๆออกจากตาของมันไปด้วย!

'' ฮึกๆๆ แกเป็นผู้หญิงที่กล้าหาญมากเว้ย ซาบซึ้งจริงๆ'' มันสะอื้นยกใหญ่

'' เออ ตกลงจะช่วยมั้ย'' ฉันบอกมัน

'' ช่วยสิย่ะ! ฉันจะแต่งให้แกหล่อๆเลยละเพื่อนรัก อ่อดังแล้วหย่าทิ้งกันละ:0 '' ไอคำว่าเพื่อนรักนี้ไม่ค่อยน่าไว้ใจแหะ

''รู้แล้วน่า''

'' เออแล้วจะให้แต่งชายตอนไหน'' มันถามพร้อมจิบน้ำอย่างใจเย็ย

'' ตอนนี้!''

'' แคกๆๆ กะทันหันขนาดนี้เชียว'' มันสำลักน้ำที่กระดกขึ้นไปเมื่อกี้

''เออพาไปแต่งเร็ว''

ที่บ้านของยัยแมงกะพรุนเพื่อนรักของฉัน(ซัน)

มันพาฉันมาที่บ้านของมัน อันที่จริงมันเป็นคนแต่งหน้าสวยมากและเหตุนี้ฉันเลยต้องการมัน แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าฉันคิดผิดแบบปะหันเพราะว่ามันพยายามให้ฉันใส่หนวดที่รกรุงรังมากๆ กรี้ดดด นั้นวิกผมอะไรอะ! อย่างกับอีเพิงแบบนี้ฉันไม่ไหวนะ ขอแบบหล่อๆเหมือน หวังอีป๋อ ได้มั้ยอะ ฮือออ

แล้วก็ผ่านมาสามชั่วโมงแล้วที่ฉันต้องมาอยู่กับมัน แต่ผมที่ออกมาได้กลับดีกว่าที่คิดแหะ กรี้ดดดด คือหล่อสุดๆไปเลยค่ะแต่ฉันหน้าเหมือนพี่ชายของฉันมากเลยอะ อืมช่างเถอะ เดียวพรุ้งนี้ต้องไปสมัครเรียนเข้าอีก สู้เว้ยยยยย

วันถัดไป ณ ตอนสมัครเรียนโรงเรียน ไฮสคูล football T"่hailand (doy) ''

เมื่อฉันมาถึงโรงเรียนความฝันเพื่อมาสมัครเรียน แต่แถวเยอะเกิ้นนนนน ยาวด้วย ชิแล้วแถวสมัครเรียนมันแถวไหนกันละย่ะ อ๊ากกกก  อยากจะบ้าตายแล้วไอโรงเรียนนี้ก็ใหญ่เกินไปแล้วเกือบเท่าพระราชวังแล้วมั้ง แต่ที่ใหญ่สุดคือสนามฟุตบอลนั้น สมแล้วที่สอนเฉพาะฟุตบอล ฉันเลยตัดสินใจถามคนที่น่าจะรู้เรื่องที่สุดว่าแถวสมัครเรื่องอยู่ตรงไหน อืมเอาคนนี้แล้วกัน

''เออ ขอโทษนะคะ เอ๊ยย ครับ'' เกือบแล้วมั้ยละ  คนที่ฉันเรียกหันหน้ามาทางฉัน พร้อมพวกเพื่อนๆของเขาอีกสองสามคน

'' เอ่อแถวสมัครเรียนอยู่ตรงไหนหรอครับ'' ฉันบอก และเผลอสบตากับคนที่ฉันถาม แต่กรี้ดด! หล่อมากกก  ผิวขาวใบหน้าเนียนกริบขนาดนางแบบโลกยังอาย ริมฝีปากอมชมพูน่าจุ๊บนั้น กับดวงตาอันคนกริบที่ประดุจมองแล้วเหมือนต้องมนตร์ คำเดียวหล่อเกิ้นนใช่คนรึป่าววเนี้ยยย แล้วเพื่อนๆข้างหลังของเขานั้นก็หล่อไม่แพ้กัน โอ๊ยยย แต่คนอยากจะแกล้งเป็นลมไปซุกในอกอุ่นๆนั้นแต่ไม่ได้เราเป็นคนดีเพราะนั้น ตั้งสติไว้ไอเปิล

''มองพอรึยัง''คนที่ดูหล่อที่สุด คือคนที่ฉันถามไปเมื่อกี้ค่า

''ชิ น่าเบื่อ!'' นายหน้าหล่อบอกแบบหงุดหงิดและทำหน้าตาเหมือนอยากจะให้ฉันไปพ้นๆหน้า

สวัสดีค้าา สนุกกันมายยย  ถ้าสนุกชวนเพื่อนมาอ่านกันเยอะๆน้าาา พระเอกของเราปรากฏตัวแล้วแต่แหมมมม หล่อแต่ปากไม่ดีนี้ไม่ได้นะคะ5555  แล้วจะมาอัพให้เยอะๆๆน้าาาาาจุ๊บๆๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***