นายท่านงั้นหรอ

ลันลันลา~ลั๊นลา~วันนี้มีความสุขเเน่นอน

เพราะวันนี้เป็นวันที่ฉันมาทำงานวันเเรกดีจังเลยในขณะที่กำลังเดินเข้าคฤหาษ อย่างมีความสุขนั้น ตึ๊ก!! โอ้ย(เสียอุทาน2เสียง)โอ้ย!!เห็บหัวชะมัดเลยโอ้ย

ชายเเปลกหน้า: นี้เธอ!!

อันเล่อ : หือ!!(สร้อยคอเรืองเเสงเเต่ไม่มีใครได้สังเกต)

ชายเเปลกหน้า : ลุกออกได้เเล้วมั้ง.

อันเล่อ : อะไร!!

ในขณะกำลัง งงนั้น ก็ได้สำรวจตัวเองปรากฎว่าฉับกำลังนั่งทับเขาอยู่!!!

อันเล่อ : เอ่อ>.< ...ขอโทษค่า!!!!

ฉันรีบลุกออกทันที....>_<( น่าอายมาก!!)

ชายเเปลกหน้า : เธอคือสาวรับใช่คนใหมของคฤหาษนั้นหรอ

อันเล่อ : อ่อ..ค่ะ ทำไมคะ??

ชายเเปลกหน้า : ไม่มีอะไรหรอกเเต่ว่าเธอคงได้ยินเกี่ยวกับนายท่านเจ้าของคฤหาษยังหละที่ว่าเขาเป็นปีศาจหนะ.

อันเล่อ : หืม??มันก็เเค่ข่าวลือนี้คะ.ทำไมต้องกลัวต้วยหละคะ....

ชายเเปลกหน้า : งั้นโชคดีหละ. ผู้ชายคนนั้นเดินหายไปเเบบไม่เเยะนำตัวเลยหละ

เมื่อดูเวลาก็ใกล้สายเเล้ว ตายเเล้ว!!!ตอนั้นขาชั้นติดปสีดทันที หลังจากที่เข้าคฤหาษฉันก็ทำงานทุกอย่างไม่ว่าจะซักผ้า,ล้างจาน,กวาดบ้าน,ทำกับข้าว,ล้างรถ,จัดที่นอน,ตากผ้า,กวาดลานใหญ่,ตัดหญ้า เเล้วพื้นที่บ้านก็ไม่ใช่น้อยเลย เดินหลงทางตั้งหลายคร้ังเเหนะ55เเต่ฉันก็จินตนาการว่ามันเป็นบ้านของฉันทำให้มีความสุขในการทำงานมากเลยเเต่มีอย่างนึงที่เเปลกมากคือฉันยังไม่เจอนายท่านเลย หรือออกไปทำงานเเต่ถ้าออกไปทำงานจะให้ฉันทำกับข้าวทำไม?....อ่อคงไม่เเน่

.อยู่ๆอันเล่อก็ลื้นล้มทำจานในมือที่ถือเเตก

พ่อบ้านวิ่งมาดู

พ่อบ้าน : อันเล่อเป็นอะไร .

อันเล่อ : เอ่อ เเค่ ลื้นล้มนะค่ะ.

พ่อบ้าน : ดีเเล้วที่ไม่เป็น..ฉันก็เเก่เเล้วนะถ้าเธอเป็นอะไรคงช่วยอะไรเธอไม่ได้หรอกนะ

อันเล่อ : อิๆขอโทษค่า

พ่อบ้าน : งั้นทำงานต่อเถอะอันเล่อ

อันเล่อ : ค่าๆ

เฮ้อนี้ไม่ใช่ครั้งเเรกที่ทำจานเเตกหรือทำอะไรหกหรือทำอะไรเเตกหรือทำอะๆรหล่น...อิๆฉันรู้ว่าฉันซุ้มซ้ามน่าเเต่เขาไม่ว่าอะไรนะ

ณ ตอนค่ำ

อาหารของนายท่านฉันทำเสร็จเเล้วงานทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยเเล้วกลับห้องดีกว่า.

จู่ๆฉันก็ได้ยินเสียงตะกุกตะกักมาจากห้องห้องหนึ่งพอมอไปที่หน้าประตูเเล้วปนะตูมันก็เเง้มออก...เพราะความอยากรู้อยากเห็นจึงไปชะง้อดู ฉันเห็นคนคนนึงกำลังทุรนทุรายบนพื้นอย่างทรมาร จึงรีบเข้าไปประคองอยู่ดีๆเขาก็กระจวนเข้ามาขึ้นทับฉัน...เเต่คิดว่าฉันเป็นางเอกที่อ่อนเเอรึไงฉันเเตะเขาจุดยุทศาสตร์ของผู้ชายอย่างจังเขาจึงล้มไปกองตรงพื้นเเล้วอยู่ดีสร้อยฉันก็ส่องเเสงจนคิดว่าฉันเอาดวงดาวมาไว้กับตัว เขาก็ตะลึง เเล้วมองหน้าฉันเเล้วยิ้มเเบบมีเลศไนย ฉันตอบ อะไรกันยะมองหน้าเเบบนี้มีปัญหารึไง!!!หรือว่านายตะลึงกับความสวยของฉันหะ.

ผู้ชาย : ใช่

อันเล่อ : ห๊าาาา

ผู้ชายคนนั้นเข้ามาอุ้มฉันเเล้วพูดว่ามาเป็เจ้าสาวของข้าเถอะ!ฉันสับสนมากเเล้วนายพ่อบ้านก็มาเเล้วพูดขึ้นมาว่านายท่าน!!ฉันตะลึงรอบที่99999999999999ล้าน นี้นายท่านหรอพอมองดีก็หล่อนะเเต่นิสัยโครตๆเเย่เลย

เรื่องราวยังเเค่น้ำจิ้มเเต่ของจริงคือต่อจากนี้ต่างหาก โปรดติดตามตอนต่อไป!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***