ความรักที่สับสน

ตอนนี้ฉันรู้สึก...สับสนไปหมดแล้วฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ฉันคิดยังกับเค้ากันแน่..รัก..หลง ปลื้ม..เกลียด ฉันอยากจะลบความคิดนี้ออกไปจากหัวแต่...มันก็ทำไม่ได้ เช้าวันต่อมา...ฉันเพลียมากเพราะฉันคิดเรื่องนี้ทั้งคืน และสิ่งที่ไม่คาดคิดมันก็เกิดขึ้นมันเป็นสิ่งที่ทุกคนไม่อยากให้มันเกิด ฉันเห็นเค้าข้ามถนนและเค้าก็ถูกรถชนเข้าอย่างแรง พอฉันตั้งสติได้ฉันก็วิ่งเค้าไปหาเค้าทันที น้ำตา..ฉันที่ไม่เคยไหลมาเป็นร้อยๆปีมันก็ไหลออกมา//ทุกคนฟังไม่ผิดหลอกฉันไม่ได้ร้องไห้มาเป็นร้อยๆปีแล้ว..ฉันลืมบอกทุกคนไปอีก 2 สัปดาห์ฉันก็จะอายุครบ 500 ปีแล้ว//ฉันเสียใจมากตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า...ฉันรักเค้า...แต่มันเป็นไปไม่ได้เพราะ...กฎของสวรรค์มิอาดให้มนุษย์และเทพรักกันได้ ฉันลบความคิดนี้ออกไปจากสมองและฉันก็รีบพาเค้าไปส่งโรงพยาบาล ขณะที่อยู่ในรถพยาบาลฉันพูดอยู่แค่คำเดียวคือ"คุณห้ามเป็นอะไรนะ"ฉันพูดอย่างนี้ซ้ำไปซ้ำมา พอถึงที่โรงพยาบาลหมอบอกว่า"คนไข้เสียเลือดมากต้องการเลือดด่วนครับ"ฉันอยากจะให้เลือดกับเค้ามากแต่ฉันเป็นเทพไม่ใช่คนปกติ เลือดของเทพกับมนุษย์คนละสีกันเลือดของเทพเป็นสีม่วงแต่เลือดของมนุษย์เป็นสีแดง จู่ๆก็มีคนมาบอกว่าเค้ามีเลือดกรุ๊ปเดียวกันกับคนไข้ เค้าเป็นใครกันนะ...จู่ๆก็มาบอกว่ามีเลือดกรุ๊ปเดียวกับหมอนั้น และเค้าก็แนะนำตัวว่าเค้าคือน้องชายของหมอนี้ ทำไมเค้าไม่เห็นบอกฉันเลยว่าเค้ามีน้องชาย ฉันจึงถามน้องชายเค้าไปว่าปกติหมอนี้อยู่กับใคร? //ฉันลืมบอกน้องชายเค้าชื่อ รอย //รอยบอกว่าพี่ชายของเค้าย้ายออกไปอยู่หอตั้งแต่อายุ 18 ปีแถมรอยยังบอกอีกว่าพี่ชายของเค้าไม่ค่อยถูกกับพ่อมากเท่าไรเพราะพี่ชายของเค้าชอบการต่อสู้แต่พ่อกลับบอกให้พี่ชายของเค้าเป็นหมอ และพี่ชายของเค้าก็ทะเลาะกับพ่อ เค้าจึงตัดสินใจออกจากบ้านไปอยู่หอคนเดียว พี่ชายของเค้าไม่คิดจะกลับบ้านแม้กระทั่งพ่อเค้าเสีย เค้าก็ไม่กลับไปเหยียบที่นั้นอีกเลย...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ความรักที่สับสน